วันพ่อ...แต่

พ่ออยู่บนสวรรค์
ส่วนฉันอยู่บนดิน
ตราบชีพสิ้น ไม่ลืมพ่อที่ห่างไกล
ความดี ที่พ่อทำ ลูกขอจำตลอดไป
จะวันนี้ หรือวันไหน
ถึงตัวไกล แต่หัวใจ ไม่ไกลตาม

กลอนนี้เขียนถึงพ่อ ตั้งแต่พ่อเสีย 20 กว่าปีแล้ว
เสียดาย แต่ก่อนเทคโนโลยี ยังไม่ทันสมัย กล้องดิจิตัลก็แพง ไม่มีสมาร์ทโฟนแบบสมัยนี้ เลยไม่มีรูปถ่ายคู่กัน พ่อลูกเลย แม้แต่รูปเดี่ยวพ่อยังหายาก พ่อออกจะหล่อ (แต่ไม่ต้องดูมาถึงลูกนะ จุดเด่นไม่เอามาเลยจริงๆ)

เสียดาย เรามีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยไป พ่อทำงานไม่เป็นที่ ต้องออกไปอยู่ฐานเจาะตามที่ต่างๆ
เวลาเจอพ่อที ดีใจมหาศาล กระโดด นั่งตัก คลอเคลียเหมือนแมวตัวหนึ่ง พ่อชอบแคะหูให้ เราผลัดกันแคะหู เรามักเล่นกันก่อนนอน พ่อบอกว่าเล่นกันวันละนิด จิตแจ่มใส (พ่อคงไม่อยากบอกตรงๆ ว่าเล่นเยอะ ไม่ไหว พ่อทำงานมาเหนื่อย)

เสียดายที่พ่อจากไปตอนเราอายุ 13 ปี เรายังไม่เคยได้ตอบแทน ดูแล ปรนนิบัติอะไรพ่อเลย สิ่งที่เคยทำ ก็แค่เคยชงกาแฟให้ แคะหูให้ เท่านั้นจริงๆ

จำได้ว่าหลังจากที่พ่อเสียไปแล้ว วันพ่อปีหนึ่ง เราร้องไห้ คิดถึงพ่อมาก ขอให้พ่อมาหา แล้วพ่อก็มาหาในฝันจริงๆ

ก่อนพ่อจะไปในที่ที่พ่อควรไปอยู่หลังจากดูแลเรามานานในต่างภพ พ่อไปเข้าฝันเพื่อนสนิทแม่ ให้ช่วยดูแลเราด้วย นี่ขนาดพ่อเสียไปแล้ว พ่อยังเป็นห่วงเราเลยอ่ะ นึกถึงแล้วน้ำตาจะไหล

ใครที่ยังมีพ่อให้ดูแล ให้กอด ให้ปรนนิบัติ รีบทำกันเถอะนะ ก่อนจะไม่มีโอกาสได้ทำ ลองย้อนกลับมาดูว่า

ในโทรศัพท์ คุณมีรูปถ่ายคู่กับพ่อแม่ หรือรูปถ่ายคู่กับเพื่อนหรือแฟนเยอะกว่ากัน

ใช้เวลาในทุกวัน กับพ่อแม่ หรือกับเพื่อนหรือแฟนเยอะกว่ากัน

หากวันนึงไม่มีท่านแล้ว จะนึกเสียดายอะไรไหมที่ไม่เคยทำให้พ่อแม่

สุขสันต์วันพ่อค่ะ


ทุกวันนี้ ได้แต่พูดและนึกเสียดายวันเวลาที่ผ่านมา