สวัสดีครับชาวพันทิพทุกท่าน
เรื่องราวที่ผมโพสวันนี้ เป็นเรื่องของพ่อและแม่ผมครับ เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นวันนี้สดๆ ร้อนๆ เรื่องมีอยู่ว่า... หลังจากท่านเลิกงานกัน ก็ขับรถกลับบ้านกันตามประสาคู่สามีภรรยา ต่างฝ่ายต่างก็เหนื่อยล้า อ่อนเปลี้ยเพลียแรง ประกอบกับสังขารที่โรยรา กว่าจะฝ่าห่าฝนรถติดมาได้ก็ค่อนคืน... ด้วยความที่ทั้งเหนื่อยทั้งล้า หิวก็หิว อยู่บนทางด่วนกลับบ้านก็ไม่มีร้านอะไรให้แวะพักพิงริมทางซักร้าน... จังหวะที่ขับรถลงจากทางด่วนก่อนจะออกจากถ.แจ้งวัฒนะ ก็เหลือบไปเห็นป้ายโฆษณาหนึ่ง แสงเจิดจ้าพราวพรายกระแทกเรตินาของพ่อและแม่ผม มันเป็นป้ายโฆษณาชวนเชื่อของร้านอาหารหนึ่ง เป็นร้านอาหาร "เกาหลี" ครับ ภาพที่ป้ายโฆษณานั้นดูดีมากๆ พ่อและแม่ผมเลยตัดสินใจกันว่า เอาร้านนี้แหล่ะ! ไปกัน!! ผ่านห้างพอดีด้วย แวะกินข้าวซักหน่อยละกันก่อนจะเข้าบ้าน...
พอเลี้ยวปรึ้บบบบ เข้าเซ็นทรัลแจ้งฯ ไป ก็รีบบบบบ เดินหาร้านดังกล่าวทันทีอย่างไม่รีรอ เมื่อพบเจอก็ทอดกายลงที่ร้านดังกล่าว เปิดเมนูอย่างรวดเร็ว คุณแม่ผมแกอยากทาน "Bibimbab บิบิมบับ (ข้าวยำเกาหลี)" มานานแล้ว ที่ป้ายโฆษณาก็มีเมนูนี้พอดี สั่งซะเลย!! ซึ่งไอบิบิมบับเนี่ย มันจะประกอบไปด้วยผัก เห็ด อะไรทำนองนี้ เนื้อสัตว์ก็แล้วแต่สไตล์ของแต่ละร้าน บางร้านอาจจะเป็นเนื้อ บางร้านอาจจะเป็นหมู แต่ร้านที่แม่ผมไปทานที่ห้าง เป็น "ปลา" ครับ ซึ่งในเมนูที่แม่เห็น เป็น "ปลาแซลม่อน" ชิ้นเบ่อเริ่มเลยนะครับ ภาพในเมนูสวยมาก ผักจัดเรียงอย่างสวยงามในชามหิน บนสุดวางด้วยชิ้นปลาแซลม่อนสีสดงดงามน่าทานเป็นอย่างยิ่ง! แม่ผมก็จัดเลยครับ!! สั่งไปได้ซักพัก เด็กในร้านก็เดินมาบอกแม่ผมว่า "เอ่อ คุณลูกค้าคะ พอดีปลาแซลม่อนหมดอะคะ" อ่าวว!? แหม่ อุดส่าห์อยากกิน อดซะนี่ หึ่ยยยยย!! ไม่เป็นไร พอดีมันมีอีกรูปที่คล้ายๆ กัน แต่เปลี่ยนจาก "ปลาแซลม่อน" เป็น "ปลาซาบะ" แทน นอกนั้นเหมือนกันหมด แม่ผมก็ อะๆๆ เอาปลาซาบะแทนก็ได้ เร็วๆ ด้วยนะ เด็กในร้านก็รีบบบบ วิ่งไปสั่ง ไม่นานนัก เด็กคนเดิมถือเมนูนั้นมาด้วยความเร็ว ควันฟุ้งโขมง น่าจะเป็นกระทะร้อน พอวางลงที่โต๊ะได้ไม่นาน ยังไม่ทันจะได้ถ่ายรูปอัพอินสตราแกรมยั่วน้ำลายเพื่อนๆ เด็กรีบบอกเลยว่า "ต้องรีบคลุกคะ เพราะไม่งั้น ข้าวจะติดชาม เดี๋ยวหนูทำให้คะ" แม่ผมก็ปล่อยให้เด็กแกจัดการ หลังจากคลุกๆๆๆ เคล้าให้เข้ากัน หน้าตาอาหารคงไม่เหมือนในรูปแล้ว เพราะมันคลุกเคล้ารวมกันเป็นเนื้อเดียว แต่มีสิ่งหนึ่ง...ที่ไม่ได้คลุกไปด้วย นั่นก็คือ "ปลาซาบะ" เหตุการณ์ที่ทำให้แม่ผมเดือด!! ก็คือไอนี่แหล่ะครับ ไอชิ้นปลานี่แหล่ะ คือในรูปเมนูเนี่ย ไอเจ้าปลาซาบะมันชิ้นใหญ่มาก!! ใหญ่ถึงขนาดแต่ละด้านของชิ้นปลาแทบจะชนกับขอบชามอยู่แล้ว คือมันเหมือนยกมาด้านนึงของตัวปลาเลยก็ว่าได้ แต่สิ่งที่แม่ผมได้รับ มันไม่ใช่อย่างงั้นสิครับ! ปลาที่แม่ผมได้ มองแทบไม่ออกว่าคือปลาซาบะ แถมชิ้นที่ชวนเชื่อซะเต็มที่ให้ลูกค้าหลงเชื่อสั่งมาทาน กลับเล็กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เหมือนเศษปลาข้างเขียง ความยาว x ความกว้าง = "1 ช้อนโต๊ะ" พอดี (พูดง่ายๆ คือแ-กคำเดียวหมด!!) โอ้โห! เท่านั้นแหล่ะครับ ความเดือดของมนุษย์ป้าอย่างแม่ผมก็คุมไว้ไม่อยู่ งานนี้ต้องปะทะแล้วหละ เรียกครับ เรียกเด็กในร้านมาในทันที "น้อง! นี่อะไร!? พี่ถามว่านี่คืออะไร!! น้องไปเอาเมนูมาเปิด น้องดูอาหารที่พี่ควรจะได้รับ พี่รู้ว่ารูปโฆษณาอาหารมันต้องดีกว่าอยู่แล้ว แต่นี่มันเกินไปมั้ย? ย่างไม่เหมือน หนังไม่ดำเหมือนในรูป พี่ไม่ว่า แต่นี่... น้องดูเอาละกันนะ" เด็กก็ตอบไม่ออก ได้แต่ขอโทษๆๆๆๆ ขอโทษอย่างเดียว แม่ผมไม่ไหวบอก ขอคุยกับผจก.หน่อยซิ เอาเบอร์มา เมื่อได้โทรไป คำๆ เดียวที่แม่ผมได้ยินจากผจก. คนดังกล่าวคือคำว่า "ขอโทษ..." เท่านั้น ไม่มีวิธีรับผิดชอบอะไรลูกค้าเลย แม่ผมก็จัดเต็มไป เรียกให้มาดูด้วย อยากให้ดูมากๆ ว่าที่ดิฉันได้ มันใช่อย่างที่คุณนำเสนอหรอ? เป็นธรรมดา แม่ผมยอมไม่ได้ที่ความยุติธรรมของลูกค้าต้องมาถูกเบียดเบียนจากโฆษณาชวนชั่ว เอ้ย ชวนเชื่อของร้านนี้ เมื่อผจก. ได้ฟังดังนั้น จึงสั่งให้เด็กที่ดูแลร้านไม่ต้องคิดตังลูกค้าโต๊ะนี้ ให้ Cancel ไปเลย และให้แม่ผมส่งรูปไปให้ดู หลังจากวางหูจากผจก. ก็ได้มีโอกาสรับทราบข้อมูลชุ่ยๆ ของร้านอาหาร "เกาหลี" ร้านนี้ คือ เมื่อก่อน ทางร้านจะมีเชฟ 2 คนคอยรังสรรค์อาหารให้กับลูกค้า แต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็มาถึง เชฟคนนึงลาออกไป จึงเหลือเชฟนรกคนนี้ตามลำพัง... ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงเหลือเชฟกี่คน แต่มันอยู่ที่ ไอ้เชฟคนที่เหลืออยู่คนเดียว มันขี้เกียจ!!! จริงๆ แล้ว บิบิมบับแซลม่อน ที่แม่ผมสั่งไปตอนแรกนั้น แซลม่อนไม่ได้หมดแต่อย่างใด!! แต่มันขี้เกียจ!! มันขี้เกียจแล่ให้แม่ผม เพราะมันไม่มีชิ้นปลาตรงนั้นเลย มันต้องแล่ใหม่เท่านั้น มันเลยบอกให้เด็กที่ร้านไปบอกลูกค้า ซึ่งก็คือแม่ผมว่า ปลาแซลม่อนหมด เอาซาบะไปแทน แล้วซาบาที่มันให้แม่ผมมา มันคือซาบะที่หั่นเหลือจากเมนูของลูกค้าคนก่อน (คือปลามันชิ้นยาวไป เลยตัดให้เหมาะสม มันก็จะเหลือส่วนโคนๆ หางนิดนึง) ไอ้เชฟนรกนี่มันเอาชิ้นที่เหลือนี้ให้แม่ผม!! โอ้โห จรรยาบรรณของเชฟอยู่ที่ไหน ชุ่ยมาก ก่อนจะออกจากร้าน แม่ผมก็ฝากไว้คำนึงดังๆ ว่า "โคตรห่วย!!" และเดินออกไปแบบพริ้วๆ ตังไม่เสีย แต่ที่เสียคือความรู้สึก...
ปล. จริงๆ ผมอยากจะร้องเรียนกับสคบ. มาก เอาให้เป็นเยี่ยงอย่าง ถึงจะมีประโยคคลาสสิกกำกับทุกรูป ทุกเมนูว่า "ภาพดังกล่าวใช้เพื่อประกอบการโฆษณาเท่านั้น" ก็อย่าใช้ช่องว่างตรงนี้มาเอาเปรียบผู้บริโภค ทำต่างจากรูปนิดหน่อยไม่ว่า เพราะมันคงทำให้เหมือนในรูป (ปลอมๆ หลอกๆ) เป๊ะๆ ไม่ได้ แต่นี่มันเกินจะทน ทุเรศสุดๆ!! แต่ก็มองว่าเรื่องมันยืดเยื้อ ประกอบกับ ณ ปัจจุบันนี้คดีคุ้มครองผู้บริโภคแทบจะล้นศาลออกไปชายแดนเพื่อนบ้านอยู่แล้ว ยื่นฟ้องไป กว่าจะได้นัดพิจารณาคงอีกภพนึง ก็เลยเลือกหนทางนี้มาเป็นตัวบอกกล่าวให้กับเพื่อนๆ ชาวพันทิพได้ดูกันถึงความเอารัดเอาเปรียบของ "ผู้ประกอบการ" ทำกับ "ผู้บริโภค" อย่างเราๆ...
