ขอพื้นที่ระบายหน่อยนะจ๊ะ อัดอั้นมากจริงๆ
เราเป็นทอมคบกะแฟนที่อ่อนกว่า 8 ปี ช่วงแรกๆที่คบกัน พ่อแม่เค้ายังไม่ยอมรับเรา ไม่ยอมให้เข้าบ้าน วันนึงพ่อแม่เค้าไม่อยู่ เค้าชวนเราไป บอกอยากให้เราเป็นคนแรกที่เข้าบ้านเค้า เราก็ดีใจไปหาเค้า พอดีกะที่เราจับได้ว่าเค้าโกหก เรื่องคืนก่อนเค้าบอกไปทำงานแต่จริงๆแล้วไปกินเหล้า เราไม่พอใจ เราก็บอกเค้าจะไปไหน บอกเรา เราไม่ห้าม เราขอแค่บอก เค้าก็ร้องไห้ขอโทษ เราก็โอเค แค่ไปกะเพื่อนไม่ทำไรเสียหาย ก็หายโกรธ
ตลอดที่คบกันเค้าจะบ่นน้อยใจ พ่อแม่ตามใจแต่น้อง น้องมีตระกูลไอโฟน แต่ตัวเองไม่มี ระบายกะเรา ร้องไห้ เราก็คอยปลอบ จนวันนึงโทรศัพท์เค้าหน้าจอแตก ที่บ้านก็ไม่ซื้อให้ เราเลยบอกเดี๋ยวเราซื้อให้ แต่เป็นมือสองนะ เค้าก็โอเค เค้าบอกไม่มีใครดีกะเค้าเท่าเรา ด้วยคำนี้เอง เราจึงอยากเติมเต็มให้เค้า อยากได้อะไร อยากกินอะไร ถ้าเรามีพอเราก็ให้เราให้เค้าแทบทุกอย่าง เค้าเริ่มพูดเรื่องอนาคต เราก็โอเค รู้สึกดี ทุ่มเททุกอย่าง
วันนึงแม่เรามาหา เราอยากให้แม่รู้จัก ก็นัดเค้ามาเจอแม่ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี อีกอาทิตย์พ่อแม่เค้าจะไปเที่ยวต่างจังหวัด เค้าขอพ่อแม่ให้เราไปด้วย เราก็ตกลงไป (ตอนนี้พ่อแม่เค้าเริ่มยอมรับเรา เราคงดูแลลูกเค้าได้) ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดีเหมือนกัน
แล้วจุดเปลี่ยนก็เกิดขึ้น เมื่อช่วงตุลาที่ผ่านมา เค้าขอตังค์ไปกินเหล้า เราก็โอนให้ มีไม่พอใจนิดๆแต่ก็ไม่ได้ว่า เค้าก็ร้องไห้บอกไม่เคยมีใครดีกะเค้าเท่าเรา ให้เราสัญญาว่าจะไม่ทิ้งเค้า เราก็สัญญา อีกวันเค้าไม่โทรหา เราก็คิดว่าแฮงมั้ง เลิกงานเราก็โทรไป เค้าบอกอยู่บ้านเพื่อน กำลังไปกินเหล้า เราก็ถามทำไมไม่บอก ก็โวยวายเค้าถ้าเราไม่โทรก็คงไม่รู้ เค้าโกรธ ว่าเราถามมากน่ารำคาญ (เราก็ผิดจริง แต่ตอนโกรธมาก) เค้าวางสายพร้อมบล๊อคเบอร์ เราก็อึ้ง ก็คิดว่าเดี๋ยวเค้าก็คงง้อ แต่ไม่เลย เรานี่แหละต้องโทรไปง้อ เค้าถามเรา เอาโทรศัพท์คืนมั๊ย เราก็ปากพล่อยถามเค้ากลับ คืนแล้วจะได้เลิกง่ายๆหรอ เค้าบอกใช่ เค้ารำคาญเรา (อึ้งรับประทานเลยค้าบ ให้เราสัญญาว่าไม่ทิ้ง ผ่าน3วันทิ้งกุซะงั้น) เศร้าหนักเลย แต่ก็พยายามง้อ เค้าบอกความรู้สึกมันหมดแล้ว เราก็เลยถามเรื่องคืนโทรศัพท์ เค้าบอกคืนแต่ของญาติเค้าได้มั๊ย (ของญาติเค้าความจุน้อยกว่า) เราก็ถามเลิกกะเรา จะใช้ของเราอีกทำไม เค้าก็ตกลงคืน แล้วขอเสื้อผ้าเค้าที่ห้องเราคืน เราก็เอาไปคืนที่บ้านเค้า แอบเข้าข้างตัวเองเล็กๆ ถ้าเค้าเห็นเราเค้าคงใจอ่อนบ้าง แต่ไม่เลย เย็นชากะเรามาก เราก็น้อยใจบวกโมโห เลยทวงทุกอย่าง (ไม่ได้คิดจะเอาคืน ด้วยอารมณ์งี่เง่าคิดว่าถ้าเค้าเห็นว่าเราให้อะไรเค้าบาง เผื่อเค้าจะใจอ่อน) เค้าโกรธเรามาก
แต่เราก็ยังไม่หยุด ง้อต่อ เค้าเคยบอกอยากเลี้ยงสัตว์ เราคิดวิธีนี้น่าจะเวิร์คอาจไม่กลับเลยทีเดียว แต่เห็นของๆเราเผื่อจะใจอ่อน เราก็เอาไปให้ แล้วกลับ ระหว่างที่กลับ เค้าโทรมาอยากกินเนื้อย่าง เราก็กลับไปรับ ไปเดินห้างกันต่อ เราลองจับมือเค้าก็ไม่ว่าอะไร ยอมให้จับ จากนั้นก็คุยกันทุกคืน เค้าก็ยังไม่ใจอ่อน
วันนึงเราไปนอนห้องเพื่อน ไม่ได้คุย เค้าไม่ยอมคุยกะเราอีกเลย เราก็ไลน์ เค้าก็ไม่ค่อยตอบ เราบอกรักและรอเค้าเสมอ เค้าบอกไม่ต้องรอ เค้ามีคนใหม่คุยแล้ว ดูแลดี ไปกินเหล้าเทคแคร์เค้าดี เสียใจอีกแล้ว คิดว่าจะใจอ่อนบ้าง วันรุ่งขึ้นเค้าโทรมาขอตังค์ไปซื้อของ เราก็ถามทำไมขอเรา เค้าบอกไม่เอาก็ได้แล้ววางสายไป พร้อมกะหายไป
สดๆร้อนๆ เมื่อคืนที่ผ่านมา เราลองโทรไปอยากรู้ว่าบล๊อคเบอร์เรารึป่าว สรุปไม่ (แอบดีใจลึกๆ) เค้าก็โทรกลับ ถามมีไร เราก็ตีเนียน (ถ้าบอกตรงๆเดี๋ยวเค้าคงบล๊อคจริงๆ) อยากคุยแต่กลัวรำคาญเลยวางดีกว่า เค้าก็ว่ารู้ตัวก็ดีแล้ว ด้วยความอยากคุย เราก็คุยเรื่องที่เค้าขอตังค์ซื้อของ ก็ถามไม่ขอคนใหม่หรอ เค้าว่าแล้ว คนใหม่ว่าไร้สาระ เราก็ถามต่อ คิดไงขอเรา เค้าว่าเค้าก็ขอทุกคน (แป่ว สำคัญตัวผิด) เราก็ยังขอคืนดี เค้าก็ไม่ยอม เราขอคุยต่อเค้าก็บอกจะคุยกะคนใหม่ เราก็จำใจต้องวาง ให้เค้าไปคุยกัน
แบบนี้เราโง่มากหรือรักมาก อะไรทำให้คนๆนึงเปลี่ยนเร็วขนาดนี้ เราคงงี่เง่าเกินไป ถ้าเราไม่ทวงของเรื่องน่าจะดีกว่านี้ หรือเราง้อมากไปจนเค้ารำคาญ พยายามลืมพยายามไม่คิด อยากทำใจให้ได้ แต่ก็ยังคิดถึง เฮ้อออ รักมากกะโง่มากก็แค่เส้นบางๆ
ไม่ยาวไปเนอะ ถ้ายาวไปขอโทษนะจ๊ะ ขอบคุณจ้า สำหรับพื้นที่ระบาย ^^
แบบนี้เค้าเรียกโง่มากหรือรักมาก ?? ?
