ก่อนอื่นผมขอบอกก่อนเลยว่า...ที่ผมเลือกใช้ช่องทางนี้ก็เพราะว่าผมไม่มีเงินทองมากพอที่จะไปใช้ช่องทางอื่นเช่นหนังสือพิมพ์เป็นต้น เพราะฉะนั้นผมจึงขอความเมตตาพี่ๆน้องๆเพื่อนๆชาวสังคมออนไลน์ช่วยผมอีกแรงหนึ่ง ช่วยแชร์ช่วยสอบถามเผื่อว่าจะมีใครสักคนรู้จักคนเหล่านี้
ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ
ผมเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่ผมจะพยายามเล่าคร่าวๆให้อ่านเข้าใจที่สุดแล้วกันนะครับ เพราะต้องยอมรับว่าตัวผมเองไม่ค่อยรู้เรื่องของแม่มากมายเท่าไหร่นัก เวลาผมถามแม่เกี่ยวกับพ่อ พี่ชาย พี่สาว แม่เองไม่ค่อยอยากพูดถึงเรื่องนี้เท่าไหร่ อาจเป็นเพราะว่าแม่อาจจะเจ็บปวดเวลานึกถึงเรื่องนี้ หรือแม่อาจจะอยากลืมมันไปจากชีวิตของแม่ หรือแม่อาจจะมีเหตุผลอะไรบางอย่างในใจผมก็ไม่อาจจะหยั่งรู้ใจของแม่ได้
แต่ผมเห็นแม่ลำบากใจที่จะเล่าเรื่องเหล่านี้อย่างละเอียดผมเองก็ไม่อยากบังคับเขาให้ลำบากใจเข้าไปอีก เพราะฉะนั้นผมจะเล่าเท่าที่ผมรู้และจำความได้แล้วกันนะครับ
สมัยก่อนโน้นแม่ผมเป็นคน อำเภออาจสามารถ จังหวัดร้อยเอ็ด เรียนจบ ป.4 แล้วแม่ก็ออกมาทำไร่ทำนาทำสวนตามปะสาคนบ้านนอกคอกนา แต่พออายุไม่น่าจะเกินยี่สิบปี แม่ก็เข้ามาทำมาหากินในกรุงเทพฯ จนได้มาเจอพ่อผม พ่อผมเป็นคนจีน(มั้งเห็นแม่บอกว่างั้น)มีอาชีพรับซื้อของเก่าของมือสอง พวกเครื่องไฟฟ้า เครื่องใช้อะไรต่างๆ มาซ่อมมาแยกชิ้นส่วนขาย
คบหาดูใจกันจนได้แต่งงานกัน มีลูกด้วยกันสามคนคือ พี่ชาย พี่สาว และก็ผม อยู่กันอย่างพอมีพอกินถึงไม่รวยแต่ก็ไม่ลำบากนัก แต่พอผมอายุได้3-5 ขวบ พ่อก็มีเมียน้อย(ที่จริงควรจะเรียกว่ามีเมียเยอะนะ)ตามนิสัยของผู้ชายจีนสมัยก่อน เท่านั้นแหละหายนะมาเยือนครอบครัวผมทันที สถานการณ์และบรรยากาศภายในบ้านเริ่มเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า เพราะเมียน้อยพ่อไม่ค่อยชอบพวกเราสามคนกับแม่เท่าไหร่และชอบวางอำนาจเวลาพ่อและแม่ผมไม่อยู่บ้าน เพราะแม่ต้องออกไปทำงาน
ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายพ่อก็ชอบผู้หญิงคนนั้นมากกว่าแม่ผม เพราะเขามีทุกอย่างพร้อมกว่าแม่ผม ก็อยู่กันมาเรื่อยๆแบบไม่ค่อยมีความสุขกันเท่าไหร่ จนวันหนึ่งเมียน้อยพ่อตั้งท้องอะไรๆมันก็ยิ่งแย่ลงไปอีก (ในระหว่างนี้ก็มีเรื่องราวต่างๆมากมายเกิดขึ้นผมก็จำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แต่จำได้ว่ามีครั้งหนึ่งผมเกือบต้องตายเพราะไฟไหม้ ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าเป็นฝีมือเมียน้อยพ่อหรือเปล่า เพราะเขาเองเป็นคนสับเปลี่ยนพัดลมจากตัวที่ใช้อยู่ปกรติในทุกๆวันเป็นพัดลมเก่าๆพอผมไปเสียบมันก็เลยช็อตไฟก็เลยรัดวงจร ตอนนั้นผมยังเด็กไม่รู้อะไร ดีที่มีคนมาช่วยทัน)
