คือ..เรื่องมันมีอยู่ว่า เราคบเพื่อนอยู่สองคน คบกันมาตั้งแต่อยู่ม.4 ตอนนี้เรียนอยู่มหาลัย ปี2แล้ว อยู่มหาลัยเดียวกันคนนึง ส่วนอิกคนเรียนอยู่มห่ลัยเอกชนใกล้ๆกัน เราอยู่หอพักด้วยกัน เพราะเราสนิทกันมากๆ พ่อแม่ไว้ใจให้เราอยู่ด้วยกัน เราไปไหนมาไหนอยู่ด้วยกันตลอดกินอยู่ด้วยกัน สนิทกันมากๆด้วย เราอยู่หอด้วยกันจะกลับบ้านต่างจังหวัดทุกๆวันศุกร์ ต้องบอกก่อนว่าบ้านเราไกลสุดในบรรดาสามคน เวลากลับบ้านเราจะกลับทางเดียวกันแต่ มันสองคนจะลงพร้อมกัน แล้วเราต้องนั่งรถ ต่อไปคนเดียว ซึ่งกลับบ้านทุกๆครั้งก้จะมืดทุกครั้งเพราะต้องรอเพื่อนเลิกเรียนเย้น และกลับบ้านพร้อมกัน ซึ่งเราก้ไม่ได้ว่าอ่ะไรเรานั่งคนเดียวได้ทั้งๆที่มันก้ไกลอยู่ ทั้งๆที่เราก้มีทางเลือกที่ง่ายกว่านั้นคือนั่งรถอิกสายหนึ่งที่จะถึงเพียงแปปเดียวและปลอดภัยกว่า แต่เราก้เลือกที่จะไปทางเดียวกับเพื่อน เพราะเพื่อนเรามันนิสัยแบบว่า ชอบหาว่าเราทิ้ง เพื่อน อืม..เราก้เลยว่าเออไปก้ไปกันไปด้วยกัน เพื่อนเรามีคนหนึ่งที่เรียนเอกชน สมมติให้ชื่อบี น่ะ และอิกคนที่เรียนมหาลัยเดียวกันให้ชื่อเอ้มน่ะ คนที่ชื่อบี อ่ะนิสัยแบบชอบทำตัวเหมือนตัวเองใหญ่ กร่าง ใครขัดใจไม่ได้อ่ะไรนิดหน่อยก้ด่าก้ว่า พูดคำด่าคำ ชอบพูดให้คนอื่นเจ้บช้ำน้ำใจ พูดแบบไม่รักษาน้ำใจคนและก้ชอบแกล้ง ชอบเอาแต่ใจตัวเอง เรื่องดีๆก้มีนะบางทีมันก้เป้นที่ปรึกษาช่วยคืดข่วยทำการบ้านช่วยให้คำแนะนำต่างๆในบางเรื่อง ส่วนเอ้มก้จะนิสัยแบบเงียบๆ ไม่ค่อยตัดสินใจอ่ะไร ชอบแกล้ง บางทีก้มีขี้งอนบ้าง เป้นไร มักจะไม่ค่อยพูด เอาเป้นว่าให้พอรุ้จักมันสองคนคร่าวๆ แค่นี้ก่อน ประเด็นคือ เราอึดอัด เราอัดอั้นมานานแล้ว อ่ะ เรื่องเพื่อนเนี่ย คือนิสัยของพวกมันทำให้เราอึดอัดอ่ะ บางครั้ง เราชอบคิดในใจว่า พอรวมกันสามึนเมื่อไหร่ เราจะรุสึกเหมือนเราเป้นหมาทันที ไม่รุนะ มันมีหลายๆเหตุการณ์ที่ทำให้เราคิดแบบนั้น และก้มีหลายๆอย่างที่ทำให้เราไม่สบายใจเลยเวลาที่อยูากับพวกมัน เอ้มไม่เท่าไหร่นะ แต่บีอ่ะเราชักเริ่มรับไม่ค่อยได้จริงๆตั้งแต่คบกันมาเรามักจะมีปันหากับเพื่อนคนนี้ตลอดไม่ว่าจะทั้งคำพูดและการกระทำของมันที่ทำให้เราเสียใจ เช่นแบบ งอนเราในเรื่องที่ไม่เป้นเรื่อง หรือบางทีก้ด่าเราแบบว่าทำให้เราเสียใจอ่ะ ไม่ชอบเลย