แท็กปัญหาชีวิตเพราะมันเป็นปัญหาชีวิตจริงๆค่ะ
แท็กมหาวิทยาลัยเพราะมันเกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยค่ะ
แท็กชีวิตวัยรุ่นเพราะเรายังวัยรุ่นค่ะ ถึงแม้เดือนหน้าจะ20แล้วก็ตาม
แท็กสุขภาพจิตเพราะบางทีเราอาจจะมีปัญหาทางจิตจริงๆค่ะ
แท็กโรงพยาบาลเพราะอะไรไม่รู้เหมือนกันค่ะ
เรามีเรื่องจะปรึกษา คือเราเป็นเด็กปี1ต้องอยู่หอในมหาลัย (ทางมหาลัยบังคับให้อยู่) ต้องแบ่งห้องอยู่กับรูมเมทอีก3คน มาอยู่เดือนแรกประมาณเดือนมิถุนายน ตอนที่มาอยู่ครั้งแรกก็เหมือนจะเข้ากับรูมเมทคนอื่นๆได้ดี โอเค เดือนแรกผ่านไปไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอสิ้นเดือนมิถุนายนเราก็กลับบ้าน แล้วก็กลับมาอยู่ที่หอในอีกทีตอนต้นเดือนสิงหาคมเพราะเปิดเทอมวันที่25 แต่ก่อนที่จะเปิดเทอมมันจะมีกิจกรรมต่างๆมากมาย เดือนสิงหา กันยา ตุลาผ่านไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะมีก็แต่รูมเมทคนนึงย้ายไปอยู่หออื่น พอเริ่มเดือนพฤศจิกา เราเริ่มไม่ชอบหน้ารูมเมทคนนึงละ ขอสมมติว่าชื่อ น้อย นะคะ คือจริงๆเราไม่ค่อยชอบน้อยมาตั้งนานแล้ว จริงๆน้อยไม่ได้เป็นคนแย่อะไรหรอกค่ะ แต่เพราะพฤติกรรมบางอย่างของน้อยเนี่ยทำให้เรารู้สึกรับไม่ค่อยได้ อย่างเช่น
1. การกินอาหาร น้อยไม่ได้กินแล้วไม่เก็บทิ้งเก็บล้างหรอกค่ะ แต่คือน้อยกินข้าวเสียงดังมากๆๆๆ เสียงดังแจ่บๆเหมือนเวลาหมูกินรำอ่ะค่ะ เราไม่ได้ดัดจริตหรือเป็นผู้ดีอะไรนะ แต่คือเราไม่ชอบค่อนข้างรับไม่ได้เลยล่ะ
2. น้อยมีกลิ่นตัวที่แรงมาก แรงชนิดที่ว่าแค่น้อยเปิดประตูห้องเข้ามาก็ได้กลิ่นแล้ว มันเกี่ยวกับการที่เขาอาบน้ำเร็วหรือป่าวคะ? น้อยอาบน้ำเร็วมาก มีอยู่ครั้ง เราเข้าไปอาบน้ำปกติ แล้วน้อยก็ตามเข้ามาอาบอีกห้อง (ห้องน้ำที่หอเป็นห้องน้ำร่วมค่ะ จะมีห้องอาบน้ำย่อยอีก3ห้อง) เราก็พูดคุยข้ามห้องเป็นปกติ แล้วน้อยก็บอกว่าอาบเสร็จแล้วทั้งๆที่เราซึ่งเข้ามาอาบก่อนเพิ่งจะสระผมเสร็จ (เวลาอาบน้ำเราจะสระผมก่อนทุกครั้ง) คือเราตกใจมาก อะไรมันจะเร็วปานนั้น ยังไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ
3. น้อยไม่ค่อยเกรงใจ สำหรับเราเหมือนเขาไม่ค่อยเห็นใจคนอื่นจริงๆค่ะ คือเรามีเรียน8โมงเช้า เราจะนอนแต่หัวค่ำ แต่น้อยมีเรียนบ่าย เขาก็จะนั่งเล่นคอม คลิกเมาส์รัวๆอย่างไม่สนใจคนที่กำลังนอนเลย บางครั้งเราตั้งใจจะนอนตอนสี่ทุ่มแต่นอนไม่หลับเพราะเสียงคลิกเมาส์ บางทีก็มีเสียงหัวเราะ เสียงคุยโทรศัพท์ สุดท้ายเราก็ตื่นไปเรียนสายไม่ก็ไปง่วงนอนในคลาสเพราะนอนไม่พอ พฤติกรรมนี้นอนจากน้อยแล้ว รูมเมทอีกคนก็เป็นค่ะ ขอสมมติว่าชื่อ นิด นะคะ นิดเป็นคนที่นอนดึกมาก บางทีตีสามตีสี่ยังไม่นอนเลยทั้งๆที่ก็มีเรียนเช้า นิดไม่ได้คุยโทรศัพท์ค่ะ แต่จะเป็นเสียงกดแป้นพิมพ์คีย์บอร์ดที่ดังมาก นอกจากนี้นิดยังชอบนั่งแทะเม็ดฟักทองตอนที่เรานอนด้วยค่ะ เสียงกรอบแกรบๆมันทำให้เราปวดหัวและนอนไม่หลับ นี่แหละค่ะคือสาเหตุที่ทำให้เราเริ่มสงสัยแล้วว่าตัวเราเองเป็นโรคประสาทหรือป่าว
