เสียดายกันไหม ถ้ารู้จักคนๆนึงที่โดนใจแต่จะไม่มีวันได้เจอเขาอีกตลอดไป

มาแชร์ประสบการณ์กันค่ะ
จขกท เคยไปสอบสัมภาษณ์ที่มหา'ลัยรัฐแห่งหนึ่งที่ภาคอีสาน (จขกขเป็นเด็กในภาคนี้แหละ)ได้คิวติดกับผู้ชายคนหนึ่ง จขกทเป็นคนไม่ค่อยกรี๊ดใครนะ แต่พอเงยหน้าไปสบตากับคนนี้แล้วแบบว่า ตรงสเป็กเลย เหมือนคุ้นเคยตั้งแต่ชาติที่แล้ว(เวอร์) ตาโต ผิวสีน้ำผึ้ง ไม่ดำไม่ขาว สูง175-180  ก็เลยคุยกันได้ความว่าเขามาจากภาคใต้ รร.ประจำจังหวัดที่ขึ้นต้นด้วย(ส)  ติดโครงการภาคอื่นมา ระหว่างนั้น พ่อเขาก็เอาเสบียงมาให้ตลอดๆ แล้วเขาเป็นคนที่พูดเพราะมากเวลาคุยกับพ่อ ในตอนนั้น จขกทคือตกหลุมรักเข้าแล้ว ก็เลยแชร์คะแนนกัน คะแนนเท่ากันด้วย (ติดด้วยกันแหงๆ) พอกลับบ้านมา จขกท ก็สืบว่าเด็กรร.นี้ที่ติดมีชื่ออะไรบ้าง แล้วก็ไปเสิร์ชหาเฟส จนเจอเฟส... ก็นั่งรอนอนรอวันที่ประกาศผล พอถึงวัน... จขกทติด แต่เขาไม่ติด... เพราะคะแนนเด็กภาคอื่นสูงมาก ถ้าเขาติดนะ อย่างน้อยก็ได้เป็นเพื่อนกัน ให้เราได้แอบฟินเบาๆ ถามว่าคนอื่นๆจขกทไม่สนใจเหรอ ก็บอกไว้ข้างต้น จขกทเป็นคนชอบคนยากมาก ถ้าไม่ใช่ไม่โดนจริงๆคือไม่มอง ไม่สนใจ ตั้งแต่เดือนพ.ค.-ธ.ค. จขกทยังเป็นแบบนี้ยังเพ้อไม่หาย ไม่รู้ต้องทำยังไงจริงๆ นึกถึงคำๆนี้เลย มีพบแล้วก็ต้องมีจาก แต่ก็หวังจะเจอเขาอีกสักครั้งนึง...