เรื่องที่ทำให้เราคิดว่าเราควรจะคบมันต่อไหมคือมันเกิดความคิดแบบนี้หลายครั้งน่ะที่คิดว่าอยากย้ายหอแยกออกจากพวกมัน เพราะอยู่ไปก้ ไม่สบายใจ เช่นว่า เวลาอยู่ห้อง มันมักชอบบ่นชอบด่าว่าเราทำโน่นทำนี่เลอะ ทำอ่ะไร ก้ ผิด ไปสะทุกอย่าง ทำเหมือนเราไม่ใช่เพื่อน พูดจาแบบเราเป้นขี้ข้ามัน บางทีมันอาจจะคืดว่า เราเป้นเพื่อนกันแกล้งกันไรงี้ แต่บางทีมันก้แรงเกินไปอ่ะ คนเรามันก้ต้องมีความรุสึกบ้างใช่มะ คิดน่ะ แต่ก้ เก้บไว้ในใจตลอด เวลาเราเสียใจเรื่องเพื่อนอ่ะเราก้จะระบายให้แฟนเราฟังทุกครั้ง จนแฟนบอกว่า อิกแล้วหรอ ตั้งแต่คบกันมาเนี่ยมีแต่ปันหาเรื่องเพื่อนตลอดเลยน่ะจนเขาเบื่ออ่ะ ว่าทำไมมีปันหากับเพื่อนบ่อยจัง ก้ เพราะเราเป้นคนคิดมากด้วยมั้ง แต่ก้ไม่คิดมันก้ไม่ได้อ่ะสิ่งที่พวกมันทำมันทำให้เราคิด
เหตุการณ์ล่าสุดเลยน่ะที่ทำให้เราเสียใจมากๆมากกว่าทุกครั้งเลย คือ เรื่องเกิดเมื่อ3-4วันที่ผ่าน มาคือ วันนัเนเป้นวันอาทิตย์ซึ่งเราจะต้องกลับมาหอพักพร้อมกันเหมือนทุกครั้ง แต่เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา พวกมันโทมาบอกว่าขอกลับก่อนนะ กลับตอนเที่ยงเพราะจะรีบมาทำรายงาน เราก้ไม่ได้ว่าไรบอกว่างั้นก้กลับไปก่อนเลยเพราะเราต้องไปหาแม่(เราอยุ่คนล่ะบ้านกับแม่ จะไปหาเค้าวันอาทิตทุกครั้งก่อนกลับหอ) พวกมันก้โอเค ให้เรากลับตามไปทีหลัง เราก้โอเค อิกพักนึงมันไลน์มาบอกว่าเย้นๆจะจตุจัตถามว่าเราจะไปไหม เราก้บอกไม่ไปๆไปเถอะเรากลับไปไม่ทันอยู่แล้ว พวกมันก้บอกว่า เออไม่ไปใช่ไหมไม่ไปงั้นกุไม่ทิ้งกุนแจห้องไว้ให้น่ะ(กุนแจห้องมีอันเดียวยังไม่ได้ไปปั้มเพิ่มเพราะเพิ่งย้ายหอใหม่) ไอ้เราก้ เออ ออ กะมันไปเพราะคิดว่ามันคงแกล้งเราเล่นแหละ มันบอกว่าสาเหตุที่ไม่ทิ้งกุนแจไว้ให้เพราะเราไม่ไปเที่ยวกับพวกมัน หาว่า เราทิ้งเพื่อน! คือล่ะ? คือเราก้ไม่ได้ทิ้ง เรามีเหตผลของเราคือเราจะไปหาแม่แล้วอิกอย่างเราก้ไม่ค่อยมีเงิน เลยไม่อยากไปด้วย พวกมันชอบหาว่า เวลาชวนเราไปไหนมาไหนเรามักจะไม่ไป ก้เพระเราไม่ค่อยมีเงินเลยไม่ค่อยอยากไปไหน แล้วก้ชิบมาพูดแบบ หาว่าเราทิ้งเพื่อนไรงี้ ชอบมาพูดแบบให้เราเสียความรุสึก ทุกครั้ง !! ประเด้นคือ ครั้งนั พอ เรากลับมาถึงหอพัก เราก้ ไป ถามเจ้าของหอว่า เพื่อนได้ฝากกุนแจห้อง ไว้ให้ไหม เค้าก้บอกว่าไม่มีน่ะไม่ได้ฝาก