ขอเริ่มเรื่องนะค่ะ (ขอย้อนไปเมื่อ2ปีแล้ว) คือเราชื่อ บี (นามสมมุติ) แอบชอบรุ่นน้องอยู่คนนึงอยู่ รร เดียวกัน น้องเค้าอยู่ ม.2 ชื่อ เอ (นามสมมุติ) ตอนแรกก็ไม่ได้ชอบหรอกนะแต่เพราะBBMเลย ที่ทำให้เราได้คุยกับน้องเขา สมัยก่อนเขาฮิตเล่นBBMกันใช่ไหมละเราก็แบบอยากเล่นบ้างเลยไปซื้อบีบีมาใช้ เราก็ขอพินเพื่อนละให้เพื่อนบอดพินเราให้ บอดไปสักพักก็มีคนแอดมาเราก็รับตามปกติ แต่เดี๋ยววว!! น้องเอที่เราชอบแอดมา เราแบบโคตรดีใจอ่ะ เราก็รับละก็ทักน้องเขาไปชวนคุยนู่นนี่นั่น เราคุยกับน้องเค้าได้ประมา3-4อาทิตย์ น้องเขาก็คุยกับเราเหมือนเดิมปกติ วันนั้นเป็นบ่ายวันเสาร์เราก็นอนตอบBBMตามปกติ อยู่ดีๆน้องเอก็ทักมา
เอ: พี่อยู่ไหน
เรา: อ่อ อยู่บ้าน มีไรป่าว
เอ: เบื่อบ้านอ่ะ ป้าพาเพื่อนมาบ้านเยอะแยะเลย
เรา: สม 55555
เอ: มารับไปอยู่บ้านพี่หน่อย
เรา: เห้ย มาทำไม บ้าละ
เอ: จริงๆ มารับหน่อย นะๆๆๆ
เรา: งั้นไปนั่งกินนมสดกันไหม
เอ: โอเค มารับเลยนะ ตอนนี้เลย
เรา: โอเค
คือเราโคตรดีใจอ่ะเวลาที่เจอน้องเขาที่ รร เราก็แค่ได้ยิ้มทักทายอย่างเดียว แต่นี่เราจะได้ไปนั่งกับน้องเขา กรี๊ดดดด!! ละเราก็ไปรับน้องเขาที่บ้าน เราก็ไปหาไรกินกัน ประมาณ4โมงเราก็ไปส่งน้องเขาที่บ้าน พอเราถึงบ้านเราก็ทักBBMไปหาน้องเขาบอกว่า 'ถึงบ้านแล้วนะ' น้องเขาก็บอกว่า 'ขอบคุณที่ออกมาอยู่เป็นเพื่อน บลาบลาบลา' ฯลฯ เราก็คุยกับน้องเขามาเรื่อยๆประมาณ 4-5เดือน เราก็รู้แล้วนะว่าน้องเขามีแฟนแล้ว แต่เราก็ยังทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่ก้าวก่ายแต่ก็มีบางครั้งที่เผลอไปยุ่ง 55555 เราลืมบอกไปว่าน้องเขาเป็นนักวอลเล่ของ รร พอเลิกเรียนก็ต้องซ้อมวอลเล่ถึง3ทุ่ม ทุกวันๆ เราก็ซื้อน้ำซื้อเกลือแร่ไปให้น้องเขาตลอด บางทีก็ไปนั่งเฝ้าน้องเขาซ้อม มีอยู่วันหนึ่ง 3ทุ่มกว่าๆ เราก็คุยBBMกับน้องเขาปกติ
เอ: หิวข้าวหว่ะ ซ้อมโคตรเหนื่อยเลย
เรา: หิวก็ไปหาไรกินดิ
เอ: ที่บ้านไม่มีไรกินเลย 5555
เรา: ไปโต้รุ่งป่ะ
เอ: ดึกแล้ว ออกบ้านได้หรือไง
เรา: ออกได้ จะไปป่ะล่ะ
เอ: ไปๆ มารับเลย
และเราก็ขี่รถไปรับน้องเขาแล้วไปกินข้าวกัน เราทำอย่างนี้มาเกือบปี ความรู้สึกเราก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ จากปลื้มกลายเป็นชอบ จากชอบกลายเป็นรัก น้องเขาก็น่าจะรู้นะว่าเรารู้สึกยังไงแต่มันติดตรงที่น้องเขามีแฟนอยู่แล้ว