4. ข้อสุดท้าย เป็นพฤติกรรมที่ถือว่าร้ายแรงสำหรับเราเลย ขอพูดก่อนนะคะว่าเราเป็นคนที่ค่อนข้างหวงของมาก ทุกสิ่งทุกอย่างห้ามคนอื่นมายุ่ง โดยเฉพาะครีมและเครื่องสำอาง เพราะมันค่อนข้างแพงและกว่าจะได้มามันลำบากเพราะเราต้องเก็บตังซื้อเอง เรื่องมันเริ่มตอนที่ เรากลับห้องมาเจอว่ามาน้อยกำลังหยิบพวกครีมที่วางอยู่บนโต๊ะของรูมเมทคนที่ย้ายออกไป น้อยบอกเราว่าแค่ดูเฉยๆ เราก็อ่อ โอเค แต่ในใจไม่เชื่อสุดๆ นั่นคือเหตุการณ์ที่จุดประกายความกังวลในตัวเราค่ะ เราจะกังวลทุกครั้งที่ต้องออกไปเรียนโดยที่มีรูมเมทอยู่ในห้อง ถ้าจะให้ล็อกตู้เราก็กลัวจะดูเยอะไป แต่หลังๆมานี่เราล็อกตลอดๆค่ะเพราะเกิดปรากฏการณ์ครีมหายไปหลอดนึง เราตกใจมาก เปิดตู้มาแล้วครีมที่ใช้อยู่ทุกวันหายไปหลอดนึง ตอนแรกเราคิดว่าเราเผลอเก็บทิ้งไปแต่พอไปค้นๆถังขยะดู ไม่เห็นวี่แววของครีมหลอดนั้นเลย เราก็ทำใจ ไม่เป็นไรมันจะหมดแล้ว เดี๋ยวยังไงก็ต้องซื้อใหม่อยู่ดี เราจะปลงแล้วถ้าไม่บังเอิญไปเห็นไปเห็นครีมหลอดนึงในตู้ของนิด เราก็คิดนะว่านิดคงจะซื้อมาใช้เหมือนกัน แต่ครีมยี่ห้อนี้ไม่ค่อยมีใครรู้จักนะ มันเป็นครีมแบรนเน็ตอ่ะค่ะ นั่นแหละ หลังจากนั้นเราก็ล็อกตู้ตลอด
มันมีอีกหลายอย่างเลยที่ทำให้เราไม่ชอบหน้าสองคนนี้มากๆ แต่สองคนนี้ก็มีเพื่อนนะ อาจเป็นเพราะเพื่อนพวกนั้นไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับสองคนนี้เลยไม่รู้ หรือเราเป็นโรคจิตโรคประสาทที่คิดไปเอง เกลียดคนอื่นด้วยสาเหตุเล็กน้อยพวกนี้
เราอยากรู้ว่าเราต้องทำยังไง เราไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกรังเกียจคนประเภทนี้ เราเคยลองปรับทัศนคติใหม่แล้วนะแต่มันก็เหมือนเดิม ลองคิดบวกแล้วแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เราเครียดมากตอนนี้ ทั้งสอบ ทั้งคนในห้อง บางวันเราไม่อยากกลับมานอนที่หอเลย แต่ก็ต้องกลับเพราะกรรมการหอจะมาเช็คชื่อ เราไม่ชอบอยู่ร่วมห้องกับคนอื่นเลย เรายอมรับว่าเราเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ยากมาก ถ้าเราไม่ชอบเราก็จะเฉยๆนิ่งๆ แต่สองคนนี้ไม่ใช่อ่ะค่ะ คือเวลาเห็นเข้าห้องมาเห็นหน้าสองคนนี้ทีไร คำว่ารังเกียจจะฉายในหัวทันที รังเกียจมากจนบางครั้งเราก็อยากให้พวกนี้ตายๆไปเลย เราควนจะไปพบจิตรแพทย์มั้ย? หรือทำเรื่องย้ายออกจากหอดี แล้วอาการแบบเราเข้าข่ายคนมีปัญหาทางจิตมั้ย?
ขอบคุณค่ะ.
ปล ถ้าพิมพ์ผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ
เราเป็นโรคจิตหรือป่าว?
