บิล รัสเซล ตำนานที่ยังหายใจอยู่ของเอ็นบีเอ

กระทู้สนทนา

แฟนกีฬา ผู้บรรยายกีฬา และผู้เล่นทั่วไปมักมองบุคคลที่ได้รับชัยชนะมากที่สุดเป็นสัญลักษณ์ของความสำเร็จเสมอค่ะ

ถ้ามองแบบนั้นคง บิล รัสเซลคงเป็นผู้เล่นที่ยอดเยี่ยมที่สุดตลอดกาล ตลอดอาชีพที่แสนยาวนานของรัสเซล (13 ปี รวมเป็นโค้ช) รัสเซลได้รับแหวนแชมป์เปี่ยน 11 วงในฐานะผู้เล่น ในด้านเกมบุก รัสเซลอาจจะไม่ใช่คนที่มากด้วยฝีมือเท่าไหร่ แต่ในด้านเกมรับ อาจบอกได้เลยว่า รัสเซลคือผู้เล่นที่เล่นเกมรับเกมที่สุดตลอดกาลก็ว่าได้ รัสเซลคือบุคคลที่ไม่เคยหวงบอล ทำเพื่อทีมทุกอย่างเพื่อให้ทีมได้รับชัยชนะมาโดยตลอด

รัสเซลรับรางวัลผู้เล่นทรงคุณค่ายอดเยี่ยม(MVP) 5 สมัย ลงแข่งในเอ็นบีเอรวมดารา 12 สมัย แถมยังทำสถิติรีบาวต่อเกมมากที่สุดในลีคอีก 5 สมัย คู่แข่งคนสำคัญของรัสเซลคือ วิลท์ แชมเบอร์แลน ซึ่งแชมเบอร์แลนไม่สามารถจะทำลายปราการป้องกันของรัสเซลได้เลย มันเป็นสิ่งที่ไม่ยุติธรรมเอาซะเลย ถ้าจะเอารัสเซลมาเปรียบเทียบกับผู้เล่นคนอื่น เพราะรัสเซลไม่ใช่เพียงแค่ผู้เล่นที่ได้รับชัยชนะมากที่สุดในเอ็นบีเอ แต่รัสเซลคือผู้เล่นที่ได้รับชัยมากที่สุดในกีฬาทุกประเภท

และนั่นคือเรื่องราวในสนามของรัสเซลค่ะ แต่เรื่องราวนอกสนามของรัสเซลกลับเต็มไปด้วยความกดดันมากมาย

ในฐานะผู้เล่นระดับซูปเปอร์สตาร์ผิวสีคนแรกของเอ็นบีเอ รัสเซลคือผู้ที่ทำให้เหล่าคนเหยียดผิวรู้สึกหมั่นไส้มากที่สุด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงปี 1950s-60s (2490s-2500s) ทีมเซลติกส์ถือเป็นทีมที่กล้าอย่างมากในการนำผู้เล่นผิวสีมาเข้าทีม ทำให้ห้องเช่าโรงแรมทุกที่ ที่ทีมเซลติกไปมักจะมีคำพูดเหยียดหยามพ่นไว้ในห้องเสมอ ในความทรงจำที่ยาวนานของรัสเซล รัสเซลบอกว่า "พวกเหยียดผิวบอกผมว่า ออกไปซะ ไปนอนที่พื้นห้อง อย่ามานอนบนเตียง แกมันไอ้ดำ แกมันขยะ แกมันไร้ค่า คำพวกนี้ ผมพบทุกแห่งที่ผมไปพัก การใช้ชีวิต ความเป็นระเบียบ ตอนเจ็บปวด แม้แต่รอยยิ้ม สิ่งเหล่านี้เป็นเหมือนน้ำมัน ที่ไม่ว่าผมจะทำอะไรก็เหมือนไปจุดไฟแห่งอารมณ์เกลียดผู้คนมาเสมอ ปัญหาต่างๆ มันถาโถมเข้ามาแทบทุกวี่ทุกวัน"

รัสเซลพยายามต่อสู้เพื่อคนเชื้อสายแอฟริกัน-อเมริกันกับผู้คนที่คอยเหยียดหยามคนผิวสีตลอดมา พร้อมกับปูทางไว้ให้นักบาสเอ็นบีเอรุ่นใหม่ๆ ไปด้วยเสมอ ทั้งยังแสดงศักยภาพของตัวเองให้พวกเขาเหล่านั้น ได้รู้ว่า คนดำไม่ได้ไร้ค่านะ ด้วยสถิติของรัสเซลเอง

ในปี 2552 (2009) เอ็นบีเอได้ให้เกียรติคำว่า "รัสเซล" เป็นคำที่มีความหมายว่ายิ่งใหญ่ โดยการกล่าวชื่อรางวัลผู้เล่นทรงคุณค่ายอดเยี่ยมในรอบชิงชนะเลิศหรือ Final MVP แล้วตามด้วยชื่อ "บิล รัสเซล" ลงท้ายรางวัลด้วยเสมอ

บุรุษผู้วางรากฐานให้กับเยาวชนผิวสีรุ่นใหม่มากมาย บุรุษที่กัดฟันผ่านความอยากลำบากในยุคที่เรียกได้ว่าการเหยียดสีผิวรุนแรงมาก บุรุษที่รักเพื่อนพ้องกว่าสิ่งใด บุรุษที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อชัยชนะของทีม เขาคือผู้ที่จุดประกายให้นักกีฬาเอ็นบีเอผิวสีที่ยอดเยี่ยมทั้งในวันนี้และอดีตได้ปรากฎให้เราได้ดูได้ชม ไม่ว่าจะเป็น ไมเคิล จอร์แดน ฮาคิล โอลาจูวอน เลบรอน เจมส์ โคบี้ ไบรอันท์ และอีกมากมาย
ขอให้ตระหนักไว้ด้วยว่า เมื่อไหร่ก็ตามที่มีผู้ได้รับรางวัล ขอให้นึกถึงบุคคลคนนี้ ที่ปูทางให้ผู้เล่นเอ็นบีเอผิวสีมากมาย ได้มีจุดยืนในเอ็นบีเอ และเป็นบุคคลที่สร้างแรงบรรดาลใจให้ผู้เล่นยุคต่อยุคมาแล้วอย่างยาวนาน

ชื่อนี้จะอยู่ในความทรงจำของสาวก ผู้บรรยายกีฬาเอ็นบีเอ และผู้เล่นเอ็นบีเอทุกยุคทุกรุ่นตลอดไป
"บิล รัสเซล"
William Felton "Bill" Russell