สวัสดีคะ ขอเรียกแทนตัวเองว่าปุ๊ก ปกติไม่ค่อยโพสเรื่องอื่นนอกเหนือจากงานไหมพรมกับแมว ><
จริงๆแล้วปุ๊กจะถักไหมพรมบริจาคและเป้นอาสาสมัครสอนให้กับโครงการ365วัยถักอุ่นให้คลายหนาวมาเป็นปีที่4แล้ว และนี้เป็นครั้งที่สองที่ได้ออกทริปกับทางกลุ่มโรงบ่มอารมณ์สุข คะ
ครั้งนี้เรียกว่าทริป ปันอุ่น-ละมุนใจ-กรุ่นกลิ่นความสุข ๕ องศา C ตอน สิ่งลึกลับซับซ้อนในจักรวาล อุ่นนี้ให้น้อง เป็นทริปที่เดินทางไปมอบเครื่องกันหนาวให้กับศูนย์พันธกิจเพื่อชีวิตเด็ก บ้านห้วยงู อำเภอฝาง ที่นี่เป็นของเอกชนเค้าจะรับเด็กที่พ่อแม่มีปัญหา อย่างเช่น สูญเสียบิดามารดา บิดามารดาต้องโทษ ค้ายาเสพติด หรืออยู่บนพื้นที่ห่างไกล มาดูแลและให้การศึกษาจนจบปริญญาตรี น้องๆทุกคนจะอยู่ประจำ มีตั้งแต่วัยทารก-เด็กโต เมื่อยามไปถึงน้องๆทุกคนให้ความรู้สึกว่า...เป็นความสมบูรณ์ในความไม่สมบูรณ์มากๆคะ น้องน่ารัก กล้าแสดงออก ให้ความรู้สึกมีความสุขมากกว่าสถานรับเลี้ยงหลายๆแห่งที่ปุ๊กเคยไป มีคุณแม่ประจำบ้าน ให้ความรู้สึกเหมือนแม่แท้ๆเลยคะ ปุ๊กเองก็รู้สึกอบอุ่นไปด้วย ที่ศูนย์นี้จะนับถือคริสต์ แต่ก็มีคุณครู และเจ้าหนาวที่หลายท่านนับถือทั้ง พุทธ คริสต์ และอิสลามคะ
วันถัดมาปุ๊กเดินทางไปโรงเรียนแม่แมะ อยู่ที่อ.เชียงดาว ทางไปโรงเรียนอยู่บนเส้นทางขึ้นดอยแม่ตะมานคะ จริงๆแล้วเส้นทางขึ้นดอยแม่ตะมานมี2เส้นทาง ทางที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ใช้ กับเส้นทางที่ถือได้ว่าค่อนข้างโหดเล็กน้อย(มั้ง...) คะ โรงเรียนอยู่บนเส้นทางที่สอง น้องๆอยู่แบบประจำเหมือนกันคะ เด็กส่วนใหญ่มีที่มาคล้ายกับสถานที่แรก แต่ฟังจากที่ผอ.ของโรงเรียนเล่า บอกว่าสมัยก่อนที่รัฐบาลปราบปรามการปลูกสิ่งเสพติด ทำให้มีน้องๆหลายคนที่สูญเสียพ่อแม่ และถูกส่งมาที่นี่คะ ตอนนั้นถูกส่งมา 47 คน ที่นี่การเดินทางค่อนข้างลำบากกว่าสถานที่แรก เพราะลำพังทางเข้าก็โหดพอตัวและ ต้องขึ้นมาบนเขา ทางไม่เรียบคะมีแต่หิน บั้นท้ายเพื่อนๆที่ไปกันนี่ระบมทุกคน - -"
ทางโรงเรียนค่อนข้างขาดแคลนในเรื่องของใช้พื้นฐาน และไม่สะดวกจัดหาได้เอง โรงเรียนยังต้องการในเรื่องของ กางเกงชั้นในทั้งชายหญิง และชุดชั้นใน ผ้าอนามัย ผงซักฟอก หรือเครื่องใช้พื้นฐานคะ ผอ.บอกว่าตอนนี้โรงเรียนมีกำลังส่งให้นักเรียนจนถึงม.6 ไม่สามารถส่งให้ถึงระดับป.ตรีทุกคนเพราะไม่มีงบมากพอ
