ที่บ้านเราเป็นคนรักสัตว์ค่ะ พ่อนี่จะชอบมากกก หมาแมวนกหนูกระรอกอะไรก็แล้วแต่พ่อชอบหมด
จิ้งจกพ่อเรายังเลี้ยงเลยค่ะ ชอบแอ๊บทำข้าวหกข้างๆหม้อข้าวแต่จริงๆคือโปรยข้าวไว้ให้จิ้งจก(ที่ต้องแอ๊บเพราะแม่กับเรากลัว)
หลังๆมาเรากับแม่เริ่มรู้ทันเพราะฉันมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลย เอ้ยยย จิ้งจกมารอพ่อที่หม้อข้าวทุกวันค่ะ
มาๆเข้าเรื่อง ตั้งแต่จำความได้ที่บ้านเราก็ไม่มีสัตว์อะไรแล้วค่ะ เพิ่งหมดยุคหมาที่บ้านเรารักมากๆไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ถ้าจำไม่ผิดชื่อโคล่า คือโคล่าจะข้ามถนนไปส่งแม่ขึ้นรถไปทำงานทุกวันค่ะ แล้วตอนเย็นจะรู้เวลาไปรอรับกลับ ทำอยู่หลายปี
วันนึงแม่กลับบ้านไม่เห็นโคล่ามารับ แต่มีคนมุงอยู่ฝั่งหมู่บ้านคือโคล่าโดนรถทับค่ะ หลังจากนั้นแม่ก็ไม่ยอมเลี้ยงอะไรอีกเลย
พอเราโตหน่อยประมาณป.6 ก็พาพ่อแอบไปซื้อหมาที่จตุจักรมาค่ะ ตั้งชื่อว่าโจโจ้
โจ้โจ้เป็นพุดเดิ้ลขนหยิกๆค่ะ อยู่กับเราสองสามปีก็โดนพิทบลูข้างบ้านกัดเพราะปีนออกไปซนนอกบ้าน ตอนแรกยังไม่ตายนะคะ
วิ่งหนีเข้ามาซุกอยู่ใต้เตียงตอนนั้นเราเด็กมากๆไม่รู้เรื่องไม่มีใครอยู่บ้าน มองหาแผลไม่มีเลยคิดว่าไม่เป็นไรก็ได้แต่ปลอบๆ
เช้ามาตายค่ะ ตัวแข็ง หมอบอกว่าช้ำใน
รู้สึกผิดมาถึงทุกวันนี้
ผ่านมาเกือบปีพ่อคงเห็นเราเหงา คิดถึงโจโจ้เลยพาไปจตุจักรอีกครั้งค่ะ ได้ตัวใหม่มาเราตั้งชื่อว่าบราวนี่
คือตัวใหญ่มาก ใหญ่แบบว่าตอนนั้นเราแบกไม่ไหวน่าจะประมาณ 3-4 กิโลตอนเป็นลูกหมานะคะ
ตอนนี้บราวนี่อายุสิบกว่าปี ตาบอดด้วย สโลวววโมชั่นมากๆค่ะจะยืนจะเดิน เป็นคุณปู่บราวนี่
ตอนแรกบราวนี่สามารถวิ่งได้ทั่วบ้าน และนอนบนห้องนอนพร้อมเรากับพ่อแม่ แต่บราวนี่ชอบอึบนที่นอน
ครั้งแรกโดนย้ายมานอนที่พื้น ยังทำอีก
ครั้งที่สองโดนนอนนอกห้อง อึใส่ผ้าเช็ดเท้า
ครั้งสุดท้ายออกไปนอกบ้านเลยยย
พอบราวนี่โดนไล่ออกจากบ้าน แม่ก็กลัวบราวนี่จะเหงาเลยให้หาอีกตัวมาอยู่เป็นเพื่อนกัน
ก็ได้ ช็อคโกแลตมาจากคนรู้จักค่ะ
โฉมหน้าช็อคโกแลตก็อายุประมาณ 10 ปีเช่นกัน
พอเราอยู่ม.ปลายก็อยากได้กระต่ายค่ะ ไปซื้อมาจากจตุจักรไม่ได้ศึกษามาก่อน อยากได้ก็ซื้อ
พอกลับมาน้องท้องเสียค่ะ พอมาศึกษาถึงรู้ว่าเป็นลูกกระต่ายที่ยังไม่หย่านม สงสารมากๆ
