ณ วงสนทนา : ทุกคนกำลังพูดถึงว่าใครจะใช้ชีวิตยังไงหลังเรียนจบ ปี 4 กันแล้ว
ในขณะที่ทุกคนก็พูดไปในทางเดียวกัน คือทำงาน-เรียนต่อ , แต่งงาน-มีลูก
จนมาถึงที่ผม
A : เขาบอกกันหมดแล้วเหลือคนเดียวละว่าไง?
ผม : เอ่อ ... ทำงานแหละ ถ้ามีโอกาสมีเงินก็คงเรียนต่อ แต่คงผ่อน กยศ. ให้หมดก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน
A : อ๋อๆ แล้วกะทำงานไปถึงเมื่อไหร่ละ ไม่คิดเรื่องแต่งงานบ้างหรอ?
ผม : ก็ใช้หนี้ กยศ. หมด ผ่อนบ้านไปแล้วสัก 70% ก็ค่อยคิดเรื่องแต่งงานอีกที
A : โหยป่านนั้น 35+ แล้วมั้ง ผู้หญิงที่ไหนเขาจะรอ
ผม : ยังไงตอนนี้ก็โสดอยู่แล้ว ไม่มีใครมารออยู่แล้ว แต่ถ้ามีคนเข้ามาก็คุยนะ คบคนอายุน้อยกว่าก็ได้
A : แก่แบบนั้นระวังจะเป็นเสี่ยเลี้ยงเด็ก ไม่ก็เจอเด็กหลอกเอานะ แล้วแต่งงานช้าแบบนี้ ระวังไม่มีคนดูแลตอนแก่นะ
ผม : ถ้าจะต้องโสดก็โสด ไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร รับอุปการะเด็กกำพร้า หมาแมวโดนทิ้งก็ได้
A : ลูกใครก็ไม่รู้โตมาจะเป็นยังไงยังไม่รู้เลย รับได้หรอว้ะ?
เอ็งอยู่กับหมาแมวไม่ได้ตลอดชีวิตหรอก ยังไงเอ็งก็ต้องการความรักจากคน
ผม : กุว่ามันอยู่ที่การเลี้ยงดูไม่เกี่ยวหรอกว่าเป็นลูกใครอะ
เรื่องหมาแมวไม่เถียง แต่ความรักจากสัตว์เลี้ยงก็ไม่เลวนะ ถึงเวลาอยู่ด้วยกันจะน้อยก็เหอะ
A : เอ็งแน่ใจแล้วหรอว่าวางแผนชีวิตไว้แบบนี้มันจะดีจริงๆ ?
ผม : อืม คิดมานานแล้ว เรียนมาตั้ง 20 ปี กุต้องอยู่ในกรอบมาตลอด อยากออกมาใช้ชีวิตในแบบของตัวเองบ้าง
มีหลายอย่างที่กุอยากทำ มีหลายที่ที่กุอยากไป แล้วก็อยากพาแม่ไปทำด้วย เพราะ 20 ปีของแม่ก็เอามาทุ่มที่กุหมด
เวลาอยู่ด้วยกันก็น้อยไปทุกวันๆ อยากทำอะไรให้เขาบ้างหวะ แต่ถ้ากูมีครอบครัว , มีลูก ไอที่พูดมาทั้งหมดคงทำได้ยากอะ
ผู้ใหญ่หลายคนบอกกุนะ ถ้ามีครอบครัว โดยเฉพาะมีลูก หลายๆอย่างของเรา
ก็ต้องมาทุ่มเทให้ครอบครัว แต่กูไม่เอาด้วยหวะ เรียนมาตั้ง 20 ปี
ลูกกูให้เขารอไปก่อนอย่าเพิ่งมาเกิด หรืออาจจะไม่ได้เกิดเหมือนที่เอ็งบอก 555
A : เอ่อ ... กุว่าความคิดแบบนี้ก็ดีนะ แต่ชีวิตจริงกุว่ามันเป็นไปไม่ได้หวะ
ผม : อาจจะนะ? เอ็งถามเรื่องอนาคต ก็ให้มันเป็นเรื่องของอนาคต
ถึงเวลาความคิดกุอาจจะเปลี่ยน หรือไม่เปลี่ยนไปเลย? ใครจะรู้
ขอให้โชคดีกับชีวิตแบบเอ็งแล้วกันนะ สำหรับกุแค่อยากลองดูหวะ
แล้วคนอื่นๆ ละครับ คิดเห็นอย่างไรกันบ้าง ? มาพูดคุยมาแชร์กันครับ
ปล.ผมไม่ได้ต้องการเอาชนะว่าอะไรดีกว่านะครับ
เพื่อนบอก การวางแผนชีวิตผมมันก็ดี แต่มันเป็นไปไม่ได้!
