ที่จะเขียนต่อไปนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆ ใครเห็นด้วยไม่เห็นด้วยแสดงความคิดเห็นได้ค่ะ
ที่จะกล่าวต่อไปนี้คือดูๆวงการการละครไทยมีองค์ประกอบครบทุกอย่าง เช่น นักแสดง ผู้กำกับ คนเขียนบท ล้วนแต่มีฝีมือกันทั้งนั้น แต่ทำไมเมื่อเอาละครไทยไปเปรียบกับละครเกาหลีแล้วยังดูด้อยกว่า ทั้งๆที่ละครไทยเราก็มีดีเหมือนกัน
1.นักแสดงเกาหลีหน้าตาดีกว่าจริงหรือ
ขอตอบว่าไม่จริงค่ะ ประเทศไทยเรามีนักสดงมากมายทั้งชายและหญิง และหน้าตาก็ดีไม่แพ้เกาหลีเลยแต่โดนเปรียบเทียบบ่อยๆ อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละบุคคล ทั้งนี้หน้าตาพระนาง จะเป็นจุดดึงดูดผู้ชมส่วนหนึ่ง
2.ทำไมดูเกาหลีแล้วฟินจัง คิดถึงแต่โอป้าๆ
จริงๆไทยก็มีฉากฟินน่ะคะ ดีไม่ดีอาจจะเยอะกว่าเกาหลีด้วยซ้ำ แต่ทำไมถึงไม่ฟินล่ะ คำตอบคือไร้ความสมเหตุสมผล บางทีเดินชนกันในห้างจ้องตากันก็ปิ้งเลย หรือบางที่ก็ตกบันไดล้มทับกันจูบปากทันที พอนางเอกโดนจูบแล้วด่าพระเอกโรคจิตแล้วอย่างนี้จะให้ฟินกันตรงไหนคะ แต่ก็มีบางเรื่องน่ะที่ฟินจริง แต่คาวมฟินนั้นต้องมีที่มาที่ไปค่ะ เช่นจำเลยรัก ที่คนดูฟินๆกัน เพราะตบจูบกันทั้งเรื่อง ที่นี้พอนางเอกสมยอมพระเอกก็ฟินกันไปเป็นแถว
มาถึงส่วนที่เป็นชีรี่ย์เกาหลี เหมือนบางเรื่องจะรักกันง่ายรักกันเร็วแต่พอดำเนินเรื่องไป มันมีอุปสรรคยิ่งอุปสรรคมากคนดูก็ยิ่งลุ้นให้รักกันไวๆ พอถึงฉากที่พระเอกอยู่กับนางเอกสองต่อสองก็ฟินแล้วค่ะ จะยกตัวอย่างเรื่อง secret love เรื่องนี้จะคล้ายๆจำเลยรักนิดหน่อย พระเอกจะเอกเกลียดนางเอกมาก แต่ความฟินมันอยู่ที่พอพระเอกรู้ความจริงว่านางเอกไม่ใช่ฆาตกรก็จะค่อยๆเริ่มรักนางเอก ทีนี่แหละคนดูก็ลุ้นกันไปตามระเบียบค่ะ
3.ความกล้าที่จะนำเสนอของละครไทย
เพราะความซ้ำซากจำเจละครไทยจะถือคติว่า ละครต้องมีพระเอก นางเอก แต่เกาหลีเขาจะมีนักแสดงนำ
ละครบ้านเราบทจะไปเด่นที่พระ นาง คู่พระรองนี่แทบไม่มีความหมาย ยึดติดกับค่านิยมนางเอกสวย พระเอกหล่อ แต่ก็ไม่เสมอไป ละครไทยฟีตแบรคดีๆก็ล้วนเเต่มาจากฝีมือนักแสดงของตัวละคร เช่น ลำยอง เรื่องนี้ถือว่ากระจายบทได้ดี ไม่จำเป็นต้องมีกุ๊กกิ๊ก นักแสดงคนสุดยอด
ส่วนเกาหลีเขากล้าที่จะนำเสนอเรื่องจริงของสังคม แง่มุมชีวิต อาชีพต่างๆ คือถ้าคนดูชีรี่ย์เกาหลีคุณจะไม่ได้เพียงความสนุก แต่เขายังแฝงวีถีชีวิตของคนเราที่สมจริงไว้ด้วย
