ครอบครัวเรามีแค่สามคน พ่อ แม่ ลูก ไม่มีญาติ ฐานะปานกลาง การเงินแฟนก็ไม่ค่อยจะดี ขายของทางเน็ตไม่ค่อยได้และกำลังจมกับค่ารักษาพยาบาล
แต่แฟนก็สั่งซื้อ Touch screen computer ราคา $400 ให้ลูกสามขวบ
ขณะที่ลูกมี Touch screen laptop และ Ipad อยู่แล้ว
ของเล่นลูกก็เยอะแยะ เราไม่รู้จะซื้ออะไรให้อีก เพราะเราซื้อให้ลูกตลอดเวลาอยู่แล้ว
ตัวเราเองไม่อยากได้อะไร อยากเก็บเงินเพื่อการศึกษาลูก เงินไปเที่ยวกันมากกว่า แต่เราก็ต้องให้อะไรกับแฟนซักอย่าง คิดว่าปีนี้คงให้เงินสดไปเลย
เราเคยทะเลาะกับแฟนอเมริกันเรื่องเทศกาลต่างๆ แฟนหาว่าเราไม่ให้อะไรเค้าเลย
เรื่องของเรื่องคือ เราออกปากให้แฟนช่วยออกค่าผ่าตัดลูกคนละครึ่ง ก็แค่คนละ $500 แต่แฟนก็โวยวาย ว่าเค้ามีค่าใช้จ่ายมากมาย ค่าซ่อมรถเยอะแยะ (เอ่อ คนเดียวใช้รถ 5คัน) แล้วมาใส่เราว่าเราไม่แคร์เค้า สนใจแต่เงิน ไม่ให้อะไรเค้า ทั้งๆที่เราไม่เคยออกปากค่าใช้จ่ายลูกเลย อย่างเช่น
-จำวันเกิดเค้าผิด –เราจำสลับวันกับเดือนแค่ปีแรก แต่ก็ให้ของขวัญย้อนหลังแล้ว และไม่เคยลืมอีกเลย แต่ยังมารื้อฟื้นทุกครั้ง จากนั้นมาทุกปี เราต้องมีเค็ก มีลูกโป่ง มีการ์ดให้ตลอด วันเกิดที่ผ่านมาเราก็ซื้อทองให้ ขณะที่แฟนทำเราร้องไห้วันเกิดเราทั้งสองปีที่ผ่านมา เพราะไม่มีเวลาอยู่กับเรา
-ไม่ได้ให้การ์ดวันวาเลนไทน์ปีก่อน - เราให้ชอคโกแลคกล่องใหญ่รูปหัวใจไปแล้วนะ แต่ไม่ได้ให้การ์ด นั้นคือ รักไม่พอ?
-ไม่ได้ให้อะไรเค้าเลย วันคริสต์มาสเมื่อสามปีก่อน –เราให้กระเป๋าหนังไปแล้ว ไปเลือกซื้อกันหลังจาก Thanksgiving เราก็ถือว่าเราให้แล้วนะ แต่ว่าไม่ได้ให้วันคริสต์มาตแปะๆ เอาเรื่องนี้มาว่าเราทีหลัง ปีหลังๆเราเลยต้องซื้อให้ทุกครั้ง ปีก่อนเลยให้ ipad air ไปเลย จะได้ไม่มาว่าเรา
เราไม่ชอบเลย อะไรกันหนักหนากับของขวัญ กับการ์ด ทั้งๆที่ให้กันตลอดเวลาอยู่แล้ว ชวนไปเมืองไทยก็ไม่ไปบอกว่าไม่มีตังค์
มีเวลาหยุด ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันก็ดี แต่เราไม่อยากให้ลูกเติบโตมาแบบ ฟุ่มเฟื่อย สร้างความคาดหวังให้ลูกว่า ต้องมีของขวัญวันนั้นวันนี้ ต้องพิเศษกว่าวันอื่นๆ ให้ของขวัญวันเกิดแล้ว ต้องให้อีกวันคริสต์มาส อนาคตเมื่อลูกโต อยากชวนลูกทำอาสาสมัคร ช่วยคนอื่นๆให้เกิดประโยชน์ดีกว่า
เรารู้สึกกดดันทุกครั้งกับเทศกาลต่างๆ มันไม่สนุกเลยสำหรับเรา เพราะเราทะเลาะกันแฟนเรื่องนี้มาแล้ว
อาจเป็นเพราะเราเติบโตที่เมืองไทย วันสำคัญของเราคือวันเกิด แค่มีเวลาอยู่ด้วยกัน ฉลองกันเล็กๆก็พอ ครอบครัวเราเองไม่เคยฉลองอะไรกันเลยเพราะไม่มีเงิน
การมีเวลาให้กัน เติมเต็มกันเล็กๆน้อยตลอดเวลาเป็นเรื่องดี แต่บางทีมันก็มากเกินไป ฟุ่มเฟื่อยเกินกำลังตัวเอง