ในขณะที่ทุกคนก็พูดไปในทางเดียวกัน คือทำงาน-เรียนต่อ , แต่งงาน-มีลูก
จนมาถึงที่ผม
A : เขาบอกกันหมดแล้วเหลือคนเดียวละว่าไง?
ผม : เอ่อ ... ทำงานแหละ ถ้ามีโอกาสมีเงินก็คงเรียนต่อ แต่คงผ่อน กยศ. ให้หมดก่อนเรื่องอื่นค่อยว่ากัน
A : อ๋อๆ แล้วกะทำงานไปถึงเมื่อไหร่ละ ไม่คิดเรื่องแต่งงานบ้างหรอ?
ผม : ก็ใช้หนี้ กยศ. หมด ผ่อนบ้านไปแล้วสัก 70% ก็ค่อยคิดเรื่องแต่งงานอีกที
A : โหยป่านนั้น 35+ แล้วมั้ง ผู้หญิงที่ไหนเขาจะรอ
ผม : ยังไงตอนนี้ก็โสดอยู่แล้ว ไม่มีใครมารออยู่แล้ว แต่ถ้ามีคนเข้ามาก็คุยนะ คบคนอายุน้อยกว่าก็ได้
A : แก่แบบนั้นระวังจะเป็นเสี่ยเลี้ยงเด็ก ไม่ก็เจอเด็กหลอกเอานะ แล้วแต่งงานช้าแบบนี้ ระวังไม่มีคนดูแลตอนแก่นะ
ผม : ถ้าจะต้องโสดก็โสด ไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร รับอุปการะเด็กกำพร้า หมาแมวโดนทิ้งก็ได้
A : ลูกใครก็ไม่รู้โตมาจะเป็นยังไงยังไม่รู้เลย รับได้หรอว้ะ?
เอ็งอยู่กับหมาแมวไม่ได้ตลอดชีวิตหรอก ยังไงเอ็งก็ต้องการความรักจากคน
ผม : กุว่ามันอยู่ที่การเลี้ยงดูไม่เกี่ยวหรอกว่าเป็นลูกใครอะ
เรื่องหมาแมวไม่เถียง แต่ความรักจากสัตว์เลี้ยงก็ไม่เลวนะ ถึงเวลาอยู่ด้วยกันจะน้อยก็เหอะ
A : เอ็งแน่ใจแล้วหรอว่าวางแผนชีวิตไว้แบบนี้มันจะดีจริงๆ ?
ผม : อืม คิดมานานแล้ว เรียนมาตั้ง 20 ปี กุต้องอยู่ในกรอบมาตลอด อยากออกมาใช้ชีวิตในแบบของตัวเองบ้าง
มีหลายอย่างที่กุอยากทำ มีหลายที่ที่กุอยากไป แล้วก็อยากพาแม่ไปทำด้วย เพราะ 20 ปีของแม่ก็เอามาทุ่มที่กุหมด
เวลาอยู่ด้วยกันก็น้อยไปทุกวันๆ อยากทำอะไรให้เขาบ้างหวะ แต่ถ้ากูมีครอบครัว , มีลูก ไอที่พูดมาทั้งหมดคงทำได้ยากอะ
ผู้ใหญ่หลายคนบอกกุนะ ถ้ามีครอบครัว โดยเฉพาะมีลูก หลายๆอย่างของเรา
ก็ต้องมาทุ่มเทให้ครอบครัว แต่กูไม่เอาด้วยหวะ เรียนมาตั้ง 20 ปี
ลูกกูให้เขารอไปก่อนอย่าเพิ่งมาเกิด หรืออาจจะไม่ได้เกิดเหมือนที่เอ็งบอก 555
A : เอ่อ ... กุว่าความคิดแบบนี้ก็ดีนะ แต่ชีวิตจริงกุว่ามันเป็นไปไม่ได้หวะ
ผม : อาจจะนะ? เอ็งถามเรื่องอนาคต ก็ให้มันเป็นเรื่องของอนาคต
ถึงเวลาความคิดกุอาจจะเปลี่ยน หรือไม่เปลี่ยนไปเลย? ใครจะรู้
ขอให้โชคดีกับชีวิตแบบเอ็งแล้วกันนะ สำหรับกุแค่อยากลองดูหวะ
แล้วคนอื่นๆ ละครับ คิดเห็นอย่างไรกันบ้าง ? มาพูดคุยมาแชร์กันครับ
ปล.ผมไม่ได้ต้องการเอาชนะว่าอะไรดีกว่านะครับ