ผมเคยแอบชอบเพื่อนคนนึง ตั้งแต่เรียนด้วยกันสมัย ม.ต้น ผมคิดว่าความรักที่ผมมีให้มันเริ่มจากความผูกพัน
มันเริ่มจากตอนอยู่ด้วยกันชั้น ม.หนึ่งใหม่ๆ ตอนนั้นผมกับมันรู้จักกันอยู่แล้วเพราะมาจากประถมที่เดียวกัน
ผมกับมันสนิทกันเรื่อยๆตลอดระยะเวลาสามปี ผมมารู้ตัวว่าชอบมันก็ตอนม.สาม ตอนนั้นผมกับมันตัวติดกันมาก
เวลาจะไปเรียนอะไรก็ไปด้วยกันตลอด ตอนนั้นผมก็คิดหลายทีว่าจะบอกชอบมันดีมั้ย แต่เพื่อนผมคนนี้มันก็แมนมาก เป็นสุภาพบุรุษ เป็นนักกีฬา หุ่นดี
มีมารยาท ที่บ้านมีฐานะ เป็นผู้ชายเพอร์เฟ็ค ผมกลัวว่าถ้าบอกมันจะเสียเพื่อนไป จนกระทั่งจบม.สาม ผมกับมันแยกกัน ผมไปเรียนโรงเรียนอื่น ส่วนมันย้ายไปเรียนเตรียมทหาร
หลังจากนั้นผมกับมันก็ติดต่อกันเรื่อยๆ นัดเจอกันบ้างแต่เวลามักจะไม่ตรงกัน ก็เลยไม่ค่อยได้เจอ จนครั้งสุดท้ายตอนผมอยู่ ม.หก มันเอาเข็มกลัดนักเรียนนายร้อยมาให้ผม บอกให้ผมเก็บไว้
หลังจบ ม.หก ผมไปเรียนต่อต่างประเทศ ไปได้สามปีผมเครียด ผมโทรกลับเมืองไทย บอกมันว่าผมชอบมัน แต่มันกลับหัวเราะ แล้วถามว่าผมเป็นอะไรมากมั้ย หลังจากนั้นก็คุยกันนิดๆหน่อยๆแล้วก็วางสายไป
หลังจากผมบอกชอบมันไป เพื่อนคนนี้ก็ไม่ค่อยติดต่อผมมาอีก ผมก็คิดว่าคิดไปเองแน่ๆกรู เลยเลิกติดต่อ ลบเบอร์โทร ลบทุกอย่าง ตอนนั้นยังไม่มีไลน์ มีแต่เฟส หนักๆเข้าผมเลยบล็อกเฟสมัน
ผ่านไปเป็นปี จนผมเรียนจบ ผมเตรียมตัวไปเรียนต่อโทที่อังกฤษอีกปี ระหว่างว่างสี่ห้าเดือนเลยกลับไปอยู่บ้านที่เมืองไทย ตอนนั้นเรื่องฮอร์โมนฮิตพอดี ผมจำได้แม่น ตอนที่ภูกับธีร์ทะเลาะกันเพราะภูไปชอบเต้ย คืนนั้นผมดูเสร็จ ห้าทุ่มกว่าๆจะเที่ยงคืน ผมเตรียมตัวหลับ ขณะที่ล้มตัวนอน ผมเอาไอโฟนขึ้นมาเช็ค ปรากฏว่ามีคนขอแอดเป็นเพื่อนมา ผมคลิกเข้าไปดู เป็นเพื่อนคนนี้นี่เอง ใจผมเต้นแรงอีกรอบ ใจนึงก็ดีใจ อีกใจก็คิดกลัวจะดราม่าอีก แต่ก็กดรับแอดไป แล้วผมก็นอน
ต้องบอกก่อนว่าหลังจากผมบล็อคมัน ผ่านไปนานเลยผมก็ปลดบล็อกมันออก คิดว่าสักวันมันคงรู้ว่าผม unfriend มัน แล้วพอมันรู้มันต้องเกลียดผมแน่ๆ แต่ก็ไม่ หลังจากผมรับแอดมัน มันก็มากดไลค์บ้าง แต่ไม่มีการมาทักมาอะไร ผมก็ไม่ทักมันไป
จนวันนึง มันแอดไลน์ผมมา แล้วทักมา ถามว่าอยู่ไหน เป็นยังไงบ้าง ตอนนั้นผมเพิ่งไปปาร์ตี้กับเพื่อนมา อยู่คาราโอเกะ กำลังเมากริ่มๆ เลยทักตอบกลับมันไปแบบเพื่อนกัน ไม่คิดอะไร (แต่ในใจนี่ช้ำสุดๆ) ผมบอกมันว่ากำลังจะไปเรียนโทอีก อีกเดือนกว่าๆก็จะไปแล้ว มันนัดผมกินข้าว ผมตอบตกลง
แต่วันนัด เกิดเรื่องผิดพลาด ผมไปสายชั่วโมงนึง งี่เง่ามาก (ในชีวิตนี้เคยสายแค่สองครั้ง) แถมติดต่อไม่ได้ แต่พอไปถึง มันยังนั่งรออยู่ สรุปเลยได้นั่งกินกาแฟกันแก้วนึงครึ่งชั่วโมง เพราะมันมีธุระสำคัญ ต้องรีบไป ตอนนั้นก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกัน เพราะเจอกันครั้งแรกในรอบห้าปี ผมไม่ค่อยสบตามัน ในใจยังอาย เขินด้วย แต่อายมากกว่า เพื่อนผมมันเป็นทหารอากาศแล้ว หุ่นดีมาก หล่อ ผิวดี มันยังเล่นเอามือมาบีบแขนผมแล้วแซว (ตั้งแต่เข้ามหาลัยอยู่เมืองนอกผมเข้าฟิตเนสด้วย เลยมีกล้ามบ้าง) แต่ตอนนั้นในใจนี่เจ็บแปร๊บ เพราะไม่รู้จะเล่นตอบกลับยังไง และเวลามองหน้ามันจะรู้สึกอายตลอด
วันนั้นที่นัดเจอกันผมเอาเข็มกลัดผมสมัยม.ปลายไปให้มันด้วย ยื่นให้ตอนมันจะแยกตัวกลับ (เจอกันแค่ 30 นาที) ตอนผมให้มัน เพื่อนดูตกใจ มันร้อง "อ้อ" แล้วก็ดูนิ่งไป ส่วนผมก็บอกลามันแล้วเราก็แยกย้ายกัน
จนผมไปเรียนอังกฤษ ตอนนั้นผมมีแฟน แฟนผู้ชายคนแรกในชีวิต เด็กวิศวะจุฬา มาต่อโท ผมเอารูปให้รุ่นพี่ที่สนิทกันแล้วรู้ว่าผมเป็นยังบอกว่าหน้าคล้ายๆมาร์ช ฮอร์โมน แฟนผมนิสัยดีมาก แต่จะติดนิสัยเด็กๆหน่อยๆ ไม่เที่ยว ไม่มั่ว รักแฟน ผมกับแฟนรักกันดี การเรียนไม่มีปัญหา ชีวิตราบรื่นมาก แต่หลังๆมาติดกันเรื่องเงินเพราะเค้าจะให้ผมออกให้ตลอด (อายุห่างกันปีนึง เค้าอ่อนกว่า) แล้วผมเป็นคนจู้จี้เรื่องเงินมาก จนตอนจะกลับไทยเลยตัดสินใจเลิกกัน แต่ก็จบกันด้วยดี (ทุกวันนี้ผมยังติดต่อน้องเค้าไปบ้างอยู่) แต่ตอนเลิกผมก็เฮิร์ตพอสมควร ทุกวันนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าจะหาเกย์ที่ไม่มั่วเซ็กส์แบบนี้ได้ที่ไหนอีก
