แปล ซากุเมล์ [Sakura's Mobame] ของ Miyawaki Sakura
วันที่ 30/11/2014
-----------------------
จาก: <sakusaku0319@sp.hkt48.jp>
วันที่: 30/11/2014
เวลา: 21.42 (ตามเวลาญี่ปุ่น)
หัวข้อ: เนื้อหาที่ยาวนะคะ
ถึงแม้ว่าเวลาจะล่วงเลยมาจนถึงป่านนี้ แล้วชั้นถึงค่อยมาพูดเรื่องนี้ แต่ว่า ที่ Kibouteki Refrain มียอดขายทะลุ 1 ล้านได้ในวันแรกนั้น ชั้นขอขอบคุณมากๆเลยนะคะ。
พูดจากใจจริงเลยนะคะ ตัวชั้นเองอยากที่จะพูดถึงเรื่องนี้ออกไปตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ชั้นก็ไม่รู้จะสื่อความรู้สึกที่อัดแน่นไปด้วยความซาบซึ้งนี้ได้อย่างไร。แต่ก็ขอขอบคุณนะคะ。
ครั้งแรกที่ชั้นมีตำแหน่งเป็น Center。แล้วเป็นเพราะว่าได้เป็น Wcenter ร่วมกับมายูยุซัง ก็เลยมีมายูยุซังมาช่วยร่วมแบ่งปันความกดดันอ่ะค่ะ ก็เลยรู้สึกโล่งใจและสบายใจนิดหน่อย。
แต่ว่า ความกดดันที่หายไปนั้น ก็ไม่ได้หายไปจนเหลือค่าเป็น 0 หรอกนะคะ。
ตำแหน่ง Center นั้น มันเป็นตำแหน่งที่มีความสำคัญอย่างมากเลยล่ะค่ะ。
เป็นตำแหน่งที่เห็นเด่นชัดมากที่สุด เป็นตำแหน่งที่กดดันมากที่สุด。
ชั้นเอาแต่คิดทุกคืนเลยนะคะ ว่า "บรรดารุ่นพี่ที่เคยได้เป็น Center ตั้งแต่อดีตจนกระทั่งมาถึงปัจจุบันนี้ พวกเค้าที่ได้ยืนในตำแหน่งนี้ จะยืนในตำแหน่งนี้ด้วยความรู้สึกแบบไหนกันนะ"。
ยิ่งใกล้ถึงวันที่วางจำหน่ายซิงฯนี้ ความตึงเครียดที่มีก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น。"จะทำอย่างไรดีนะ。จะทำยังไงดี。" ความรู้สึกดังเช่นที่ว่านี้มันเอาแต่วนเวียนอยู่ภายในใจของชั้น。
เมื่อมาถึงเวลาที่เหลืออีกเพียงแค่ 1 สัปดาห์ก็จะถึงวันวางขายของซิงฯนี้ อยู่ดีๆน้ำตาของชั้นมันก็หยุดไหลไม่ได้。
"ถ้าหากว่าการที่ชั้นมาเป็น Center มันทำให้ AKBG ที่ชั้นรักและหวงแหนต้องพังทลายลงไปเพราะตัวชั้นเองล่ะ"。
ชั้นอาจจะคิดมากเกินไปนะคะ แต่ตำแหน่งที่เรียกว่า Center มันช่างมีความกดดันมากเหลือเกิน。
แต่ว่า ความกดดันดังเช่นที่ว่านี้มันก็พอจะผ่อนคลายลงไปได้บ้าง เพราะบรรดารุ่นพี่ทุกท่านที่คอยดูแลชั้นด้วยความใจดีอ่อนโยนอยู่เสมอๆ และเพราะสตาฟฟ์ซังที่คอยสอนชั้นในหลายสิ่งหลายอย่าง และเหนืออื่นใดเพราะมีแฟนๆทุกคนที่คอยอยู่เคียงข้างชั้นเสมอ。
แรกเริ่มนั้นความตึงเครียดมันก่อตัวขึ้นอย่างแน่นหนา แต่เป็นเพราะชั้นคิดว่า เพื่อแฟนๆทุกคนที่คอยนั่งชมอยู่อีกด้านนึงของทีวี พอคิดเช่นนี้แล้ว มันก็ทำให้ชั้นเป็นตัวของตัวเองและยิ้มออกมาได้อย่างที่เคยเป็นเสมอมา。
เพราะฉะนั้น ชั้นพูดจริงๆนะคะ ชั้นไม่รู้จะขอบคุณแฟนๆทุกคนอย่างไรจึงจะเพียงพอ。
ที่คอยสนับสนุนชั้นอยู่เสมอ ที่คอยให้กำลังใจชั้นอยู่เสมอๆ ที่คอยจ้องมองชั้นด้วยสายตาแห่งความอบอุ่นอ่อนโยนเสมอ ชั้นขอขอบคุณค่ะ。
ที่ชั้นเป็นตัวชั้นแบบนี้ได้...
