คือก่อนอื่นขอย้อนไปซัก 1 ปีนะครับ คือผมเป็นนิสิตปี 1 เข้ามาในมหาลัยเรียนอยู่คณะวิศวะครับ ผมก็เป็นคนชอบม่อทั่วๆไปเหมือนคนอื่นแหละครับ
เห็นสาวคนไหนก็เหล่ เห็นใครน่ารักก็ชอบมอง อยากรู้จัก แต่ก็ไม่ค่อยกล้าหรอกครับ คือผมได้ไปเจอกับรุ่นพี่คนหนึ่งครับ
พี่เค้าฝึกงานอยู่ที่เก็บ ชม. ภาษาอังกฤษ (ทำกิจกรรมเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ เช่นเล่นครอสเวิร์ส ทำแบบฝึกหัดออนไลน์ ดูหนังซับอังกฤษ เป็นกิจกรรม
บังคับของวิชาภาษาอังกฤษ ที่เด็กปีหนึ่งทุกคนต้องไปทำเพื่อเก็บ ชม. เพื่อไปแลกกับคะแนน) ผมไปเก็บ ชม. ทุกวัน ก็เห็นพี่เค้าทุกวัน พี่เค้าน่ารักดี
ดัดฟันด้วย ผมเห็นพี่เค้าเล่นเกม Hayday พี่เค้าเวลสูงมากเลย ซึ่งตอนนั้นผมก็เล่นอยู่ เวลาผมไปเก็บ ชม. ผมก็มักจะไปกับเพื่อนประมาณ 10 คน
ก็เห็นพี่เค้าทุกวันอะครับ บางวันก็มีแซวบ้าง จนสนิทกัน กลับมาเรื่อง Hayday ต่อผมเห็นพี่เค้าเล่นก็เลย อยากมีเพื่อนเล่น พี่เค้าเวลสูงแล้ว เผื่อจะได้
ให้พีเค้าส่งของให้ผมก็เลยขอพี่เค้าแอดเพื่อนในเกม แต่เกมนี้ถ้าจะเป็นเพื่อนกันมันต้องแอดผ่านเฟสบุค พี่เค้าก็เลยให้เฟสมา เอาหล่ะ พอได้เฟสมา บอกตรงๆ ผมไม่เคยเล่นเกมกับพี่เค้าเลย ทักไปคุยเล่น แต่มันไม่เล่นสิครับ พอคุยด้วยก็รู้สึกสบายใจอย่างไงไม่รู้ มันบอกไม่ถูก เหมือนเจอคนที่ตามหา แต่พอคุยได้ไม่กี่วัน พี่เค้าก็บอกว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว พี่เค้าก็บอกว่า รู้แบบนี้แล้วจะไม่คุยก็ได้นะ ตอนนั้นบอกตรงๆเลย ผมไม่ได้คิดอะไรเกินพี่สาว ผมก็เลยบอกพี่เค้าว่า ไม่เป็นไร คุยกันต่อ พอคุยกันก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น พี่เค้าก็เล่าว่าแฟนไม่ค่อยสนใจ แทบไม่ได้คุยกันเลย แค่โทรศัพท์คุยกันวันๆนึงไม่เกิน 5 นาที คุยกับเราบ่อยกว่า เราคุยเฟสกับแทบจะตลอดเวลาเลย แล้วเวลาจะไปไหนก็บอกกันตลอด พี่เค้าบอกด้วย ว่าปกติไม่ให้เฟสใคร มีเด็กมาเก็บชม.