[Y] จากเพื่อนกลายเป็นแฟน แล้วก็กลายเป็นคนไม่รู้จัก
มันเริ่มจากตอนอยู่ด้วยกันชั้น ม.หนึ่งใหม่ๆ ตอนนั้นผมกับมันรู้จักกันอยู่แล้วเพราะมาจากประถมที่เดียวกัน
ผมกับมันสนิทกันเรื่อยๆตลอดระยะเวลาสามปี ผมมารู้ตัวว่าชอบมันก็ตอนม.สาม ตอนนั้นผมกับมันตัวติดกันมาก
เวลาจะไปเรียนอะไรก็ไปด้วยกันตลอด ตอนนั้นผมก็คิดหลายทีว่าจะบอกชอบมันดีมั้ย แต่เพื่อนผมคนนี้มันก็แมนมาก เป็นสุภาพบุรุษ เป็นนักกีฬา หุ่นดี
มีมารยาท ที่บ้านมีฐานะ เป็นผู้ชายเพอร์เฟ็ค ผมกลัวว่าถ้าบอกมันจะเสียเพื่อนไป จนกระทั่งจบม.สาม ผมกับมันแยกกัน ผมไปเรียนโรงเรียนอื่น ส่วนมันย้ายไปเรียนเตรียมทหาร
หลังจากนั้นผมกับมันก็ติดต่อกันเรื่อยๆ นัดเจอกันบ้างแต่เวลามักจะไม่ตรงกัน ก็เลยไม่ค่อยได้เจอ จนครั้งสุดท้ายตอนผมอยู่ ม.หก มันเอาเข็มกลัดนักเรียนนายร้อยมาให้ผม บอกให้ผมเก็บไว้
หลังจบ ม.หก ผมไปเรียนต่อต่างประเทศ ไปได้สามปีผมเครียด ผมโทรกลับเมืองไทย บอกมันว่าผมชอบมัน แต่มันกลับหัวเราะ แล้วถามว่าผมเป็นอะไรมากมั้ย หลังจากนั้นก็คุยกันนิดๆหน่อยๆแล้วก็วางสายไป
หลังจากผมบอกชอบมันไป เพื่อนคนนี้ก็ไม่ค่อยติดต่อผมมาอีก ผมก็คิดว่าคิดไปเองแน่ๆกรู เลยเลิกติดต่อ ลบเบอร์โทร ลบทุกอย่าง ตอนนั้นยังไม่มีไลน์ มีแต่เฟส หนักๆเข้าผมเลยบล็อกเฟสมัน
ผ่านไปเป็นปี จนผมเรียนจบ ผมเตรียมตัวไปเรียนต่อโทที่อังกฤษอีกปี ระหว่างว่างสี่ห้าเดือนเลยกลับไปอยู่บ้านที่เมืองไทย ตอนนั้นเรื่องฮอร์โมนฮิตพอดี ผมจำได้แม่น ตอนที่ภูกับธีร์ทะเลาะกันเพราะภูไปชอบเต้ย คืนนั้นผมดูเสร็จ ห้าทุ่มกว่าๆจะเที่ยงคืน ผมเตรียมตัวหลับ ขณะที่ล้มตัวนอน ผมเอาไอโฟนขึ้นมาเช็ค ปรากฏว่ามีคนขอแอดเป็นเพื่อนมา ผมคลิกเข้าไปดู เป็นเพื่อนคนนี้นี่เอง ใจผมเต้นแรงอีกรอบ ใจนึงก็ดีใจ อีกใจก็คิดกลัวจะดราม่าอีก แต่ก็กดรับแอดไป แล้วผมก็นอน
ต้องบอกก่อนว่าหลังจากผมบล็อคมัน ผ่านไปนานเลยผมก็ปลดบล็อกมันออก คิดว่าสักวันมันคงรู้ว่าผม unfriend มัน แล้วพอมันรู้มันต้องเกลียดผมแน่ๆ แต่ก็ไม่ หลังจากผมรับแอดมัน มันก็มากดไลค์บ้าง แต่ไม่มีการมาทักมาอะไร ผมก็ไม่ทักมันไป