มีอยู่วันหนึ่งน้องเขาก็ทักมาว่าเลิกกับแฟนแล้ว เรานี่แบบแทบจะลุกเต้นอ่ะ ดีใจมากกกก (ดีใจบนความทุกข์ของคนอื่น555) น้องเขาก็บอกว่า 'เสียใจมาก รักกันมาตั้งนานทำไมถึงบอกเลิกง่ายๆ' เราก็บอกว่า 'ไม่เป็นไรเนอะไว้หาใหม่ คนใกล้ตัวเยอะแยะ (เราเอง) ก็รู้ว่ากูชอบ (หลังๆเริ่มสนิทกันแล้ว กู สัตว์ทั้งสวนสัตว์มาเพียบ) เปิดใจดิ 5555' เราก็พูดไปหัวเราะไปทำเหมือนพูดเล่น แต่ความรู้สึกเราตอนนั้นนะอยากจะพูดว่า กูพูดจริงนะเว้ย กูรอมาตั้งนาน อะไรแบบนี้5555 น้องเขาก็บอกว่า 'กูขอเวลาหน่อยนะ' เราก็บอกว่า 'โอเค กูรอได้ T^T' ตั้งแต่วันนั้นเราก็สนิทกันมากขึ้นไปนู่นนี่นั่นด้วยกัน โทรคุยกันบ้าง เราก็แบบงงนะ อยากจะถามว่าตอนนี้เราอยู่ในฐานะอะไร แต่เราไม่กล้าถามอ่ะงื้อออ
และวันนั้นเราทักBBMน้องเขาไปว่าทำไรอยู่เรียนไร บลาบลาบลา แล้วตาเราก็ไปเห็นตรงสถานะน้องเขาในBBMว่า Mind เรานี่แบบอึ้งอ่ะ ไหนบอกขอเวลากู ละไปมีแฟน ขอเวลากูเพื่อ เราก็แอบเฟลมากๆ เราก็ถามแบบทีเล่นทีจริง
เรา: อ่าว มีแฟนใหม่ละหรอ
เอ: ใช่ๆ พึ่งคบ
เรา: ไวไฟนะเรา รักกันนานๆนะ
เอ: สมพรปาก สาธุ
(คือจะรู้ม้ายย ว่ากูประชด T^T)
พอน้องเขามีแฟนใหม่น้องเขาก็เริ่มห่างเราเรื่อยๆ เราทักไปก็อ่านไม่ตอบแต่มีเวลาเปลี่ยนตัส เราโทรไปก็ตัดสายทิ้ง โทรกลับสักสายก็ไม่มี เราก็นอยเลยสิค่ะ แต่เราก็ไม่ล้มเลิกความพยายามนะ พอ3ทุ่มกว่าๆเราก็ทักไปเพราะน้องเขาซ้อมวอลเล่เสร็จแล้ว
เรา: ซ้อมเสดย๊างงง (ภาษาอาจจะวิบัตินิดนึง)
เอ: อืม
เรา: ป่ะ ไปกินข้าวโต้รุ่งกัน
เอ: เหนื่อย เพลีย จะนอนแล้ว
เรา: อ่อเค ฝันดีนะ ดูแลตัวเองด้วย €€$+>{<|%_><!?&฿ (เราพิมไปประมาณ3บรรทัด)
เอ: เค ฝันดี
T[]T อะไรของมันค่ะ คือเราใส่ไปล่มๆ ตอบมาสั้นๆได้ใจความ เรานี่น้ำตาไหลอ่ะ ในใจคิดว่าเขาคงไม่อยากคุยกับเราละมั้ง นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เราก็ไม่ได้ทักน้องเขาไปประมาณ3อาทิตย์น้องเขาก็ไม่ทักมา (เจ็บจึ๊ก) แต่เราก็ยังซื้อนมซื้อน้ำไปให้น้องเขาอยู่นะแต่เราฝากเพื่อนน้องเขาเอาไปให้ เวลาที่เดินสวนกันเราจะมองที่น้องเขาตลอด น้องเขาก็จะหลบสายตาไปทางอื่นทำเป็นไม่เห็นเรา เรานี่ทรุดเลยนั่งร้องไห้เหมือนคนบ้า 55555 ทำไมน้องเขาถึงเมินเราขนาดนี้
มีวันหนึ่งอยู่ดีๆน้องเขาก็ทักBBMเรามา
เอ: บี
เรา: ว่างายยยยยย
เอ: กูอกหักหว่ะ
เรา: เห้ย ไหวหรือเปล่า เป็นไงบ้าง อยู่ไหน เดี๋ยวไปหา
เอ: ไม่ไหว อยู่บ้าน
เรา: เดี๋ยวไปหานะ
เอ: เค
เราก็ขี่รถไปรับน้องเขาที่บ้านแล้วก็ไปหาที่สงบๆคุยกัน เราก็ถามนู่นนี่นั่นว่าเลิกกันทำไม ใครขอเลิก น้องเขาก็ร้องไห้ คือตอนนั้นเราโคตรเจ็บอ่ะ ถ้าเจ็บแทนน้องเขาได้เรายอมและอยู่ดีๆน้องเขาก็มากอดเราแล้วบอกว่า 'กูขอโทดนะที่กูหายไป ขอโทดที่เมินเรา' เราก็แบบตอบเหมือนนางเอกอ่ะนะว่า 'เห้ย ไม่เป็นไร กูอยู่ที่เดิมตลอด วันไหนที่หันมาก็จะเห็นกูอยู่ตรงนี้ กูรออยู่ไง555555' น้องเขาก็บอกว่า 'ขอบคุณนะ กูขอเวลาหน่อยอีกไม่นานรอกูนะ' (ขอเวลาอีกแล้วT^T) เราก็ตอบไปว่า 'โอเค กูจะรอ' เราก็นั่งคุยกับน้องเขาสักพักจนประมาน4ทุ่มกว่าๆ เราก็ไปส่งน้องเขาที่บ้าน เรากับน้องเขาก็คุยกันแบบปกติเหมือนเดิม แต่พักหลังๆเริ่มตอบเราช้า อ่านแล้วไม่ตอบบ้างแต่ก็มาตอบทีหลัง เราก็ไม่อยากก้าวก่ายเพราะคิดว่าน้องเขาคงไม่ว่าง ต้องอ่านหนังสือต้องติว เราก็ไม่อยากคิดมาก 5555
เราก็คุยกับน้องเขามาเรื่อยส่วนมากจะคุยในBBMมากกว่า เราก็ทักไปปกติคุยปกติทั่วไป เอาอีกแล้วสายตาหาเรื่อง เราเห็นสถานะในBBMน้องเขาว่า Pim เรานี่ร้องไห้เลย เพื่อนถามว่าเป็นไรเราก็ไม่ตอบก้มหน้าร้องไห้อย่างเดียว เราก็ทักน้องเขาไปว่า
เรา: พิมนี่ใครหว่ะ คุยกันตอนไหน ทำไมกูไม่รู้
เอ: เป็นรุ่นพี่ คุยนานละ
เรา: อ่าว แล้วกูละ
เอ: ก็พี่ไง
เรา: พี่? แล้วบอกให้กูรอทำไม
เอ: แล้วจะรอทำไม?
เรา: โอเค ผิดเองแหละ
เอ: อืม
ตั้งแต่นั้นมาเราไม่ทักน้องเขาอีกเลย เฟสก็บล็อคเบอร์ก็บล็อคโปรBBMก็ไม่เติม พยายามจะลืม แต่เหมือนฟ้าแกล้ง เราต้องเจอน้องเขาที่ รร ทุกวัน ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ เวลาที่เจอทุกครั้งเราจะร้องไห้ตลอดจนเพื่อนเรามันรู้หน้าที่อ่ะ เวลาที่เราเจอน้องเขาเพื่อนเรามันก็จะเตรียมทิชชู่ไว้ละ555555 เราโคตรทรมานอยากจะเดินเข้าไปคุยเข้าไปกอดแต่สายตาน้องเขาที่มองเรามันเหมือนเราเป็นคนนอก เราร้องไห้ทุกคืนกว่าจะดีขึ้นก็เป็นเดือน อยู่ดีๆเราก็คึกไรไม่รู้อยากเติมโปรBBM เราก็เติมโปรคุยกับเพื่อนพี่น้องไปทั่ว เราก็เห็นน้องเออัพตัสตลอด อยู่ดีๆเราก็ทักน้องเขาไป
เรา: เป็นไงบ้าง สบายดีไหม
อ่านไม่ตอบ
เรา: ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร แค่อยากจะบอกว่า คิดถึงมาก
เอ: ครับ
เรา: กินข้าว อาบน้ำยัง
เอ: เรียบร้อย
เรา: งั้นฝันดีนะเอ
เอ: ครับ ฝันดี
