สวัสดีคทุกๆคนที่เข้ามาอ่านกระทู้นี้นะคะ
คือเราจะเล่าเรื่องชีวิตรักของเรานะคะ คือเราคบกับแฟนเก่าเรามาได้สัก 2 ปีกว่าๆ แต่พอมาปีที่ 3 ก็เริ่มห่างกันเพราะเราอยู่กันคนล่ะห้องก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร แต่ก็ไม่ได้เลิกกันนะ เราก็คิดว่าเรื่องก็จะธรรมดาปกติทั่วไป ไม่น่ามีอะไร แต่แฟนเก่าเราเป็นคนเจ้าชู้ ขี้เล่น เข้ากับคนง่าย เราก็รู้แต่เราก็ไม่ได้หึงอะไรนะคะ ก็เพราะว่าเราห่างกันเค้าก็เลยไปมีคนใหม่ เราก็เสียใจมากเลยคะแค่พอเค้าคบกันคนใหม่ได้สักปีกว่าๆก็เลิกกันเพราะคนใหม่ของเค้าอยู่กันคนละโรงเรียน พอเรารู้ว่าเลิกกันแล้ว เราก็เลนทักเค้าไปส่าเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย ตามประแสคนเป็นห่วง เค้าก็คุยกับเราดีมาก จนเรานึกว่าเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่จริงๆเราก็คิดไปเอง ด้วยความที่เค้าเป็นคนเจ้าชู้ ขี้เล่น คุยด้วยแล้วสนุก ก็เลยมีรุ่นพี่มาจีบเยอะอยู่เหมือนกัน แต่เค้าก็เลือกที่จะคบกับรุ่นพี่ที่อายุมากกว่าหนึ่งปี พอคบกันไปเค้าก็ต้องเหมือนย้ายไปติวโครงการอะไรนี้แหละคะ ตามฝันของเค้า เราก็มีหวังว่าสักวันนึงเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมกัน แต่พอเวลาผ่านไปเค้าก็ได้เป็นตามที่เค้าฝันไว้ และเหมือนว่าความห่างเหินจะทำให้เค้ากับพี่คนนั้นเลิกกัน แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อเค้าไปแล้วนะคะ เพราะเนื่องจากเวลามันนานมากแล้วแต่ในใจลึกๆเราก็ยังรักเค้าอยู่มาก จนวันนึงเราไปเจอรุ่นน้องที่อายุห่างกัน1ปีที่ ม. ตอนแรกก็แค่คุยกันเล่นๆแต่ไปๆมาๆต่างฝ่ายต่างรักกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกัน เราก็คิดว่าน้องเค้าต้องเป็นดีแน่เลยก็เลยคบกัน และพอถึงเวลาวันเรียนจบของน้องเค้า เราก็ไปแสดงความยินดีประสาแฟน น้องเค้าบอกกับเราว่าวันจบของน้องเค้าแล้วขออะไรอย่างนึงได้มั้ย เราก็เลยถามว่าอยากขออะไร แล้วน้องเค้าก็คุกเข่าขอเราแต่งงานเราก็ร้องไห้น้ำตาแตกตรงนั้นเลย เราก็เลยตอบน้องเค้าไปว่าตกลง แล้วผ่านมาสองปีเราก็มีลูกด้วยกันชื่อว่า บลาวน์กับพราว เป็นผช.กับผญ.เป็นแฝดกัน แต่พอเรามีลูกกันก็เหมือนว่าน้องเค้าให้วามสนใจกับเราน้อยลง สนใจแต่มือถือพอเคาถามว่าคุยกับใครน้องเค้าก็ไม่ได้ตอบอะไรก็ลุกหนีไป เป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาเราถาม พอลูกเราอายุ1ปีได้ เราก็เริ่มสงสัยมากขึ้นว่าที่น้องเค้าคุยกับใคร วันนึงเราแอบไปค้นมือถือน้องเค้า มีการส่งข้อความกับผญ.อีกคนนึงว่า นัดทานข้าวกันหน่อย เราก็เลยตามไปดูน้องเค้า แต่ผญ.คนที่เราเห็นอยู่คือรุ่นพี่คนคบกันแฟนเก่าเรา เราตกใจมากว่าสองคนนี้รู้จักกันได้ยังไง เราก็เลยกับไปติดต่อกับแฟนเก่าเราครั้งว่าเรื่องนี้เป็นไงมาไง แฟนเก่าเราเลนยเราให้ฟังว่าเค้าเลิกกับรุ่นพี่คนนั้นนานแล้ว เพราะว่ารุ่นพี่เค้าก็แอบมีคนอื่นเหมือนกัน ด้วยความที่เรายังไม่ลืมแฟนเก่าของเรา เราก็ยังรักเค้าอยู่เราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับครอบครัวเราให้ฟัง พอเค้าฟังจบเค้าก็ไม่ได้มีทีท่าจะรังเกียจเรากับลูกของเราเลย เค้ายังยินดีด้วยซ้ำ เค้าก็มาเล่นกับลูกเราบ่อยๆพาไปทานข้าว เที่ยว จนเหมือนเค้ากลายเป็นพ่อของลูกเราซะเองเลย แล้ววันนึงเค้าก็มาถามเราว่า จะเป็นไปได้ถ้าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมกัน เราไม่รังเกียจหรอกนะว่าเธอจะมีลูกแล้ว เราก็รักลูกเธอเหมือนลูกของเราเอง เราเลี้ยงเธอกับลูกของเธอได้ เราไม่อยากเห็นเธอร้องไห้เพราะแฟนของเธออีกแล้ว เธอหย่ากับแฟนเธอแล้วเรามาอยู่ด้วยนะ เราควรจะทำยังไงดีคะ?
ควรพอ หรือ รอต่อไปดี?
