ความจริงที่ซ่อนอยู่

มิติที่ทับซ้อน และมีการเคลื่อนไหว คือ ความจริง

แต่การสื่อสารทำได้แค่  แง่มุมเดียว
หรือข้อจำกัดของการรับรู้   การเข้าใจ ไม่สามารถทำได้หลายแง่มุมไปพร้อมกัน
นี่จึงเป็นสาเหตุของการติดยึด  การตรึงแน่น อยู่ในความหมายเดียวในหมู่ผู้คน

มีแต่ใจที่ปล่อยวาง  สบายๆ  ไม่มีอคติ หรือความโลภไปเกาะกุมความหมาย
จึงจักได้ปัญญาญาณของความจริงที่ซ่อนอยู่  มีอยู่ และทำงานอยู่ ตลอดเวลา

มันไม่ผิดหรอกที่พวกเขาจะเข้าใจได้เฉพาะอย่างใดอย่างหนึ่ง ในเวลาหนึ่ง
มีแต่การสั่งสมประสบการณ์การเห็น  การหยั่งรู้ก็ไม่ปาน  จึงจักไปสร้างความแจ่มกระจ่างในกาลข้างหน้า

ว่าไปแล้ว   มันเป็นสิ่งสวยงามด้วยซ้ำที่  ความจริงไม่อาจยึดกุมให้หยุดนิ่งโดยภาษา หรือการสื่อสารเพียงครั้งสองครั้งได้
คงมีแต่  บุคคลได้พัฒนาวุฒิภาวะของตาใจ  และมุ่งปลดปล่อยตัวตนภายในให้เป็นอิสระเท่านั้นกระมัง
ที่จักไปสร้างวิถีแห่งความชอบธรรมต่อความจริงที่ยิ่งใหญ่  อันเป็นสามัญลักษณ์ฐานที่ยากจะมองเห็นจากแค่ปรากฏการณ์..ได้