เราโคตรดีใจเลยรู้ไหม ได้คุยแค่นี้ความรู้สึกแย่ๆที่น้องเขาทำไว้กับเรา เราลืมไปหมดอ่ะ และเราก็ทักน้องเขาไปเรื่อยๆ น้องเค้าก็ตอบสั้นบ้าง อ่านไม่ตอบบ้าง แต่เราก็ยังทักไปอยู่เพราะว่าเราอยากคุย พอคุยไปเรื่อยๆเกือบจะสองเดือนก็เริ่มสนิทกันเหมือนเมื่อก่อน เราก็ไปเที่ยว ไปรับน้องเขาไปกินข้าว ไปนั่งเฝ้าน้องเขาซ้อมวอลเล่ ตามปกติ (สถานะBBMของน้องเขาตอนนั้นขึ้นว่าโสด) เราก็ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆเพราะเราหวังว่าสักวันน้องเขาอาจจะเห็นค่าเราก็ได้ น้องเขาก็เปลี่ยนไปบ้างเริ่มเอาแต่ใจเราก็ตามใจตลอด ยอมทุกอย่าง บางทีก็อารมณ์เสียแล้วมาลงที่เรา เราก็ไม่โต้ตอบ ฟังอย่างเดียว ก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเราชินและชา หลังๆเราก็เริ่มห่างน้องเขาออกมา (ถอยออกมานิดเดียว) ละน้องเขาก็ทักBBMมา
เอ: เป็นไร ช่วงนี้แปลกๆ
เรา: แค่เหนื่อยอ่ะ เดี๋ยวก็ดีเองแหละ
เอ: เหนื่อยก็พัก กูบอกแล้วกูไม่ใช่ดี ไม่ต้องมาทนกู ไม่ต้องมารอ
เรา: กูรอเพราะกูเต็มใจรอ ไม่มีใครบังคับ
เอ: โง่
เรา: ใช่ กูโคตรโง่อ่ะ 5555 รอเก้อ รอทำไมก็ไม่รู้
เอ: กูขอเวลาหน่อยนะ
เรา: (อีกแล้ว ขอเวลาอีกแล้ว กูอยากจะซื้อนาฬิกามาให้ใส่จริงๆ) รอให้ไปคบกับคนอื่นงี้อ่อ
เอ: ไม่แล้ว
เรา: โอเค กูจะรอ
ตั้งแต่วันนั้นเราก็รอน้องเขา เรากับน้องเขาก็คุยกันปกติ มีกุ๊กกกิ๊กบ้าง บอกรักบอกคิดถึงบ้าง แต่ก็ไม่รู้นะว่าคิดถึงในฐานะอะไร เราก็ไม่อยากถาม ละโปรBBM น้องเขาก็หมด เราก็เปลี่ยนมาคุยในเฟสบางทีก็โทรคุยบ้าง แต่น้องเขาก็ไม่ค่อยมีเวลาตอบเราเพราะน้องเขาเรียนหนัก (ตอนนี้น้องเขาอยู่ ม.4 แล้ว ห้อง วิทย์-คณิต ส่วนเราก็อยู่ ม.6) เราก็เริ่มห่างกัน ไม่ค่อยได้คุย ไม่ได้ไปไหนด้วยกัน เราก็เข้าใจนะ
ละวันหนึ่งเราก็นั่งเรียนปกติ เราก็เล่นโทรศัพท์เข้าเฟสบุ๊คไหลหน้าฟีดไปเรื่อยๆ เพื่อนๆคิดว่าเราเห็นอะไร เราเห็นเฟสน้องเขาขึ้นสถานะคบกับเพื่อนในห้อง เราก็ทักเฟสน้องเขาไปเลยค่ะ ถามว่าสถานะคืออะไร ขึ้นเล่นหรือจริง น้องเขาก็ตอบมาว่า 'คุยกับคนนี้นานละ ขึ้นจริงๆ พึ่งตกลงคบกัน' เรานี่แบบทรุดอ่ะ เราด่าน้องเขาทั้งสวนสัตว์อ่ะ ละอยู่ดีๆน้องเขาก็บล็อคเฟสเรา เวลาเจอที่ รร จะทำเหมือนเราเป็นอากาศ ทำเป็นมองไม่เห็น เรานี่แบบโง่ซ้ำโง่ซ้อนโดนเพื่อนด่าเยอะแยะ555555 แต่ก็นะคนมันไม่ใช่ทำยังไงก็ไม่ใช่ เราอยากจะบอกว่า2ปีที่เรารู้จักน้องเขามา เราโคตรมีความสุขอ่ะ ทุกข์บ้างสุขบ้างแต่ทุกข์จะมากกว่าแต่เราก็ยอมนะ ถ้าน้องเขาจะกลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม นี่ก็7เดือนแล้วที่ไม่ได้คุยกันเลย เราก็ยังลืมน้องเขาไม่ได้ เราพยายามคุยกับคนอื่นเพื่อลืมน้องเขา แต่ก็ไม่มีใครแทนที่น้องเขาได้ ...ทำไงได้ เรารักไปแล้ว ถึงใครจะหาว่าเราโง่ก็ช่างเหอะ