มาขอก็ไม่ให้ แต่ที่ให้ผมเพราะเห็นว่าเล่นเกมด้วยกัน มีอะไรจะได้ช่วยกันสนุกๆ แต่กลับได้คนที่ใช่ซ่ะงั้น หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด มีหลายครั้งที่แฟนพี่เค้านอกใจ แล้วพี่เค้าก็มาเล่าให้ฟัง แฟนพี่เค้าชอบไปเจ้าชู้ แต่กี่ครั้งๆ พี่เค้าก็ให้อภัย ผมล่ะไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องให้อภัย พอคุยไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้ว ที่ผ่านมาผมรอโอกาสที่เค้าจะเลิกกัน ซึ่งก็มีหลายโอกาสมาก แต่ก็ไม่เลิกกันซักที ผมก็เลยคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วหล่ะ คุยได้ประมาน 6 เดือนผมก็ขอถอนตัวออกมา เชื่อมั้ยว่า ไม่ถึงเดือนเค้าก็เลิกกัน เอาล่ะสิ ยังไงล่ะทีนี้ วันที่รอคอยมาตลอดมาถึงแล้ว กลับครับ สรุปว่าผมกลับไปคุย เห้อ แต่ไม่ได้เจอกันเลย ผมขึ้นปีสองแล้ว ส่วนพี่เค้าก็เรียนจบแล้ว พี่เค้าก็ไปทำงานที่อีกจังหวัดหนึ่ง ไม่มีโอกาสได้มาหาเลย ก็ยังคุยเฟสกันอยู่นะ แต่ถ้าถามว่าทำไมไม่คุยโทรศัพท์บอกเลย พี่เค้าโทรศัพท์พัง แล้วสไกป์ล่ะ เฟสไทม์ล่ะ อันนี้ผมก็เซ็งอยู่เหมือนกัน คือพี่เค้าติดแม่มาก อยู่บ้านก็อยู่กับแม่ตลอด นอนก็นอนห้องเดียวกับแม่ ถ้าจะคุยสไกป์กันก็ต้องคุยในห้อง ซึ่งก็ไม่มีห้องว่างอีก เพราะเป็นห้องน้อง เหตุผลมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ทำยังไงได้ เค้าบอกมาแบบนี้ก็ต้องเชื่อ เพราะเป็นแบบนี้ แบบที่ไม่ได้เจอกันเลย แม้แต่เห็นหน้าก็ไม่เคย เต็มที่ก็แค่ส่งรูปให้ดู ผมก็เลยจิตใจไม่แน่นอน จนเมื่อเร็วๆนี้ ผมได้ไปเจอกับ ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เธอแอดผมมา ไม่รอช้าผมรับแอดแล้วรีบทักไป เพราะเธอน่ารักสวยด้วย ตัวเล็ก สเป๊กเลย ผมก็ถามว่ามีแฟนยัง เค้าก็บอกยัง แล้วผมก็ถามอีกว่าโสดมานานแค่ไหนแล้ว เธอก็ตอบว่า 2 ปี ผมนี่งงไปเลย ไม่น่าเชื่อว่าเธอโสดมาได้ไง นานขนาดนี้ หลังจากนั้นก็ถามข้อมูลทั่วไป ไม่น่าเชื่อว่าเธอ อยู่ใกล้ๆบ้านผมนี่เอง(ผมพักอยู่ที่บ้านเช่า เช่าอยู่กับเพื่อน อีก 3 คน มันเป็นหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆมหาลัย) เธออยู่หมู่บ้านเดียวกับผม ผมอยู่ซอย1 เธออยู่ซอย2 จนผมคุยได้สองวัน เธอก็ไม่สบายเป็นไข้ ผมเลยออกไปซื้อยาไปให้ถึงบ้าน ซึ่งนั่นเป็นโอกาสดีที่จะได้เจอตัวจริง พอได้เจอเท่านั้นแหละ ผิดคาดเลย น่ารักกว่าตัวจริงอีก