เลยมานั่งอ่านกระทู้ดีๆที่ให้กำลังใจ และให้แง่คิด ทำให้รู้สึกว่า เออเนอะ สมัครสมาชิก Pantip ไว้ระบายความอึดอัดดีกว่า
เพราะพอออกจากงานก็ว่างจัด เพื่อนๆก็ทำงานกันหมด ไม่รู้จะคุยกะใคร บ่นให้สามีฟังเขาก็ฟังไปงั้นๆแหละ (คิดเอาเองนะ)
เริ่มเลยนะ อิอิ บ่นๆๆๆๆ
รู้สึกว่าไม่ค่อยชินกับการใช้ชีวิตที่ไม่ได้ทำงานเป็นลุกจ้างเขา แต่ก็ไม่อยากกลับไปทำงานเป็นลูกจ้างใครอีกแล้ว
เช้าตื่นมาเวลาเดิม ปลุกลูกตื่นเหมือนเดิม (ไม่เหมือนเดิมตรงที่ไม่ต้องรีบร้อนเพื่อแข่งกับเวลาเพื่อไปตอกบัตรให้ทัน)
ลูกๆก็ตื่นยากส์ เหมือนเดิม กินข้าวเช้ายากส์เหมือนเดิม หน้างอคอหักเหมือนเดิม ( ไม่เหมือนเดิมคือ ไม่ต้องรีบร้อนออกจากบ้านเพราะกลัวแม่ไม่ทันไปทำงาน - เลยทำให้ออกจากบ้านสายไปจากเดิมประมาณ 1 ชั่วโมง)
ขับรถไปส่งลูกที่โรงเรียนเหมือนเดิม แต่รถติดกว่าเดิม เพราะออกสายกว่าเดิม เมื่อก่อนออกจากบ้านเช้ามากๆๆๆๆ แต่ไม่เคยที่จะละเลยหน้าที่ในการส่งลูกไปโรงเรียน
ส่งลูกเสร็จก็ขับรถกลับบ้าน อันนี้แหละที่ไม่เหมือนเดิม กลับมาก็ จับต้นชนปลายไม่ถุกไม่รู้จะทำอะไรต่อ บางวันก็ นอน แต่ไม่บ่อย บางวันก็ นั่งเล่นเนท อันนี้บ่อยมากแต่ตอนนี้เริ่มเบื่อ แล้ววววๆๆๆๆ FB ก็แล้ว line ก็แล้ว เพื่อนๆ ทำงานอ่ะ ไม่มีใครเข้ามาเล่นในเวลาทำงานเลย
รอเวลา ลูกเลิกเรียนก็ขับรถไปรับลูกที่โรงเรียน กลับบ้าน ลูกๆก็ กินข้าวแล้วก็ไปส่งลูกไปเรียนพิเศษต่อ รับลูกกลับจากเรียนพิเศษ ลูกก็เข้าหน้าจอคอม หรือไม่ก็ทำการบ้าน แม่ก็นั่งเล่นคอมต่อ รอเวลาพ่อกลับบ้าน หาข้าวให้พ่อกิน ถึงเวลาก็ต้อนลูกเข้านอน ก็นอนยากส์เหมือนเดิม จบ 1 วัน ของการใช้ชีวิตแม่บ้าน น่าเบื่อมากมาย จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปนานๆไม่ได้นะ มันทำให้รู้สึกไร้คุณค่าเหลือเกินชีวิตฉัน ต้องลุกขึ้นมาทำอะไรบ้างแล้ว
และนี่คือ กระทู้แรกในชีวิตของฉันกับ Pantip เพราะ กล้าๆกลัวๆ กับ โลก social ที่กว้างไกล กลัวความโง่เขลาของตัวเองจะเป็นหนทางนำไปสู่การถูกหลอกจากพวกมิจฉาชีพที่แผงตัวอยู่ในโลก social (ลุกกับสามีเตือนไว้) และต้องขอโทษล่วงหน้าสำหรับกระทู้ที่ไร้สาระนี้ เดี๋ยวจะเข้ามาระบายต่อนะค่ะ