ก็เรียกได้ว่าเป็นเพราะแฟนๆทุกคนที่ใจดีกับชั้นเสมอมา ซึ่งก็คงจะกรุณาพูดกับชั้นว่า อย่าพูดแบบนี้ซิ เธอก็คือตัวเธอนะ、、、
ตัวชั้นเองก็ยังขาดประสบการณ์ ยังคงมีความประหม่า แต่ในขณะที่ชั้นยังคงเติบโตต่อไปเรื่อยๆแบบนี้ ก็ได้โปรดคอยสนับสนุนชั้นต่อไปด้วยนะคะ ชั้นขอขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจค่ะ。
สิ่งที่ชั้นจะตอบแทนบุญคุณพวกคุณได้ในตอนนี้นั้น ก็คือการถ่ายทอดความรู้สึกซาบซึ้งที่อยากจะขอขอบคุณและชั้นก็จะพยายามอย่างขะมักเขม้นในการสร้างผลงานต่างๆให้มากขึ้นๆ มากกว่าที่เคยเป็นมาเพื่อตอบแทนพวกคุณทุกคนค่ะ。。。
จะต้องมากขึ้นยิ่งกว่านี้ค่ะ!
ถ้าอย่างงั้น นับจากนี้ไปชั้นอยากจะขอให้พวกเราร่วมก้าวไปข้างหน้าพร้อมๆกันนะคะ。
ไม่ว่าจะเวลาใดก็ตามแต่ ชั้นก็เชื่อมั่น ว่า ชั้นไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอย่างแน่นอน แต่ชั้นรู้ว่าชั้นมีพวกคุณทุกคนอยู่เคียงข้างชั้นด้วย ซึ่งชั้นจะพยายามอย่างเต็มที่นะคะ。
นับจากวันพรุ่งนี้ไป ชั้นก็จะยังคงพยายามให้มากขึ้นค่ะー!
โอ้ว์ー!