เมื่อทุกอย่างมันแย่และเดินมาสุดทางแล้วแม่ทนไม่ไหว แม่ก็เลยตัดสินใจเดินออกมาจากบ้านนั้นพร้อมกับหนีบผมติดมาด้วย เพราะผมเป็นลูกคนเล็กสุด ดูแลตัวเองยังไม่ได้แม่กลัวว่าจะโดนเมียน้อยพ่อรังแก ส่วนพี่ชายกับพี่สาวผมนั้นโตแล้วดูแลตัวเองได้ ผมอายุห่างจากพี่ทั้งสองคน 3-5 ปีได้ แม่ก็เลยไม่อยากพามาลำบากด้วย และแม่กับผมก็ตะลอนๆไปหลายจังหวัดทั่วประเทศไทย
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบจะ20ปีเข้าไปแล้ว ก่อนตายจากโลกนี้ไปผมอยากจะเจอพวกเขาเหล่านั้นสักครั้งในชีวิต ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
หมายเหตุ:ข้อมูลเท่าที่ผมมีนะครับ ผมไม่มีรูปถ่ายหรืออะไรเกี่ยวกับพวกเขาเลย และผมก็จำหน้าพวกเขาไม่ได้ด้วย จำได้แต่ชื่อครับ.
พ่อ:นาย วิทยา แซ่เอี่ยว
พี่ชาย:นาย วิชัย แซ่เอี่ยว (ชื่อเล่นเอ็กซ์)
พี่สาว:นางสาว ปทุมแก้ว แซ่เอี่ยว (ชื่อเล่นเล็ก)
ขอขอบคุณทุกๆคนล่วงหน้าครับ ขอความเมตตาช่วยแชร์ช่วยบอกต่อด้วยนะครับ เผื่อว่าความฝันผมจะเป็นจริงสักวันหนึ่งข้างหน้า ขอบคุณครับ.
ช่วยผมตามหา พ่อ,พี่ชาย,พี่สาวหน่อยครับ ไม่เจอกันมาเกือบจะ20ปีแล้ว
ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ
ผมเป็นคนเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่ แต่ผมจะพยายามเล่าคร่าวๆให้อ่านเข้าใจที่สุดแล้วกันนะครับ เพราะต้องยอมรับว่าตัวผมเองไม่ค่อยรู้เรื่องของแม่มากมายเท่าไหร่นัก เวลาผมถามแม่เกี่ยวกับพ่อ พี่ชาย พี่สาว แม่เองไม่ค่อยอยากพูดถึงเรื่องนี้เท่าไหร่ อาจเป็นเพราะว่าแม่อาจจะเจ็บปวดเวลานึกถึงเรื่องนี้ หรือแม่อาจจะอยากลืมมันไปจากชีวิตของแม่ หรือแม่อาจจะมีเหตุผลอะไรบางอย่างในใจผมก็ไม่อาจจะหยั่งรู้ใจของแม่ได้
แต่ผมเห็นแม่ลำบากใจที่จะเล่าเรื่องเหล่านี้อย่างละเอียดผมเองก็ไม่อยากบังคับเขาให้ลำบากใจเข้าไปอีก เพราะฉะนั้นผมจะเล่าเท่าที่ผมรู้และจำความได้แล้วกันนะครับ
สมัยก่อนโน้นแม่ผมเป็นคน อำเภออาจสามารถ จังหวัดร้อยเอ็ด เรียนจบ ป.4 แล้วแม่ก็ออกมาทำไร่ทำนาทำสวนตามปะสาคนบ้านนอกคอกนา แต่พออายุไม่น่าจะเกินยี่สิบปี แม่ก็เข้ามาทำมาหากินในกรุงเทพฯ จนได้มาเจอพ่อผม พ่อผมเป็นคนจีน(มั้งเห็นแม่บอกว่างั้น)มีอาชีพรับซื้อของเก่าของมือสอง พวกเครื่องไฟฟ้า เครื่องใช้อะไรต่างๆ มาซ่อมมาแยกชิ้นส่วนขาย