แท็กมหาวิทยาลัยเพราะมันเกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยค่ะ
แท็กชีวิตวัยรุ่นเพราะเรายังวัยรุ่นค่ะ ถึงแม้เดือนหน้าจะ20แล้วก็ตาม
แท็กสุขภาพจิตเพราะบางทีเราอาจจะมีปัญหาทางจิตจริงๆค่ะ
แท็กโรงพยาบาลเพราะอะไรไม่รู้เหมือนกันค่ะ
เรามีเรื่องจะปรึกษา คือเราเป็นเด็กปี1ต้องอยู่หอในมหาลัย (ทางมหาลัยบังคับให้อยู่) ต้องแบ่งห้องอยู่กับรูมเมทอีก3คน มาอยู่เดือนแรกประมาณเดือนมิถุนายน ตอนที่มาอยู่ครั้งแรกก็เหมือนจะเข้ากับรูมเมทคนอื่นๆได้ดี โอเค เดือนแรกผ่านไปไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอสิ้นเดือนมิถุนายนเราก็กลับบ้าน แล้วก็กลับมาอยู่ที่หอในอีกทีตอนต้นเดือนสิงหาคมเพราะเปิดเทอมวันที่25 แต่ก่อนที่จะเปิดเทอมมันจะมีกิจกรรมต่างๆมากมาย เดือนสิงหา กันยา ตุลาผ่านไป ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จะมีก็แต่รูมเมทคนนึงย้ายไปอยู่หออื่น พอเริ่มเดือนพฤศจิกา เราเริ่มไม่ชอบหน้ารูมเมทคนนึงละ ขอสมมติว่าชื่อ น้อย นะคะ คือจริงๆเราไม่ค่อยชอบน้อยมาตั้งนานแล้ว จริงๆน้อยไม่ได้เป็นคนแย่อะไรหรอกค่ะ แต่เพราะพฤติกรรมบางอย่างของน้อยเนี่ยทำให้เรารู้สึกรับไม่ค่อยได้ อย่างเช่น
1. การกินอาหาร น้อยไม่ได้กินแล้วไม่เก็บทิ้งเก็บล้างหรอกค่ะ แต่คือน้อยกินข้าวเสียงดังมากๆๆๆ เสียงดังแจ่บๆเหมือนเวลาหมูกินรำอ่ะค่ะ เราไม่ได้ดัดจริตหรือเป็นผู้ดีอะไรนะ แต่คือเราไม่ชอบค่อนข้างรับไม่ได้เลยล่ะ
2. น้อยมีกลิ่นตัวที่แรงมาก แรงชนิดที่ว่าแค่น้อยเปิดประตูห้องเข้ามาก็ได้กลิ่นแล้ว มันเกี่ยวกับการที่เขาอาบน้ำเร็วหรือป่าวคะ? น้อยอาบน้ำเร็วมาก มีอยู่ครั้ง เราเข้าไปอาบน้ำปกติ แล้วน้อยก็ตามเข้ามาอาบอีกห้อง (ห้องน้ำที่หอเป็นห้องน้ำร่วมค่ะ จะมีห้องอาบน้ำย่อยอีก3ห้อง) เราก็พูดคุยข้ามห้องเป็นปกติ แล้วน้อยก็บอกว่าอาบเสร็จแล้วทั้งๆที่เราซึ่งเข้ามาอาบก่อนเพิ่งจะสระผมเสร็จ (เวลาอาบน้ำเราจะสระผมก่อนทุกครั้ง) คือเราตกใจมาก อะไรมันจะเร็วปานนั้น ยังไม่ถึง5นาทีด้วยซ้ำ
3. น้อยไม่ค่อยเกรงใจ สำหรับเราเหมือนเขาไม่ค่อยเห็นใจคนอื่นจริงๆค่ะ คือเรามีเรียน8โมงเช้า เราจะนอนแต่หัวค่ำ แต่น้อยมีเรียนบ่าย เขาก็จะนั่งเล่นคอม คลิกเมาส์รัวๆอย่างไม่สนใจคนที่กำลังนอนเลย บางครั้งเราตั้งใจจะนอนตอนสี่ทุ่มแต่นอนไม่หลับเพราะเสียงคลิกเมาส์ บางทีก็มีเสียงหัวเราะ เสียงคุยโทรศัพท์ สุดท้ายเราก็ตื่นไปเรียนสายไม่ก็ไปง่วงนอนในคลาสเพราะนอนไม่พอ พฤติกรรมนี้นอนจากน้อยแล้ว รูมเมทอีกคนก็เป็นค่ะ ขอสมมติว่าชื่อ นิด นะคะ นิดเป็นคนที่นอนดึกมาก บางทีตีสามตีสี่ยังไม่นอนเลยทั้งๆที่ก็มีเรียนเช้า นิดไม่ได้คุยโทรศัพท์ค่ะ แต่จะเป็นเสียงกดแป้นพิมพ์คีย์บอร์ดที่ดังมาก นอกจากนี้นิดยังชอบนั่งแทะเม็ดฟักทองตอนที่เรานอนด้วยค่ะ เสียงกรอบแกรบๆมันทำให้เราปวดหัวและนอนไม่หลับ นี่แหละค่ะคือสาเหตุที่ทำให้เราเริ่มสงสัยแล้วว่าตัวเราเองเป็นโรคประสาทหรือป่าว