จนวันนึง มันแอดไลน์ผมมา แล้วทักมา ถามว่าอยู่ไหน เป็นยังไงบ้าง ตอนนั้นผมเพิ่งไปปาร์ตี้กับเพื่อนมา อยู่คาราโอเกะ กำลังเมากริ่มๆ เลยทักตอบกลับมันไปแบบเพื่อนกัน ไม่คิดอะไร (แต่ในใจนี่ช้ำสุดๆ) ผมบอกมันว่ากำลังจะไปเรียนโทอีก อีกเดือนกว่าๆก็จะไปแล้ว มันนัดผมกินข้าว ผมตอบตกลง
แต่วันนัด เกิดเรื่องผิดพลาด ผมไปสายชั่วโมงนึง งี่เง่ามาก (ในชีวิตนี้เคยสายแค่สองครั้ง) แถมติดต่อไม่ได้ แต่พอไปถึง มันยังนั่งรออยู่ สรุปเลยได้นั่งกินกาแฟกันแก้วนึงครึ่งชั่วโมง เพราะมันมีธุระสำคัญ ต้องรีบไป ตอนนั้นก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกัน เพราะเจอกันครั้งแรกในรอบห้าปี ผมไม่ค่อยสบตามัน ในใจยังอาย เขินด้วย แต่อายมากกว่า เพื่อนผมมันเป็นทหารอากาศแล้ว หุ่นดีมาก หล่อ ผิวดี มันยังเล่นเอามือมาบีบแขนผมแล้วแซว (ตั้งแต่เข้ามหาลัยอยู่เมืองนอกผมเข้าฟิตเนสด้วย เลยมีกล้ามบ้าง) แต่ตอนนั้นในใจนี่เจ็บแปร๊บ เพราะไม่รู้จะเล่นตอบกลับยังไง และเวลามองหน้ามันจะรู้สึกอายตลอด
วันนั้นที่นัดเจอกันผมเอาเข็มกลัดผมสมัยม.ปลายไปให้มันด้วย ยื่นให้ตอนมันจะแยกตัวกลับ (เจอกันแค่ 30 นาที) ตอนผมให้มัน เพื่อนดูตกใจ มันร้อง "อ้อ" แล้วก็ดูนิ่งไป ส่วนผมก็บอกลามันแล้วเราก็แยกย้ายกัน
จนผมไปเรียนอังกฤษ ตอนนั้นผมมีแฟน แฟนผู้ชายคนแรกในชีวิต เด็กวิศวะจุฬา มาต่อโท ผมเอารูปให้รุ่นพี่ที่สนิทกันแล้วรู้ว่าผมเป็นยังบอกว่าหน้าคล้ายๆมาร์ช ฮอร์โมน แฟนผมนิสัยดีมาก แต่จะติดนิสัยเด็กๆหน่อยๆ ไม่เที่ยว ไม่มั่ว รักแฟน ผมกับแฟนรักกันดี การเรียนไม่มีปัญหา ชีวิตราบรื่นมาก แต่หลังๆมาติดกันเรื่องเงินเพราะเค้าจะให้ผมออกให้ตลอด (อายุห่างกันปีนึง เค้าอ่อนกว่า) แล้วผมเป็นคนจู้จี้เรื่องเงินมาก จนตอนจะกลับไทยเลยตัดสินใจเลิกกัน แต่ก็จบกันด้วยดี (ทุกวันนี้ผมยังติดต่อน้องเค้าไปบ้างอยู่) แต่ตอนเลิกผมก็เฮิร์ตพอสมควร ทุกวันนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าจะหาเกย์ที่ไม่มั่วเซ็กส์แบบนี้ได้ที่ไหนอีก