สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวพันทิป มีใครยังจำหนังเรื่อง “รถไฟฟ้ามาหานะเธอ” ได้มั้ยคะ ตัวละครที่เรารู้สึกติดตาและประทับใจมากก็คือ “เหมยลี่” นางเอกหน้าหมวยที่แสดงโดยคริสหอวังนั่นแหละค่ะ ที่อินไม่ใช่อะไรนะคะ ไม่ได้อินเลิฟแบบนั้นด้วย.. แต่อินช็อตที่นางต้องเดินทางออกจากบ้านไปทำงานแบบไม่มีรถ โดยที่ผ่านการต่อรถต่อเรืออย่างทรหดมาก เอาจริงๆถ้าไม่นับหน้าตา เราว่าเรานี่แหละค่ะ!
เป็นเหมยลี่ได้เลย.. ฮือออ
วันนี้เลยอยากจะมาขอประชันกันดีกว่าค่ะ ว่าใครจะมีวิธีการเดินทางไปออฟฟิศได้แบบวิปโยคสุดๆและได้เป็นเหมยลี่ตัวจริง ขอเริ่มที่เรื่องเราเลยละกัน..
มหกรรมนรกแตกลาดพร้าว 101 – สาธร… เริ่มค่ะ!
กริ๊งงงงงง!! นาฬิกาปลุกบอกเวลา 6.00น. ตายค่ะตาย! สายค่ะสาย ตื่นก็หกโมงแล้ว กว่าจะอาบน้ำแต่งตัว โบกหน้า ทารองพื้น เขียนคิ้ว กรีดตา วาดขอบปาก หนีบผม พรมน้ำหอม สิริรวมใช้เวลา 1 ชั่วโมงไม่เกินนี้ (ไวกว่านี้ไม่ได้แล้วค่ะ แค่นี้ตะคริวก็จะกินมือแล้ว) จะให้ข้ามซักขั้นตอนนึงก็ไม่ได้ค่ะ เพราะงานที่ทำต้องใช้ความน่าเชื่อถือของหน้าตานิดนึง
พอทำทุกอย่างเสร็จก็รีบโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์ พาตัวเองออกมาหน้าปากซอยค่ะ ระยะทางหรอคะ..
บอกไม่ถูกเหมือนกัน รู้แต่ว่าราคา 30 บาทขาดตัว ระหว่างทางนี่ไล่ผ่านมาตั้งแต่รถขยะ ยันรถดูดส้วม พอรถติดๆ มอไซก็เริ่มแทรกไม่ได้ ความซวยคือต้องมาจอดค้างอยู่ข้างๆรถขายหมูปิ้ง กลิ่นนี้เข้าชุดมาเต็มๆเลยค่ะ ฮือออ
พอถึงหน้าปากซอย กระโดดลงจากมอไซต่อรถเมล์ เพื่อไป BTS หมอชิต..
ใครที่เคยผ่านเส้นลาดพร้าวเวลา 7โมงกว่าๆจะรู้เลยว่า สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ที่ลาดพร้าวค่ะ
ติดยับบบ!!!!!!!!!!
ติดชนิดที่ว่าถ้ากินนมเข้าไปนี่ สามารถบ้วนออกมาเป็นโยเกิร์ตได้เลยทีเดียว คือตอนกระโดดขึ้นรถเมล์นี่ไม่สนละค่ะ ว่าจะรถร้อนหรือรถแอร์ รีบสุดละตอนนั้น
พอโดดขึ้นไป แน่นอนค่ะว่ารถเมล์สาย 8 ในตำนานจะสามารถพาคุณไปถึงที่หมายได้เร็วกว่าสายอื่นๆ แต่ก็นั่นแหละกว่าจะถึง เหงื่อก็ท่วมตัว เข้าใจคำที่เค้าพูดกันเลยว่า “อาบเหงื่อ” เป็นยังไง.. ฮือออ
ยังค่ะ! อย่าเพิ่งค่ะ! ยังไม่ถึงบีทีเอส คือวันไหนที่รู้สึกว่ารถติดมากๆ เราจะตัดสินใจลง MRT ลาดพร้าว เพื่อไปลงสถานีจตุจักร แล้วโผล่ขึ้นมา BTS หมอชิตค่ะ แล้วระหว่างที่ขึ้น BTS เพื่อไปลงช่องนนทรีนี่แบบว่า แน่นสุด จะแน่นไปไหนน ยิ่งยืนกับคนที่มีกลิ่นตัวที่ไม่ต้องพูดเลยค่ะ ร้าวราน… บวกกับกลิ่นที่ตัวเราเก็บสะสมมาจากบ้านนี่ก็พูดเลยว่า.. พีค!
