ไม่ไหวแล้วกับชีวิตในตอนนี้ :(

ถ้าเคยเห็นผมตั้งกระทู้บ่อยๆ อย่าเพิ่งรำคาญนะครับ...

เคยมั่นใจเลยครับว่าอยู่คนเดียวได้ไม่มีเพื่อน/แฟน

แต่พอมาอยู่คนเดียวจริงๆตอนนี้กลับ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ไม่ไหวแล้วอยากตาย

เพื่อนก็ไม่มี เรียนภาคค่ำเพื่อนวัยทำงานกันหมด อยากลองไปทำงานบ้างแต่แถวบ้านผมก็มีรับฝึกงานนะแต่ผมอายุไม่ถึงเลยต้องทนอยู่บ้านไปก่อน

มีแฟนตอนนี้มีปัญหากันบ่อยมาก (อย่างที่เคยตั้งกระทู่เก่าๆไว้) เหมือนเขาจะเริ่มเบื่อผมแล้วเพราะชีวิตเค้าเรียนแบบปกติเลยเจอคนเยอะแยะในวันนึงเลยมีความรู้สึกว่าห่างกันเข้าไปทุกวัน

เหงามากครับวันๆอยู่แต่บ้าน เพราะไม่รู้จะไปไหนเหมือนกันไม่มีเพื่อนไป ไปคนเดียวก็รู้สึกหดหู่เหงาตลอดเวลา

พ่อกับแม่ผมเลิกกัน พ่อก็มีครอบครัวใหม่ลูกใหม่ไปแล้วไม่ค่อยจะสนใจผมหรอก
แม่ก็ต้องทำงานทั้งวัน(งานผจก.เขตmistine ถ้าใครเคยทำจะรู้ดีเลยครับ) ไม่มีเวลาว่างเฉียดมาให้ผมหรอก

แฟนจึงเป็นคำตอบสุดท้ายครับ แต่ทุกวันนี้แย่ครับ เหมือนอยู่ระหว่างการรอเค้าทิ้งไปจริงๆ  แต่เหมือนโดนทิ้งอยู่ดี เวลาไม่มีให้ โลกส่วนตัวสูงลิบ ติดเพื่อน
มีแอบคุยกับคนนั้นคนนี้บ้าง

สภาพทุกวันนี้คือกลับบ้านมาอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมคนเดียว ทำทุกอย่างแล้วเพื่อไม่ให้เหงาไม่ให้ฟุ้งซ่านไม่อยากให้ใครรำคาญจึงเก็บตัวอยู่คนเดียวมาตลอด
นี่ก็1ปีกับ6เดือนแล้วที่ต้องอยู่เหงาๆทุกวันซ้ำไปซ้ำมา ถ้าต้องเสียแฟนไปอีกคนก็คงไม่รู้ว่าจะมีพรุ่งนี้ไว้ทำไมแล้ว เป้าหมายมีนะที่ดีกว่าคนอื่นก็ตรงไม่มีปัญหาการเงินไม่มีพันธะเรื่องลูก แต่ถ้าต้องทนต่อไปแบบนี้อีกสัก1-2ปีผมคงบ้าตายแน่ๆ  ทุกวันนี้ผมอดทนทุกอย่างแล้ว ไม่ใช่ไม่เปิดใจไม่ทักไม่เข้าไปคุย แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างที่พอคุยไปจุดๆนึงแล้วก็ไม่มีอะไรจะทักทายกัน จากนั้นคนที่คุยด้วยก็หายไป

อาจจะคิดสั้นนะครับแต่เจอความรู้สึกแบบนี้อยู่"คนเดียวจริงๆ"ทุกวัน อยู่มาเกิน1ปีแล้วด้วยซ้ำชินมั๊ยก็ชินแต่ก็รับมันไม่ได้
ผมไม่ไหวแล้ว