ขอคำแนะนำเรื่องลูกไม่มีเพื่อนหน่อยค่ะ

เราลูกชายเหมือนกันค่ะ
ตั้งแต่เด็กจน ป.6 ก็ไม่มีเพื่อนเหมือนกันค่ะ
ของลูกเราจะเกิดจากบุคคลิกส่วนตัวเขาเองค่ะ ลูกคนเดียว ชอบอยู่คนเดียว เป็นคนขี้รำคาญ
เงียบมากถึงมากที่สุด อันนี้คุณครูบอกมา
เวลามีงานกลุ่ม ก็จะเป็นพวกเหลือเศษ จะมีเพื่อนบางกลุ่มสงสารก็ให้เข้ากลุ่มด้วย
ดิฉันก็จะคอยสอนให้ช่วยเพื่อนทำงานด้วยเขาจะได้ให้เข้ากลุ่ม

นิสัยเป็นคนเฉยๆ ใครพูดด้วยก็พูด เข้าหาคนไม่เป็น
ชอบอ่านแต่หนังสือ(แต่ไม่ได้เรียนเก่งนะค่ะ) ลักษณะแบบชอบอยู่กับตัวเองมากกว่า
ไม่เคยเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้ฟังเลย ดิฉันต้องคอยถาม ถามคำก็ตอบคำ

ที่เห็นบ่นบ่อย ๆ ก็เรื่องโดนล้อเลียนแต่เรื่องอื่นก็ไม่เห็นมี

จนมาปีนี้ ต้องย้ายโรงเรียนใหม่ เข้าเรียน ม.1

ดิฉันจับเข่าคุยกับลูกเลยค่ะ ถืงปัญหาที่ผ่าน ๆ มา
ว่าทำไมเขาต้องเจอเรื่องนั้นเรื่องนี้ เพราะ.............. ไม่มีเพื่อนนี่แหละค่ะ

ดิฉันบอกคนเราจะอยู่คนเดียวไม่ได้ ต้องมีเพื่อน (เพื่อนที่ดีนะค่ะ)
เพราะเพื่อนจะคอยปกป้องเรา รักเรา เห็นใจเรา
ใครจะมาแกล้งเราก็จะลังเลและ เพราะเห็นเรามีพวก ไม่ใช่ตรูไม่สน ตรูจะอยู่คนเดียว - -

ดิฉันบอก แล้วเป็นไงละ โดนดีตลอด ไม่มีใครเกรงใจ

ดิฉันขอให้ลูกรับปาก ว่าจะปรับปรุงตัวใหม่ สำหรับ รรใหม่ ปีการศึกษาใหม่ อย่าอยู่คนเดียว
พูดน้อยพูดมากพูดไม่เก่งไม่สำคัญ

ทุกวันนี้ลูกดิฉันชีวิตแฮปปี้ขึ้นผิดหูผิดตาไปเลยค่ะ
มีกลุ่มเพื่อนสนิทแล้ว 4 คน
รักกันบ้าง ทะเลาะกันบ้างตามประสาเด็ก

ก่อนหน้านี้ที่เข้ามาใหม่ ๆ ช่วงเดือนแรก ๆ ก็โดนค่ะ เอารองเท้าไปทิ้ง ไปซ่อน
ดิฉันกับลูกแผนตั้งรับไว้แล้วค่ะ เพราะเราย้ายจากเอกชน มารัฐบาลต้องยอมรับสภาพ
แต่ดิฉันไม่ฟ้องครูนะค่ะ เพื่อน ๆ ในห้องก็ไม่มีใครรู้
ซื้อใหม่เลยค่ะ ซ่อนได้ซ่อนไป ทิ้งได้ทิ้งไป มีเงินซะอย่าง ซื้อใหม่เลยลูกไม่ต้องโวยวาย
จนมันเลิกแกล้งไปเอง เพราะเห็นเราไม่มีปฏิกิริยาอะไร จนคนแกล้งคงเซ็งไปเอง
และลูกก็เริ่มปรับตัวได้ มีกลุ่มเพื่อนเป็นของตัวเอง เรื่องอย่างที่เล่าก็ไม่เคยเกิดขึ้นอีกเลย

ขอบอกว่ายังไม่สายนะค่ะ
สำหรับลูกดิฉัน ดิฉันไม่เคยคิดจะเปลี่ยนนิสัยลูกให้เป็นเด็กพูดเก่งหรอกนะค่ะ เพราะมันเป็นไปไม่ได้
ทุกวันนี้ไอ้ลูกชายมันก็ยังพูดน้อยกลัวดอกพิกุลจะร่วงเหมือนเดิม

ขอแค่อย่าอยู่คนเดียว พยายามเข้าหาเพื่อนให้มาก ๆ ยิ้มอย่างเดียวก็ได้
มีอะไรแบ่งเพื่อนได้ ก็แบ่งปันกันไป
เพื่อนทำอะไรให้เราหงุดหงิดใจก็อย่าไปถือสา
รักเพื่อนให้มาก ๆ

และที่สำคัญมีอะไรอย่าโกหกแม่ ไม่ต้องกลัวแม่จะโกรธ
เวลาเขามาปรึกษาอะไรดิฉันก็จะไม่ดุด่าเขา พูดคุยกันแบบเพื่อน
เทอมที่แล้ว สอบตกต้องแก้ 3 วิชา ดิฉันยังไม่ด่าเลยค่ะ ฮ่า ฮา
คอยแนะนำคอยดันกันไป
เพราะสมองมาได้แค่นี้ ยังดีกว่าโดดเรียน

เลี้ยงลูกสักคนใครว่าง่าย แต่ก็มีความสุข

เป็นกำลังใจให้คุณแม่เจ้าของกระทู้นะค่ะ