แปะไว้ เผื่อแฟนเข้ามาอ่าน เห็นชอบอ่านพันทิป

นานๆจะได้เจอกันที แล้วปีนี้คงไม่ได้เจอกันข้ามปีเลยแหละ
หลังช่วงปีใหม่นู้นคงได้เจอกัน คิดถึงเหมือนเดิมนะ
กลับมอ มาคิดถึงแต่เรื่องราวระหว่างเรา จำได้ทุกฉาก เป๊ะทุกตอน ยิ่งกว่าดูฮอร์โมนอีก
ภาพพิมมันยังวนเวียนตลอด
เผลอยิ้มคนเดียวจนเพื่อนว่าบ้า นั่งหัวเราะคนเดียวมั้ง
ตอนอยู่ด้วยกันมีความสุขที่สุดเลยเนอะ
ชอบมองพิมก่อนจะนอน ตอนอาบน้ำเสร็จ นั่งเช็ดผม
ตอนนั้นเค้าจะเผลอจ้องบ่อยๆ แล้วยิ้ม
ผมที่พึ่งแห้งปลิวตามแรงพัดลม ไม่มีการเซ็ตผม พิมแค่ปัดผมไม่ให้บังหน้า
ภาพนั้นพิมโคตรน่ารักเลย ก็ไม่อยากจะจ้องนานกลัวโดนจับได้
ก่อนนอนเค้ายังถาม ทำไมไม่ปล่อยผมไปมออ่ะ
พิมบอกร้อนไม่เอา เค้าโคตรดีใจ แล้วหัวเราะกลบอาการ
ในใจคิดอย่างน้อยก็มีแค่เราที่เห็นตอนพิมปล่อยผม
เป็นเราที่ได้นอนกอดพิมก่อนนอน จุ้บก่อนนอน จุ้บตอนเช้า
ตอนเช้าพิมมัดรวบผมไปเรียน ก็ยังแปลกใจ เฮ้ยทำไมน่ารักอีกแล้วอ่ะ
จะมองยังไงก็น่ารัก น่าจุ้บ ตลอดเลย
ไม่ไหวๆจริงๆเลยผู้หญิงคนนี้ ทำให้เราเปลี่ยนไปมากจริงๆ
ป.ล. คิดว่าพิมคงคลิกมาอ่านน้า สาธุๆๆๆๆๆ
เลิฟยูวววววมากน้า JJTR<3PPChN