ผู้ชายแท้ๆทุกคนก็มีความอ่อนไหวเหมือนกัน แต่จะแสดงออกมามากน้อยต่างกัน ผมขอมาเล่าประสบการณ์ในนี้หวังว่าเพื่อนๆคงจะรับฟัง
เรื่องมีอยู่ว่าผมอยู่ปี1 แต่ยังอายุ18อยู่นะ ได้มีโอกาศได้เจอน้องคนหนึ่งเขาอยู่ม.6 ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเจอเขา
เราก็เริ่มคุยกันมาตลอด ผ่านทางLine บ้าง โทรหากันบ้าง ยิ่งคุยกันก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าน้องคืออะไรที่เข้ามาเติมเต็มทุกอย่างในใจเลย ทั้งความรัก ความสุข ความคิดถึง ความห่วงใย และยังมีโอกาสหลายๆอย่างที่เข้ามาเพราะผมได้กำลังใจจากน้อง บางครั้งผมก็คิดว่าผมไม่คู่ควรกับน้องเขานะ แต่มันไม่ได้ทำให้ผมน้อยเนื้อต่ำใจผมกลับคิดว่า ผมควรจะทำให้ผมเหมาะสมกับน้อง เราก็คบกันมาเกือบจะ2เดือน บางทีก็ไปเที่ยวด้วยกันบ้างแต่นานๆที บางทีน้องเขาไปประกวดร้องเพลงผมก็จะตามไปเชียบ้าง ปกติถ้าไปไหนด้วยกันตอนเย็นผมจะนั่งแท็กซี่ไปส่งน้อง ซึ่งผมก็ไม่รู้เลยว่าการกระทำแบบนี้จะเป็นโอกาสสุดท้ายที่ผมจะได้เห็นหน้าน้อง
ยิ่งคบกันยิ่งมีความสุข จากที่ผมเคยเป็นคนเจ้าชู้ไปๆมาน้องเข้ามาดัดนิสัยผมให้เลิกเจ้าชู้ไปเลยแบบไม่รู้ตัวด้วย
แต่แล้วก็มาถึงวันที่ทำให้ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าวันนี้เป็นวันที่ดีหรือร้ายกันแน่ วันนั้นเป็นวันหยุดราชการ น้องแอบมาหาผมที่หอ มาแบบไม่บอกก่อนล่วงหน้า คือผมนึกไม่ถึงมาก่อนเพราะเมื่อวานน้องเค้าไม่สบายมาก เริ่มจากน้องเค้าพยายามถามผมซ้ำว่าจะไปไหนไหมวันนี้ ผมก็บอกว่าไม่ไป
แล้วอยู่ๆน้องก็โทมาบอกมาอยู่หน้าหอลงมารับหน่อย ผมก็ไม่เชื่อเดินออกไปดูตรงระเบียงก็ไม่เห็นน้องก็โทรมาบอกว่า อยู่ชั้น3แล้ว ผมก็เลยบอกว่าจะขึ้นมาได้ไง ต้องมีคีการ์ดนะ ด้วยความที่น้องเป็นคนพูดเก่งน้องเค้าบอกว่า ให้คนดูแลหอเปิดให้บอกว่าจะมาหาพี่ ทีนี้ผมตกใจมาก แบบว่าน้ำก็ยังไม่ได้อาบเลย ผมก็ให้น้องรอนอกห้องอยู่สักพัก แล้วพอน้องเข้ามาในห้องเราก็นั่งดูทีวี ดูการ์ตูน ดูหนัง ฟังเพลงไปเรื่อย แต่ผมชอบหอมแก้มน้องนะ นุ่มๆดีผมก็เลย บอกน้องว่า ขอหอมแก้มหน่อยยยย อ้อนนิดๆ แล้วผมก็หอมแก้มน้องแล้วเราก็กอดกันนะ แต่เป็นครั้งแรกเลยที่เรากอดกัน รู้สึกเขิลลลมาก แล้วเราก็คุยกันไปๆมาๆ แล้วผมกับน้องก็จูบกัน คือผมรู้สึกดีมาก เหมือนมีเสียงระฆังดังในหูสงสัยผมคงตื่นเต้นจนหูหื้อ แล้วผมก็จูบที่คอน้องด้วย แล้วผมก็ได้พูดกับน้องออกไปว่า พี่ทำอะไร พี่รับผิดชอบทุกอย่างเลยนะแต่ขอให้รอพี่หน่อย พี่สัญญา แล้วหลังจากนั้นน้องก็ต้องกลับบ้าน ผมก็ออกไปส่งน้องเขาที่บ้าน คือต้องนั่งรถเมย์ออกจากหอ แล้วต้องไปต่อรถตู้อีก แต่วันนั้นรถตู้คนเยอะมาก ผมเลยนั่งแท็กซี่ไปส่งน้อง