จนคำถามนั้นมันดังขึ้นในหัวผมอีกครั้งว่า โสดมาได้ไงวะ ตั้งสองปี หลังจากวันนั้น เราก็มีโอกาสได้ไปกินข้าวเช้าด้วยกันบ่อยๆ พอค่ำ หรือดึกๆ ผมก็ไปหาเธอที่บ้าน แต่แค่ไปคุยกับเธอแค่หน้าบ้านนะ วันนี้ก็ไปดูหนังด้วยกันมา ผมมีความสุขมากเลย ที่ได้เจอคนที่ผมชอบทุกวัน ได้ไปไหนมาไหนกันบ้าง แตกต่างจากพี่ที่ผมเล่าให้ฟัง แต่สิ่งที่เธอมีไม่เหมือนกับพี่ ก็คือ เธอเป็นคนชอบเงียบ ไม่ค่อยพูด นิ่งๆ ซึ่งผมชอบคนที่ชอบพูดมากกว่า หรืออาจจะเป็นเพราะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้กลุ้มใจสุดๆว่าจะเอาไงดี คนนึงคุยด้วยแล้วสบายใจสุดๆ แต่ไม่ได้เจอกันเลย กับอีกคนนึง ที่ได้เจอกันทุกวันแต่บางทีก็เบื่อเพราะไม่รู้จะคุยอะไรกัน ถ้าเลือกพี่ ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันบ้างมั้ย พอผมเรียนจบ ก็ไปทำงานคนละจังหวัดแล้ว ทีนี้ก็ยิ่งไม่ได้เจอกันไปใหญ่ แต่ถ้าเลือกคนที่เพิ่งเจอ ถามว่าแล้วถ้าจบแล้วไม่ทำงานคนละจังหวัดหรอ ก็ต้องบอกเลยว่าใช่ แต่ผมคิดว่า เธอน่าจะฟังผมถ้าผมขอ ให้เธอย้ายไปอยู่กับผม ซึ่งแตกต่างจากพี่ เพราะแค่สไกป์ยังทำไม่ได้เลย เรื่องมาหาก็ยังทำไม่ได้ อย่าไปพูดถึงเรื่องที่จะให้ย้ายตามไปเลย เอาล่ะๆ กลุ้มๆ เลือกใครดี
ผมจะเลือกใครดี ?
เห็นสาวคนไหนก็เหล่ เห็นใครน่ารักก็ชอบมอง อยากรู้จัก แต่ก็ไม่ค่อยกล้าหรอกครับ คือผมได้ไปเจอกับรุ่นพี่คนหนึ่งครับ
พี่เค้าฝึกงานอยู่ที่เก็บ ชม. ภาษาอังกฤษ (ทำกิจกรรมเกี่ยวกับภาษาอังกฤษ เช่นเล่นครอสเวิร์ส ทำแบบฝึกหัดออนไลน์ ดูหนังซับอังกฤษ เป็นกิจกรรม
บังคับของวิชาภาษาอังกฤษ ที่เด็กปีหนึ่งทุกคนต้องไปทำเพื่อเก็บ ชม. เพื่อไปแลกกับคะแนน) ผมไปเก็บ ชม. ทุกวัน ก็เห็นพี่เค้าทุกวัน พี่เค้าน่ารักดี
ดัดฟันด้วย ผมเห็นพี่เค้าเล่นเกม Hayday พี่เค้าเวลสูงมากเลย ซึ่งตอนนั้นผมก็เล่นอยู่ เวลาผมไปเก็บ ชม. ผมก็มักจะไปกับเพื่อนประมาณ 10 คน
ก็เห็นพี่เค้าทุกวันอะครับ บางวันก็มีแซวบ้าง จนสนิทกัน กลับมาเรื่อง Hayday ต่อผมเห็นพี่เค้าเล่นก็เลย อยากมีเพื่อนเล่น พี่เค้าเวลสูงแล้ว เผื่อจะได้