ปล. 2 ผมอัพรูปลงพร้อมกับกระทู้นี้ไม่ได้ ขออภัยด้วยครับ เลยเอารูปไปฝากกับเวปฝากรูปข้างนอกแทน ยังไงรบกวนด้วยนะครับ
สุดท้ายนี้ ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ อยากจะให้เพื่อนๆ ได้เห็นว่า สังคมสมัยนี้มันไม่มีแล้วหละครับ "ความยุติธรรม" "ความจริงใจ" "ความซื่อสัตย์" หาได้ยากมากๆ ในสังคมสมัยนี้ นี่แค่เรื่อง "อาหาร" นะครับ ยังขนาดนี้... ขอบคุณมากนะครับ และก็ขอโทษด้วยหากมันยาวไป
อันนี้รูปในเมนูดังกล่าวครับ
http://upic.me/i/sl/1915857661043.jpg
อันนี้รูปอาหารที่ได้รับ... สังเกตที่ชิ้นปลานะครับ พิจารณาดูครับว่ามัน "ชุ่ย" ขนาดไหน
http://upic.me/i/4o/1915857970670.jpg
http://upic.me/i/wk/1915858283057.jpg 
ความชุ่ยของร้านอาหาร "เกาหลี" แห่งหนึ่ง
เรื่องราวที่ผมโพสวันนี้ เป็นเรื่องของพ่อและแม่ผมครับ เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นวันนี้สดๆ ร้อนๆ เรื่องมีอยู่ว่า... หลังจากท่านเลิกงานกัน ก็ขับรถกลับบ้านกันตามประสาคู่สามีภรรยา ต่างฝ่ายต่างก็เหนื่อยล้า อ่อนเปลี้ยเพลียแรง ประกอบกับสังขารที่โรยรา กว่าจะฝ่าห่าฝนรถติดมาได้ก็ค่อนคืน... ด้วยความที่ทั้งเหนื่อยทั้งล้า หิวก็หิว อยู่บนทางด่วนกลับบ้านก็ไม่มีร้านอะไรให้แวะพักพิงริมทางซักร้าน... จังหวะที่ขับรถลงจากทางด่วนก่อนจะออกจากถ.แจ้งวัฒนะ ก็เหลือบไปเห็นป้ายโฆษณาหนึ่ง แสงเจิดจ้าพราวพรายกระแทกเรตินาของพ่อและแม่ผม มันเป็นป้ายโฆษณาชวนเชื่อของร้านอาหารหนึ่ง เป็นร้านอาหาร "เกาหลี" ครับ ภาพที่ป้ายโฆษณานั้นดูดีมากๆ พ่อและแม่ผมเลยตัดสินใจกันว่า เอาร้านนี้แหล่ะ! ไปกัน!! ผ่านห้างพอดีด้วย แวะกินข้าวซักหน่อยละกันก่อนจะเข้าบ้าน...
พอเลี้ยวปรึ้บบบบ เข้าเซ็นทรัลแจ้งฯ ไป ก็รีบบบบบ เดินหาร้านดังกล่าวทันทีอย่างไม่รีรอ เมื่อพบเจอก็ทอดกายลงที่ร้านดังกล่าว เปิดเมนูอย่างรวดเร็ว คุณแม่ผมแกอยากทาน "Bibimbab บิบิมบับ (ข้าวยำเกาหลี)" มานานแล้ว ที่ป้ายโฆษณาก็มีเมนูนี้พอดี สั่งซะเลย!! ซึ่งไอบิบิมบับเนี่ย มันจะประกอบไปด้วยผัก เห็ด อะไรทำนองนี้ เนื้อสัตว์ก็แล้วแต่สไตล์ของแต่ละร้าน บางร้านอาจจะเป็นเนื้อ บางร้านอาจจะเป็นหมู แต่ร้านที่แม่ผมไปทานที่ห้าง เป็น "ปลา" ครับ ซึ่งในเมนูที่แม่เห็น เป็น "ปลาแซลม่อน" ชิ้นเบ่อเริ่มเลยนะครับ ภาพในเมนูสวยมาก ผักจัดเรียงอย่างสวยงามในชามหิน บนสุดวางด้วยชิ้นปลาแซลม่อนสีสดงดงามน่าทานเป็นอย่างยิ่ง! แม่ผมก็จัดเลยครับ!! สั่งไปได้ซักพัก เด็กในร้านก็เดินมาบอกแม่ผมว่า "เอ่อ คุณลูกค้าคะ พอดีปลาแซลม่อนหมดอะคะ" อ่าวว!? แหม่ อุดส่าห์อยากกิน อดซะนี่ หึ่ยยยยย!! ไม่เป็นไร พอดีมันมีอีกรูปที่คล้ายๆ กัน แต่เปลี่ยนจาก "ปลาแซลม่อน" เป็น "ปลาซาบะ" แทน นอกนั้นเหมือนกันหมด แม่ผมก็ อะๆๆ เอาปลาซาบะแทนก็ได้ เร็วๆ ด้วยนะ เด็กในร้านก็รีบบบบ วิ่งไปสั่ง ไม่นานนัก เด็กคนเดิมถือเมนูนั้นมาด้วยความเร็ว ควันฟุ้งโขมง น่าจะเป็นกระทะร้อน พอวางลงที่โต๊ะได้ไม่นาน ยังไม่ทันจะได้ถ่ายรูปอัพอินสตราแกรมยั่วน้ำลายเพื่อนๆ เด็กรีบบอกเลยว่า "ต้องรีบคลุกคะ เพราะไม่งั้น ข้าวจะติดชาม เดี๋ยวหนูทำให้คะ" แม่ผมก็ปล่อยให้เด็กแกจัดการ หลังจากคลุกๆๆๆ เคล้าให้เข้ากัน หน้าตาอาหารคงไม่เหมือนในรูปแล้ว เพราะมันคลุกเคล้ารวมกันเป็นเนื้อเดียว แต่มีสิ่งหนึ่ง...ที่ไม่ได้คลุกไปด้วย นั่นก็คือ "ปลาซาบะ" เหตุการณ์ที่ทำให้แม่ผมเดือด!! ก็คือไอนี่แหล่ะครับ ไอชิ้นปลานี่แหล่ะ คือในรูปเมนูเนี่ย ไอเจ้าปลาซาบะมันชิ้นใหญ่มาก!! ใหญ่ถึงขนาดแต่ละด้านของชิ้นปลาแทบจะชนกับขอบชามอยู่แล้ว คือมันเหมือนยกมาด้านนึงของตัวปลาเลยก็ว่าได้ แต่สิ่งที่แม่ผมได้รับ มันไม่ใช่อย่างงั้นสิครับ! ปลาที่แม่ผมได้ มองแทบไม่ออกว่าคือปลาซาบะ แถมชิ้นที่ชวนเชื่อซะเต็มที่ให้ลูกค้าหลงเชื่อสั่งมาทาน กลับเล็กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เหมือนเศษปลาข้างเขียง ความยาว x ความกว้าง = "1 ช้อนโต๊ะ" พอดี (พูดง่ายๆ คือแ-กคำเดียวหมด!!) โอ้โห! เท่านั้นแหล่ะครับ ความเดือดของมนุษย์ป้าอย่างแม่ผมก็คุมไว้ไม่อยู่ งานนี้ต้องปะทะแล้วหละ เรียกครับ เรียกเด็กในร้านมาในทันที "น้อง! นี่อะไร!? พี่ถามว่านี่คืออะไร!! น้องไปเอาเมนูมาเปิด น้องดูอาหารที่พี่ควรจะได้รับ พี่รู้ว่ารูปโฆษณาอาหารมันต้องดีกว่าอยู่แล้ว แต่นี่มันเกินไปมั้ย? ย่างไม่เหมือน หนังไม่ดำเหมือนในรูป พี่ไม่ว่า แต่นี่... น้องดูเอาละกันนะ" เด็กก็ตอบไม่ออก ได้แต่ขอโทษๆๆๆๆ ขอโทษอย่างเดียว แม่ผมไม่ไหวบอก ขอคุยกับผจก.หน่อยซิ เอาเบอร์มา เมื่อได้โทรไป คำๆ เดียวที่แม่ผมได้ยินจากผจก. คนดังกล่าวคือคำว่า "ขอโทษ..." เท่านั้น ไม่มีวิธีรับผิดชอบอะไรลูกค้าเลย แม่ผมก็จัดเต็มไป เรียกให้มาดูด้วย อยากให้ดูมากๆ ว่าที่ดิฉันได้ มันใช่อย่างที่คุณนำเสนอหรอ? เป็นธรรมดา แม่ผมยอมไม่ได้ที่ความยุติธรรมของลูกค้าต้องมาถูกเบียดเบียนจากโฆษณาชวนชั่ว เอ้ย ชวนเชื่อของร้านนี้ เมื่อผจก. ได้ฟังดังนั้น จึงสั่งให้เด็กที่ดูแลร้านไม่ต้องคิดตังลูกค้าโต๊ะนี้ ให้ Cancel ไปเลย และให้แม่ผมส่งรูปไปให้ดู หลังจากวางหูจากผจก. ก็ได้มีโอกาสรับทราบข้อมูลชุ่ยๆ ของร้านอาหาร "เกาหลี" ร้านนี้ คือ เมื่อก่อน ทางร้านจะมีเชฟ 2 คนคอยรังสรรค์อาหารให้กับลูกค้า แต่เหตุการณ์ไม่คาดคิดก็มาถึง เชฟคนนึงลาออกไป จึงเหลือเชฟนรกคนนี้ตามลำพัง... ประเด็นไม่ได้อยู่ตรงเหลือเชฟกี่คน แต่มันอยู่ที่ ไอ้เชฟคนที่เหลืออยู่คนเดียว มันขี้เกียจ!!! จริงๆ แล้ว บิบิมบับแซลม่อน ที่แม่ผมสั่งไปตอนแรกนั้น แซลม่อนไม่ได้หมดแต่อย่างใด!! แต่มันขี้เกียจ!! มันขี้เกียจแล่ให้แม่ผม เพราะมันไม่มีชิ้นปลาตรงนั้นเลย มันต้องแล่ใหม่เท่านั้น มันเลยบอกให้เด็กที่ร้านไปบอกลูกค้า ซึ่งก็คือแม่ผมว่า ปลาแซลม่อนหมด เอาซาบะไปแทน แล้วซาบาที่มันให้แม่ผมมา มันคือซาบะที่หั่นเหลือจากเมนูของลูกค้าคนก่อน (คือปลามันชิ้นยาวไป เลยตัดให้เหมาะสม มันก็จะเหลือส่วนโคนๆ หางนิดนึง) ไอ้เชฟนรกนี่มันเอาชิ้นที่เหลือนี้ให้แม่ผม!! โอ้โห จรรยาบรรณของเชฟอยู่ที่ไหน ชุ่ยมาก ก่อนจะออกจากร้าน แม่ผมก็ฝากไว้คำนึงดังๆ ว่า "โคตรห่วย!!" และเดินออกไปแบบพริ้วๆ ตังไม่เสีย แต่ที่เสียคือความรู้สึก...
ปล. จริงๆ ผมอยากจะร้องเรียนกับสคบ. มาก เอาให้เป็นเยี่ยงอย่าง ถึงจะมีประโยคคลาสสิกกำกับทุกรูป ทุกเมนูว่า "ภาพดังกล่าวใช้เพื่อประกอบการโฆษณาเท่านั้น" ก็อย่าใช้ช่องว่างตรงนี้มาเอาเปรียบผู้บริโภค ทำต่างจากรูปนิดหน่อยไม่ว่า เพราะมันคงทำให้เหมือนในรูป (ปลอมๆ หลอกๆ) เป๊ะๆ ไม่ได้ แต่นี่มันเกินจะทน ทุเรศสุดๆ!! แต่ก็มองว่าเรื่องมันยืดเยื้อ ประกอบกับ ณ ปัจจุบันนี้คดีคุ้มครองผู้บริโภคแทบจะล้นศาลออกไปชายแดนเพื่อนบ้านอยู่แล้ว ยื่นฟ้องไป กว่าจะได้นัดพิจารณาคงอีกภพนึง ก็เลยเลือกหนทางนี้มาเป็นตัวบอกกล่าวให้กับเพื่อนๆ ชาวพันทิพได้ดูกันถึงความเอารัดเอาเปรียบของ "ผู้ประกอบการ" ทำกับ "ผู้บริโภค" อย่างเราๆ...
ปล. 2 ผมอัพรูปลงพร้อมกับกระทู้นี้ไม่ได้ ขออภัยด้วยครับ เลยเอารูปไปฝากกับเวปฝากรูปข้างนอกแทน ยังไงรบกวนด้วยนะครับ
สุดท้ายนี้ ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ อยากจะให้เพื่อนๆ ได้เห็นว่า สังคมสมัยนี้มันไม่มีแล้วหละครับ "ความยุติธรรม" "ความจริงใจ" "ความซื่อสัตย์" หาได้ยากมากๆ ในสังคมสมัยนี้ นี่แค่เรื่อง "อาหาร" นะครับ ยังขนาดนี้... ขอบคุณมากนะครับ และก็ขอโทษด้วยหากมันยาวไป
อันนี้รูปในเมนูดังกล่าวครับ
http://upic.me/i/sl/1915857661043.jpg
อันนี้รูปอาหารที่ได้รับ... สังเกตที่ชิ้นปลานะครับ พิจารณาดูครับว่ามัน "ชุ่ย" ขนาดไหน
http://upic.me/i/4o/1915857970670.jpg
http://upic.me/i/wk/1915858283057.jpg