อ้าววว!! ห่ากินบัลลัยแล้ว แล้วจะเข้าห้องยังไง พวกมันไปเที่ยวกัน เมื่อ ไหร่ กลับก้ไม่รู้ ทีนี้เราก้โทรไปหาพวกมัน ถามว่า ไม่ทิ้งกุนแจไว้ให้กุจริงๆหรอ มันบอกเออ สมน้ำหน้าอยาดไม่ไป กับมันเอง แค่นั้นแล้ววางไป คือจบประโยคนั้นเราถึงกับอึ้ง คือเล่นกันแบบนี้เลยหรอ เราโครตเสียความรุสึกเลย ว่าทำไมเรื่องแค่นี้ ทำกันแบบนี้เลยหรอ เราต้องนั่งรอมันข้างล่างหอ ยุงก้กัดนั่งรอพวกมันจนกว่าจะกลับ นั่งรออยู่นานอ่ะ พอดีคืดได้ว่า ไปอยู่ ห้อง เพื่อนอิกคนก่อนเพราะนั่งอยู่งี้ไม่ไหวแน่ ก้ไปอยู่ ห้อง เพื่อน ทีนี้พอ พวกมันกลับ ราตอนนั้น เราเสียความรุสึกอยู่อ่ะ ไม่อยากเจอหน้าพวกมันเลย เลยนั่ง ทำใจอยู่ห้อง เพื่อนก่อน พอดึกๆ ถึงกลับห้องตัวเอง เราคิดน่ะว่า พวกมันทำยังงี้นึกถึงใจเราบ้างหรือป่าวว่าเรารุ้สึกยังไง เราเป้นตัวตลกให้พวกมันแกล้ง หรอ เราเสียใจมากน่ะ แค่พอ กลับ มาห้อง เราไม่ พูดอ่ะไร เลยน่ะ ตอนแรกเราตั้งใจจะไม่กลับห้องด้วยซ้ำ เราอยากให้มันรุว่า เราเสียใจ แต่ มัน ก้ ไม่ มีประโยชน์เลย คือ พวกมันไม่ได้รุสึก ผิดอ่ะไรเลยกับสิ่งที่ทำกับเรา คือแบบ เราเก้บความรุสึกอยู่ คนเดียวอ่ะ ทนอยู่ มานานล่ะ เราควร ทำไง ดี ?
เรื่องราว มัน มีอิกเยอะเลยแหลพแต่ครั้งนี้มัน แรงเกินไป เราเสียใจมากๆมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาเลย มครมีคำแนะนำดีๆบอกเราหน่อยนะ เราเบื่อมากมีเพื่อนแบบนี้ อยู่แบบไม่สบายใจเลย แต่ให้แยกไป ก้รุ้อ่ะว่าพวกมันคงจะ ประนามว่า เราเป้นคนทิ้งเพื่อน!! คือ ไม่อยาก ให้มันเป้นเช่นนั้นเลย
มีเพื่อนแบบนี้ควร คบต่อไหม?
เหตุการณ์ล่าสุดเลยน่ะที่ทำให้เราเสียใจมากๆมากกว่าทุกครั้งเลย คือ เรื่องเกิดเมื่อ3-4วันที่ผ่าน มาคือ วันนัเนเป้นวันอาทิตย์ซึ่งเราจะต้องกลับมาหอพักพร้อมกันเหมือนทุกครั้ง แต่เมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา พวกมันโทมาบอกว่าขอกลับก่อนนะ กลับตอนเที่ยงเพราะจะรีบมาทำรายงาน เราก้ไม่ได้ว่าไรบอกว่างั้นก้กลับไปก่อนเลยเพราะเราต้องไปหาแม่(เราอยุ่คนล่ะบ้านกับแม่ จะไปหาเค้าวันอาทิตทุกครั้งก่อนกลับหอ) พวกมันก้โอเค ให้เรากลับตามไปทีหลัง เราก้โอเค อิกพักนึงมันไลน์มาบอกว่าเย้นๆจะจตุจัตถามว่าเราจะไปไหม เราก้บอกไม่ไปๆไปเถอะเรากลับไปไม่ทันอยู่แล้ว พวกมันก้บอกว่า