เราเป็นทอมคบกะแฟนที่อ่อนกว่า 8 ปี ช่วงแรกๆที่คบกัน พ่อแม่เค้ายังไม่ยอมรับเรา ไม่ยอมให้เข้าบ้าน วันนึงพ่อแม่เค้าไม่อยู่ เค้าชวนเราไป บอกอยากให้เราเป็นคนแรกที่เข้าบ้านเค้า เราก็ดีใจไปหาเค้า พอดีกะที่เราจับได้ว่าเค้าโกหก เรื่องคืนก่อนเค้าบอกไปทำงานแต่จริงๆแล้วไปกินเหล้า เราไม่พอใจ เราก็บอกเค้าจะไปไหน บอกเรา เราไม่ห้าม เราขอแค่บอก เค้าก็ร้องไห้ขอโทษ เราก็โอเค แค่ไปกะเพื่อนไม่ทำไรเสียหาย ก็หายโกรธ
ตลอดที่คบกันเค้าจะบ่นน้อยใจ พ่อแม่ตามใจแต่น้อง น้องมีตระกูลไอโฟน แต่ตัวเองไม่มี ระบายกะเรา ร้องไห้ เราก็คอยปลอบ จนวันนึงโทรศัพท์เค้าหน้าจอแตก ที่บ้านก็ไม่ซื้อให้ เราเลยบอกเดี๋ยวเราซื้อให้ แต่เป็นมือสองนะ เค้าก็โอเค เค้าบอกไม่มีใครดีกะเค้าเท่าเรา ด้วยคำนี้เอง เราจึงอยากเติมเต็มให้เค้า อยากได้อะไร อยากกินอะไร ถ้าเรามีพอเราก็ให้เราให้เค้าแทบทุกอย่าง เค้าเริ่มพูดเรื่องอนาคต เราก็โอเค รู้สึกดี ทุ่มเททุกอย่าง
วันนึงแม่เรามาหา เราอยากให้แม่รู้จัก ก็นัดเค้ามาเจอแม่ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี อีกอาทิตย์พ่อแม่เค้าจะไปเที่ยวต่างจังหวัด เค้าขอพ่อแม่ให้เราไปด้วย เราก็ตกลงไป (ตอนนี้พ่อแม่เค้าเริ่มยอมรับเรา เราคงดูแลลูกเค้าได้) ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดีเหมือนกัน
แล้วจุดเปลี่ยนก็เกิดขึ้น เมื่อช่วงตุลาที่ผ่านมา เค้าขอตังค์ไปกินเหล้า เราก็โอนให้ มีไม่พอใจนิดๆแต่ก็ไม่ได้ว่า เค้าก็ร้องไห้บอกไม่เคยมีใครดีกะเค้าเท่าเรา ให้เราสัญญาว่าจะไม่ทิ้งเค้า เราก็สัญญา อีกวันเค้าไม่โทรหา เราก็คิดว่าแฮงมั้ง เลิกงานเราก็โทรไป เค้าบอกอยู่บ้านเพื่อน กำลังไปกินเหล้า เราก็ถามทำไมไม่บอก ก็โวยวายเค้าถ้าเราไม่โทรก็คงไม่รู้ เค้าโกรธ ว่าเราถามมากน่ารำคาญ (เราก็ผิดจริง แต่ตอนโกรธมาก) เค้าวางสายพร้อมบล๊อคเบอร์ เราก็อึ้ง ก็คิดว่าเดี๋ยวเค้าก็คงง้อ แต่ไม่เลย เรานี่แหละต้องโทรไปง้อ เค้าถามเรา เอาโทรศัพท์คืนมั๊ย เราก็ปากพล่อยถามเค้ากลับ คืนแล้วจะได้เลิกง่ายๆหรอ เค้าบอกใช่ เค้ารำคาญเรา (อึ้งรับประทานเลยค้าบ ให้เราสัญญาว่าไม่ทิ้ง ผ่าน3วันทิ้งกุซะงั้น) เศร้าหนักเลย แต่ก็พยายามง้อ เค้าบอกความรู้สึกมันหมดแล้ว เราก็เลยถามเรื่องคืนโทรศัพท์ เค้าบอกคืนแต่ของญาติเค้าได้มั๊ย (ของญาติเค้าความจุน้อยกว่า) เราก็ถามเลิกกะเรา จะใช้ของเราอีกทำไม เค้าก็ตกลงคืน แล้วขอเสื้อผ้าเค้าที่ห้องเราคืน เราก็เอาไปคืนที่บ้านเค้า แอบเข้าข้างตัวเองเล็กๆ ถ้าเค้าเห็นเราเค้าคงใจอ่อนบ้าง แต่ไม่เลย เย็นชากะเรามาก เราก็น้อยใจบวกโมโห เลยทวงทุกอย่าง (ไม่ได้คิดจะเอาคืน ด้วยอารมณ์งี่เง่าคิดว่าถ้าเค้าเห็นว่าเราให้อะไรเค้าบาง เผื่อเค้าจะใจอ่อน) เค้าโกรธเรามาก
แต่เราก็ยังไม่หยุด ง้อต่อ เค้าเคยบอกอยากเลี้ยงสัตว์ เราคิดวิธีนี้น่าจะเวิร์คอาจไม่กลับเลยทีเดียว แต่เห็นของๆเราเผื่อจะใจอ่อน เราก็เอาไปให้ แล้วกลับ ระหว่างที่กลับ เค้าโทรมาอยากกินเนื้อย่าง เราก็กลับไปรับ ไปเดินห้างกันต่อ เราลองจับมือเค้าก็ไม่ว่าอะไร ยอมให้จับ จากนั้นก็คุยกันทุกคืน เค้าก็ยังไม่ใจอ่อน
วันนึงเราไปนอนห้องเพื่อน ไม่ได้คุย เค้าไม่ยอมคุยกะเราอีกเลย เราก็ไลน์ เค้าก็ไม่ค่อยตอบ เราบอกรักและรอเค้าเสมอ เค้าบอกไม่ต้องรอ เค้ามีคนใหม่คุยแล้ว ดูแลดี ไปกินเหล้าเทคแคร์เค้าดี เสียใจอีกแล้ว คิดว่าจะใจอ่อนบ้าง วันรุ่งขึ้นเค้าโทรมาขอตังค์ไปซื้อของ เราก็ถามทำไมขอเรา เค้าบอกไม่เอาก็ได้แล้ววางสายไป พร้อมกะหายไป
สดๆร้อนๆ เมื่อคืนที่ผ่านมา เราลองโทรไปอยากรู้ว่าบล๊อคเบอร์เรารึป่าว สรุปไม่ (แอบดีใจลึกๆ) เค้าก็โทรกลับ ถามมีไร เราก็ตีเนียน (ถ้าบอกตรงๆเดี๋ยวเค้าคงบล๊อคจริงๆ) อยากคุยแต่กลัวรำคาญเลยวางดีกว่า เค้าก็ว่ารู้ตัวก็ดีแล้ว ด้วยความอยากคุย เราก็คุยเรื่องที่เค้าขอตังค์ซื้อของ ก็ถามไม่ขอคนใหม่หรอ เค้าว่าแล้ว คนใหม่ว่าไร้สาระ เราก็ถามต่อ คิดไงขอเรา เค้าว่าเค้าก็ขอทุกคน (แป่ว สำคัญตัวผิด) เราก็ยังขอคืนดี เค้าก็ไม่ยอม เราขอคุยต่อเค้าก็บอกจะคุยกะคนใหม่ เราก็จำใจต้องวาง ให้เค้าไปคุยกัน
แบบนี้เราโง่มากหรือรักมาก อะไรทำให้คนๆนึงเปลี่ยนเร็วขนาดนี้ เราคงงี่เง่าเกินไป ถ้าเราไม่ทวงของเรื่องน่าจะดีกว่านี้ หรือเราง้อมากไปจนเค้ารำคาญ พยายามลืมพยายามไม่คิด อยากทำใจให้ได้ แต่ก็ยังคิดถึง เฮ้อออ รักมากกะโง่มากก็แค่เส้นบางๆ
ไม่ยาวไปเนอะ ถ้ายาวไปขอโทษนะจ๊ะ ขอบคุณจ้า สำหรับพื้นที่ระบาย ^^