เรื่องนี้เรื่องที่จะมาเล่าเปนเรื่องจริงเรากับเพื่อนเรา เรากับเพื่อนยืนยันได้ว่าเรื่องนี้ไม่ได้กุก่อแต่งขึ้นมาเพื่อนเราเจอมาแล้วกับตา เราอยากจะมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง ถ้าใครไม่เชื่อก็อ่านเล่นๆละกัน
เราขอตั้งนามสมมุติเราว่า เอิน ส่วนเพื่อนเราชื่อ สุ.
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว เรากับสุเปนเพื่อนสนิทกันมากมีอะไรก้จะมาบอกจะมาเล่าให้ฟังตลอดปรึกษากันได้ เรื่องมีอยู่ว่า..สุออกไปซื้อของที่หน้าปากซอยประมาณ 6.30 (เย็น) สุกำลังเดินออกไปซื้อของซึ่งต้องผ่านบ้านหลังหนึ่งเป็นบ้านเดี่ยว พอเพื่อนเราเดินไปอยู่ตรงหน้าบ้านก็มีลมแรงใบไม้ล่วงทำให้รู้สึกขนลุกขึ้นมาสยิวๆ แล้วหันไปที่บ้านหลังนั้นก้มีคุณตาแก่ๆยืนกวาดใบไม้อยู่ สุก้เลยถามไปตามภาษาเพราะเหนว่าเค้าแก่มากแล้ว
สุ : สวัสดีค้ะคุณตา
ตา : จ้ะๆๆ
สุ : เย็นป่านนี้คุณตายังมากวาดอีกหรอค้ะ
ตา : ก้ตาไม่มีลูกหลานมาช่วยเลย ต้องทำเองแบบนี้แหละ
สุ : งั้นให้หนูช่วยมั้ยค้ะ เพราะหนูกำลังออกไปซื้อของเดี๋ยวค่อยออกไปซื้อก็ได้
ตา : จ้ะ ขอบใจนะหนู
สุ : ค้ะ
แล้วอยู่ดีๆประตูรั้วมันเลื่อนเปิดเองแต่สุก้ไม่ได้เอะใจอะไร แล้วพอเข้ามาสาหันไปเหนประตูรั้วมันปิดเอง พอหันมาคุณตาก็หายไปไหนแล้วล้ะ แล้วสุก้เดินเข้าไปในบ้านของคุณตา แล้วเหนรูปคุณตาตั้งอยู่ แล้วเขียนว่า เกิดวันที่ xxxxxx มรณะ xxxxx พอเพื่อนเราอึ้งประตูบ้านก้ปิดเอง พอสาหันมาข้างหลังแล้วเจอคุณตายืนอยู่สภาพคุณตาตอนนั้น ทั้งตัวซีดไปหมดปากซีดเหมือนศพ ใต้ตาดำๆช้ำๆ แล้วสุก้พูดว่า
เอ่ออคุณตาหนูขอกลับก่อนนะคะ และคุณตาก้พูดลากเสียงยาวๆว่า ตาไม่มีลูกหลานมาอยู่กับตานะตาชอบเด็กผู้หญิง
สุ : ไม่อ้ะค้ะ ขอกลับก่อนนะค้ะต้องไปซื้อของ
แล้วสุก้เดินออกมาจากบ้าน แล้วจะเลื่อนประตูออกแต่ดูเหมือนประตูจะแน่นมาก เพื่อนเราคิดในใจว่า ยังไงแล้วก้ปีนๆไปเถอะ แต่รู้สึกเหมิอนมีคนมาแบบขาแน่น แต่คุณตายืนอยู่ไม่ได้เดินมาบีบนะ แต่แกสุจ้องตาแบบหน้ากลัว แล้วพ่อของสุก็เดินมาแล้วเหนสุกำลังพยายามลงอยู่ พ่อเลยถามว่า
พ่อ : เอ้าทำไมไม่ไปซื้อของแล้วไปปีนอะไรบนนั้น
สุ : พ่ออย่าพึ่งถามได้ไหมค้ะ ช่วยยกหนูลงมาก่อน
แล้วพอก็ค่อยๆช่วยพยุงสุลงมา สุก็รีบวิ่งกลับเข้าบ้านไปเลย
เดี๋ยวมาต่อนะคะยังไม่จบ
คุณตารมาเอาชีวิต
เราขอตั้งนามสมมุติเราว่า เอิน ส่วนเพื่อนเราชื่อ สุ.