สำหรับที่โรงเรียนแม่แมะ ปุ๊กบอกเลยว่าปุ๊กอิจฉาน้องๆเค้าเพราะโรงเรียนเค้าร่มรื่นมาก อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ อยู่ใกล้กับต้นน้ำปิง มีลำธารไหลผ่าน สวยคะ แต่ก็ลำบากในเรื่องการหาซื้อเครื่องอุปโภคบริโภค ถ้าใครต้องการที่อยู่ในการจัดส่งของให้แก่โรงเรียนสามารถหลังไมค์มาขอได้นะคะ
หลังจากเสร็จกิจส่งมอบไหมและผ้าพันคอไหมพรม เราก็เดินทางขึ้นดอยแม่ตะมานคะ เนื่องจากเราต้องแวะเข้าโรงเรียนก่อนจึงขึ้นดอย ทำให้เส้นทางที่ใช้ บางจุดมีการขุดซ่อมกัน เลยทำให้ใจระทึกไปตลอดเส้นทาง ตัวปุ๊กเองก็โดนกิ่งไม้ข้างทางข่วนที่ต้นคอ หรรษามากๆคะ แต่รูปปุ๊กถ่ายมาไม่เยอะ เนื่องจากไม่สบายตัว ขึ้นดอยได้แล้วก็ซัดยาไปก่อนเลย เพราะอากาศมันเย็น แต่สวยสมความพยายามจริงๆคะ ถ้ายังไง จะไปตบรูปจากเพื่อนๆที่ร่วมทริปมาให้ดูนะคะ ปุ๊กใช้ Note 8.0 ถ่าย รูปไม่สวย เพราะไม่อยู่ในอารมณ์ถ่ายรูปเท่าไหร่คะ ต้องขออภัยอย่างยิ่ง ><
รูปนี้ถ่ายที่วัดท่าตอน หลังจากเสร็จภารกิจส่งมอบสิ่งของที่ศูนย์พันธกิจคะ
รูปนี้ถ่ายที่สวนส้มธนาธร หลังจากกลับจากวัดท่าตอนคะ
ที่โรงเรียนแม่แมะคะ
ทางเข้าโรงเรียน
ขอค่ำๆจะมาอัพรูปบนดอยแม่ตะมานนะคะ ขอเวลาไปตบรูปจากเหล่าคณะผู้ร่วมทางก่อนคะ สวัสดีคะ ^^
ไม่รู้ว่าแท็กถูกมั้ย ยังไงรบกวนแนะนำด้วยคะ
ตามรอยไหมพรม กับทริปปันอุ่น-ละมุนใจ-กรุ่นกลิ่นความสุข ๕ องศา C
จริงๆแล้วปุ๊กจะถักไหมพรมบริจาคและเป้นอาสาสมัครสอนให้กับโครงการ365วัยถักอุ่นให้คลายหนาวมาเป็นปีที่4แล้ว และนี้เป็นครั้งที่สองที่ได้ออกทริปกับทางกลุ่มโรงบ่มอารมณ์สุข คะ
ครั้งนี้เรียกว่าทริป ปันอุ่น-ละมุนใจ-กรุ่นกลิ่นความสุข ๕ องศา C ตอน สิ่งลึกลับซับซ้อนในจักรวาล อุ่นนี้ให้น้อง เป็นทริปที่เดินทางไปมอบเครื่องกันหนาวให้กับศูนย์พันธกิจเพื่อชีวิตเด็ก บ้านห้วยงู อำเภอฝาง ที่นี่เป็นของเอกชนเค้าจะรับเด็กที่พ่อแม่มีปัญหา อย่างเช่น สูญเสียบิดามารดา บิดามารดาต้องโทษ ค้ายาเสพติด หรืออยู่บนพื้นที่ห่างไกล มาดูแลและให้การศึกษาจนจบปริญญาตรี น้องๆทุกคนจะอยู่ประจำ มีตั้งแต่วัยทารก-เด็กโต เมื่อยามไปถึงน้องๆทุกคนให้ความรู้สึกว่า...เป็นความสมบูรณ์ในความไม่สมบูรณ์มากๆคะ น้องน่ารัก กล้าแสดงออก ให้ความรู้สึกมีความสุขมากกว่าสถานรับเลี้ยงหลายๆแห่งที่ปุ๊กเคยไป มีคุณแม่ประจำบ้าน ให้ความรู้สึกเหมือนแม่แท้ๆเลยคะ ปุ๊กเองก็รู้สึกอบอุ่นไปด้วย ที่ศูนย์นี้จะนับถือคริสต์ แต่ก็มีคุณครู และเจ้าหนาวที่หลายท่านนับถือทั้ง พุทธ คริสต์ และอิสลามคะ