ให้พีเค้าส่งของให้ผมก็เลยขอพี่เค้าแอดเพื่อนในเกม แต่เกมนี้ถ้าจะเป็นเพื่อนกันมันต้องแอดผ่านเฟสบุค พี่เค้าก็เลยให้เฟสมา เอาหล่ะ พอได้เฟสมา บอกตรงๆ ผมไม่เคยเล่นเกมกับพี่เค้าเลย ทักไปคุยเล่น แต่มันไม่เล่นสิครับ พอคุยด้วยก็รู้สึกสบายใจอย่างไงไม่รู้ มันบอกไม่ถูก เหมือนเจอคนที่ตามหา แต่พอคุยได้ไม่กี่วัน พี่เค้าก็บอกว่าพี่เค้ามีแฟนแล้ว พี่เค้าก็บอกว่า รู้แบบนี้แล้วจะไม่คุยก็ได้นะ ตอนนั้นบอกตรงๆเลย ผมไม่ได้คิดอะไรเกินพี่สาว ผมก็เลยบอกพี่เค้าว่า ไม่เป็นไร คุยกันต่อ พอคุยกันก็เริ่มสนิทกันมากขึ้น พี่เค้าก็เล่าว่าแฟนไม่ค่อยสนใจ แทบไม่ได้คุยกันเลย แค่โทรศัพท์คุยกันวันๆนึงไม่เกิน 5 นาที คุยกับเราบ่อยกว่า เราคุยเฟสกับแทบจะตลอดเวลาเลย แล้วเวลาจะไปไหนก็บอกกันตลอด พี่เค้าบอกด้วย ว่าปกติไม่ให้เฟสใคร มีเด็กมาเก็บชม.มาขอก็ไม่ให้ แต่ที่ให้ผมเพราะเห็นว่าเล่นเกมด้วยกัน มีอะไรจะได้ช่วยกันสนุกๆ แต่กลับได้คนที่ใช่ซ่ะงั้น หลังจากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด มีหลายครั้งที่แฟนพี่เค้านอกใจ แล้วพี่เค้าก็มาเล่าให้ฟัง แฟนพี่เค้าชอบไปเจ้าชู้ แต่กี่ครั้งๆ พี่เค้าก็ให้อภัย ผมล่ะไม่เข้าใจ ว่าทำไมต้องให้อภัย พอคุยไปเรื่อยๆ ผมก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่แล้ว ที่ผ่านมาผมรอโอกาสที่เค้าจะเลิกกัน ซึ่งก็มีหลายโอกาสมาก แต่ก็ไม่เลิกกันซักที ผมก็เลยคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้แล้วหล่ะ คุยได้ประมาน 6 เดือนผมก็ขอถอนตัวออกมา เชื่อมั้ยว่า ไม่ถึงเดือนเค้าก็เลิกกัน เอาล่ะสิ ยังไงล่ะทีนี้ วันที่รอคอยมาตลอดมาถึงแล้ว กลับครับ สรุปว่าผมกลับไปคุย เห้อ แต่ไม่ได้เจอกันเลย ผมขึ้นปีสองแล้ว ส่วนพี่เค้าก็เรียนจบแล้ว พี่เค้าก็ไปทำงานที่อีกจังหวัดหนึ่ง ไม่มีโอกาสได้มาหาเลย ก็ยังคุยเฟสกันอยู่นะ แต่ถ้าถามว่าทำไมไม่คุยโทรศัพท์บอกเลย พี่เค้าโทรศัพท์พัง แล้วสไกป์ล่ะ เฟสไทม์ล่ะ อันนี้ผมก็เซ็งอยู่เหมือนกัน คือพี่เค้าติดแม่มาก อยู่บ้านก็อยู่กับแม่ตลอด นอนก็นอนห้องเดียวกับแม่ ถ้าจะคุยสไกป์กันก็ต้องคุยในห้อง ซึ่งก็ไม่มีห้องว่างอีก เพราะเป็นห้องน้อง เหตุผลมันอาจจะฟังดูแปลกๆ แต่ทำยังไงได้ เค้าบอกมาแบบนี้ก็ต้องเชื่อ เพราะเป็นแบบนี้ แบบที่ไม่ได้เจอกันเลย