ขอขอบคุณที่กรุณาอ่านข้อความยาวอันนี้จนจบนะคะ ขอขอบคุณค่ะ。 โอยาสุมินะซากุระ。
-----------------------
Note: OMG!!! น้ำตาไหล เราแปลไปร้องไห้ไป T^T
ซากุจังลูกแม่ เราจะเดินเคียงข้างกันไปตลอดกาลนะลูก T^T
Note 2: เราแปลเองนะคะ ถ้าหากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ m(_ _)m
** EDIT ขอแก้ไขนิดนึงนะคะ เพราะเมื่อกี้เขียนชื่อเพลง Kibouteki Refrain ผิด เผอิญตื่นเต้นเกินไปหน่อย
แปล Mobame ของ Miyawaki Sakura (HKT48 Team K4/AKB48 Team A) ถึงความรู้สึกกดดันในการเป็น Center ครั้งแรก
วันที่ 30/11/2014
-----------------------
จาก: <sakusaku0319@sp.hkt48.jp>
วันที่: 30/11/2014
เวลา: 21.42 (ตามเวลาญี่ปุ่น)
หัวข้อ: เนื้อหาที่ยาวนะคะ
ถึงแม้ว่าเวลาจะล่วงเลยมาจนถึงป่านนี้ แล้วชั้นถึงค่อยมาพูดเรื่องนี้ แต่ว่า ที่ Kibouteki Refrain มียอดขายทะลุ 1 ล้านได้ในวันแรกนั้น ชั้นขอขอบคุณมากๆเลยนะคะ。
พูดจากใจจริงเลยนะคะ ตัวชั้นเองอยากที่จะพูดถึงเรื่องนี้ออกไปตั้งหลายครั้งแล้ว แต่ชั้นก็ไม่รู้จะสื่อความรู้สึกที่อัดแน่นไปด้วยความซาบซึ้งนี้ได้อย่างไร。แต่ก็ขอขอบคุณนะคะ。
ครั้งแรกที่ชั้นมีตำแหน่งเป็น Center。แล้วเป็นเพราะว่าได้เป็น Wcenter ร่วมกับมายูยุซัง ก็เลยมีมายูยุซังมาช่วยร่วมแบ่งปันความกดดันอ่ะค่ะ ก็เลยรู้สึกโล่งใจและสบายใจนิดหน่อย。
แต่ว่า ความกดดันที่หายไปนั้น ก็ไม่ได้หายไปจนเหลือค่าเป็น 0 หรอกนะคะ。
ตำแหน่ง Center นั้น มันเป็นตำแหน่งที่มีความสำคัญอย่างมากเลยล่ะค่ะ。
เป็นตำแหน่งที่เห็นเด่นชัดมากที่สุด เป็นตำแหน่งที่กดดันมากที่สุด。
ชั้นเอาแต่คิดทุกคืนเลยนะคะ ว่า "บรรดารุ่นพี่ที่เคยได้เป็น Center ตั้งแต่อดีตจนกระทั่งมาถึงปัจจุบันนี้ พวกเค้าที่ได้ยืนในตำแหน่งนี้ จะยืนในตำแหน่งนี้ด้วยความรู้สึกแบบไหนกันนะ"。
ยิ่งใกล้ถึงวันที่วางจำหน่ายซิงฯนี้ ความตึงเครียดที่มีก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น。"จะทำอย่างไรดีนะ。จะทำยังไงดี。" ความรู้สึกดังเช่นที่ว่านี้มันเอาแต่วนเวียนอยู่ภายในใจของชั้น。
เมื่อมาถึงเวลาที่เหลืออีกเพียงแค่ 1 สัปดาห์ก็จะถึงวันวางขายของซิงฯนี้ อยู่ดีๆน้ำตาของชั้นมันก็หยุดไหลไม่ได้。
"ถ้าหากว่าการที่ชั้นมาเป็น Center มันทำให้ AKBG ที่ชั้นรักและหวงแหนต้องพังทลายลงไปเพราะตัวชั้นเองล่ะ"。
ชั้นอาจจะคิดมากเกินไปนะคะ แต่ตำแหน่งที่เรียกว่า Center มันช่างมีความกดดันมากเหลือเกิน。
แต่ว่า ความกดดันดังเช่นที่ว่านี้มันก็พอจะผ่อนคลายลงไปได้บ้าง เพราะบรรดารุ่นพี่ทุกท่านที่คอยดูแลชั้นด้วยความใจดีอ่อนโยนอยู่เสมอๆ และเพราะสตาฟฟ์ซังที่คอยสอนชั้นในหลายสิ่งหลายอย่าง และเหนืออื่นใดเพราะมีแฟนๆทุกคนที่คอยอยู่เคียงข้างชั้นเสมอ。
แรกเริ่มนั้นความตึงเครียดมันก่อตัวขึ้นอย่างแน่นหนา แต่เป็นเพราะชั้นคิดว่า เพื่อแฟนๆทุกคนที่คอยนั่งชมอยู่อีกด้านนึงของทีวี พอคิดเช่นนี้แล้ว มันก็ทำให้ชั้นเป็นตัวของตัวเองและยิ้มออกมาได้อย่างที่เคยเป็นเสมอมา。
เพราะฉะนั้น ชั้นพูดจริงๆนะคะ ชั้นไม่รู้จะขอบคุณแฟนๆทุกคนอย่างไรจึงจะเพียงพอ。
ที่คอยสนับสนุนชั้นอยู่เสมอ ที่คอยให้กำลังใจชั้นอยู่เสมอๆ ที่คอยจ้องมองชั้นด้วยสายตาแห่งความอบอุ่นอ่อนโยนเสมอ ชั้นขอขอบคุณค่ะ。
ที่ชั้นเป็นตัวชั้นแบบนี้ได้...
ก็เรียกได้ว่าเป็นเพราะแฟนๆทุกคนที่ใจดีกับชั้นเสมอมา ซึ่งก็คงจะกรุณาพูดกับชั้นว่า อย่าพูดแบบนี้ซิ เธอก็คือตัวเธอนะ、、、
ตัวชั้นเองก็ยังขาดประสบการณ์ ยังคงมีความประหม่า แต่ในขณะที่ชั้นยังคงเติบโตต่อไปเรื่อยๆแบบนี้ ก็ได้โปรดคอยสนับสนุนชั้นต่อไปด้วยนะคะ ชั้นขอขอบคุณจากก้นบึ้งของหัวใจค่ะ。
สิ่งที่ชั้นจะตอบแทนบุญคุณพวกคุณได้ในตอนนี้นั้น ก็คือการถ่ายทอดความรู้สึกซาบซึ้งที่อยากจะขอขอบคุณและชั้นก็จะพยายามอย่างขะมักเขม้นในการสร้างผลงานต่างๆให้มากขึ้นๆ มากกว่าที่เคยเป็นมาเพื่อตอบแทนพวกคุณทุกคนค่ะ。。。
จะต้องมากขึ้นยิ่งกว่านี้ค่ะ!
ถ้าอย่างงั้น นับจากนี้ไปชั้นอยากจะขอให้พวกเราร่วมก้าวไปข้างหน้าพร้อมๆกันนะคะ。
ไม่ว่าจะเวลาใดก็ตามแต่ ชั้นก็เชื่อมั่น ว่า ชั้นไม่ได้อยู่ตัวคนเดียวอย่างแน่นอน แต่ชั้นรู้ว่าชั้นมีพวกคุณทุกคนอยู่เคียงข้างชั้นด้วย ซึ่งชั้นจะพยายามอย่างเต็มที่นะคะ。
นับจากวันพรุ่งนี้ไป ชั้นก็จะยังคงพยายามให้มากขึ้นค่ะー!
โอ้ว์ー!
ขอขอบคุณที่กรุณาอ่านข้อความยาวอันนี้จนจบนะคะ ขอขอบคุณค่ะ。 โอยาสุมินะซากุระ。
-----------------------
Note: OMG!!! น้ำตาไหล เราแปลไปร้องไห้ไป T^T
ซากุจังลูกแม่ เราจะเดินเคียงข้างกันไปตลอดกาลนะลูก T^T
Note 2: เราแปลเองนะคะ ถ้าหากมีข้อผิดพลาดประการใดต้องขออภัยด้วยนะคะ m(_ _)m
** EDIT ขอแก้ไขนิดนึงนะคะ เพราะเมื่อกี้เขียนชื่อเพลง Kibouteki Refrain ผิด เผอิญตื่นเต้นเกินไปหน่อย