สวัสดีครับ ผมมีเรื่องสงสัยจะถาม ขอความเห็นหน่อย
ผมคบกับพี่คนนึงอยู่แล้วทีนี้ มีเพื่อนของพี่เขามาชอบพี่เขาครับ เขาคุยกันบ่อย สนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันค่อนข้างบ่อย แต่พี่เขาไม่ได้บอกนะครับ ว่าคบกับผมอยู่ ผมเห็นเขาสนิทกันผมก็สงสัย เคยถามแล้ว พี่เขาบอกว่า อย่าไปคิดมาก เป็นเพื่อนกัน จนเรื่องมันบานปลาย วันเกิดพี่เขา เพิ่อนคนนั้นหอบเค้กมาให้ถึงบ้าน นั่งรถตู้มาให้ถึงบ้าน (จาก กทม.มา ตจว.แต่ไม่ไกลมาก) แต่เราไม่ได้ออกไปนะ นั่งอยู่ในบ้าน เห็นเขาคุยกัน ความรู้สึกมันจุก ตัวชา ทำอะไรไม่ถูก ไม่ได้ยินที่เขาคุยกัน สักพักเขาไปส่งเพื่อนคนนั้นที่ท่ารถ เขาบอกว่า บอกไปแล้วว่าเป็นเพื่อนกัน บอกว่าคบกะผมอยู่ แต่ผมไม่รู้ว่าเขาอธิบายให้คนนั้นฟังยังไงแบบรายละเอียด ผมเห็นเพื่อนพี่เขาหายไปประมานวันนึง แล้ววันต่อมาก็เห็นคุยกันเหมือนเดิม เม้นเฟชทุกอันที่พี่เขาโพส ผมถามพี่เขาไปว่า พี่เขาหายเสีบใจแล้วหลอ พี่เขาบอกว่า หายแล้ว เข้าใจแล้ว โตแล้ว ไม่ทานั่งงี่เง่า ผมรู้สึกว่า ทำไมกลายเป็นผมที่ยังนั่งเสียใจอยู่ ทุกครั้งที่เห็นเขาคุยกัน ไปไหนด้วยกัน คือ อยากรู้เลยว่า
1.คนที่ถูกปฏิเสธไป จะยอมกลับมาคุยกันแบบปกติได้อีกหรือ ทั้งๆที่ลงทุนเอาเต้กมาให้ถึงบ้าน ผมคิดว่า(เพื่อนพี่เขาน่าจะมาขอเป็นแฟนวันนั้นเลย)
2.มีเหตุผลอะไรไหมครับ ที่พี่เขารู้ว่าเพื่อนคนนั้นรู้สึกดีด้วย แต่บอกไปเพียงว่าเราคุยกันแบบเพื่อนนะ แต่ไม่บอกว่า มีคนคบด้วยอยู่แล้ว
3.ทั้งที่เขาอธิบายแล้วว่าพี่เขาไม่ได้คิเอะไรกับเพื่อนคนนั้น แต่เพื่อนคนนั้นคิดอยู่ ผมรู้สึกว่า เหนื่อยจัง ไม่อยากเห็นอะไรแบบนี้ ผมคงบอกให้พี่เขาเลิกคบเพื่อนคนนี้ไม่ได้ มันดูผมงี่เง่าเกินไป ผมจะทำไงดีครับ
4.ผมรักพี่เขามาก แต่ผมกลัววันนึง ความสนิท ความสงสาร จากที่พี่เขาทำกับเพือนเขาทุกวันนี้ มันจะทำให้เพื่อนคนนั้นยิ่งคิดว่าพี่เขาชอบ และกลัวพี่เขาจะไปชอบ ถึงแม้ว่าตอนนี้ไม่ก้ตาม
5.ถ้าให้ผมไปแข่งกับเขา คงแพ้ราบคาบ ผมไม่มีอะไรไปสู้เขา ทั้งรูปร่างกน้าตา ความรู้เรื่องที่เชาชอบคุยกัน(เช่น การ์ตูน) ความรู้เรื่องต่างๆ ผมเหนื่อยจัง
6.หรือผมคิดมากไปเองคนเดียว จริงๆคือ พี่เขาบอกว่าไม่ได้คิดอะไรคือไม่ได้คิดอะไร แต่นั้น จบ.