แม้แต่เห็นหน้าก็ไม่เคย เต็มที่ก็แค่ส่งรูปให้ดู ผมก็เลยจิตใจไม่แน่นอน จนเมื่อเร็วๆนี้ ผมได้ไปเจอกับ ผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เธอแอดผมมา ไม่รอช้าผมรับแอดแล้วรีบทักไป เพราะเธอน่ารักสวยด้วย ตัวเล็ก สเป๊กเลย ผมก็ถามว่ามีแฟนยัง เค้าก็บอกยัง แล้วผมก็ถามอีกว่าโสดมานานแค่ไหนแล้ว เธอก็ตอบว่า 2 ปี ผมนี่งงไปเลย ไม่น่าเชื่อว่าเธอโสดมาได้ไง นานขนาดนี้ หลังจากนั้นก็ถามข้อมูลทั่วไป ไม่น่าเชื่อว่าเธอ อยู่ใกล้ๆบ้านผมนี่เอง(ผมพักอยู่ที่บ้านเช่า เช่าอยู่กับเพื่อน อีก 3 คน มันเป็นหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆมหาลัย) เธออยู่หมู่บ้านเดียวกับผม ผมอยู่ซอย1 เธออยู่ซอย2 จนผมคุยได้สองวัน เธอก็ไม่สบายเป็นไข้ ผมเลยออกไปซื้อยาไปให้ถึงบ้าน ซึ่งนั่นเป็นโอกาสดีที่จะได้เจอตัวจริง พอได้เจอเท่านั้นแหละ ผิดคาดเลย น่ารักกว่าตัวจริงอีก จนคำถามนั้นมันดังขึ้นในหัวผมอีกครั้งว่า โสดมาได้ไงวะ ตั้งสองปี หลังจากวันนั้น เราก็มีโอกาสได้ไปกินข้าวเช้าด้วยกันบ่อยๆ พอค่ำ หรือดึกๆ ผมก็ไปหาเธอที่บ้าน แต่แค่ไปคุยกับเธอแค่หน้าบ้านนะ วันนี้ก็ไปดูหนังด้วยกันมา ผมมีความสุขมากเลย ที่ได้เจอคนที่ผมชอบทุกวัน ได้ไปไหนมาไหนกันบ้าง แตกต่างจากพี่ที่ผมเล่าให้ฟัง แต่สิ่งที่เธอมีไม่เหมือนกับพี่ ก็คือ เธอเป็นคนชอบเงียบ ไม่ค่อยพูด นิ่งๆ ซึ่งผมชอบคนที่ชอบพูดมากกว่า หรืออาจจะเป็นเพราะเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้กลุ้มใจสุดๆว่าจะเอาไงดี คนนึงคุยด้วยแล้วสบายใจสุดๆ แต่ไม่ได้เจอกันเลย กับอีกคนนึง ที่ได้เจอกันทุกวันแต่บางทีก็เบื่อเพราะไม่รู้จะคุยอะไรกัน ถ้าเลือกพี่ ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอกันบ้างมั้ย พอผมเรียนจบ ก็ไปทำงานคนละจังหวัดแล้ว ทีนี้ก็ยิ่งไม่ได้เจอกันไปใหญ่ แต่ถ้าเลือกคนที่เพิ่งเจอ ถามว่าแล้วถ้าจบแล้วไม่ทำงานคนละจังหวัดหรอ ก็ต้องบอกเลยว่าใช่ แต่ผมคิดว่า เธอน่าจะฟังผมถ้าผมขอ ให้เธอย้ายไปอยู่กับผม ซึ่งแตกต่างจากพี่ เพราะแค่สไกป์ยังทำไม่ได้เลย เรื่องมาหาก็ยังทำไม่ได้ อย่าไปพูดถึงเรื่องที่จะให้ย้ายตามไปเลย เอาล่ะๆ กลุ้มๆ เลือกใครดี