เรื่องก็คือเรากับสามีไปย้ายของจากหอเพื่อเอากลับบ้านเราก็ช่วยเก็บของยกของขึ้นรถในส่วนแค๊ปเป็นของที่ไม่หนักพอยกไหวส่วนมากเป็นเสื้อผ้าที่ใส่ไว้ในถุงเพราะเห็นว่าเค้ากำลังเอามอไซค์ตู้เย็นและของอื่นที่ชิ้นใหญ่ขึ้นหลังรถกระบะพอขนขึ้นรถเสร็จเราก็ไปเคลียร์ค่าห้องส่วนสามีก็เตรียมขับรถพอเรากลับขึ้นมาบนรถเค้าก็ชี้ให้ดูถุง กกน+บรา+ผ้าอนามัยที่ยังไม่ได้ใช้ซึ่งเค้าย้ายมาวางไว้ตรงที่นั่งข้างคนขับแล้วเค้าดุเราว่าวางของทำไม่ไม่ดูวางถุงนี้ไว้บนกองหนังสือกองแบบและเครื่องมือทำมาหากินของเค้าได้ยังไงเค้าถือมากเรื่องนี้วางของต่ำๆแบบนี้บนของทำมาหากินแล้วจะทำกินขึ้นได้อย่างไรช่วงนี้การงานเค้ากำลังเจริญรุ่งเรืองดีมากๆต่อไปหลังจากนี้ถ้าไม่ดีก็อย่ามาโทษเค้าแล้วกันให้รู้ไว้เลยว่าเป็นเพราะเรื่องนี้...ถึงตรงนี้เราตกใจมากเริ่มใจเสียแล้วเรายอมรับผิดและขอโทษเค้าก็ยังพูดแต่เรื่องไม่ดีต่อจนเราร้องไห้เราขอโทษหลายครั้งมากพร้อมกับบอกว่าเราไม่ได้ตั้งใจให้เราทำยังไงถึงแก้ไขได้เค้าก็บอกไม่มีไม่รู้เค้าบอกไม่โทษเราหร่อกแต่ให้เรายอมรับผในอนาคตที่จะเกิดแล้วกันทุกสิ่งที่มีอยู่ในตอนนี้อาจหายไปหมดก็ได้เพราะคนถ้าทำอะไรไม่ขึ้นก็ไม่รวยหร่อกเราเสียใจมากแต่เราแก้ไขอะไรไม่ได้เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว...แต่งงานกันมา 13 ปีเค้าเป็นคนที่ไม่โมโหหรือโกรธอะไรง่ายๆรักและเอาใจใส่ดีมากตามใจทุกอย่างไม่เคยเจ้าชู้เป็นคนใจเย็น...แต่หลังจากเกิดเรื่องเค้ามึนตึงกับเราไปเลยพูดกับเค้าก็ประมาณว่าเราถามคำเค้าตอบคำเราไปกอดเค้าเค้าก็ไม่กอดตอบ...เราจะทำยังไงดีค่ะเสียใจแต่ไม่รู้จะแก้ไขเรื่องนี้อย่างไร
ผิดเพราะความไม่รู้อยากแก้ไขแต่ไม่รู้วิธี