มีเงินให้ยืมไหมครับ

เกิดมาชีวิตนึง คงต้องเคยได้ยินคำนี้อย่างน้อยสักครั้งล่ะน่า
ใครที่คิดว่า ไม่มี ไม่เคย จนขนาดนี้ใครจะมายืมตังค์
ลองทบทวนดูครับ ไม่ว่าคุณจะยากจนข้นแค้นขนาดไหน ก็ต้องเคยมีคนมาเอ่ยปากขอยืมแน่
เพราะอะไร
คนที่เดือดร้อน ขัดสนและต้องใช้สิ่งที่ตัวเองไม่มี เขาไม่ได้จำเพาะเจาะจงตรงมาหาใครคนใดคนหนึ่ง แต่เขาไปหาคนทุกคนที่เข้าใจว่าน่าจะมีโอกาส
เพียงแต่ลำดับก่อนหลังเท่านั้นที่แตกต่างกัน
คนที่เอ่ยปากแล้วให้ทันที คนที่ไม่กล้าทวง คนที่ให้ทุกครั้งไม่ว่าปากจะพูดอะไร คนเหล่านี้จะเป็นเป้าหมายลำดับแรกๆ
( ซึ่งคงมีอีกมาก แบบที่ลูกหนี้รัก )
แต่เจ้าหนี้เหล่านี้ เลือกที่จะบอกเล่าเรื่องราว ติดตามทวงหนี้ กับบุคลที่ไม่เกี่ยวข้อง โดยหวังจะให้เสียงดังไปถึงลูกหนี้ ราวระลอกคลื่นโดยหารู้ไม่ว่า ลูกหนี้นั้นแข็งแกร่งราวหินผาที่ต้านทานมหาสมุทรนับล้านปี
ผู้ให้ยืม ต้องเข้าใจกติกาการยืมว่า มันไม่มีพันธะสัญญาที่ชัดเจนในการคืน ลมที่พัดออกมาจากปากผู้ระโหยโรยแรง ย่อมเป็นลมที่เลื่อนลอยและหาที่มาไม่ได้
การให้แต่ละครั้งจึงต้องสำนึกเสมอว่า หายไปกับสายลมและมันจะไม่หวนกลับมาอีก
แต่เมื่อคุณได้รับมันคืนก็จงเข้าใจไว้เถอะว่า มันไม่ได้มีผลต่อความมั่นใจในการขอและให้ยืมในครั้งต่อไป ( ไม่มีใครได้รับเงินคืนทุกครั้งจากการให้ยืม )
ขอให้ผู้เป็นร่มเงาของคนรู้จักใกล้ชิด ญาติสนิทมิตรสหายจงอย่าได้มาร้องหาลูกหนี้ ในห้องสินธรอีกเลย
เพราะผมเห็นว่าคุณมีเงินมากพอที่จะให้ใครต่อใครยืมแต่คุณไร้สติปัญญาต่อการจัดการเงินที่คุณมี มันก็เป็นเหตุเป็นผลกันอยู่แล้วที่ทำให้คุณไม่ได้เงินคืน

ปล. แรงบันดาลใจจากการอ่านกระทู้ที่เจ้าหนี้มาประจานลูกหนี้