สวัสดีค่ะเพื่อนชาวพันทิพย์ทุกคน วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องราวความ(แอบ)รักของเราให้เพื่อนๆฟัง เพื่อจะจอคำปรึกษาหน่อยน่ะค่ะ เรื่องมีอยู่ว่า....
เราแอบชอบเพื่อนเราอยู่คน เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปชอบมันตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เผลอใจไปเต็ม เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเอกเดียวกันค่ะ(ส่วนใหญ่เราจะชอบคนใกล้ตัว) มันเพิ่งเลิกกับแฟนตอนประมาณปี 1 เทอม 2 เราเริ่มคุย(คุยแบบเพื่อน)กับมันตั้งแต่เดือนมีนาคมเมื่อต้นปี57ค่ะ เป็นช่วงที่กำลังจะขึ้นปี 2 แรกๆก็คุยไม่เท่าไหร่ เราทักบ้างมันทักบ้างและก็ไม่ได้คุยทุกวัน มันเคยหายไปเกือบๆเดือนมันทำให้เราคิดถึงมันเลยทักมันไป แต่ว่าตอนนั้นคิดว่าตัวเองไม่ได้คิดอะไรหรอก หลังจากที่ทักไปแล้วเราก็รู้สึกว่าทำไมเราจะต้องทักมันฝ่ายเดียวว่ะ เราก็เลยเลิกทักมันผ่านไป 2 อาทิตย์มันทักมาเลยจ้าาาามันบอกว่า "คิดถึง" แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก(ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง) หลังจากมันทักมาเราก็คุยกันเรื่อยๆค่ะ เราทักไปบ้างมันทักไป คุยกันถี่ขึ้นๆ ทุกวันจนกลายเป็นชีวิตประจำวันไม่มีวันไหนที่ไม่ได้คุย ถ้าถามว่าคุยเรื่องอะไรก็คงตอบไม่ได้ค่ะ เพราะคุยกันสัพเพเหระมาก คุยไปคุยมาเราก็เริ่มคิดละว่า "เอ๊ะ! นี่เราชอบมันป่ะวะ?" ประมาณช่วงเดือนกรกฎาเราก็ยอมรับตัวเองเลยว่าเราชอบมัน มันชอบกวนตีนเราแกล้งเราเล่นกับเราแรงๆ ชอบมาเล่นหัวเราลูบหัวเรา ซึ่งมันก็ไม่ค่อยทำกับใคร มีวันนึงช่วงใกล้วันแม่เราชวนมันไปสวนอัมพรำปถ่ายรูปเล่นมันก็พาเราไป พอจากสวนอัมพรเสร็จก็ขับรถไปต่อที่สนามหลวงไปถ่ายรูปเล่นอีกเหมือนกัน วันนั้นเป็นวันแรกที่ได้ไปเที่ยวกับมัน ตอนใกล้ๆวันเกิดมันมันก็ชวนเราให้ไปทำบุญเป็นเพื่อนมันหน่อย(มันเป็นเด็กต่างจังหวัดไม่ได้อยู่กับพ่อแม่) เราก็แอบคิดในใจนะว่า "ทำไมต้องเป็นกูด้วยว่ะ เพื่อนคนอื่นไม่มีรึไง" "หรือว่าแอบชอบกู" "แล้วปีที่แล้วใครพาไปว่ะ" ตอนนั้นในสมองมันเกิดคำถามขึ้นมากมาย แต่ก็ไม่กล้ามงถามออกไป ได้แต่ตอบมันกลับไปว่า "เออ ก็เอาดิ" สุดท้ายเราก็ไปกับมัน555555 ตอนที่ไปทำ เราก็ให้มันถ่ายรูปให้เรา ถ่ายไปสัก 2 รูป มันก็ให้เราถ่ายให้มัน แต่จู่ๆมันก็บอกว่า "ให้พี่คนนั้นถ่ายรูปให้เราดิ" พี่เขาได้ยินพอดีเลยถ่ายให้ ทำบุญเสร็จก็พากันไปหาอะไรกิน เดินห้างเล่นแปปนึง ในใจก็คิดนะว่า "

เหมือนคนเป็นแฟนกันเลย" จากนั้นเร่ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย เราชอบให้มันพาเราไปเยาวราชตอนกลางคืน เราชอบกินเต้าทึงมากๆ ซึ่งมันไม่ค่อยชอบกินขนมแต่มันก็กินกับเรา55555 เราชอยเที่ยวตอนกลางคืนมากๆ ชอบดูไฟ มีวันนึงเราออกไปกับมันตอนช่วงเย็นๆ นัดกันว่าจะไปหาไรกิน พอกินเสร็จมันชวนเราไปสะพานพระราม8 เราก็ไปกับมัน ซึ่งเราฝันมานานละว่าอยากไปถ่ายรูปบนสะพาน ช่วงนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขมากๆ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนมีเพื่อนๆพี่ๆสงสัยว่าเรากับมันเป๋นอะไรกัน โดนแซวประจำ แต่เราก็ตอบว่าเพื่อนกัน(รีบๆตอบแบบเขินๆ) แต่บางครั้งเราก็ทำเฉยๆ ใครจะแซวก็แซวไป ส่วนมันไม่ว่าจะตอนไหนก็ยิ้มอย่างเดียวไม่พูดไรซักแอะ55555 มีอยู่วันนึงเราไปซื้อของที่ห้างกับมันกำลังเดินกลับไปที่จอดรถเราก็เถียงอะไรกัยมันก็ไม่รู้ แต่มันกับพูดกับเรามาประโยคนึงว่า "แกอ่ะชอบคิดไปเอง" ประโยคนี้ทำเราจุกมากๆ จากนั้นเวลาเราอยู่กับมันหรือเวลาที่มันมาเล่นกับเราคำพูดมันจะลอยมาเตือนสติเราอยู่ตลอดเวลาว่า "อย่าคิดไปเอง" และคอยบอกตัวเองเสมอว่า "อย่าคิดไปไกล" แต่มันก็มักจะมีเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดอยู่เสมอๆ คือเราเป็นคนชอบกินซึ่งมันก็รู้มันก็จะชอบชวนเราไปกินนู้นไปกินนี่ แถมเราก็ชอบเที่ยวด้วยเหมือนกันมันก็ชวนเราเที่ยวเหมือนกัน เวลาศูนย์สิริกิตติ์มีงานมันก็จะชวนเราไปเป็นเพื่อนมัน หรือวันไหนไม่มีเรียนหรือมีเรียนแค่ช่วงเช้า เรียนเสร็จมันก็จะชวนเราไปกินนู่นนี่ มีอยู่วันนึงมันชวนเราจะไปเซนทรัลเพื่อจ่ายค่าโทรศัพท์ เราก็รับปากว่าจะไปเป็นเพื่อน(คือมันชวนเราไปไหนเราไปหมดทำไงได้ก็มันมีความสุขอ้าาาา) แต่พอประมาณบ่ายสามมันบอกเราว่าไม่ว่างเดี๋ยวเพื่อนมาที่ห้อง เราก็บอก "เออ ไม่เป็นไรๆ" แต่อีกสักพักตอนใกล้ๆจะห้าโมงเย็นมันมาบอกเราว่าเดี๋ยวไปสักชั่วโมงก็ได้ สรุปคือมันจะไป แต่ปัญหาก็มีมาอีกละ คือมีเพื่อนอีกคนจะไปด้วยกันกับเราและมัน แต่มันก็พูดว่าจะดีหรอ? ไอ้เพื่อนคนนั้นก็เลยไม่ไป