เมื่อการทนเหงา ดีกว่าการทนเศร้า...

ช่วงนี้มีปัญหาที่ผมแก้ไม่ตกซักทีไม่รู้จะไปถามใครเลยขอใช่พื้นที่ในนี้ถามความคิดเห็นของทุกคนหน่อยคับ เรื่องมีอยู่ว่าผมกับแฟนเราทั้ง2คนทำงานอยู่ต่างประเทศคับ (คนละประเทศ) การติดต่อสื่อสารกันช่างเป็นอุปสรรคเหลือเกิน เราคบกันมา2ปี ก็มีเรื่องทะเลาะกันบ้างตามภาษาคนเป็นแฟนกัน ส่วนมากจะเป็นเรื่องการแสดงออกถึงรักและความคิดถึงกัน ผมมักจะโดนว่าๆ ผมไม่พยายามแสดงว่าเธอเห็นว่าผมแคร์และรักเทอจิงๆ ซึ่งผมก็ยอมรับคับว่าบางทีผมก็เป็นอย่างที่เธอว่ามาจิงๆ แต่แล้วก็มาวันนึงที่ปัญหานี้มันก่อตัวใหญ่ขึ้นจนทำให้เธอมีความคิดว่าเราควรต้องแยกทางกัน ซึ่งเธอคิดว่าน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่าย สำหรับผม ผมไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี เพราะผมยังรักเธออยู่ แต่จะรั้งเธอไว้เหมือนทุกครั้ง มันก็ไม่ได้เป็นการแก้ปัญหาในระยะยาว สุดท้ายเธอก็จะต้องมาเจ็บและเศร้าใจกับเรื่องนี้อีก มันเลยมีความคิดที่แล่นขึ้นมาว่า หรือผมควรจะยอมทนเหงา ดีกว่าที่จะต้องทนเศร้าเวลาเห็นเธอไม่มีความสุขดี แล้วถ้าเราปล่อยเค้าไปโดยที่ยังรักเค้าอยู่ เราจะเป็นยังไง จะเสียใจที่หลังไหม จะลืมเค้าได้ในซักวันนึงใช่ไหม..

มีใครมีคำแนะนำหรือเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ไหมคับรบกวนช่วยชี้แนะทีคับ