คือเรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้ผมอยู่ ปวช. ปี1 (คล้ายๆ ม.4ล่ะครับเเต่นี่สายอาชีพ) ผม ย้าย มาเรียนที่ กทม. เข้ามาเรียนได้สักเกือบครึ่งปี เเล้วผมก็คบเพื่อนอยู่กลุ่มนึงคบมาประมานตั้งเเต่เทอม 1 เเล้ว กลุ่มผม มีเพื่อนประมานสัก 4-5 คนเเต่ละคนนิสัยก็คล้าย วัยรุ่นผู้ชายทั่วไป เช่นติดเล่น ชอบเเกล้ง เเต่ก็เเกล้งกันเองมั้งมีเพื่อนในกลุ่มก็โดน เเต่ส่วนใหญ่ ผมนี้เเหละที่โดนเเกล้งเป็นประจำ เช่น เเกล้งเทน้ำปลาลงเเก้วเเป็ปซี่ผม เอาของของผมไปซ่อน ต่างๆ นาๆ สม่ำเสมอเอาง่ายๆ คือผมนี่ล่ะคือ ตัวโจ๊ก ของกลุ่มเลยก็ว่าได้ ที่เพื่อนเเกล้งเเล้วมีความสุขมั้ง
"เเต่หลายๆ คนที่มาอ่านในกระทู้ของผมนี้เเล้วคงสงสัยสิน่ะว่าทำไมยังโง่คบอยู่กลับพวกมันทำไมไม่หาเพื่อนกลุ่มใหม่คบ"
จนมีมาวันนึงตอนนั้นผมโดนเเกล้งอยู่เเละด้วยความที่ว่าผมเป็นคนคิดมากเก็บเรื่องพวกนี้มาคิด ที่เพื่อนเเกล้ง เพราะว่าผมเคยมีปมครับเมื่ออยู่ รร.เก่าก่อนย้ายมาที่นี้ไม่มีใครคบผมเลยเพราะอะไรก็ไม่รู้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเพื่อนไม่คบกับผม ขนาดกินข้าวที่ รร.เก่า ผมยังไม่มีคนมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนผมเลย ขนาดตอนพักกลางวันผมยังต้องนั่งรอเรียนชั่วโมงถัดไปอยู่ในห้องคนเดียว เพราะไม่มีเพื่อนไปกินข้าว จะไปไหนมาไหนใน รร. ก็อายเคนอื่นครับเพราะว่าไม่มีเพื่อนคบ ผมใช้ชีวิตอยู่ที่ รร.เก่า ลำบากมากครับ อึดอัดมาก โดนเพื่อนคนอื่นๆ เเกล้ง สนุกไปวันๆ เพราะไม่มีเพื่อนคบ ผมทนเป็นแบบนี้มา 1 ปีจนไม่ไหวเเล้ว เลยดรอปมา 1 ปี (ตามจริงตอนนี้ผมอยู่ ม.5เเล้ว) เเถมมาเรียนที่ใหม่ที่ผมโดนเเกล้งนี่ ผมก็มาคิดในใจว่าทำไมว่ะชีวิตต้องเป็นเเบบนี้ด้วย ขนาดย้ายมาที่ รร.ใหม่ก็ยังโดนเเกล้ง
ผมก็เลยถาม พวกมันไปตรงๆ เลยว่าทำไมต้องเเกล้งกูด้วยว่ะ ไม่เข้าใจ เเละมี เพื่อนผมในกลุ่มมันก็พูดออกมาว่า " เนี่ยที่พวกกูเเกล้ง เพราะอะไรอ่ะ ที่พวกกูเเกล้งเนี่ยเพราะเป็นเพื่อนกูไง ถ้าไม่ใช่เพื่อนกู กูก็ไม่สนใจหรอก เอางี้ไมล่ะถ้าวันนึงพวกกูไม่เเกล้งไม่ยุ่ง ไม่อะไรกับเลยจะร็สึกยังไง" ตอนนั้นในใจผมก็มานึกในใจว่าเออหว่ะที่พวกมันทำเพราะเเกล้ง ขำๆ ทำไมต้องเก็บมาคิดมากด้วยหว่ะกู ทั้งที่พวกมันก็เคยช่วยผมไว้หลายๆ เรื่อง ทั้งเวลาผมมีเรื่องกับคนอื่นมันก็ช่วย เวลาไปเที่ยวไปไหนมาไหนพวกมันก็ชวนผมตลอดครับ อย่างตอนที่พวกมันชวนผมไปดูหนังเเล้วผมไปไม่ทันหนังฉาย มันก็ออกเงินซื้อตั๊วให้ผมก่อนเเล้วถ้าผมถึงโรงหนังเมื่อไหร่เลยให้โทรมาบอกมัน พวกมันก็วิ่งเอาตั๊วหนังมาให้ผมหน้าโรง ผมก็ยังมาสงสัยที่พวกมันเเกล้งผมนี่เพราะ มันรักผมรึเปล่าครับ หรือว่าผิดที่ผมยังไม่เปิดใจ ให้พวกมันเพราะผมเคยมีปมที่ถูกเเกล้งสารพัด อยู่กับ อดีต ที่ รร.เก่า กันเเน่ครับ เพื่อนคิดว่าผมควรทำยังไงดีครับ
ขอบคุณน่ะครับที่เข้ามาฟังเรื่องของผม ตอนนี้เหมือนผมได้ระบายอะไรสักอย่างออกไปในหัวเเล้วล่ะครับ : )
ใครเคยมีประสบการณ์เรื่องเพื่อนแบบผม ช่วยผมทีว่า ผมควรโกธรพวกมันดีมั้ย?