ปล. แก้ไขภาพ
ละครไทยมีครบแต่ทำไมถูกมอง ติดลบ เมื่อมาเทียบกับชีรี่ย์เกาหลี
ที่จะกล่าวต่อไปนี้คือดูๆวงการการละครไทยมีองค์ประกอบครบทุกอย่าง เช่น นักแสดง ผู้กำกับ คนเขียนบท ล้วนแต่มีฝีมือกันทั้งนั้น แต่ทำไมเมื่อเอาละครไทยไปเปรียบกับละครเกาหลีแล้วยังดูด้อยกว่า ทั้งๆที่ละครไทยเราก็มีดีเหมือนกัน
1.นักแสดงเกาหลีหน้าตาดีกว่าจริงหรือ
ขอตอบว่าไม่จริงค่ะ ประเทศไทยเรามีนักสดงมากมายทั้งชายและหญิง และหน้าตาก็ดีไม่แพ้เกาหลีเลยแต่โดนเปรียบเทียบบ่อยๆ อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับความชอบของแต่ละบุคคล ทั้งนี้หน้าตาพระนาง จะเป็นจุดดึงดูดผู้ชมส่วนหนึ่ง
2.ทำไมดูเกาหลีแล้วฟินจัง คิดถึงแต่โอป้าๆ
จริงๆไทยก็มีฉากฟินน่ะคะ ดีไม่ดีอาจจะเยอะกว่าเกาหลีด้วยซ้ำ แต่ทำไมถึงไม่ฟินล่ะ คำตอบคือไร้ความสมเหตุสมผล บางทีเดินชนกันในห้างจ้องตากันก็ปิ้งเลย หรือบางที่ก็ตกบันไดล้มทับกันจูบปากทันที พอนางเอกโดนจูบแล้วด่าพระเอกโรคจิตแล้วอย่างนี้จะให้ฟินกันตรงไหนคะ แต่ก็มีบางเรื่องน่ะที่ฟินจริง แต่คาวมฟินนั้นต้องมีที่มาที่ไปค่ะ เช่นจำเลยรัก ที่คนดูฟินๆกัน เพราะตบจูบกันทั้งเรื่อง ที่นี้พอนางเอกสมยอมพระเอกก็ฟินกันไปเป็นแถว
มาถึงส่วนที่เป็นชีรี่ย์เกาหลี เหมือนบางเรื่องจะรักกันง่ายรักกันเร็วแต่พอดำเนินเรื่องไป มันมีอุปสรรคยิ่งอุปสรรคมากคนดูก็ยิ่งลุ้นให้รักกันไวๆ พอถึงฉากที่พระเอกอยู่กับนางเอกสองต่อสองก็ฟินแล้วค่ะ จะยกตัวอย่างเรื่อง secret love เรื่องนี้จะคล้ายๆจำเลยรักนิดหน่อย พระเอกจะเอกเกลียดนางเอกมาก แต่ความฟินมันอยู่ที่พอพระเอกรู้ความจริงว่านางเอกไม่ใช่ฆาตกรก็จะค่อยๆเริ่มรักนางเอก ทีนี่แหละคนดูก็ลุ้นกันไปตามระเบียบค่ะ
3.ความกล้าที่จะนำเสนอของละครไทย
เพราะความซ้ำซากจำเจละครไทยจะถือคติว่า ละครต้องมีพระเอก นางเอก แต่เกาหลีเขาจะมีนักแสดงนำ
ละครบ้านเราบทจะไปเด่นที่พระ นาง คู่พระรองนี่แทบไม่มีความหมาย ยึดติดกับค่านิยมนางเอกสวย พระเอกหล่อ แต่ก็ไม่เสมอไป ละครไทยฟีตแบรคดีๆก็ล้วนเเต่มาจากฝีมือนักแสดงของตัวละคร เช่น ลำยอง เรื่องนี้ถือว่ากระจายบทได้ดี ไม่จำเป็นต้องมีกุ๊กกิ๊ก นักแสดงคนสุดยอด
ส่วนเกาหลีเขากล้าที่จะนำเสนอเรื่องจริงของสังคม แง่มุมชีวิต อาชีพต่างๆ คือถ้าคนดูชีรี่ย์เกาหลีคุณจะไม่ได้เพียงความสนุก แต่เขายังแฝงวีถีชีวิตของคนเราที่สมจริงไว้ด้วย
ปล. แก้ไขภาพ