ป.ล พี่ยังรออยู่นะ หวังว่าน้องจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้
ควรรอ หรือ ควรพอ
เอ: พี่อยู่ไหน
เรา: อ่อ อยู่บ้าน มีไรป่าว
เอ: เบื่อบ้านอ่ะ ป้าพาเพื่อนมาบ้านเยอะแยะเลย
เรา: สม 55555
เอ: มารับไปอยู่บ้านพี่หน่อย
เรา: เห้ย มาทำไม บ้าละ
เอ: จริงๆ มารับหน่อย นะๆๆๆ
เรา: งั้นไปนั่งกินนมสดกันไหม
เอ: โอเค มารับเลยนะ ตอนนี้เลย
เรา: โอเค
คือเราโคตรดีใจอ่ะเวลาที่เจอน้องเขาที่ รร เราก็แค่ได้ยิ้มทักทายอย่างเดียว แต่นี่เราจะได้ไปนั่งกับน้องเขา กรี๊ดดดด!! ละเราก็ไปรับน้องเขาที่บ้าน เราก็ไปหาไรกินกัน ประมาณ4โมงเราก็ไปส่งน้องเขาที่บ้าน พอเราถึงบ้านเราก็ทักBBMไปหาน้องเขาบอกว่า 'ถึงบ้านแล้วนะ' น้องเขาก็บอกว่า 'ขอบคุณที่ออกมาอยู่เป็นเพื่อน บลาบลาบลา' ฯลฯ เราก็คุยกับน้องเขามาเรื่อยๆประมาณ 4-5เดือน เราก็รู้แล้วนะว่าน้องเขามีแฟนแล้ว แต่เราก็ยังทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่ก้าวก่ายแต่ก็มีบางครั้งที่เผลอไปยุ่ง 55555 เราลืมบอกไปว่าน้องเขาเป็นนักวอลเล่ของ รร พอเลิกเรียนก็ต้องซ้อมวอลเล่ถึง3ทุ่ม ทุกวันๆ เราก็ซื้อน้ำซื้อเกลือแร่ไปให้น้องเขาตลอด บางทีก็ไปนั่งเฝ้าน้องเขาซ้อม มีอยู่วันหนึ่ง 3ทุ่มกว่าๆ เราก็คุยBBMกับน้องเขาปกติ
เอ: หิวข้าวหว่ะ ซ้อมโคตรเหนื่อยเลย
เรา: หิวก็ไปหาไรกินดิ
เอ: ที่บ้านไม่มีไรกินเลย 5555
เรา: ไปโต้รุ่งป่ะ
เอ: ดึกแล้ว ออกบ้านได้หรือไง
เรา: ออกได้ จะไปป่ะล่ะ
เอ: ไปๆ มารับเลย
และเราก็ขี่รถไปรับน้องเขาแล้วไปกินข้าวกัน เราทำอย่างนี้มาเกือบปี ความรู้สึกเราก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ จากปลื้มกลายเป็นชอบ จากชอบกลายเป็นรัก น้องเขาก็น่าจะรู้นะว่าเรารู้สึกยังไงแต่มันติดตรงที่น้องเขามีแฟนอยู่แล้ว