"เเต่หลายๆ คนที่มาอ่านในกระทู้ของผมนี้เเล้วคงสงสัยสิน่ะว่าทำไมยังโง่คบอยู่กลับพวกมันทำไมไม่หาเพื่อนกลุ่มใหม่คบ"
จนมีมาวันนึงตอนนั้นผมโดนเเกล้งอยู่เเละด้วยความที่ว่าผมเป็นคนคิดมากเก็บเรื่องพวกนี้มาคิด ที่เพื่อนเเกล้ง เพราะว่าผมเคยมีปมครับเมื่ออยู่ รร.เก่าก่อนย้ายมาที่นี้ไม่มีใครคบผมเลยเพราะอะไรก็ไม่รู้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเพื่อนไม่คบกับผม ขนาดกินข้าวที่ รร.เก่า ผมยังไม่มีคนมานั่งกินข้าวเป็นเพื่อนผมเลย ขนาดตอนพักกลางวันผมยังต้องนั่งรอเรียนชั่วโมงถัดไปอยู่ในห้องคนเดียว เพราะไม่มีเพื่อนไปกินข้าว จะไปไหนมาไหนใน รร. ก็อายเคนอื่นครับเพราะว่าไม่มีเพื่อนคบ ผมใช้ชีวิตอยู่ที่ รร.เก่า ลำบากมากครับ อึดอัดมาก โดนเพื่อนคนอื่นๆ เเกล้ง สนุกไปวันๆ เพราะไม่มีเพื่อนคบ ผมทนเป็นแบบนี้มา 1 ปีจนไม่ไหวเเล้ว เลยดรอปมา 1 ปี (ตามจริงตอนนี้ผมอยู่ ม.5เเล้ว) เเถมมาเรียนที่ใหม่ที่ผมโดนเเกล้งนี่ ผมก็มาคิดในใจว่าทำไมว่ะชีวิตต้องเป็นเเบบนี้ด้วย ขนาดย้ายมาที่ รร.ใหม่ก็ยังโดนเเกล้ง
ผมก็เลยถาม พวกมันไปตรงๆ เลยว่าทำไมต้องเเกล้งกูด้วยว่ะ ไม่เข้าใจ เเละมี เพื่อนผมในกลุ่มมันก็พูดออกมาว่า " เนี่ยที่พวกกูเเกล้ง เพราะอะไรอ่ะ ที่พวกกูเเกล้งเนี่ยเพราะเป็นเพื่อนกูไง ถ้าไม่ใช่เพื่อนกู กูก็ไม่สนใจหรอก เอางี้ไมล่ะถ้าวันนึงพวกกูไม่เเกล้งไม่ยุ่ง ไม่อะไรกับเลยจะร็สึกยังไง" ตอนนั้นในใจผมก็มานึกในใจว่าเออหว่ะที่พวกมันทำเพราะเเกล้ง ขำๆ ทำไมต้องเก็บมาคิดมากด้วยหว่ะกู ทั้งที่พวกมันก็เคยช่วยผมไว้หลายๆ เรื่อง ทั้งเวลาผมมีเรื่องกับคนอื่นมันก็ช่วย เวลาไปเที่ยวไปไหนมาไหนพวกมันก็ชวนผมตลอดครับ อย่างตอนที่พวกมันชวนผมไปดูหนังเเล้วผมไปไม่ทันหนังฉาย มันก็ออกเงินซื้อตั๊วให้ผมก่อนเเล้วถ้าผมถึงโรงหนังเมื่อไหร่เลยให้โทรมาบอกมัน พวกมันก็วิ่งเอาตั๊วหนังมาให้ผมหน้าโรง ผมก็ยังมาสงสัยที่พวกมันเเกล้งผมนี่เพราะ มันรักผมรึเปล่าครับ หรือว่าผิดที่ผมยังไม่เปิดใจ ให้พวกมันเพราะผมเคยมีปมที่ถูกเเกล้งสารพัด อยู่กับ อดีต ที่ รร.เก่า กันเเน่ครับ เพื่อนคิดว่าผมควรทำยังไงดีครับ
ขอบคุณน่ะครับที่เข้ามาฟังเรื่องของผม ตอนนี้เหมือนผมได้ระบายอะไรสักอย่างออกไปในหัวเเล้วล่ะครับ : )