คนเราถ้าถูกปฏิเสธความรักไป จะกลับมาคุยได้เหมือนเดิมไหม
ผมคบกับพี่คนนึงอยู่แล้วทีนี้ มีเพื่อนของพี่เขามาชอบพี่เขาครับ เขาคุยกันบ่อย สนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันค่อนข้างบ่อย แต่พี่เขาไม่ได้บอกนะครับ ว่าคบกับผมอยู่ ผมเห็นเขาสนิทกันผมก็สงสัย เคยถามแล้ว พี่เขาบอกว่า อย่าไปคิดมาก เป็นเพื่อนกัน จนเรื่องมันบานปลาย วันเกิดพี่เขา เพิ่อนคนนั้นหอบเค้กมาให้ถึงบ้าน นั่งรถตู้มาให้ถึงบ้าน (จาก กทม.มา ตจว.แต่ไม่ไกลมาก) แต่เราไม่ได้ออกไปนะ นั่งอยู่ในบ้าน เห็นเขาคุยกัน ความรู้สึกมันจุก ตัวชา ทำอะไรไม่ถูก ไม่ได้ยินที่เขาคุยกัน สักพักเขาไปส่งเพื่อนคนนั้นที่ท่ารถ เขาบอกว่า บอกไปแล้วว่าเป็นเพื่อนกัน บอกว่าคบกะผมอยู่ แต่ผมไม่รู้ว่าเขาอธิบายให้คนนั้นฟังยังไงแบบรายละเอียด ผมเห็นเพื่อนพี่เขาหายไปประมานวันนึง แล้ววันต่อมาก็เห็นคุยกันเหมือนเดิม เม้นเฟชทุกอันที่พี่เขาโพส ผมถามพี่เขาไปว่า พี่เขาหายเสีบใจแล้วหลอ พี่เขาบอกว่า หายแล้ว เข้าใจแล้ว โตแล้ว ไม่ทานั่งงี่เง่า ผมรู้สึกว่า ทำไมกลายเป็นผมที่ยังนั่งเสียใจอยู่ ทุกครั้งที่เห็นเขาคุยกัน ไปไหนด้วยกัน คือ อยากรู้เลยว่า
1.คนที่ถูกปฏิเสธไป จะยอมกลับมาคุยกันแบบปกติได้อีกหรือ ทั้งๆที่ลงทุนเอาเต้กมาให้ถึงบ้าน ผมคิดว่า(เพื่อนพี่เขาน่าจะมาขอเป็นแฟนวันนั้นเลย)
2.มีเหตุผลอะไรไหมครับ ที่พี่เขารู้ว่าเพื่อนคนนั้นรู้สึกดีด้วย แต่บอกไปเพียงว่าเราคุยกันแบบเพื่อนนะ แต่ไม่บอกว่า มีคนคบด้วยอยู่แล้ว
3.ทั้งที่เขาอธิบายแล้วว่าพี่เขาไม่ได้คิเอะไรกับเพื่อนคนนั้น แต่เพื่อนคนนั้นคิดอยู่ ผมรู้สึกว่า เหนื่อยจัง ไม่อยากเห็นอะไรแบบนี้ ผมคงบอกให้พี่เขาเลิกคบเพื่อนคนนี้ไม่ได้ มันดูผมงี่เง่าเกินไป ผมจะทำไงดีครับ
4.ผมรักพี่เขามาก แต่ผมกลัววันนึง ความสนิท ความสงสาร จากที่พี่เขาทำกับเพือนเขาทุกวันนี้ มันจะทำให้เพื่อนคนนั้นยิ่งคิดว่าพี่เขาชอบ และกลัวพี่เขาจะไปชอบ ถึงแม้ว่าตอนนี้ไม่ก้ตาม
5.ถ้าให้ผมไปแข่งกับเขา คงแพ้ราบคาบ ผมไม่มีอะไรไปสู้เขา ทั้งรูปร่างกน้าตา ความรู้เรื่องที่เชาชอบคุยกัน(เช่น การ์ตูน) ความรู้เรื่องต่างๆ ผมเหนื่อยจัง
6.หรือผมคิดมากไปเองคนเดียว จริงๆคือ พี่เขาบอกว่าไม่ได้คิดอะไรคือไม่ได้คิดอะไร แต่นั้น จบ.