คือเราจะเล่าเรื่องชีวิตรักของเรานะคะ คือเราคบกับแฟนเก่าเรามาได้สัก 2 ปีกว่าๆ แต่พอมาปีที่ 3 ก็เริ่มห่างกันเพราะเราอยู่กันคนล่ะห้องก็เลยไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไร แต่ก็ไม่ได้เลิกกันนะ เราก็คิดว่าเรื่องก็จะธรรมดาปกติทั่วไป ไม่น่ามีอะไร แต่แฟนเก่าเราเป็นคนเจ้าชู้ ขี้เล่น เข้ากับคนง่าย เราก็รู้แต่เราก็ไม่ได้หึงอะไรนะคะ ก็เพราะว่าเราห่างกันเค้าก็เลยไปมีคนใหม่ เราก็เสียใจมากเลยคะแค่พอเค้าคบกันคนใหม่ได้สักปีกว่าๆก็เลิกกันเพราะคนใหม่ของเค้าอยู่กันคนละโรงเรียน พอเรารู้ว่าเลิกกันแล้ว เราก็เลนทักเค้าไปส่าเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย ตามประแสคนเป็นห่วง เค้าก็คุยกับเราดีมาก จนเรานึกว่าเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว แต่จริงๆเราก็คิดไปเอง ด้วยความที่เค้าเป็นคนเจ้าชู้ ขี้เล่น คุยด้วยแล้วสนุก ก็เลยมีรุ่นพี่มาจีบเยอะอยู่เหมือนกัน แต่เค้าก็เลือกที่จะคบกับรุ่นพี่ที่อายุมากกว่าหนึ่งปี พอคบกันไปเค้าก็ต้องเหมือนย้ายไปติวโครงการอะไรนี้แหละคะ ตามฝันของเค้า เราก็มีหวังว่าสักวันนึงเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมกัน แต่พอเวลาผ่านไปเค้าก็ได้เป็นตามที่เค้าฝันไว้ และเหมือนว่าความห่างเหินจะทำให้เค้ากับพี่คนนั้นเลิกกัน แต่ตอนนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อเค้าไปแล้วนะคะ เพราะเนื่องจากเวลามันนานมากแล้วแต่ในใจลึกๆเราก็ยังรักเค้าอยู่มาก จนวันนึงเราไปเจอรุ่นน้องที่อายุห่างกัน1ปีที่ ม. ตอนแรกก็แค่คุยกันเล่นๆแต่ไปๆมาๆต่างฝ่ายต่างรักกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกัน เราก็คิดว่าน้องเค้าต้องเป็นดีแน่เลยก็เลยคบกัน และพอถึงเวลาวันเรียนจบของน้องเค้า เราก็ไปแสดงความยินดีประสาแฟน น้องเค้าบอกกับเราว่าวันจบของน้องเค้าแล้วขออะไรอย่างนึงได้มั้ย เราก็เลยถามว่าอยากขออะไร แล้วน้องเค้าก็คุกเข่าขอเราแต่งงานเราก็ร้องไห้น้ำตาแตกตรงนั้นเลย เราก็เลยตอบน้องเค้าไปว่าตกลง แล้วผ่านมาสองปีเราก็มีลูกด้วยกันชื่อว่า บลาวน์กับพราว เป็นผช.กับผญ.เป็นแฝดกัน แต่พอเรามีลูกกันก็เหมือนว่าน้องเค้าให้วามสนใจกับเราน้อยลง สนใจแต่มือถือพอเคาถามว่าคุยกับใครน้องเค้าก็ไม่ได้ตอบอะไรก็ลุกหนีไป เป็นแบบนี้ทุกครั้งเวลาเราถาม พอลูกเราอายุ1ปีได้ เราก็เริ่มสงสัยมากขึ้นว่าที่น้องเค้าคุยกับใคร วันนึงเราแอบไปค้นมือถือน้องเค้า มีการส่งข้อความกับผญ.อีกคนนึงว่า นัดทานข้าวกันหน่อย เราก็เลยตามไปดูน้องเค้า แต่ผญ.คนที่เราเห็นอยู่คือรุ่นพี่คนคบกันแฟนเก่าเรา เราตกใจมากว่าสองคนนี้รู้จักกันได้ยังไง เราก็เลยกับไปติดต่อกับแฟนเก่าเราครั้งว่าเรื่องนี้เป็นไงมาไง แฟนเก่าเราเลนยเราให้ฟังว่าเค้าเลิกกับรุ่นพี่คนนั้นนานแล้ว เพราะว่ารุ่นพี่เค้าก็แอบมีคนอื่นเหมือนกัน ด้วยความที่เรายังไม่ลืมแฟนเก่าของเรา เราก็ยังรักเค้าอยู่เราเลยเล่าเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับครอบครัวเราให้ฟัง พอเค้าฟังจบเค้าก็ไม่ได้มีทีท่าจะรังเกียจเรากับลูกของเราเลย เค้ายังยินดีด้วยซ้ำ เค้าก็มาเล่นกับลูกเราบ่อยๆพาไปทานข้าว เที่ยว จนเหมือนเค้ากลายเป็นพ่อของลูกเราซะเองเลย แล้ววันนึงเค้าก็มาถามเราว่า จะเป็นไปได้ถ้าเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมกัน เราไม่รังเกียจหรอกนะว่าเธอจะมีลูกแล้ว เราก็รักลูกเธอเหมือนลูกของเราเอง เราเลี้ยงเธอกับลูกของเธอได้ เราไม่อยากเห็นเธอร้องไห้เพราะแฟนของเธออีกแล้ว เธอหย่ากับแฟนเธอแล้วเรามาอยู่ด้วยนะ เราควรจะทำยังไงดีคะ?