อกหัก โดนแฟนบอกเลิก ขอระบายค่าาาาาาา

คือเราคุยกับคนนึง
เราอายุมากกว่าเค้าปีครึ่ง เราอยู่มอหก เค้าอยู่มอห้า
ก็กินข้าว ดูหนัง ปกติ
ก็ระดับความสัมพันธ์ธรรมชาติ พัฒนาไปเรื่อยๆ
เป็นเพื่อนกัน เป็นเพื่อนสนิทกัน เป็นแฟนกัน สุดท้ายเลิกกันค่ะ
จบตรงที่เค้าอยู่ปี 2 เราอยู่ปี 3
สำหรับเรามันนานมากนะ คนอื่นว่ายังไงไม่รู้แฮะ

โดยที่ว่าระหว่างคบ สุขทุกข์ปนๆกัน
แล้วมันมาพีคตรง เค้าไม่ให้เรายุ่งกับเพื่อนเค้า
เราก็ยิ่งไม่เข้าใจ ห้ะ! อะไร! มีอะไรในกอไผ่?!
ก็คุยๆเข้าใจ แต่ก็มีหลายๆเรื่องผ่านเข้ามาเป็นอุปสรรค
ที่ทำให้รู้ว่าสุดท้ายก็...ไม่รอด ด้วยความที่ว่าเรางี่เง่าด้วยแหล่ะ

เราจำได้แม่น เค้าถามเราว่า เหนื่อยมั้ย
เราตอบว่าเหนื่อย เรากำลังจะพูดต่อว่า แต่เรายังไหวนะ เพราะยังรัก
เค้าพูดพรวดเลยค่าาาา เลิกกันนะ มันไม่ใช่ประโยคคำถาม มันคือประโยคบอกเล่าค่าาาาา
แล้วไง ก็เออ เลิกก็เลิก ไม่มีใจรั้งไว้ก็เท่านั้น
ก็เข้าใจมีรักมีเลิก มันธรรมดา ตอนนี้ก็กำลังพยายามโกยเกียร์หมา หาความสุขใส่ตัวเยอะๆ