ขอพื้นที่ให้ผู้หญิงตัวเล็กๆคนนึงได้ระบายความอัดอั้นตันใจหน่อยค่ะ !!!

สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรา ที่เรามาตั้งกระทู้ก็เพราะว่าเราอยากระบาย มันอันอั้นมานาน คือเราไม่รู้จะไประบายให้ใครฟังจริงๆ เข้าเรื่องกันเลยนะคะ เรากับแฟนคบกันมาได้ปีครึ่งแล้วค่ะ เมื่อก่อนเราสองคนรักกันมาก (ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึป่าว) เราโทรคุยกันทุกวัน พอถึง 4 ทุ่มปุ๊ป ก็โทรปั๊ป อ้อออ ลืมบอกไป เราสองคนอยู่กันคนละจังหวัด เรียนก็เรียนคนละจังหวัด ในระยะเวลา 1 ปี เราสองคนจะได้เจอกันประมาณ 3-4 ครั้ง อาศัยช่วงวันหยุดยาวเอาค่ะ ได้เจอกันทั้งทีก็ต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้คุ้มหน่อย 18+ ><' เราขออกตัวเลยนะค่ะ ว่าเรารักแฟนคนนี้มาก คือตอนแรกๆที่คบกันเราก็ไม่คิดจะจริงจังกับเค้า เราก็แอบไปคุยกับคนนั้นคนนี้บ้าง จนเค้าจับได้ แต่เค้าก็ไม่ได้คิดจะเลิกกับเรา และเราก็ไม่เคยคิดจะเลิกกับเค้า เราก็ไม่รู้ทำไมว่าเราถึงเลือกเค้ารักเค้า ทั้งๆที่เรากับเค้าอยู่ไกลกัน ทั้งๆที่เรามีสิทธิ์จะเลือกคนที่อยู่ใกล้กว่า มีอยู่วันนึงแฟนเรามาหาเราที่มอ มาอยู่ 2-3 วัน พอมาวันแรกเราก็เช็คไลน์เลยจ้าาาา เช็คไปเช็คมาเงิบค่ะ แฟนเราแอบคุยกับผญ.คนอื่น(เป็นรุ่นน้องที่มอ) พอเราถามแฟนเราก็บอกว่าคุยกันเรื่องกุญแจห้อง แหมมม คิดได้เนอะ และมีวีดีโอไลน์คุยกันด้วยจ้า พอถามไปถามมาเค้าก็ยอมรับและบอกว่าคุยแต่ไม่ได้คิดอะไร(หรอ?) แต่สุดท้ายแล้วเราก็ให้อภัย เพราะเราก็เคยทำและเค้าก็ให้อภัยเรา ถึงตาเค้าทำบ้างทำไมเราจะให้อภัยเค้าไม่ได้ ถือว่าเจ๊าๆกันไป และเราสองคนก็กลับมารักกันเหมือนเดิม แต่เรื่องยังไม่จบเท่านั้นจ้า เพราะหลายๆเดือนที่ผ่านมา เรารู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป แบบว่าเปลี่ยนไปมาก คือเค้าไม่ค่อยแคร์เรา ไม่ค่อยสนใจเรา เราทำอะไรก็ผิดไปหมด พูดอะไรนิดหน่อยก็โกรธ เวลางอนก็ต้องหายเอง  บางทีก็ต้องไปง้อเค้าด้วยซ้ำ มีเหตุการณ์นึงที่เราลืมไม่ลง คือวันนั้นเป็นวันเกิดเรา พอถึง 4 ทุ่ม ก็โทรคุยกันปกติ แตาคุยไปคุยมากลับทะเลาะกันซะงั้น สุดท้ายเราก็เป็นฝ่ายผิด แม้แต่คำอวยพรเค้าก็ไม่มีให้เรา วันนั้นเราเสียใจมาก วันต่อมาเราก็โทรคุยกันเหมือนเดิมอีก เค้าก็ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น (ทำบ่อยมาก) และในที่สุดเราก็ทะเลาะกันอีก เรายอมรับนะว่าเราเป็นฝ่ายเริ่มก่อน คือมันไม่ไหวแล้วอะ  มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ มันมีหลายๆอารมณ์ผสมกันไป ทั้งเสียใจ ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ เราก็เลยถามเค้าไปว่าจะเอายังไง จะเลิกมั้ย เค้าก็ตอบว่าแล้วแต่ เราก็เลยตัดสินใจบอกเลิกเค้า ทั้งๆที่ยังรัก รักมาก และเราก็แอบหวังว่าเค้าจดโทรมาง้อเรา แต่สุดท้ายก็ไม่มีวี่แวว T_T เราสองคนไม่ได้คุยกันเกือบๆสองอาทิตย์ ในระยะเวลาเกือบสองอาทิตย์เราทรมานมาก คิดถึงเค้ามาก ร้องไห้ทุกคืน จากที่เป็นคนร่าเริงก็ไม่อยากคุยกับใคร บางคืนก็ต้องกินยาแก้ปวดหัวเพื่อให้ตัวเองนอนหลับ ถึง 4 ทุ่มทีไรเราก็แอบมโนว่าเค้าจะต้องโทรมาหาเรา เหมือนคนบ้าเลยแฮะ เราพยายามบอกตัวเองว่าต้องอยู่ให้ได้โดยที่ไม่มีเค้า แต่มันก็ทำไม่ได้ บางที่ก็แอบสงสัยนะ ว่าเค้าจะเป็นเหมือนเราป่าว จะกินไม่ได้นอนไม่หลับเหมือนเรามั้ย จะทรมานเหมือนเรามั้ย จนในที่สุดเราก็เลยตัดสินใจโทรไปหาเค้า --->ไม่รับค่ะ ร้องโฮเลยจ้าาา
ผ่านมาประมาณ 2 วันเราก็โทรไปอีก ทีนี้รับค่ะ ....
A:  ฮัลโหล
B:  ฮัลโหล บล็อกเฟสทำไม?
A: .....ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ดดดดด