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อปีที่แล้ว เรากับสุเปนเพื่อนสนิทกันมากมีอะไรก้จะมาบอกจะมาเล่าให้ฟังตลอดปรึกษากันได้ เรื่องมีอยู่ว่า..สุออกไปซื้อของที่หน้าปากซอยประมาณ 6.30 (เย็น) สุกำลังเดินออกไปซื้อของซึ่งต้องผ่านบ้านหลังหนึ่งเป็นบ้านเดี่ยว พอเพื่อนเราเดินไปอยู่ตรงหน้าบ้านก็มีลมแรงใบไม้ล่วงทำให้รู้สึกขนลุกขึ้นมาสยิวๆ แล้วหันไปที่บ้านหลังนั้นก้มีคุณตาแก่ๆยืนกวาดใบไม้อยู่ สุก้เลยถามไปตามภาษาเพราะเหนว่าเค้าแก่มากแล้ว
สุ : สวัสดีค้ะคุณตา
ตา : จ้ะๆๆ
สุ : เย็นป่านนี้คุณตายังมากวาดอีกหรอค้ะ
ตา : ก้ตาไม่มีลูกหลานมาช่วยเลย ต้องทำเองแบบนี้แหละ
สุ : งั้นให้หนูช่วยมั้ยค้ะ เพราะหนูกำลังออกไปซื้อของเดี๋ยวค่อยออกไปซื้อก็ได้
ตา : จ้ะ ขอบใจนะหนู
สุ : ค้ะ
แล้วอยู่ดีๆประตูรั้วมันเลื่อนเปิดเองแต่สุก้ไม่ได้เอะใจอะไร แล้วพอเข้ามาสาหันไปเหนประตูรั้วมันปิดเอง พอหันมาคุณตาก็หายไปไหนแล้วล้ะ แล้วสุก้เดินเข้าไปในบ้านของคุณตา แล้วเหนรูปคุณตาตั้งอยู่ แล้วเขียนว่า เกิดวันที่ xxxxxx มรณะ xxxxx พอเพื่อนเราอึ้งประตูบ้านก้ปิดเอง พอสาหันมาข้างหลังแล้วเจอคุณตายืนอยู่สภาพคุณตาตอนนั้น ทั้งตัวซีดไปหมดปากซีดเหมือนศพ ใต้ตาดำๆช้ำๆ แล้วสุก้พูดว่า
เอ่ออคุณตาหนูขอกลับก่อนนะคะ และคุณตาก้พูดลากเสียงยาวๆว่า ตาไม่มีลูกหลานมาอยู่กับตานะตาชอบเด็กผู้หญิง
สุ : ไม่อ้ะค้ะ ขอกลับก่อนนะค้ะต้องไปซื้อของ
แล้วสุก้เดินออกมาจากบ้าน แล้วจะเลื่อนประตูออกแต่ดูเหมือนประตูจะแน่นมาก เพื่อนเราคิดในใจว่า ยังไงแล้วก้ปีนๆไปเถอะ แต่รู้สึกเหมิอนมีคนมาแบบขาแน่น แต่คุณตายืนอยู่ไม่ได้เดินมาบีบนะ แต่แกสุจ้องตาแบบหน้ากลัว แล้วพ่อของสุก็เดินมาแล้วเหนสุกำลังพยายามลงอยู่ พ่อเลยถามว่า
พ่อ : เอ้าทำไมไม่ไปซื้อของแล้วไปปีนอะไรบนนั้น
สุ : พ่ออย่าพึ่งถามได้ไหมค้ะ ช่วยยกหนูลงมาก่อน
แล้วพอก็ค่อยๆช่วยพยุงสุลงมา สุก็รีบวิ่งกลับเข้าบ้านไปเลย
เดี๋ยวมาต่อนะคะยังไม่จบ