เราเลยตั้งใจศึกษาอย่างแน่วแน่ เอาประมาณว่าจะไม่ถูกหลอกอีกแล้วแล้วก็ไปพากลับมาใหม่ค่ะ
ชื่อน้องบลู เพราะว่าสีบลู เป็นฮอลแลนด์ล็อปผสมกับมินิล็อปค่ะ
เจ้าบลูนี่ฉลาดมากๆ ปล่อยวิ่งในบ้านไม่เคยอึฉี่เลอะเทอเลยค่ะ เปิดประตูกรงทิ้งไว้เวลาอึก็จะกลับไปอึในกรง
ปล่อยวิ่งที่สนามหญ้าได้ เค้าจะแอบไปนอนใต้ต้นไม้ พอเย็นๆก็เปิดกรงบอกว่า"บลู กลับบ้านนน"
เค้าจะวิ่งดุ๊กๆมาเข้ากรงเองได้ค่ะ นอกจากนี้เวลาหิวจะมาสะกิดแม่แล้ววิ่งไปรอที่หน้าตู้เย็นพร้อมยืนสองขา
แปลว่าเอาแครอทมาเดี๋ยวนี้ค่ะ แม่รักมากกกก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พอคราวนี้บลูก็ประจบประแจงแม่พอสมควรแก่การหมั่นไส้ คือไม่สนใจเราเลยค่ะ
เราเลยแบบเออออ ไม่ง้อก็ได้ ไปหามาอีกตัวเผื่อจะรักเราบ้าง ได้น้องวิปครีม
จากร้านพี่ลัก จตุจักรโซนดีที่ดังใน rabbit cafe เป็นฟั๊นซี่ล็อป ขนยาวว
ตอนนั้นยังเรียนอยู่จำได้ว่าต่อพี่เค้าเยอะมาก อยากได้มากๆเพราะน้องขี้อ้อน นับเหรียญจ่ายเลยค่ะ
น้องมาอยู่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ด้วยความที่เข้ากับคนง่ายมาก ชอบเอาหน้าไปยื่นๆเล่นกับเค้า คงคิดว่าตัวเองเป็นน้องหมา
ปล่อยไว้ที่สนามพร้อมกับบลู แต่พอกลับบ้านมาน้องหายไปแล้วค่ะ คนตรงข้ามบอกเห็นคนมายืนๆอยู่ริมรั้วนึกว่ามาหาใคร
คงอุ้มไปค่ะ TT^TT
ตั้งแต่เด็กๆมา เพื่อนๆเคยเลี้ยงสัตว์ชนิดไหนกันบ้างคะ?
จิ้งจกพ่อเรายังเลี้ยงเลยค่ะ ชอบแอ๊บทำข้าวหกข้างๆหม้อข้าวแต่จริงๆคือโปรยข้าวไว้ให้จิ้งจก(ที่ต้องแอ๊บเพราะแม่กับเรากลัว)
หลังๆมาเรากับแม่เริ่มรู้ทันเพราะฉันมารอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลย เอ้ยยย จิ้งจกมารอพ่อที่หม้อข้าวทุกวันค่ะ
มาๆเข้าเรื่อง ตั้งแต่จำความได้ที่บ้านเราก็ไม่มีสัตว์อะไรแล้วค่ะ เพิ่งหมดยุคหมาที่บ้านเรารักมากๆไป
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พอเราโตหน่อยประมาณป.6 ก็พาพ่อแอบไปซื้อหมาที่จตุจักรมาค่ะ ตั้งชื่อว่าโจโจ้
โจ้โจ้เป็นพุดเดิ้ลขนหยิกๆค่ะ อยู่กับเราสองสามปีก็โดนพิทบลูข้างบ้านกัดเพราะปีนออกไปซนนอกบ้าน ตอนแรกยังไม่ตายนะคะ
วิ่งหนีเข้ามาซุกอยู่ใต้เตียงตอนนั้นเราเด็กมากๆไม่รู้เรื่องไม่มีใครอยู่บ้าน มองหาแผลไม่มีเลยคิดว่าไม่เป็นไรก็ได้แต่ปลอบๆ