วันถัดมาปุ๊กเดินทางไปโรงเรียนแม่แมะ อยู่ที่อ.เชียงดาว ทางไปโรงเรียนอยู่บนเส้นทางขึ้นดอยแม่ตะมานคะ จริงๆแล้วเส้นทางขึ้นดอยแม่ตะมานมี2เส้นทาง ทางที่นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่ใช้ กับเส้นทางที่ถือได้ว่าค่อนข้างโหดเล็กน้อย(มั้ง...) คะ โรงเรียนอยู่บนเส้นทางที่สอง น้องๆอยู่แบบประจำเหมือนกันคะ เด็กส่วนใหญ่มีที่มาคล้ายกับสถานที่แรก แต่ฟังจากที่ผอ.ของโรงเรียนเล่า บอกว่าสมัยก่อนที่รัฐบาลปราบปรามการปลูกสิ่งเสพติด ทำให้มีน้องๆหลายคนที่สูญเสียพ่อแม่ และถูกส่งมาที่นี่คะ ตอนนั้นถูกส่งมา 47 คน ที่นี่การเดินทางค่อนข้างลำบากกว่าสถานที่แรก เพราะลำพังทางเข้าก็โหดพอตัวและ ต้องขึ้นมาบนเขา ทางไม่เรียบคะมีแต่หิน บั้นท้ายเพื่อนๆที่ไปกันนี่ระบมทุกคน - -"
ทางโรงเรียนค่อนข้างขาดแคลนในเรื่องของใช้พื้นฐาน และไม่สะดวกจัดหาได้เอง โรงเรียนยังต้องการในเรื่องของ กางเกงชั้นในทั้งชายหญิง และชุดชั้นใน ผ้าอนามัย ผงซักฟอก หรือเครื่องใช้พื้นฐานคะ ผอ.บอกว่าตอนนี้โรงเรียนมีกำลังส่งให้นักเรียนจนถึงม.6 ไม่สามารถส่งให้ถึงระดับป.ตรีทุกคนเพราะไม่มีงบมากพอ
สำหรับที่โรงเรียนแม่แมะ ปุ๊กบอกเลยว่าปุ๊กอิจฉาน้องๆเค้าเพราะโรงเรียนเค้าร่มรื่นมาก อยู่ท่ามกลางธรรมชาติ อยู่ใกล้กับต้นน้ำปิง มีลำธารไหลผ่าน สวยคะ แต่ก็ลำบากในเรื่องการหาซื้อเครื่องอุปโภคบริโภค ถ้าใครต้องการที่อยู่ในการจัดส่งของให้แก่โรงเรียนสามารถหลังไมค์มาขอได้นะคะ
หลังจากเสร็จกิจส่งมอบไหมและผ้าพันคอไหมพรม เราก็เดินทางขึ้นดอยแม่ตะมานคะ เนื่องจากเราต้องแวะเข้าโรงเรียนก่อนจึงขึ้นดอย ทำให้เส้นทางที่ใช้ บางจุดมีการขุดซ่อมกัน เลยทำให้ใจระทึกไปตลอดเส้นทาง ตัวปุ๊กเองก็โดนกิ่งไม้ข้างทางข่วนที่ต้นคอ หรรษามากๆคะ แต่รูปปุ๊กถ่ายมาไม่เยอะ เนื่องจากไม่สบายตัว ขึ้นดอยได้แล้วก็ซัดยาไปก่อนเลย เพราะอากาศมันเย็น แต่สวยสมความพยายามจริงๆคะ ถ้ายังไง จะไปตบรูปจากเพื่อนๆที่ร่วมทริปมาให้ดูนะคะ ปุ๊กใช้ Note 8.0 ถ่าย รูปไม่สวย เพราะไม่อยู่ในอารมณ์ถ่ายรูปเท่าไหร่คะ ต้องขออภัยอย่างยิ่ง ><
รูปนี้ถ่ายที่วัดท่าตอน หลังจากเสร็จภารกิจส่งมอบสิ่งของที่ศูนย์พันธกิจคะ
รูปนี้ถ่ายที่สวนส้มธนาธร หลังจากกลับจากวัดท่าตอนคะ
ที่โรงเรียนแม่แมะคะ
ทางเข้าโรงเรียน
ขอค่ำๆจะมาอัพรูปบนดอยแม่ตะมานนะคะ ขอเวลาไปตบรูปจากเหล่าคณะผู้ร่วมทางก่อนคะ สวัสดีคะ ^^
ไม่รู้ว่าแท็กถูกมั้ย ยังไงรบกวนแนะนำด้วยคะ