ไม่รู้มีใครคิดแบบเราบ้างหรือป่าวนะ
อเมริกา ให้ของขวัญอะไรกันบ่อยๆ ไม่ชอบเลย
แต่แฟนก็สั่งซื้อ Touch screen computer ราคา $400 ให้ลูกสามขวบ
ขณะที่ลูกมี Touch screen laptop และ Ipad อยู่แล้ว
ของเล่นลูกก็เยอะแยะ เราไม่รู้จะซื้ออะไรให้อีก เพราะเราซื้อให้ลูกตลอดเวลาอยู่แล้ว
ตัวเราเองไม่อยากได้อะไร อยากเก็บเงินเพื่อการศึกษาลูก เงินไปเที่ยวกันมากกว่า แต่เราก็ต้องให้อะไรกับแฟนซักอย่าง คิดว่าปีนี้คงให้เงินสดไปเลย
เราเคยทะเลาะกับแฟนอเมริกันเรื่องเทศกาลต่างๆ แฟนหาว่าเราไม่ให้อะไรเค้าเลย
เรื่องของเรื่องคือ เราออกปากให้แฟนช่วยออกค่าผ่าตัดลูกคนละครึ่ง ก็แค่คนละ $500 แต่แฟนก็โวยวาย ว่าเค้ามีค่าใช้จ่ายมากมาย ค่าซ่อมรถเยอะแยะ (เอ่อ คนเดียวใช้รถ 5คัน) แล้วมาใส่เราว่าเราไม่แคร์เค้า สนใจแต่เงิน ไม่ให้อะไรเค้า ทั้งๆที่เราไม่เคยออกปากค่าใช้จ่ายลูกเลย อย่างเช่น
-จำวันเกิดเค้าผิด –เราจำสลับวันกับเดือนแค่ปีแรก แต่ก็ให้ของขวัญย้อนหลังแล้ว และไม่เคยลืมอีกเลย แต่ยังมารื้อฟื้นทุกครั้ง จากนั้นมาทุกปี เราต้องมีเค็ก มีลูกโป่ง มีการ์ดให้ตลอด วันเกิดที่ผ่านมาเราก็ซื้อทองให้ ขณะที่แฟนทำเราร้องไห้วันเกิดเราทั้งสองปีที่ผ่านมา เพราะไม่มีเวลาอยู่กับเรา
-ไม่ได้ให้การ์ดวันวาเลนไทน์ปีก่อน - เราให้ชอคโกแลคกล่องใหญ่รูปหัวใจไปแล้วนะ แต่ไม่ได้ให้การ์ด นั้นคือ รักไม่พอ?
-ไม่ได้ให้อะไรเค้าเลย วันคริสต์มาสเมื่อสามปีก่อน –เราให้กระเป๋าหนังไปแล้ว ไปเลือกซื้อกันหลังจาก Thanksgiving เราก็ถือว่าเราให้แล้วนะ แต่ว่าไม่ได้ให้วันคริสต์มาตแปะๆ เอาเรื่องนี้มาว่าเราทีหลัง ปีหลังๆเราเลยต้องซื้อให้ทุกครั้ง ปีก่อนเลยให้ ipad air ไปเลย จะได้ไม่มาว่าเรา
เราไม่ชอบเลย อะไรกันหนักหนากับของขวัญ กับการ์ด ทั้งๆที่ให้กันตลอดเวลาอยู่แล้ว ชวนไปเมืองไทยก็ไม่ไปบอกว่าไม่มีตังค์
มีเวลาหยุด ได้มีเวลาอยู่ด้วยกันก็ดี แต่เราไม่อยากให้ลูกเติบโตมาแบบ ฟุ่มเฟื่อย สร้างความคาดหวังให้ลูกว่า ต้องมีของขวัญวันนั้นวันนี้ ต้องพิเศษกว่าวันอื่นๆ ให้ของขวัญวันเกิดแล้ว ต้องให้อีกวันคริสต์มาส อนาคตเมื่อลูกโต อยากชวนลูกทำอาสาสมัคร ช่วยคนอื่นๆให้เกิดประโยชน์ดีกว่า
เรารู้สึกกดดันทุกครั้งกับเทศกาลต่างๆ มันไม่สนุกเลยสำหรับเรา เพราะเราทะเลาะกันแฟนเรื่องนี้มาแล้ว
อาจเป็นเพราะเราเติบโตที่เมืองไทย วันสำคัญของเราคือวันเกิด แค่มีเวลาอยู่ด้วยกัน ฉลองกันเล็กๆก็พอ ครอบครัวเราเองไม่เคยฉลองอะไรกันเลยเพราะไม่มีเงิน
การมีเวลาให้กัน เติมเต็มกันเล็กๆน้อยตลอดเวลาเป็นเรื่องดี แต่บางทีมันก็มากเกินไป ฟุ่มเฟื่อยเกินกำลังตัวเอง
ไม่รู้มีใครคิดแบบเราบ้างหรือป่าวนะ