คบหาดูใจกันจนได้แต่งงานกัน มีลูกด้วยกันสามคนคือ พี่ชาย พี่สาว และก็ผม อยู่กันอย่างพอมีพอกินถึงไม่รวยแต่ก็ไม่ลำบากนัก แต่พอผมอายุได้3-5 ขวบ พ่อก็มีเมียน้อย(ที่จริงควรจะเรียกว่ามีเมียเยอะนะ)ตามนิสัยของผู้ชายจีนสมัยก่อน เท่านั้นแหละหายนะมาเยือนครอบครัวผมทันที สถานการณ์และบรรยากาศภายในบ้านเริ่มเปลี่ยนไปไม่เหมือนเก่า เพราะเมียน้อยพ่อไม่ค่อยชอบพวกเราสามคนกับแม่เท่าไหร่และชอบวางอำนาจเวลาพ่อและแม่ผมไม่อยู่บ้าน เพราะแม่ต้องออกไปทำงาน
ญาติผู้ใหญ่ฝ่ายพ่อก็ชอบผู้หญิงคนนั้นมากกว่าแม่ผม เพราะเขามีทุกอย่างพร้อมกว่าแม่ผม ก็อยู่กันมาเรื่อยๆแบบไม่ค่อยมีความสุขกันเท่าไหร่ จนวันหนึ่งเมียน้อยพ่อตั้งท้องอะไรๆมันก็ยิ่งแย่ลงไปอีก (ในระหว่างนี้ก็มีเรื่องราวต่างๆมากมายเกิดขึ้นผมก็จำไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แต่จำได้ว่ามีครั้งหนึ่งผมเกือบต้องตายเพราะไฟไหม้ ซึ่งผมก็ไม่แน่ใจว่าเป็นฝีมือเมียน้อยพ่อหรือเปล่า เพราะเขาเองเป็นคนสับเปลี่ยนพัดลมจากตัวที่ใช้อยู่ปกรติในทุกๆวันเป็นพัดลมเก่าๆพอผมไปเสียบมันก็เลยช็อตไฟก็เลยรัดวงจร ตอนนั้นผมยังเด็กไม่รู้อะไร ดีที่มีคนมาช่วยทัน)
เมื่อทุกอย่างมันแย่และเดินมาสุดทางแล้วแม่ทนไม่ไหว แม่ก็เลยตัดสินใจเดินออกมาจากบ้านนั้นพร้อมกับหนีบผมติดมาด้วย เพราะผมเป็นลูกคนเล็กสุด ดูแลตัวเองยังไม่ได้แม่กลัวว่าจะโดนเมียน้อยพ่อรังแก ส่วนพี่ชายกับพี่สาวผมนั้นโตแล้วดูแลตัวเองได้ ผมอายุห่างจากพี่ทั้งสองคน 3-5 ปีได้ แม่ก็เลยไม่อยากพามาลำบากด้วย และแม่กับผมก็ตะลอนๆไปหลายจังหวัดทั่วประเทศไทย
จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบจะ20ปีเข้าไปแล้ว ก่อนตายจากโลกนี้ไปผมอยากจะเจอพวกเขาเหล่านั้นสักครั้งในชีวิต ถ้าเขายังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้
หมายเหตุ:ข้อมูลเท่าที่ผมมีนะครับ ผมไม่มีรูปถ่ายหรืออะไรเกี่ยวกับพวกเขาเลย และผมก็จำหน้าพวกเขาไม่ได้ด้วย จำได้แต่ชื่อครับ.
พ่อ:นาย วิทยา แซ่เอี่ยว
พี่ชาย:นาย วิชัย แซ่เอี่ยว (ชื่อเล่นเอ็กซ์)
พี่สาว:นางสาว ปทุมแก้ว แซ่เอี่ยว (ชื่อเล่นเล็ก)
ขอขอบคุณทุกๆคนล่วงหน้าครับ ขอความเมตตาช่วยแชร์ช่วยบอกต่อด้วยนะครับ เผื่อว่าความฝันผมจะเป็นจริงสักวันหนึ่งข้างหน้า ขอบคุณครับ.