เมื่อวันพุธที่ผ่านเพื่อนที่นั่งข้างผมมันกลัวครูจนไม่กล้าไปเข้าห้องน้ำ จนทำให้ตัวมันเองอึราดรดกางเกงในห้อง แล้วครูก็ให้ไปล้าง ส่วนที่เลอะในห้องให้แม่บ้านมาล้าง แต่ทว่า พอสักพักเราก็เรียนต่อ แต่เพื่อนคนที่อึราดมันเดินถือกางเกงมาในห้อง ครูก็ไล่กลับไปห้องน้ำให้ไปล้าง
ครูก็ไล่กลับไป ผลสุดท้ายคนที่ต้องไปช่วยมันล้างก็คือ ครู แต่ผมคิดว่าของใครก็ล้างเอาเอง แต่ไอ้นี่ความอายหามีไม่ตอนมันล้างเสร็จครูไปหากางเกงให้มันก็วิ่ง
กลับมานั่งในห้อง ใส่เสื้อแต่กางเกงไม่มีเพราะขี้ใส่ไปแล้ว จนครูเอาเกงมาให้ แถมครูยังไปซักเกงให้มันอีก
ผมมานั่งนึกๆดูแล้ว สงสารครู และอายแทนมันที่เป็นภาระครู กะเพื่อน อีกอย่าง ม.2 ยางอายก็ต้องมี
และต้องรับผิดชอบของตัวเอง ................ ผมคิดว่าเด็กอื่นคงไม่อย่างงี้นะ
ม.2กับเรื่องที่ไม่น่าจะเกิด(ความอาย)
ครูก็ไล่กลับไป ผลสุดท้ายคนที่ต้องไปช่วยมันล้างก็คือ ครู แต่ผมคิดว่าของใครก็ล้างเอาเอง แต่ไอ้นี่ความอายหามีไม่ตอนมันล้างเสร็จครูไปหากางเกงให้มันก็วิ่ง
กลับมานั่งในห้อง ใส่เสื้อแต่กางเกงไม่มีเพราะขี้ใส่ไปแล้ว จนครูเอาเกงมาให้ แถมครูยังไปซักเกงให้มันอีก
ผมมานั่งนึกๆดูแล้ว สงสารครู และอายแทนมันที่เป็นภาระครู กะเพื่อน อีกอย่าง ม.2 ยางอายก็ต้องมี
และต้องรับผิดชอบของตัวเอง ................ ผมคิดว่าเด็กอื่นคงไม่อย่างงี้นะ