ก่อนหน้านี้เมื่อไม่ดี่ปีก่อนผมเจอเพื่อนเก่าเป็นแฟนกับกิ๊กเก่า ยังว่าไม่เท่าไรพอทำใจได้ เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
แต่ล่าสุด แฟนที่เคยคบสมัยเรียนมหาลัยด้วยกันและถือว่าเป็นคนที่ผมเคยรักที่สุดก็ว่าได้ คบกันเกือบสี่ปี แต่พอผมเรียนจบก็ย้ายเข้ามาทำงานที่กทม. นางเป็นรุ่นน้องยังไม่จบ ก็เป็นอันว่าเราก็ต้องห่างกัน และนางมาบอกเลิกผมติอนเข้าทำงานอาทิตย์แรก โดยให้เหตุผลว่ายังไงเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว จบแล้วชั้นก็จะไปเรียนต่อเมืองนอก(อกหักดังเป๊าะ) แต่ผมก็ไม่ฉุดรั้งอะไรเพราะคิดว่าเธอเลือกเอง ผ่านไปสามเดือนผมกลับไปรับปริญญาทราบว่าเธอมีแฟนใหม่ และคุยกันก่อนจะบอกเลิกผม(ก่อนหน้าเคยบอกจะมาแสดงความยินดีด้วยวันรับ) ผมนี่ยืนขึ้นเลอะ.. เศร้าโศกซ้ำซ้อน ยอมรับว่าชีวิตเป๋นิดๆ เวลาผ่านไป พอเธอเรียนจบก็ไม่ได้ไปต่อต่างประเทศ(แล้วที่บอกว่าจะไปเรียนต่อคือร่ะ? ข้ออ้างคบคนใหม่) แล้วผมก็ไม่ได้ติดต่อไรกันอีกและมีแฟนใหม่แล้วคบกันได้สามปีกว่า อยฟุ่มาวันนึง เพื่อนสนิทในแก๊งค์ผมเดินมาบอกว่า "กูมีเรื่องต้องคุยกะ กูไปมีโอกาสเจอ...(แฟนเก่าผม) มีโอกาสได้คุยกัน รู้สึกว่าเขาโตขึ้นมาก คุยแล้วเข้าขากันได้ดี และชอบจริงจังจริงๆ ถ้ากูจะจีบเค้ามึ..ไม่ว่าอะไรใช่มั้ย" (ในใจช้อคนิดๆ) แต่ก็ตอบไปว่า "กูเลิกกับเขานานแล้ว ไม่ได้คิดไรและไม่ติดใจอะไรหรอก มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าเข้ากันได้จริงๆก็ต้องใช้เวลาร่วมกันไปตลอดชีวิต อย่าเสียดายเวลาที่ผ่านมา ควรเสียดายเวลาที่เหลือยู่" ว่อออ...) ในใจแทบทุรุด
ผมยังคงคิดไม่ออกว่าจริงๆแล้วเราควรจะยังไงดี? เป็นเพื่อนๆจะว่าไงกันมั่งครับ อยากรู้ความเห็น
1. ถ้าคบเค้า ไม่ต้องพามาให้กูเห็น แต่เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
2. กูชิลๆไม่ได้คิดไร วันหลังก็พามาทานข้าวกันดิ่(คิดในใจ กล้านั่งร่วมวงกะกูและเพื่อนกูเหรอ เป็นกูไม่)
3. ช่ื่ไรเหรอ กูไม่รู้จัก(เริ่มหยาบคาย คิดแล้วขึ้นๆ...ขออภัย55)
4. ถ้าคิดว่าใช้ชีวิตยุกันบนโลกนี้สองคนก็เชิญ ตามบาย (ประชดนิดๆ)
5. ?????? อื่นๆ โปรดอธิบายด้วย
แฟนเก่าที่เราเคยรักที่สุด กลายมาเป็นแฟนเพื่อนที่สนิทที่สุดเพื่อนๆคิดยังไง?
แต่ล่าสุด แฟนที่เคยคบสมัยเรียนมหาลัยด้วยกันและถือว่าเป็นคนที่ผมเคยรักที่สุดก็ว่าได้ คบกันเกือบสี่ปี แต่พอผมเรียนจบก็ย้ายเข้ามาทำงานที่กทม. นางเป็นรุ่นน้องยังไม่จบ ก็เป็นอันว่าเราก็ต้องห่างกัน และนางมาบอกเลิกผมติอนเข้าทำงานอาทิตย์แรก โดยให้เหตุผลว่ายังไงเราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว จบแล้วชั้นก็จะไปเรียนต่อเมืองนอก(อกหักดังเป๊าะ) แต่ผมก็ไม่ฉุดรั้งอะไรเพราะคิดว่าเธอเลือกเอง ผ่านไปสามเดือนผมกลับไปรับปริญญาทราบว่าเธอมีแฟนใหม่ และคุยกันก่อนจะบอกเลิกผม(ก่อนหน้าเคยบอกจะมาแสดงความยินดีด้วยวันรับ) ผมนี่ยืนขึ้นเลอะ.. เศร้าโศกซ้ำซ้อน ยอมรับว่าชีวิตเป๋นิดๆ เวลาผ่านไป พอเธอเรียนจบก็ไม่ได้ไปต่อต่างประเทศ(แล้วที่บอกว่าจะไปเรียนต่อคือร่ะ? ข้ออ้างคบคนใหม่) แล้วผมก็ไม่ได้ติดต่อไรกันอีกและมีแฟนใหม่แล้วคบกันได้สามปีกว่า อยฟุ่มาวันนึง เพื่อนสนิทในแก๊งค์ผมเดินมาบอกว่า "กูมีเรื่องต้องคุยกะ กูไปมีโอกาสเจอ...(แฟนเก่าผม) มีโอกาสได้คุยกัน รู้สึกว่าเขาโตขึ้นมาก คุยแล้วเข้าขากันได้ดี และชอบจริงจังจริงๆ ถ้ากูจะจีบเค้ามึ..ไม่ว่าอะไรใช่มั้ย" (ในใจช้อคนิดๆ) แต่ก็ตอบไปว่า "กูเลิกกับเขานานแล้ว ไม่ได้คิดไรและไม่ติดใจอะไรหรอก มันเป็นเรื่องของคนสองคน ถ้าเข้ากันได้จริงๆก็ต้องใช้เวลาร่วมกันไปตลอดชีวิต อย่าเสียดายเวลาที่ผ่านมา ควรเสียดายเวลาที่เหลือยู่" ว่อออ...) ในใจแทบทุรุด
ผมยังคงคิดไม่ออกว่าจริงๆแล้วเราควรจะยังไงดี? เป็นเพื่อนๆจะว่าไงกันมั่งครับ อยากรู้ความเห็น
1. ถ้าคบเค้า ไม่ต้องพามาให้กูเห็น แต่เราเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
2. กูชิลๆไม่ได้คิดไร วันหลังก็พามาทานข้าวกันดิ่(คิดในใจ กล้านั่งร่วมวงกะกูและเพื่อนกูเหรอ เป็นกูไม่)
3. ช่ื่ไรเหรอ กูไม่รู้จัก(เริ่มหยาบคาย คิดแล้วขึ้นๆ...ขออภัย55)
4. ถ้าคิดว่าใช้ชีวิตยุกันบนโลกนี้สองคนก็เชิญ ตามบาย (ประชดนิดๆ)
5. ?????? อื่นๆ โปรดอธิบายด้วย