พอออกจาก BTS ก็สายแล้ว ออฟฟิศเราต้องเดินต่อไปอีกหน่อย แต่ถ้าเดินนี่รับรองว่า ตื๊ดนิ้วไม่ทัน มีผลกับโบนัสปลายปีแน่นอน! เราก็ต้องนั่งมอเตอร์ไซค์ต่อไปอีก 20 บาทค่ะ.. ฮืออ
ทุกคนยังจำภาพผู้หญิงคนนั้นที่ใช้เวลาแต่งหน้าทำผม ใส่ชุดสวยอย่างดีได้ใช่มั้ยคะ หน้าที่เราบรรจงโบก ชุดสวยหอมๆที่เราบรรจงซักอย่างดี ไม่ว่าจะเตรียมตัวแค่ไหน 9 โมงปุ๊ปเราก็จะยับเยินเหมือนฝ่าสงครามมาทำงาน
หน้าเนี่ย..ไม่พลาดแน่นอน เพราะรองพื้นแน่น เป๊ะอยู่
..แต่กลิ่นตัวที่ได้มาตั้งแต่รถหมูปิ้งในซอยนี่มันหายไปยากจริงๆเล้ยยยยย ทุกวันนี้มาถึงออฟฟิศทีไรต้องมาฉีดน้ำหอมฟุ้งๆกลบ จนผู้ชายโต๊ะข้างฉุนจมูกแล้วทำหน้าเบ้ใส่เลยค่ะ (เคยไปทำเธอตอนไหน..ถึงทำกันแบบนี้.. ฉันทำอะไรให้เธอออ T^T)
และนี่ก็เป็นชีวิตเหมยลี่ที่แสนร้าวรานของเราเองค่ะ ทุกวันนี้เหนื่อยใจกับการเดินทางมาก แต่ชอบงานที่นี่มากเหมือนกัน ก็เลยรู้สึกว่ายังเทียวไปเทียวมาไหวอยู่ค่ะ (เป็นคนไม่ชอบอยู่หอตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว) ขอเป็นกำลังใจให้สาวออฟฟิศทุกคนที่กำลังเจอกับเหตุการณ์แบบนี้นะคะ เราจะผ่านมันไปด้วยกันค่ะ เฮ้! (ฮือออออ) สำหรับใครคิดว่ามีเรื่องเหมยลี่ของตัวเองที่อยากจะส่งเข้าประกวด เชิญด้านล่างเลยค่ะ มาๆ มาแชร์กัน!
กว่าจะถึงที่ทำงานได้... มีใครให้มากกว่านี้มั้ยคะ?
เป็นเหมยลี่ได้เลย.. ฮือออ
วันนี้เลยอยากจะมาขอประชันกันดีกว่าค่ะ ว่าใครจะมีวิธีการเดินทางไปออฟฟิศได้แบบวิปโยคสุดๆและได้เป็นเหมยลี่ตัวจริง ขอเริ่มที่เรื่องเราเลยละกัน..
มหกรรมนรกแตกลาดพร้าว 101 – สาธร… เริ่มค่ะ!
กริ๊งงงงงง!! นาฬิกาปลุกบอกเวลา 6.00น. ตายค่ะตาย! สายค่ะสาย ตื่นก็หกโมงแล้ว กว่าจะอาบน้ำแต่งตัว โบกหน้า ทารองพื้น เขียนคิ้ว กรีดตา วาดขอบปาก หนีบผม พรมน้ำหอม สิริรวมใช้เวลา 1 ชั่วโมงไม่เกินนี้ (ไวกว่านี้ไม่ได้แล้วค่ะ แค่นี้ตะคริวก็จะกินมือแล้ว) จะให้ข้ามซักขั้นตอนนึงก็ไม่ได้ค่ะ เพราะงานที่ทำต้องใช้ความน่าเชื่อถือของหน้าตานิดนึง
พอทำทุกอย่างเสร็จก็รีบโดดขึ้นมอเตอร์ไซค์ พาตัวเองออกมาหน้าปากซอยค่ะ ระยะทางหรอคะ..
บอกไม่ถูกเหมือนกัน รู้แต่ว่าราคา 30 บาทขาดตัว ระหว่างทางนี่ไล่ผ่านมาตั้งแต่รถขยะ ยันรถดูดส้วม พอรถติดๆ มอไซก็เริ่มแทรกไม่ได้ ความซวยคือต้องมาจอดค้างอยู่ข้างๆรถขายหมูปิ้ง กลิ่นนี้เข้าชุดมาเต็มๆเลยค่ะ ฮือออ
พอถึงหน้าปากซอย กระโดดลงจากมอไซต่อรถเมล์ เพื่อไป BTS หมอชิต..
