จากที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ออกฉายในบ้านเรา และได้มีกระแสวิพากษ์วิจารณ์ มากมายในหลายแง่มุม
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ตัวผมได้ตระหนักถึง คือสิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้จุดประกายความคิดต่อผู้ที่ชื่นชอบภาพยนตร์เรื่องนี้(บางท่าน)
ทำให้เกิดทัศนคติที่สุดแสนจะน่ารังเกียจ นั้นคือสร้างค่านิยมประชันความรู้และความเหนือชั้นของสติปัญญา
แต่มันกลับในรูปแบบของการดูถูกและการสร้างบรรทัดฐานใหม่โดยใข้รสนิยมเป็นเกณท์ตัดสิน
จะขอยกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ การแสดงความคิดเห็นสบประมาท
ต่อผู้แสดงความคิดเห็นหรือแสดงออกว่าไม่ได้ฝักใฝ่นิยมชมชอบตัวหนังเรื่องนี้
อทิเช่น การแสดงความคิดเห็นโต้ตอบ ที่ตัวผมได้พบเห็นมา โดยใช้คำพูดว่า
" หนังเรื่องนี้เป็นเครื่องมือคัดกรองสติปัญญาได้ดีทีเดียว "
" หนังเรื่องนี้คงเหมาะกับประเทศที่เจริญแล้ว "
" คนที่ดูแล้วไม่ชอบเพราะ คงดูไม่รู้เรื่องเพราะมันเป็นหนังวิทยาศาสตร์ ต้องมีความรู้ด้วย "
" ปกติดูแต่หนังตลกกับหนังผีไร้สาระ พอมีหนังดีๆก็บอกว่าไม่สนุก เพราะดูไม่รู้เรื่องเห้อ "
" ดูหนังเป็นรึเปล่า ? "
" สงสัยไม่เคยดูหนังใช้ความคิดซับซ้อน หวังว่ามันจะมีฉากบู๊ พอไม่มีก็พาลว่าหนังเค้าห่วย "
และอีกหลายๆถ้อยคำที่ตัวผมได้ประสบพบเจอมา
จึงอยากแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับทัศนคติอันแสนน่ารังเกียจไร้อารยธรรมนี่ว่า
การกระทำดังกล่าว หากพิจารณาดูแล้ว ย่อมตระหนักได้ว่า ตัวผู้ใช้ถ้อยคำลักษณะดังกล่าว
ย่อมต้องมีประกายความคิดภายในจิตใจ ว่าตัวบุคคลผู้ใช้คำพูด
อยู่ในระดับที่มีความรู้และความเข้าใจ อาจะรวมไปถึงสติปัญญาที่เหนือกว่าผู้ที่ถูกกล่าวหา
ซึ่งความคิดทำนองนี้อาจเรียกว่าเป็นการคิดไปเองฝ่ายเดียวว่าตนเองนั้นฉลาดมีความรู้
ซึ่งจุดนี่ๆเองที่เป็นตัววัดและแยกแยะระหว่าง "คนฉลาด" และ "คนโง่แต่อวดฉลาด"
การใช้รสนิยมส่วนตัวไปคัดสินบุคคลอื่นมันคือพฤติการณ์ที่น่ารังเกียจ
เราไม่สามารถวัดระดับสติปัญญาของใครได้โดยใช้รสนิยมในการดูหนังเรื่องเดียว
แต่เราอาจวัดระดับสติปัญญาของบุคคลบางคนได้ด้วยการแสดงออกที่ไร้ซึ่งอารยธรรม
Interstellar ทำให้คนบางกลุ่มสร้างทัศนคติอันน่ารังเกียจ
แต่มีสิ่งหนึ่งที่ตัวผมได้ตระหนักถึง คือสิ่งที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้จุดประกายความคิดต่อผู้ที่ชื่นชอบภาพยนตร์เรื่องนี้(บางท่าน)
ทำให้เกิดทัศนคติที่สุดแสนจะน่ารังเกียจ นั้นคือสร้างค่านิยมประชันความรู้และความเหนือชั้นของสติปัญญา
แต่มันกลับในรูปแบบของการดูถูกและการสร้างบรรทัดฐานใหม่โดยใข้รสนิยมเป็นเกณท์ตัดสิน
จะขอยกตัวอย่างที่เห็นได้ชัดคือ การแสดงความคิดเห็นสบประมาท
ต่อผู้แสดงความคิดเห็นหรือแสดงออกว่าไม่ได้ฝักใฝ่นิยมชมชอบตัวหนังเรื่องนี้
อทิเช่น การแสดงความคิดเห็นโต้ตอบ ที่ตัวผมได้พบเห็นมา โดยใช้คำพูดว่า
" หนังเรื่องนี้เป็นเครื่องมือคัดกรองสติปัญญาได้ดีทีเดียว "
" หนังเรื่องนี้คงเหมาะกับประเทศที่เจริญแล้ว "
" คนที่ดูแล้วไม่ชอบเพราะ คงดูไม่รู้เรื่องเพราะมันเป็นหนังวิทยาศาสตร์ ต้องมีความรู้ด้วย "
" ปกติดูแต่หนังตลกกับหนังผีไร้สาระ พอมีหนังดีๆก็บอกว่าไม่สนุก เพราะดูไม่รู้เรื่องเห้อ "
" ดูหนังเป็นรึเปล่า ? "
" สงสัยไม่เคยดูหนังใช้ความคิดซับซ้อน หวังว่ามันจะมีฉากบู๊ พอไม่มีก็พาลว่าหนังเค้าห่วย "
และอีกหลายๆถ้อยคำที่ตัวผมได้ประสบพบเจอมา
จึงอยากแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับทัศนคติอันแสนน่ารังเกียจไร้อารยธรรมนี่ว่า
การกระทำดังกล่าว หากพิจารณาดูแล้ว ย่อมตระหนักได้ว่า ตัวผู้ใช้ถ้อยคำลักษณะดังกล่าว
ย่อมต้องมีประกายความคิดภายในจิตใจ ว่าตัวบุคคลผู้ใช้คำพูด
อยู่ในระดับที่มีความรู้และความเข้าใจ อาจะรวมไปถึงสติปัญญาที่เหนือกว่าผู้ที่ถูกกล่าวหา
ซึ่งความคิดทำนองนี้อาจเรียกว่าเป็นการคิดไปเองฝ่ายเดียวว่าตนเองนั้นฉลาดมีความรู้
ซึ่งจุดนี่ๆเองที่เป็นตัววัดและแยกแยะระหว่าง "คนฉลาด" และ "คนโง่แต่อวดฉลาด"
การใช้รสนิยมส่วนตัวไปคัดสินบุคคลอื่นมันคือพฤติการณ์ที่น่ารังเกียจ
เราไม่สามารถวัดระดับสติปัญญาของใครได้โดยใช้รสนิยมในการดูหนังเรื่องเดียว
แต่เราอาจวัดระดับสติปัญญาของบุคคลบางคนได้ด้วยการแสดงออกที่ไร้ซึ่งอารยธรรม