เช้ามาตายค่ะ ตัวแข็ง หมอบอกว่าช้ำใน
ผ่านมาเกือบปีพ่อคงเห็นเราเหงา คิดถึงโจโจ้เลยพาไปจตุจักรอีกครั้งค่ะ ได้ตัวใหม่มาเราตั้งชื่อว่าบราวนี่
คือตัวใหญ่มาก ใหญ่แบบว่าตอนนั้นเราแบกไม่ไหวน่าจะประมาณ 3-4 กิโลตอนเป็นลูกหมานะคะ
ตอนนี้บราวนี่อายุสิบกว่าปี ตาบอดด้วย สโลวววโมชั่นมากๆค่ะจะยืนจะเดิน เป็นคุณปู่บราวนี่
ตอนแรกบราวนี่สามารถวิ่งได้ทั่วบ้าน และนอนบนห้องนอนพร้อมเรากับพ่อแม่ แต่บราวนี่ชอบอึบนที่นอน
ครั้งแรกโดนย้ายมานอนที่พื้น ยังทำอีก
ครั้งที่สองโดนนอนนอกห้อง อึใส่ผ้าเช็ดเท้า
ครั้งสุดท้ายออกไปนอกบ้านเลยยย
พอบราวนี่โดนไล่ออกจากบ้าน แม่ก็กลัวบราวนี่จะเหงาเลยให้หาอีกตัวมาอยู่เป็นเพื่อนกัน
ก็ได้ ช็อคโกแลตมาจากคนรู้จักค่ะ
โฉมหน้าช็อคโกแลตก็อายุประมาณ 10 ปีเช่นกัน
พอเราอยู่ม.ปลายก็อยากได้กระต่ายค่ะ ไปซื้อมาจากจตุจักรไม่ได้ศึกษามาก่อน อยากได้ก็ซื้อ
พอกลับมาน้องท้องเสียค่ะ พอมาศึกษาถึงรู้ว่าเป็นลูกกระต่ายที่ยังไม่หย่านม สงสารมากๆ
เราเลยตั้งใจศึกษาอย่างแน่วแน่ เอาประมาณว่าจะไม่ถูกหลอกอีกแล้วแล้วก็ไปพากลับมาใหม่ค่ะ
ชื่อน้องบลู เพราะว่าสีบลู เป็นฮอลแลนด์ล็อปผสมกับมินิล็อปค่ะ
เจ้าบลูนี่ฉลาดมากๆ ปล่อยวิ่งในบ้านไม่เคยอึฉี่เลอะเทอเลยค่ะ เปิดประตูกรงทิ้งไว้เวลาอึก็จะกลับไปอึในกรง
ปล่อยวิ่งที่สนามหญ้าได้ เค้าจะแอบไปนอนใต้ต้นไม้ พอเย็นๆก็เปิดกรงบอกว่า"บลู กลับบ้านนน"
เค้าจะวิ่งดุ๊กๆมาเข้ากรงเองได้ค่ะ นอกจากนี้เวลาหิวจะมาสะกิดแม่แล้ววิ่งไปรอที่หน้าตู้เย็นพร้อมยืนสองขา
แปลว่าเอาแครอทมาเดี๋ยวนี้ค่ะ แม่รักมากกกก
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
พอคราวนี้บลูก็ประจบประแจงแม่พอสมควรแก่การหมั่นไส้ คือไม่สนใจเราเลยค่ะ
เราเลยแบบเออออ ไม่ง้อก็ได้ ไปหามาอีกตัวเผื่อจะรักเราบ้าง ได้น้องวิปครีม
จากร้านพี่ลัก จตุจักรโซนดีที่ดังใน rabbit cafe เป็นฟั๊นซี่ล็อป ขนยาวว
ตอนนั้นยังเรียนอยู่จำได้ว่าต่อพี่เค้าเยอะมาก อยากได้มากๆเพราะน้องขี้อ้อน นับเหรียญจ่ายเลยค่ะ
น้องมาอยู่ได้ไม่ถึงอาทิตย์ด้วยความที่เข้ากับคนง่ายมาก ชอบเอาหน้าไปยื่นๆเล่นกับเค้า คงคิดว่าตัวเองเป็นน้องหมา
ปล่อยไว้ที่สนามพร้อมกับบลู แต่พอกลับบ้านมาน้องหายไปแล้วค่ะ คนตรงข้ามบอกเห็นคนมายืนๆอยู่ริมรั้วนึกว่ามาหาใคร
คงอุ้มไปค่ะ TT^TT