มีอยู่วันหนึ่งน้องเขาก็ทักมาว่าเลิกกับแฟนแล้ว เรานี่แบบแทบจะลุกเต้นอ่ะ ดีใจมากกกก (ดีใจบนความทุกข์ของคนอื่น555) น้องเขาก็บอกว่า 'เสียใจมาก รักกันมาตั้งนานทำไมถึงบอกเลิกง่ายๆ' เราก็บอกว่า 'ไม่เป็นไรเนอะไว้หาใหม่ คนใกล้ตัวเยอะแยะ (เราเอง) ก็รู้ว่ากูชอบ (หลังๆเริ่มสนิทกันแล้ว กู สัตว์ทั้งสวนสัตว์มาเพียบ) เปิดใจดิ 5555' เราก็พูดไปหัวเราะไปทำเหมือนพูดเล่น แต่ความรู้สึกเราตอนนั้นนะอยากจะพูดว่า กูพูดจริงนะเว้ย กูรอมาตั้งนาน อะไรแบบนี้5555 น้องเขาก็บอกว่า 'กูขอเวลาหน่อยนะ' เราก็บอกว่า 'โอเค กูรอได้ T^T' ตั้งแต่วันนั้นเราก็สนิทกันมากขึ้นไปนู่นนี่นั่นด้วยกัน โทรคุยกันบ้าง เราก็แบบงงนะ อยากจะถามว่าตอนนี้เราอยู่ในฐานะอะไร แต่เราไม่กล้าถามอ่ะงื้อออ
และวันนั้นเราทักBBMน้องเขาไปว่าทำไรอยู่เรียนไร บลาบลาบลา แล้วตาเราก็ไปเห็นตรงสถานะน้องเขาในBBMว่า Mind เรานี่แบบอึ้งอ่ะ ไหนบอกขอเวลากู ละไปมีแฟน ขอเวลากูเพื่อ เราก็แอบเฟลมากๆ เราก็ถามแบบทีเล่นทีจริง
เรา: อ่าว มีแฟนใหม่ละหรอ
เอ: ใช่ๆ พึ่งคบ
เรา: ไวไฟนะเรา รักกันนานๆนะ
เอ: สมพรปาก สาธุ
(คือจะรู้ม้ายย ว่ากูประชด T^T)
พอน้องเขามีแฟนใหม่น้องเขาก็เริ่มห่างเราเรื่อยๆ เราทักไปก็อ่านไม่ตอบแต่มีเวลาเปลี่ยนตัส เราโทรไปก็ตัดสายทิ้ง โทรกลับสักสายก็ไม่มี เราก็นอยเลยสิค่ะ แต่เราก็ไม่ล้มเลิกความพยายามนะ พอ3ทุ่มกว่าๆเราก็ทักไปเพราะน้องเขาซ้อมวอลเล่เสร็จแล้ว
เรา: ซ้อมเสดย๊างงง (ภาษาอาจจะวิบัตินิดนึง)
เอ: อืม
เรา: ป่ะ ไปกินข้าวโต้รุ่งกัน
เอ: เหนื่อย เพลีย จะนอนแล้ว
เรา: อ่อเค ฝันดีนะ ดูแลตัวเองด้วย €€$+>{<|%_><!?&฿ (เราพิมไปประมาณ3บรรทัด)
เอ: เค ฝันดี
T[]T อะไรของมันค่ะ คือเราใส่ไปล่มๆ ตอบมาสั้นๆได้ใจความ เรานี่น้ำตาไหลอ่ะ ในใจคิดว่าเขาคงไม่อยากคุยกับเราละมั้ง นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เราก็ไม่ได้ทักน้องเขาไปประมาณ3อาทิตย์น้องเขาก็ไม่ทักมา (เจ็บจึ๊ก) แต่เราก็ยังซื้อนมซื้อน้ำไปให้น้องเขาอยู่นะแต่เราฝากเพื่อนน้องเขาเอาไปให้ เวลาที่เดินสวนกันเราจะมองที่น้องเขาตลอด น้องเขาก็จะหลบสายตาไปทางอื่นทำเป็นไม่เห็นเรา เรานี่ทรุดเลยนั่งร้องไห้เหมือนคนบ้า 55555 ทำไมน้องเขาถึงเมินเราขนาดนี้
มีวันหนึ่งอยู่ดีๆน้องเขาก็ทักBBMเรามา
เอ: บี
เรา: ว่างายยยยยย
เอ: กูอกหักหว่ะ
เรา: เห้ย ไหวหรือเปล่า เป็นไงบ้าง อยู่ไหน เดี๋ยวไปหา
เอ: ไม่ไหว อยู่บ้าน
เรา: เดี๋ยวไปหานะ
เอ: เค