แต่เพื่อนคนนั้นก็ให้มันไปส่งที่คอนโดอีกอยู่ดี แต่ดีที่มีพี่อีกคนนึงนั่งอยู่ด้วยกัน มันเลยวานให้พี่ไปส่งไอ้เพื่อนคนนั้น เราก็แอบดีใจเลยว่า "สุดท้ายก็ได้ไปด้วยกันสองคนสักที" 5555555 ร้ายมั้ยล่ะ อิอิ พอจ่ายค่าโทรศัพท์เสร็จมันก็พูดขึ้นมาว่า "กินอะไรดี?" คือแบบตอนนั้นเราโคตรจะดีใจอ่ะ55555

ชวนเรากินข้าวเว้ยยยยย เลยเดินหาร้านที่จะกิน เดินประมาณครึ่งชม. ยังไม่ได้ร้านสักกทีมันก็เลยถามเราว่ากินบุฟเฟ่มั้ย เราก็เลยถามมันว่า "เวลาจะพอหรอ? เดี๋ยวเพื่อนแกมาที่ห้องไม่ใช่ไง?" มันบอกไม่เป็นไรเดี๋ยวบอกเพื่อนได้ สุดท้ายก็กินเลนได้กินบุฟเฟ่ จากเหตุการณ์วันนั้นทำให้เรารู้สึกว่าเหมือนมันอยากจะไปกับเราแค่สองคนทั้งการเบี่ยงไม่ให้เพื่อนคนแรกไปห้างด้วยกัน ทั้งโทรไปบอกเพื่อนว่าจะกลับห้องช้าหน่อย เพื่อที่มันจะกินบุฟเฟ่55555 มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากๆ แต่พักหลังๆมานี้มันเริ่มไปสนิทกับพี่ผู้หญิงเอกอื่น แรกเราได้ยินมันพูดถึงพี่เขาบ่อยพอสมควร เราก็เริ่มตงิดๆล่ะ แต่ก็ไม่อยากคิดอะไรมาก แต่ตอนหลังนี่ไม่คิดมากไม่ได้ เพราะว่ามันไปหาพี่เขาที่คอนโดไปกินปังเย็นด้วยกัน ไปกินไม่เท่าไหร่ส่งรูปมาให้เราดูในไลน์

อย่างเจ็บอะ มีคุยกันแกล้งกันบนหน้าไทม์ไลน์ในเฟสด้วย หลังๆมามันก็ไม่ค่อยทักเรา จนเราทนไม่ไหวเลยทักมันไปเอง บทสทนานั้นก็มีแต่เราที่เป็นคนตั้งคำถามเป็นคนชวนคุย ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่า 'นี่เราคุยอยู่คนเดียวป่ะวะ' บางวันเรรทำเป็นไม่สนใจมันให้ในทักเราก่อนบ้างแต่มันก็ไม่ทักเดินผ่านเราไปเฉย เราคิดเรื่องตัดใจหลายครั้งมาก เคยลองหลายครั้งแล้วพยายามไม่สนใจมัน แต่มันก็ทำไม่ได้ วันไหนที่เราพยายามไม่ยุ่งกับมันห่างๆมันไว้ แต่มันจะคอยมาเล่นกับเราในในที่เรากำลังจะทำใจ พอมันมายุ่งเลยทำให้เราทำใจไม่ได้สักที เฮ้อออออออ เราไม่รู้เลยว่ามันคิดยังไงกับเรา แค่เพื่อน? หรือว่า มากกว่าเพื่อน? ใจนึงก็อยากบอกชอบนะ แต่ใจนึงก็กลัวบอกไปแล้วจะเสียเพื่อน เพราะมันเคยบอกกับเราด้วยว่ายังไม่อยากมีใคร
**เราเลยอยากมาขอคำปรึกษาเพื่อนๆในพันทิพย์ว่า...เราควรจะทำยังไงดี ควรจะเดินหน้าสานความรักต่อไป หรือหยุดไว้เพียงแค่ "เพื่อน" ดีคะ??
ควรไปต่อหรือพอแค่นี้????
เราแอบชอบเพื่อนเราอยู่คน เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปชอบมันตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เผลอใจไปเต็ม เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันเอกเดียวกันค่ะ(ส่วนใหญ่เราจะชอบคนใกล้ตัว) มันเพิ่งเลิกกับแฟนตอนประมาณปี 1 เทอม 2 เราเริ่มคุย(คุยแบบเพื่อน)กับมันตั้งแต่เดือนมีนาคมเมื่อต้นปี57ค่ะ เป็นช่วงที่กำลังจะขึ้นปี 2 แรกๆก็คุยไม่เท่าไหร่ เราทักบ้างมันทักบ้างและก็ไม่ได้คุยทุกวัน มันเคยหายไปเกือบๆเดือนมันทำให้เราคิดถึงมันเลยทักมันไป แต่ว่าตอนนั้นคิดว่าตัวเองไม่ได้คิดอะไรหรอก หลังจากที่ทักไปแล้วเราก็รู้สึกว่าทำไมเราจะต้องทักมันฝ่ายเดียวว่ะ เราก็เลยเลิกทักมันผ่านไป 2 อาทิตย์มันทักมาเลยจ้าาาามันบอกว่า "คิดถึง" แต่เราก็ไม่ได้คิดอะไรมาก(ไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเอง) หลังจากมันทักมาเราก็คุยกันเรื่อยๆค่ะ เราทักไปบ้างมันทักไป คุยกันถี่ขึ้นๆ ทุกวันจนกลายเป็นชีวิตประจำวันไม่มีวันไหนที่ไม่ได้คุย ถ้าถามว่าคุยเรื่องอะไรก็คงตอบไม่ได้ค่ะ เพราะคุยกันสัพเพเหระมาก คุยไปคุยมาเราก็เริ่มคิดละว่า "เอ๊ะ! นี่เราชอบมันป่ะวะ?" ประมาณช่วงเดือนกรกฎาเราก็ยอมรับตัวเองเลยว่าเราชอบมัน มันชอบกวนตีนเราแกล้งเราเล่นกับเราแรงๆ ชอบมาเล่นหัวเราลูบหัวเรา ซึ่งมันก็ไม่ค่อยทำกับใคร มีวันนึงช่วงใกล้วันแม่เราชวนมันไปสวนอัมพรำปถ่ายรูปเล่นมันก็พาเราไป พอจากสวนอัมพรเสร็จก็ขับรถไปต่อที่สนามหลวงไปถ่ายรูปเล่นอีกเหมือนกัน วันนั้นเป็นวันแรกที่ได้ไปเที่ยวกับมัน ตอนใกล้ๆวันเกิดมันมันก็ชวนเราให้ไปทำบุญเป็นเพื่อนมันหน่อย(มันเป็นเด็กต่างจังหวัดไม่ได้อยู่กับพ่อแม่) เราก็แอบคิดในใจนะว่า "ทำไมต้องเป็นกูด้วยว่ะ เพื่อนคนอื่นไม่มีรึไง" "หรือว่าแอบชอบกู" "แล้วปีที่แล้วใครพาไปว่ะ" ตอนนั้นในสมองมันเกิดคำถามขึ้นมากมาย แต่ก็ไม่กล้ามงถามออกไป ได้แต่ตอบมันกลับไปว่า "เออ ก็เอาดิ" สุดท้ายเราก็ไปกับมัน555555 ตอนที่ไปทำ เราก็ให้มันถ่ายรูปให้เรา ถ่ายไปสัก 2 รูป มันก็ให้เราถ่ายให้มัน แต่จู่ๆมันก็บอกว่า "ให้พี่คนนั้นถ่ายรูปให้เราดิ" พี่เขาได้ยินพอดีเลยถ่ายให้ ทำบุญเสร็จก็พากันไปหาอะไรกิน เดินห้างเล่นแปปนึง ในใจก็คิดนะว่า "
**เราเลยอยากมาขอคำปรึกษาเพื่อนๆในพันทิพย์ว่า...เราควรจะทำยังไงดี ควรจะเดินหน้าสานความรักต่อไป หรือหยุดไว้เพียงแค่ "เพื่อน" ดีคะ??