ค่าสินสอด สมัยก่อนในตำราเรียกว่า "ค่าหัวบัวนาง" คือค่าน้ำนมหรือคือค่าที่ใช้จ่ายเลี้ยงดูฝ่ายหญิงมา

ที่จริงถือเป็นเงินที่พ่อแม่ฝ่ายหญิงมีสิทธิ์เก็บไว้เต็มที่ เกิดจากสมัยโบราณคนเขาทำงานภาคเกษตรที่จะ
ต้องใช้แรงงานคนกันเป็นหลัก เมื่อฝ่ายหญิงต้องแต่งเข้าบ้านฝ่ายชาย ก็เท่ากับครอบครัวฝ่ายหญิงต้อง
ขาดแรงงานไปคนนึง จึงให้ฝ่ายชายจ่ายชดเชยให้เป็นค่าที่เลี้ยงดูมาและเป็นค่าที่นำแรงงานออกไป

แต่สมัยหลังๆ เริ่มจากครอบฝ่ายหญิงที่ค่อนข้างมีฐานะ ก็อาจบอกอนุญาตยกเงินจำนวนนี้ให้คู่แต่งงานนำ
ไปสร้างเนื้อสร้างตัวกันเอง แต่ก็เป็นเฉพาะบางครอบครัว ถ้าหากครอบครัวไหนไม่คืนให้ก็คงว่าเขาไม่ได้
เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องที่ต้องพูดคุยตกลงสมยอมกันเองก่อนล่วงหน้า เขาไม่ใช่ไปเรียกเอาหน้างานแต่ง