เออไม่ไปใช่ไหมไม่ไปงั้นกุไม่ทิ้งกุนแจห้องไว้ให้น่ะ(กุนแจห้องมีอันเดียวยังไม่ได้ไปปั้มเพิ่มเพราะเพิ่งย้ายหอใหม่) ไอ้เราก้ เออ ออ กะมันไปเพราะคิดว่ามันคงแกล้งเราเล่นแหละ มันบอกว่าสาเหตุที่ไม่ทิ้งกุนแจไว้ให้เพราะเราไม่ไปเที่ยวกับพวกมัน หาว่า เราทิ้งเพื่อน! คือล่ะ? คือเราก้ไม่ได้ทิ้ง เรามีเหตผลของเราคือเราจะไปหาแม่แล้วอิกอย่างเราก้ไม่ค่อยมีเงิน เลยไม่อยากไปด้วย พวกมันชอบหาว่า เวลาชวนเราไปไหนมาไหนเรามักจะไม่ไป ก้เพระเราไม่ค่อยมีเงินเลยไม่ค่อยอยากไปไหน แล้วก้ชิบมาพูดแบบ หาว่าเราทิ้งเพื่อนไรงี้ ชอบมาพูดแบบให้เราเสียความรุสึก ทุกครั้ง !! ประเด้นคือ ครั้งนั พอ เรากลับมาถึงหอพัก เราก้ ไป ถามเจ้าของหอว่า เพื่อนได้ฝากกุนแจห้อง ไว้ให้ไหม เค้าก้บอกว่าไม่มีน่ะไม่ได้ฝาก อ้าววว!! ห่ากินบัลลัยแล้ว แล้วจะเข้าห้องยังไง พวกมันไปเที่ยวกัน เมื่อ ไหร่ กลับก้ไม่รู้ ทีนี้เราก้โทรไปหาพวกมัน ถามว่า ไม่ทิ้งกุนแจไว้ให้กุจริงๆหรอ มันบอกเออ สมน้ำหน้าอยาดไม่ไป กับมันเอง แค่นั้นแล้ววางไป คือจบประโยคนั้นเราถึงกับอึ้ง คือเล่นกันแบบนี้เลยหรอ เราโครตเสียความรุสึกเลย ว่าทำไมเรื่องแค่นี้ ทำกันแบบนี้เลยหรอ เราต้องนั่งรอมันข้างล่างหอ ยุงก้กัดนั่งรอพวกมันจนกว่าจะกลับ นั่งรออยู่นานอ่ะ พอดีคืดได้ว่า ไปอยู่ ห้อง เพื่อนอิกคนก่อนเพราะนั่งอยู่งี้ไม่ไหวแน่ ก้ไปอยู่ ห้อง เพื่อน ทีนี้พอ พวกมันกลับ ราตอนนั้น เราเสียความรุสึกอยู่อ่ะ ไม่อยากเจอหน้าพวกมันเลย เลยนั่ง ทำใจอยู่ห้อง เพื่อนก่อน พอดึกๆ ถึงกลับห้องตัวเอง เราคิดน่ะว่า พวกมันทำยังงี้นึกถึงใจเราบ้างหรือป่าวว่าเรารุ้สึกยังไง เราเป้นตัวตลกให้พวกมันแกล้ง หรอ เราเสียใจมากน่ะ แค่พอ กลับ มาห้อง เราไม่ พูดอ่ะไร เลยน่ะ ตอนแรกเราตั้งใจจะไม่กลับห้องด้วยซ้ำ เราอยากให้มันรุว่า เราเสียใจ แต่ มัน ก้ ไม่ มีประโยชน์เลย คือ พวกมันไม่ได้รุสึก ผิดอ่ะไรเลยกับสิ่งที่ทำกับเรา คือแบบ เราเก้บความรุสึกอยู่ คนเดียวอ่ะ ทนอยู่ มานานล่ะ เราควร ทำไง ดี ?
เรื่องราว มัน มีอิกเยอะเลยแหลพแต่ครั้งนี้มัน แรงเกินไป เราเสียใจมากๆมากกว่าทุกครั้งที่ผ่านมาเลย มครมีคำแนะนำดีๆบอกเราหน่อยนะ เราเบื่อมากมีเพื่อนแบบนี้ อยู่แบบไม่สบายใจเลย แต่ให้แยกไป ก้รุ้อ่ะว่าพวกมันคงจะ ประนามว่า เราเป้นคนทิ้งเพื่อน!! คือ ไม่อยาก ให้มันเป้นเช่นนั้นเลย