ฝากถึงผู้ปกครองที่เลี้ยงลูกแบบผิดวิธี จากใจวัยรุ่นคนหนึ่ง

สวัสดีครับ ผมอยากให้กรณีของผมเป็นกรณีตัวอย่างแก่ผู้ปกครองหลายๆท่านนะครับ
   ผมถูกเลี้ยงมาแบบสไตล์คุณหนู ที่พ่อแม่ต้องทำงานนอกบ้านเเล้วใช้เงินเพื่อแลกกับความสุขของลูก ท่านไม่เคยมีเวลาให้ผมเลยครับ ท่านมีแต่เงิน เงิน และเงิน ที่ให้กับผม ไม่มีเวลาพาผมไปเที่ยว หรือแม้แต่การนั่งกินข้าวกับท่าน 1 เดือนนี่ผมนับครั้งได้เลยครับ ตอนเด็กก็ไม่เป็นไรนะครับ เฉยๆเพราะมีพี่เลี้ยงคอยดูเเลอยู่เเล้ว แต่พอโตมา เวลาที่ผมต้องการคำปรึกษา หรือเวลาที่ผมเหนื่อย เวลาที่ผมต้องการความรักจากพ่อแม่ อยากให้ท่านมาพูดให้กำลังใจ ผมไม่เคยได้รับมันเลย ท่านจะพูดเสมอนะ ผมอยากได้อะไร อยากทำอะไร ทำไปเลย ท่านมีเงินให้ แต่สำหรับผม เงิน ไม่ใช่สิ่งสำคัญ สิ่งที่ต้องการคือความรัก และการเอาใจใส่จากพ่อแม่มากกว่า ทำให้ผมติดเพื่อน ติดเที่ยวดื่มเหล้า สูบบุหรี่ สารพัดอย่างที่ผมทำ (อีกหลายอย่างที่คุณคิดนั้นแหละครับ) ผมพยามยามเข้าใจท่านแล้วนะครับ เเต่คือ มันไม่ใช่แบบนี้ การเลี้ยงลูกเเบบที่ผมเจอกับตัว เป็นต้นเหตุปัญหาอีกหลายๆอย่าง ดีที่ผมเป็นผู้ชาย ถ้าผมเป็นผู้หญิงละครับ จะเกิดอะไรขึ้นบ้างกับการเลี้ยงดูแบบนี้
   ผมขอฝากถึงผู้ปกครองหลายๆนะครับ "เวลาคือสิ่งลูกต้องการ ไม่ใช่เงินทองที่พยายามยัดเยียดมาให้" เงินซื้อสิ่งของ ซื้ออาหารได้ แต่เงินซื้อเวลาและความรักไม่ได้นะครับ ขอบคุณครับ