ออกจากงานมาแล้วไม่รู้จะทำอะไรต่อไปดี
เพราะพอออกจากงานก็ว่างจัด เพื่อนๆก็ทำงานกันหมด ไม่รู้จะคุยกะใคร บ่นให้สามีฟังเขาก็ฟังไปงั้นๆแหละ (คิดเอาเองนะ)
เริ่มเลยนะ อิอิ บ่นๆๆๆๆ
รู้สึกว่าไม่ค่อยชินกับการใช้ชีวิตที่ไม่ได้ทำงานเป็นลุกจ้างเขา แต่ก็ไม่อยากกลับไปทำงานเป็นลูกจ้างใครอีกแล้ว
เช้าตื่นมาเวลาเดิม ปลุกลูกตื่นเหมือนเดิม (ไม่เหมือนเดิมตรงที่ไม่ต้องรีบร้อนเพื่อแข่งกับเวลาเพื่อไปตอกบัตรให้ทัน)
ลูกๆก็ตื่นยากส์ เหมือนเดิม กินข้าวเช้ายากส์เหมือนเดิม หน้างอคอหักเหมือนเดิม ( ไม่เหมือนเดิมคือ ไม่ต้องรีบร้อนออกจากบ้านเพราะกลัวแม่ไม่ทันไปทำงาน - เลยทำให้ออกจากบ้านสายไปจากเดิมประมาณ 1 ชั่วโมง)
ขับรถไปส่งลูกที่โรงเรียนเหมือนเดิม แต่รถติดกว่าเดิม เพราะออกสายกว่าเดิม เมื่อก่อนออกจากบ้านเช้ามากๆๆๆๆ แต่ไม่เคยที่จะละเลยหน้าที่ในการส่งลูกไปโรงเรียน
ส่งลูกเสร็จก็ขับรถกลับบ้าน อันนี้แหละที่ไม่เหมือนเดิม กลับมาก็ จับต้นชนปลายไม่ถุกไม่รู้จะทำอะไรต่อ บางวันก็ นอน แต่ไม่บ่อย บางวันก็ นั่งเล่นเนท อันนี้บ่อยมากแต่ตอนนี้เริ่มเบื่อ แล้ววววๆๆๆๆ FB ก็แล้ว line ก็แล้ว เพื่อนๆ ทำงานอ่ะ ไม่มีใครเข้ามาเล่นในเวลาทำงานเลย
รอเวลา ลูกเลิกเรียนก็ขับรถไปรับลูกที่โรงเรียน กลับบ้าน ลูกๆก็ กินข้าวแล้วก็ไปส่งลูกไปเรียนพิเศษต่อ รับลูกกลับจากเรียนพิเศษ ลูกก็เข้าหน้าจอคอม หรือไม่ก็ทำการบ้าน แม่ก็นั่งเล่นคอมต่อ รอเวลาพ่อกลับบ้าน หาข้าวให้พ่อกิน ถึงเวลาก็ต้อนลูกเข้านอน ก็นอนยากส์เหมือนเดิม จบ 1 วัน ของการใช้ชีวิตแม่บ้าน น่าเบื่อมากมาย จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ไปนานๆไม่ได้นะ มันทำให้รู้สึกไร้คุณค่าเหลือเกินชีวิตฉัน ต้องลุกขึ้นมาทำอะไรบ้างแล้ว
และนี่คือ กระทู้แรกในชีวิตของฉันกับ Pantip เพราะ กล้าๆกลัวๆ กับ โลก social ที่กว้างไกล กลัวความโง่เขลาของตัวเองจะเป็นหนทางนำไปสู่การถูกหลอกจากพวกมิจฉาชีพที่แผงตัวอยู่ในโลก social (ลุกกับสามีเตือนไว้) และต้องขอโทษล่วงหน้าสำหรับกระทู้ที่ไร้สาระนี้ เดี๋ยวจะเข้ามาระบายต่อนะค่ะ