ค่าแท็กซี่ก็ประมาน200กว่าบาท ไปส่งถึงปากซอยเลย แล้วผมก็กลับบ้านระหว่างอยู่บนรถ ผมก็ทักน้องไปแต่คุยกันได้นิดเดียว น้องก็หายไปเลยไม่ตอบไล ไม่อ่านด้วย จนผมถึงหอ ก็ส่งไลไปเรื่อยๆอยุ่ๆน้องก็ส่งข้อความมาว่าโดนพ่อยึดโทรศัพ ไม่ต้องส่งไลส่งข้อความมานะ ผมตกใจมาก รีบส่งข้อความกลับไปถามว่าเป็นอะไรทำไมต้องยึด แล้วเราจะติดต่อกันยังไง แต่น้องเขาก็ไม่ได้ตอบผมจนถึงวันนี้ ผมเข้าไปดูในLineของน้องจากที่รูปโปรเป็นรูปคู่ของเราน้องก็เปลี่ยนเป็นรูปตอนประกวดร้องเพลง แล้วก็บล็อคLineผม ซึ่งผมคิดว่าน้องคงต้องทำ คือสมองผมคิดว่าน้องต้องทำจริงๆแต่ใจผมเหมือนว่าไม่สนใจว่าทำไมต้องทำแบบนี้ รู้สึกเหมือนช้ำใจมาก ร่างหายผมคือไม่หิว ไม่อิ่ม ไม่รู้สึกอะไรเลย อยากอยู่เงียบๆคอยฟังเสียงจากโทรศัพ กินอะไรเข้าไปก็อาเจียนออกมาหมดจะกินได้ก็แค่น้ำเปล่า อย่สงนี้รึป่าวที่เรียกว่าตรอมใจ
ผมก็ไม่ได้อยากเป็นอย่างนี้ แต่ผมรักน้องเค้ามากจิงๆ ผมพยายามกินก็อาเจียน พยายามดูหนังก็เบื่อ พยายามดูตลกก็ไม่ขำ ผมทำได้แค่รอน้องเค้ากลับมาให้ผมทำตามสัญญา
ผู้ชายก็มีโมเม้นนี้ 17+
เรื่องมีอยู่ว่าผมอยู่ปี1 แต่ยังอายุ18อยู่นะ ได้มีโอกาศได้เจอน้องคนหนึ่งเขาอยู่ม.6 ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเจอเขา
เราก็เริ่มคุยกันมาตลอด ผ่านทางLine บ้าง โทรหากันบ้าง ยิ่งคุยกันก็ยิ่งทำให้รู้สึกว่าน้องคืออะไรที่เข้ามาเติมเต็มทุกอย่างในใจเลย ทั้งความรัก ความสุข ความคิดถึง ความห่วงใย และยังมีโอกาสหลายๆอย่างที่เข้ามาเพราะผมได้กำลังใจจากน้อง บางครั้งผมก็คิดว่าผมไม่คู่ควรกับน้องเขานะ แต่มันไม่ได้ทำให้ผมน้อยเนื้อต่ำใจผมกลับคิดว่า ผมควรจะทำให้ผมเหมาะสมกับน้อง เราก็คบกันมาเกือบจะ2เดือน บางทีก็ไปเที่ยวด้วยกันบ้างแต่นานๆที บางทีน้องเขาไปประกวดร้องเพลงผมก็จะตามไปเชียบ้าง ปกติถ้าไปไหนด้วยกันตอนเย็นผมจะนั่งแท็กซี่ไปส่งน้อง ซึ่งผมก็ไม่รู้เลยว่าการกระทำแบบนี้จะเป็นโอกาสสุดท้ายที่ผมจะได้เห็นหน้าน้อง
ยิ่งคบกันยิ่งมีความสุข จากที่ผมเคยเป็นคนเจ้าชู้ไปๆมาน้องเข้ามาดัดนิสัยผมให้เลิกเจ้าชู้ไปเลยแบบไม่รู้ตัวด้วย