เจ็บปวด T_T'

หลายวันต่อมาพอเค้าเลิกบล็อกเฟสเรา เราก็ส่งข้อความไปในแชท ระบายทุกอย่างออกต่างๆนานา จนเค้าใจอ่อนยอมคุยกับเรา เราดีใจมาก เราก็ถามว่าเราจะกลับมาคบกันเหมือนเดิมได้มั้ย เค้าก็ตอบว่าไม่รู้ เราก็ไม่ได้ว่าอะไร อย่างน้อยๆก็ดีกว่าตอบว่า "ไม่" เราก็คุยกันมาเรื่อยๆคุยบ้างไม่คุยบ้าง เราเลนตัดสินใจไปหาเค้า เพราะเราคิดว่าอาจทำให้อะไรๆมันดีขึ้นกว่าเดิม และมันก็ได้ผล (ถ้าคิดไม่ผิดนะ) ตอนที่เราสองคนใช้เวลาอยู่ด้วยกันมันโ..รตมีความสุขเลย ได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก ถึงแม้มันจะเป็นแค่ช่วงเวลาสั้นๆก็ตาม พอเรากลับมาเราก็คุยกันตามปกติ อาจมีทะเลาะกันบ้าง แต่2-3วันที่ผ่านมา เราไม่รู้ว่าเค้าเป็นอะไร คือล่าสุดที่คุยกัน เราบอกว่าวันนี้คุยถึงสี่ทุ่มครึ่งนะ เค้าก็มาทำเป็นโมโหใส่เรา พูดว่าทำไมไม่บอก จะได้ไม่โทรมาจะได้ไปทำการบ้าน และเค้าก็วางไป คือแค่เราอยากคุยเราผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ แค่เราอยากได้ยินเสียงเราผิดมากขนาดนั้นเลยหรอ ประมาณเกือบๆเที่ยงคืนเราก็โทรไปหาเค้า แต่เค้าก็ไม่รับทั้งๆที่เฟาบุ๊คก็ขึ้นว่ากำลังออน (เค้ายังไม่นอน) เราก็เลยทักแชทไป เค้าก็ไม่ยอมตอบ เมื่อวานเราโทรไปถามว่าวันนี้ไม่คุยหรอ เค้าก็ตอบว่าไม่ จะอ่านหนังสือ และวันนี้เราก็โทรไปถามอีก คำตอบเหมือนเดิม คือไม่ !! จะอ่านหนังสือ คือเราก็เข้าใจนะว่าเค้าเรียนหนัก เค้ากำลังจะสอบ แต่อย่างน้อยๆก็ช่วยบอกเราหน่อยว่าโกรธเรื่องอะไร หรือว่าอะไรยังไง ไม่ใช่หายไปอย่างนี้ เราก็เป็นคนนะ มีความรู้สึก เจ็บได้ร้องไห้เป็น ทำไมคนที่เรารักที่สุดถึงทำกับเราอย่างนี้ เรายอมรับนะว่าบางทีเราอาจงี่เง่าไปบ้าง แต่เราก็ไม่เคยทำอย่างนี้ ไม่เคยหายไปดื้อๆอย่างนี้ ตอนนี้เราสับสนมาก เราไม่รู้ว่าเค้าโกรธ หรือเค้าไม่อยากคุยกับเราเพราะเค้าเบื่อ หรือเค้ามีคนใหม่ หรือแค่เค้าจะอ่านหนังสือสอบจริงๆ....

กระทู้นี้เป็นกระทู้แรก เราก็แค่อยากระบาย อยากพูดในสิ่งที่ไม่สามารถบอกเพื่อนหรือบอกคนอื่นได้ เดี๋ยวเค้าจะรู้ว่าเราอ่อนแอ อิอิ ><' ถ้าคำพูดวกไปวนมาหรือว่าอะไรยังไง ก็อย่าว่ากันเน้ออออ ^___^