เราก็ขี่รถไปรับน้องเขาที่บ้านแล้วก็ไปหาที่สงบๆคุยกัน เราก็ถามนู่นนี่นั่นว่าเลิกกันทำไม ใครขอเลิก น้องเขาก็ร้องไห้ คือตอนนั้นเราโคตรเจ็บอ่ะ ถ้าเจ็บแทนน้องเขาได้เรายอมและอยู่ดีๆน้องเขาก็มากอดเราแล้วบอกว่า 'กูขอโทดนะที่กูหายไป ขอโทดที่เมินเรา' เราก็แบบตอบเหมือนนางเอกอ่ะนะว่า 'เห้ย ไม่เป็นไร กูอยู่ที่เดิมตลอด วันไหนที่หันมาก็จะเห็นกูอยู่ตรงนี้ กูรออยู่ไง555555' น้องเขาก็บอกว่า 'ขอบคุณนะ กูขอเวลาหน่อยอีกไม่นานรอกูนะ' (ขอเวลาอีกแล้วT^T) เราก็ตอบไปว่า 'โอเค กูจะรอ' เราก็นั่งคุยกับน้องเขาสักพักจนประมาน4ทุ่มกว่าๆ เราก็ไปส่งน้องเขาที่บ้าน เรากับน้องเขาก็คุยกันแบบปกติเหมือนเดิม แต่พักหลังๆเริ่มตอบเราช้า อ่านแล้วไม่ตอบบ้างแต่ก็มาตอบทีหลัง เราก็ไม่อยากก้าวก่ายเพราะคิดว่าน้องเขาคงไม่ว่าง ต้องอ่านหนังสือต้องติว เราก็ไม่อยากคิดมาก 5555
เราก็คุยกับน้องเขามาเรื่อยส่วนมากจะคุยในBBMมากกว่า เราก็ทักไปปกติคุยปกติทั่วไป เอาอีกแล้วสายตาหาเรื่อง เราเห็นสถานะในBBMน้องเขาว่า Pim เรานี่ร้องไห้เลย เพื่อนถามว่าเป็นไรเราก็ไม่ตอบก้มหน้าร้องไห้อย่างเดียว เราก็ทักน้องเขาไปว่า
เรา: พิมนี่ใครหว่ะ คุยกันตอนไหน ทำไมกูไม่รู้
เอ: เป็นรุ่นพี่ คุยนานละ
เรา: อ่าว แล้วกูละ
เอ: ก็พี่ไง
เรา: พี่? แล้วบอกให้กูรอทำไม
เอ: แล้วจะรอทำไม?
เรา: โอเค ผิดเองแหละ
เอ: อืม
ตั้งแต่นั้นมาเราไม่ทักน้องเขาอีกเลย เฟสก็บล็อคเบอร์ก็บล็อคโปรBBMก็ไม่เติม พยายามจะลืม แต่เหมือนฟ้าแกล้ง เราต้องเจอน้องเขาที่ รร ทุกวัน ยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ เวลาที่เจอทุกครั้งเราจะร้องไห้ตลอดจนเพื่อนเรามันรู้หน้าที่อ่ะ เวลาที่เราเจอน้องเขาเพื่อนเรามันก็จะเตรียมทิชชู่ไว้ละ555555 เราโคตรทรมานอยากจะเดินเข้าไปคุยเข้าไปกอดแต่สายตาน้องเขาที่มองเรามันเหมือนเราเป็นคนนอก เราร้องไห้ทุกคืนกว่าจะดีขึ้นก็เป็นเดือน อยู่ดีๆเราก็คึกไรไม่รู้อยากเติมโปรBBM เราก็เติมโปรคุยกับเพื่อนพี่น้องไปทั่ว เราก็เห็นน้องเออัพตัสตลอด อยู่ดีๆเราก็ทักน้องเขาไป
เรา: เป็นไงบ้าง สบายดีไหม
อ่านไม่ตอบ
เรา: ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร แค่อยากจะบอกว่า คิดถึงมาก
เอ: ครับ
เรา: กินข้าว อาบน้ำยัง
เอ: เรียบร้อย
เรา: งั้นฝันดีนะเอ
เอ: ครับ ฝันดี
เราโคตรดีใจเลยรู้ไหม ได้คุยแค่นี้ความรู้สึกแย่ๆที่น้องเขาทำไว้กับเรา เราลืมไปหมดอ่ะ และเราก็ทักน้องเขาไปเรื่อยๆ น้องเค้าก็ตอบสั้นบ้าง อ่านไม่ตอบบ้าง แต่เราก็ยังทักไปอยู่เพราะว่าเราอยากคุย พอคุยไปเรื่อยๆเกือบจะสองเดือนก็เริ่มสนิทกันเหมือนเมื่อก่อน เราก็ไปเที่ยว ไปรับน้องเขาไปกินข้าว ไปนั่งเฝ้าน้องเขาซ้อมวอลเล่ ตามปกติ (สถานะBBMของน้องเขาตอนนั้นขึ้นว่าโสด) เราก็ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆเพราะเราหวังว่าสักวันน้องเขาอาจจะเห็นค่าเราก็ได้ น้องเขาก็เปลี่ยนไปบ้างเริ่มเอาแต่ใจเราก็ตามใจตลอด ยอมทุกอย่าง บางทีก็อารมณ์เสียแล้วมาลงที่เรา เราก็ไม่โต้ตอบ ฟังอย่างเดียว ก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆจนเราชินและชา หลังๆเราก็เริ่มห่างน้องเขาออกมา (ถอยออกมานิดเดียว) ละน้องเขาก็ทักBBMมา
เอ: เป็นไร ช่วงนี้แปลกๆ
เรา: แค่เหนื่อยอ่ะ เดี๋ยวก็ดีเองแหละ
เอ: เหนื่อยก็พัก กูบอกแล้วกูไม่ใช่ดี ไม่ต้องมาทนกู ไม่ต้องมารอ
เรา: กูรอเพราะกูเต็มใจรอ ไม่มีใครบังคับ
เอ: โง่
เรา: ใช่ กูโคตรโง่อ่ะ 5555 รอเก้อ รอทำไมก็ไม่รู้
เอ: กูขอเวลาหน่อยนะ
เรา: (อีกแล้ว ขอเวลาอีกแล้ว กูอยากจะซื้อนาฬิกามาให้ใส่จริงๆ) รอให้ไปคบกับคนอื่นงี้อ่อ
เอ: ไม่แล้ว
เรา: โอเค กูจะรอ
ตั้งแต่วันนั้นเราก็รอน้องเขา เรากับน้องเขาก็คุยกันปกติ มีกุ๊กกกิ๊กบ้าง บอกรักบอกคิดถึงบ้าง แต่ก็ไม่รู้นะว่าคิดถึงในฐานะอะไร เราก็ไม่อยากถาม ละโปรBBM น้องเขาก็หมด เราก็เปลี่ยนมาคุยในเฟสบางทีก็โทรคุยบ้าง แต่น้องเขาก็ไม่ค่อยมีเวลาตอบเราเพราะน้องเขาเรียนหนัก (ตอนนี้น้องเขาอยู่ ม.4 แล้ว ห้อง วิทย์-คณิต ส่วนเราก็อยู่ ม.6) เราก็เริ่มห่างกัน ไม่ค่อยได้คุย ไม่ได้ไปไหนด้วยกัน เราก็เข้าใจนะ
ละวันหนึ่งเราก็นั่งเรียนปกติ เราก็เล่นโทรศัพท์เข้าเฟสบุ๊คไหลหน้าฟีดไปเรื่อยๆ เพื่อนๆคิดว่าเราเห็นอะไร เราเห็นเฟสน้องเขาขึ้นสถานะคบกับเพื่อนในห้อง เราก็ทักเฟสน้องเขาไปเลยค่ะ ถามว่าสถานะคืออะไร ขึ้นเล่นหรือจริง น้องเขาก็ตอบมาว่า 'คุยกับคนนี้นานละ ขึ้นจริงๆ พึ่งตกลงคบกัน' เรานี่แบบทรุดอ่ะ เราด่าน้องเขาทั้งสวนสัตว์อ่ะ ละอยู่ดีๆน้องเขาก็บล็อคเฟสเรา เวลาเจอที่ รร จะทำเหมือนเราเป็นอากาศ ทำเป็นมองไม่เห็น เรานี่แบบโง่ซ้ำโง่ซ้อนโดนเพื่อนด่าเยอะแยะ555555 แต่ก็นะคนมันไม่ใช่ทำยังไงก็ไม่ใช่ เราอยากจะบอกว่า2ปีที่เรารู้จักน้องเขามา เราโคตรมีความสุขอ่ะ ทุกข์บ้างสุขบ้างแต่ทุกข์จะมากกว่าแต่เราก็ยอมนะ ถ้าน้องเขาจะกลับมาคุยกับเราเหมือนเดิม นี่ก็7เดือนแล้วที่ไม่ได้คุยกันเลย เราก็ยังลืมน้องเขาไม่ได้ เราพยายามคุยกับคนอื่นเพื่อลืมน้องเขา แต่ก็ไม่มีใครแทนที่น้องเขาได้ ...ทำไงได้ เรารักไปแล้ว ถึงใครจะหาว่าเราโง่ก็ช่างเหอะ
ป.ล พี่ยังรออยู่นะ หวังว่าน้องจะเข้ามาอ่านกระทู้นี้