แต่แล้วก็มาถึงวันที่ทำให้ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าวันนี้เป็นวันที่ดีหรือร้ายกันแน่ วันนั้นเป็นวันหยุดราชการ น้องแอบมาหาผมที่หอ มาแบบไม่บอกก่อนล่วงหน้า คือผมนึกไม่ถึงมาก่อนเพราะเมื่อวานน้องเค้าไม่สบายมาก เริ่มจากน้องเค้าพยายามถามผมซ้ำว่าจะไปไหนไหมวันนี้ ผมก็บอกว่าไม่ไป
แล้วอยู่ๆน้องก็โทมาบอกมาอยู่หน้าหอลงมารับหน่อย ผมก็ไม่เชื่อเดินออกไปดูตรงระเบียงก็ไม่เห็นน้องก็โทรมาบอกว่า อยู่ชั้น3แล้ว ผมก็เลยบอกว่าจะขึ้นมาได้ไง ต้องมีคีการ์ดนะ ด้วยความที่น้องเป็นคนพูดเก่งน้องเค้าบอกว่า ให้คนดูแลหอเปิดให้บอกว่าจะมาหาพี่ ทีนี้ผมตกใจมาก แบบว่าน้ำก็ยังไม่ได้อาบเลย ผมก็ให้น้องรอนอกห้องอยู่สักพัก แล้วพอน้องเข้ามาในห้องเราก็นั่งดูทีวี ดูการ์ตูน ดูหนัง ฟังเพลงไปเรื่อย แต่ผมชอบหอมแก้มน้องนะ นุ่มๆดีผมก็เลย บอกน้องว่า ขอหอมแก้มหน่อยยยย อ้อนนิดๆ แล้วผมก็หอมแก้มน้องแล้วเราก็กอดกันนะ แต่เป็นครั้งแรกเลยที่เรากอดกัน รู้สึกเขิลลลมาก แล้วเราก็คุยกันไปๆมาๆ แล้วผมกับน้องก็จูบกัน คือผมรู้สึกดีมาก เหมือนมีเสียงระฆังดังในหูสงสัยผมคงตื่นเต้นจนหูหื้อ แล้วผมก็จูบที่คอน้องด้วย แล้วผมก็ได้พูดกับน้องออกไปว่า พี่ทำอะไร พี่รับผิดชอบทุกอย่างเลยนะแต่ขอให้รอพี่หน่อย พี่สัญญา แล้วหลังจากนั้นน้องก็ต้องกลับบ้าน ผมก็ออกไปส่งน้องเขาที่บ้าน คือต้องนั่งรถเมย์ออกจากหอ แล้วต้องไปต่อรถตู้อีก แต่วันนั้นรถตู้คนเยอะมาก ผมเลยนั่งแท็กซี่ไปส่งน้อง
ค่าแท็กซี่ก็ประมาน200กว่าบาท ไปส่งถึงปากซอยเลย แล้วผมก็กลับบ้านระหว่างอยู่บนรถ ผมก็ทักน้องไปแต่คุยกันได้นิดเดียว น้องก็หายไปเลยไม่ตอบไล ไม่อ่านด้วย จนผมถึงหอ ก็ส่งไลไปเรื่อยๆอยุ่ๆน้องก็ส่งข้อความมาว่าโดนพ่อยึดโทรศัพ ไม่ต้องส่งไลส่งข้อความมานะ ผมตกใจมาก รีบส่งข้อความกลับไปถามว่าเป็นอะไรทำไมต้องยึด แล้วเราจะติดต่อกันยังไง แต่น้องเขาก็ไม่ได้ตอบผมจนถึงวันนี้ ผมเข้าไปดูในLineของน้องจากที่รูปโปรเป็นรูปคู่ของเราน้องก็เปลี่ยนเป็นรูปตอนประกวดร้องเพลง แล้วก็บล็อคLineผม ซึ่งผมคิดว่าน้องคงต้องทำ คือสมองผมคิดว่าน้องต้องทำจริงๆแต่ใจผมเหมือนว่าไม่สนใจว่าทำไมต้องทำแบบนี้ รู้สึกเหมือนช้ำใจมาก ร่างหายผมคือไม่หิว ไม่อิ่ม ไม่รู้สึกอะไรเลย อยากอยู่เงียบๆคอยฟังเสียงจากโทรศัพ กินอะไรเข้าไปก็อาเจียนออกมาหมดจะกินได้ก็แค่น้ำเปล่า อย่สงนี้รึป่าวที่เรียกว่าตรอมใจ
ผมก็ไม่ได้อยากเป็นอย่างนี้ แต่ผมรักน้องเค้ามากจิงๆ ผมพยายามกินก็อาเจียน พยายามดูหนังก็เบื่อ พยายามดูตลกก็ไม่ขำ ผมทำได้แค่รอน้องเค้ากลับมาให้ผมทำตามสัญญา