4. ข้อสุดท้าย เป็นพฤติกรรมที่ถือว่าร้ายแรงสำหรับเราเลย ขอพูดก่อนนะคะว่าเราเป็นคนที่ค่อนข้างหวงของมาก ทุกสิ่งทุกอย่างห้ามคนอื่นมายุ่ง โดยเฉพาะครีมและเครื่องสำอาง เพราะมันค่อนข้างแพงและกว่าจะได้มามันลำบากเพราะเราต้องเก็บตังซื้อเอง เรื่องมันเริ่มตอนที่ เรากลับห้องมาเจอว่ามาน้อยกำลังหยิบพวกครีมที่วางอยู่บนโต๊ะของรูมเมทคนที่ย้ายออกไป น้อยบอกเราว่าแค่ดูเฉยๆ เราก็อ่อ โอเค แต่ในใจไม่เชื่อสุดๆ นั่นคือเหตุการณ์ที่จุดประกายความกังวลในตัวเราค่ะ เราจะกังวลทุกครั้งที่ต้องออกไปเรียนโดยที่มีรูมเมทอยู่ในห้อง ถ้าจะให้ล็อกตู้เราก็กลัวจะดูเยอะไป แต่หลังๆมานี่เราล็อกตลอดๆค่ะเพราะเกิดปรากฏการณ์ครีมหายไปหลอดนึง เราตกใจมาก เปิดตู้มาแล้วครีมที่ใช้อยู่ทุกวันหายไปหลอดนึง ตอนแรกเราคิดว่าเราเผลอเก็บทิ้งไปแต่พอไปค้นๆถังขยะดู ไม่เห็นวี่แววของครีมหลอดนั้นเลย เราก็ทำใจ ไม่เป็นไรมันจะหมดแล้ว เดี๋ยวยังไงก็ต้องซื้อใหม่อยู่ดี เราจะปลงแล้วถ้าไม่บังเอิญไปเห็นไปเห็นครีมหลอดนึงในตู้ของนิด เราก็คิดนะว่านิดคงจะซื้อมาใช้เหมือนกัน แต่ครีมยี่ห้อนี้ไม่ค่อยมีใครรู้จักนะ มันเป็นครีมแบรนเน็ตอ่ะค่ะ นั่นแหละ หลังจากนั้นเราก็ล็อกตู้ตลอด
มันมีอีกหลายอย่างเลยที่ทำให้เราไม่ชอบหน้าสองคนนี้มากๆ แต่สองคนนี้ก็มีเพื่อนนะ อาจเป็นเพราะเพื่อนพวกนั้นไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับสองคนนี้เลยไม่รู้ หรือเราเป็นโรคจิตโรคประสาทที่คิดไปเอง เกลียดคนอื่นด้วยสาเหตุเล็กน้อยพวกนี้
เราอยากรู้ว่าเราต้องทำยังไง เราไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกรังเกียจคนประเภทนี้ เราเคยลองปรับทัศนคติใหม่แล้วนะแต่มันก็เหมือนเดิม ลองคิดบวกแล้วแต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เราเครียดมากตอนนี้ ทั้งสอบ ทั้งคนในห้อง บางวันเราไม่อยากกลับมานอนที่หอเลย แต่ก็ต้องกลับเพราะกรรมการหอจะมาเช็คชื่อ เราไม่ชอบอยู่ร่วมห้องกับคนอื่นเลย เรายอมรับว่าเราเป็นคนที่เข้ากับคนอื่นได้ยากมาก ถ้าเราไม่ชอบเราก็จะเฉยๆนิ่งๆ แต่สองคนนี้ไม่ใช่อ่ะค่ะ คือเวลาเห็นเข้าห้องมาเห็นหน้าสองคนนี้ทีไร คำว่ารังเกียจจะฉายในหัวทันที รังเกียจมากจนบางครั้งเราก็อยากให้พวกนี้ตายๆไปเลย เราควนจะไปพบจิตรแพทย์มั้ย? หรือทำเรื่องย้ายออกจากหอดี แล้วอาการแบบเราเข้าข่ายคนมีปัญหาทางจิตมั้ย?
ขอบคุณค่ะ.
ปล ถ้าพิมพ์ผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