ใครที่เคยผ่านเส้นลาดพร้าวเวลา 7โมงกว่าๆจะรู้เลยว่า สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ที่ลาดพร้าวค่ะ
ติดยับบบ!!!!!!!!!!
ติดชนิดที่ว่าถ้ากินนมเข้าไปนี่ สามารถบ้วนออกมาเป็นโยเกิร์ตได้เลยทีเดียว คือตอนกระโดดขึ้นรถเมล์นี่ไม่สนละค่ะ ว่าจะรถร้อนหรือรถแอร์ รีบสุดละตอนนั้น
พอโดดขึ้นไป แน่นอนค่ะว่ารถเมล์สาย 8 ในตำนานจะสามารถพาคุณไปถึงที่หมายได้เร็วกว่าสายอื่นๆ แต่ก็นั่นแหละกว่าจะถึง เหงื่อก็ท่วมตัว เข้าใจคำที่เค้าพูดกันเลยว่า “อาบเหงื่อ” เป็นยังไง.. ฮือออ
ยังค่ะ! อย่าเพิ่งค่ะ! ยังไม่ถึงบีทีเอส คือวันไหนที่รู้สึกว่ารถติดมากๆ เราจะตัดสินใจลง MRT ลาดพร้าว เพื่อไปลงสถานีจตุจักร แล้วโผล่ขึ้นมา BTS หมอชิตค่ะ แล้วระหว่างที่ขึ้น BTS เพื่อไปลงช่องนนทรีนี่แบบว่า แน่นสุด จะแน่นไปไหนน ยิ่งยืนกับคนที่มีกลิ่นตัวที่ไม่ต้องพูดเลยค่ะ ร้าวราน… บวกกับกลิ่นที่ตัวเราเก็บสะสมมาจากบ้านนี่ก็พูดเลยว่า.. พีค!
พอออกจาก BTS ก็สายแล้ว ออฟฟิศเราต้องเดินต่อไปอีกหน่อย แต่ถ้าเดินนี่รับรองว่า ตื๊ดนิ้วไม่ทัน มีผลกับโบนัสปลายปีแน่นอน! เราก็ต้องนั่งมอเตอร์ไซค์ต่อไปอีก 20 บาทค่ะ.. ฮืออ
ทุกคนยังจำภาพผู้หญิงคนนั้นที่ใช้เวลาแต่งหน้าทำผม ใส่ชุดสวยอย่างดีได้ใช่มั้ยคะ หน้าที่เราบรรจงโบก ชุดสวยหอมๆที่เราบรรจงซักอย่างดี ไม่ว่าจะเตรียมตัวแค่ไหน 9 โมงปุ๊ปเราก็จะยับเยินเหมือนฝ่าสงครามมาทำงาน
หน้าเนี่ย..ไม่พลาดแน่นอน เพราะรองพื้นแน่น เป๊ะอยู่
..แต่กลิ่นตัวที่ได้มาตั้งแต่รถหมูปิ้งในซอยนี่มันหายไปยากจริงๆเล้ยยยยย ทุกวันนี้มาถึงออฟฟิศทีไรต้องมาฉีดน้ำหอมฟุ้งๆกลบ จนผู้ชายโต๊ะข้างฉุนจมูกแล้วทำหน้าเบ้ใส่เลยค่ะ (เคยไปทำเธอตอนไหน..ถึงทำกันแบบนี้.. ฉันทำอะไรให้เธอออ T^T)
และนี่ก็เป็นชีวิตเหมยลี่ที่แสนร้าวรานของเราเองค่ะ ทุกวันนี้เหนื่อยใจกับการเดินทางมาก แต่ชอบงานที่นี่มากเหมือนกัน ก็เลยรู้สึกว่ายังเทียวไปเทียวมาไหวอยู่ค่ะ (เป็นคนไม่ชอบอยู่หอตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว) ขอเป็นกำลังใจให้สาวออฟฟิศทุกคนที่กำลังเจอกับเหตุการณ์แบบนี้นะคะ เราจะผ่านมันไปด้วยกันค่ะ เฮ้! (ฮือออออ) สำหรับใครคิดว่ามีเรื่องเหมยลี่ของตัวเองที่อยากจะส่งเข้าประกวด เชิญด้านล่างเลยค่ะ มาๆ มาแชร์กัน!