คือผมเป็นคนที่ชอบอยู่คนเดียว มีความสุขกับตนเองได้โดยอาจไม่รู้สึกขาดอะไร (เหงาบ้างบางเวลา แต่น้อยครั้ง)
เพราะฉะนั้นผมจะเคยชินกับการที่ไม่มีใครมาบังคับ ทำให้เปลี่ยนแปลงนิสัยต่างๆยากมาก...
      พอผมมีแฟน ผมก็รู้สึกว่าผมรักเขานะ แต่ถ้าไม่มีเขาผมก็พออยู่ได้ คือแบบถ้าผมมีสิ่งที่ต้องทำ หรือชอบทำ ผมก็จะแทบไม่ได้นึกถึงแฟนเลย
จากสิ่งต่างๆที่บอกมา ผมจึงมีปัญหากับแฟนเพราะนิสัยของผมอยู่ตลอดที่คบกัน (ตอนแรกเขาก็บอกโอเคแหละ แต่ก็อยากให้ผมปรับบ้าง แต่สุดท้ายผมก็เป็นเหมือนเดิม)

ซึ่งหลักๆเลยที่เขาบอกผม คือ
       1.ผมไม่สนใจเขา คือ โทรไปแค่วันละครั้งตอนกลางคืนคุยกัน 1-2 ชม. (บางทีก็ไม่ได้คุย ไม่รู้จะคุยอะไร) ทักแชทมาบางทีก็ตอบช้า ไม่ได้ตอบบ้าง ต่างกับเขาที่คิดถึงเราตลอด อ่านเจอที่เที่ยว ที่กิน อะไรก็แชร์ให้ผมดูตลอด
       2.ผมไม่เคยปรับนิสัยอะไรได้เลย พอมีปัญหาจากนิสัยของผมเอง ผมก็ทำได้แค่ร้องไห้ เสียใจที่เป็นอย่างนั้น ไม่ได้ดีอย่างแฟนคนอื่น แต่สุดท้ายก็เป็นเหมือนเดิม เกิดซ้ำๆๆๆ มีเพียงแต่เขาที่ปรับมาหาผม จนนานเข้าแฟนผมก็รู้สึกเหนื่อย

      ซึ่งที่บอกมาทั้งหมด ผมก็รู้ว่าผมเป็นแฟนที่ไม่ดีมากๆ แต่ในความคิดผมตอนนี้คือผมไม่พร้อมจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้ง่ายๆ
เลยคิดว่าถ้าเรากลับมาอยู่คนเดียวโดยไม่มีใคร ได้ความอิสระกลับมามันจะดีกว่าไหม
แต่ผมไม่อยากเสียคนที่เขารักและทุ่มเทกับผมได้ขนาดนี้ไป เพราะผมไม่รู้ว่า ถ้าผมปล่อยเขาไป แล้วในวันข้างหน้าผมยังมีนิสัยเหมือนเดิมแบบนี้ ผมจะไปอยู่กับใครได้อีก

ผมเลยอยากถามคนที่อาจจะมีนิสัยคล้ายๆผมว่า คุณทำอย่างไรให้อยู่กับแฟนได้ หรือ จริงๆแล้วผมควรทำอย่างไรดี

ปล.นี่เป็นกระทู้แรกของผมนะครับอาจจะพิมพ์วกวนยังไงก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ขอบคุณครับ

-เพิ่มเติมครับ
    ที่ผมมาถาม เพราะว่าแฟนผมเขาบอกว่าความรู้สึกเขาเปลี่ยนไปแล้ว เขาเริ่มชินกับการอยู่คนเดียวไม่จำเป็นต้องมีผม
เพราะช่วงที่ผ่านมาผมติดสอบ จากที่เคยโทรคุยกันทุกวัน กลายเป็นสัปดาห์ละ 2 ครั้ง ผมไม่ได้โทรไม่ได้ติดต่อเขาเลย (แม้แต่แชท) 5 วันติดกันก่อนที่จะโทรไปแล้วเขาบอกผมว่าความรู้สึกเขาไม่เหมือนเดิมแล้ว
ซึ่งผมก็เข้าใจเขานะ ทิ้งเขาไปนานขนาดนั้น แต่ด้วยนิสัยข้างต้นแหละครับว่าถ้าผมมีอะไรต้องทำผมจะเต็มที่กับมัน จนไม่ได้สนใจแฟนเลย
นี่คือเหตุการณ์หนึ่ง ที่ทำให้สถานการณ์ของผมกับแฟนมันแย่อยู่ตอนนี้ ซึ่งผมผิดเองเต็มๆ แต่ไม่รู้จะทำอย่างไรดี และไม่รู้จะแก้นิสัยนี้ได้ไหม