เริ่มเลยแล้วกัน...
เราเป็นเด็กต่างจังหวัด อยู่ม. หก แล้ว แน่นนอนเรากะลังเตรียมสอบมหาลัย
เราชอบในการทำให้ผู้อื่นมีความสุข ชอบพูดคุย ชอบเป็นพิธีกรงานต่างๆ แน่นอนอาชีพในฝันเราคือผ็ประกาศช่าวช่อง 3
แต่แล้วพอได้มาสัมผัสชีวิตเด็กม.หก เข้าจริงๆ
พ่อแม่กลับอยากให้เป็นหมอ แต่เราก็ไม่ได้เรียนเก่งขั้นเทพหรอกนะ แต่ด้วยทางครอบครัวเป็นสายสุขภาพกันเกือบหมด 80 เปอร์เซ็นได้
แถมเรายังเป็นหลายสาวคนเดียวในตะกูลอีกด้วย ทุกคนเเลยตั้งความหวังกับเรามาก ถามว่ากดดันมั้ย ? ก้อพอสมควร เรามักไม่แสดงความเสียใจความอ่อนแอให้คนรอบข้างเห็นสักเท่าไหร่ เพราะเราคิดเสมอว่าใครก้อตามที่ได้มารู้จักมาพูดคุยกับเราเค้าต้องมีความสุข สนุก และหัวเราะในเวลาเดียวกัน
ถ้าถามจริงๆ พอมาถึงช่วงเวลานี้ ความอยากเป็นหมอก็เริ่มขึ้น ด้วยทั้งสภาวะแวดล้อม พ่อแม่ เพื่อน โอเคๆงั้นลงสอบหมอ
รอบแรก ม.ขอนแก่น ผลไม่ติด..
โอ้โหหหห เฟล แต่เพื่อนเราติดก็แสดงความยินดีกันไป
เพื่อนเราก้อเลยนัดติวตัวต่อตัวเลย ครูที่สอนพิเศษนัดสอนเดี่ยวคิวแน่นมากแต่ละวันเพื่อนเตรียมตัวสอบรอบต่อไป...
ความกดดันเพิ่มมาขึ้นๆเรื่อยๆๆๆๆๆ โอเคเราเลยตั้งใจสู้เพื่อคนรอบข้าง
รอบสอง ม.ขอนแก่น ผลไม่ติด..
โคตรเสียใจเลยอะ ทุกคนผิดหวังในเรามากกก แต่คนเหล่านั้นไม่แสดงออกหรอก
เรารู้สึกไม่อยากสอบต่อแล้ว มันเหมือนโลกนี้หยุดหมุน เรานั่งมองเพดานน้ำตาค่อยๆไหล ในห้องเงียบมากกก..
แล้วอีกอย่างเราได้ ไปสอบ ม.รังสิต รอบแรกด้วย ผลคือ ไม่ผ่าน
แล้วมีลูกคนที่ทำงานแม่สอบผ่าน แม่กฌจะพูดถึงเค้าบ่อยมากๆ จนเราไม่เข้าใจ แม่พูดให้คิดหรือตอกย้ำ
ตอนนี้เราเหมือนไม่อยากทำอะไร แต่อีกใจก็อยากสู้อีกสักครั้ง อยากมีเพื่อนคอยเคียงข้างอยากมีคนให้กำลังใจ
พ่อกับแม่เราคงเฟลมาก เราเลยไม่อยากพูดเรื่องราวที่กล่าวมาให้ใครฟัง ที่เราเอามาพิมในนี้ เราคิดว่าคนที่ได้มาอ่านเราอาจจะไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแต่หลายๆท่านคงมีกำลังใจเล็กๆมอบให้เรา
แต่ถ้ามองถึงความฝันเราจริงๆพิธีกรช่อง 3 มันคงไกล เพราะไม่มีใครสนับสนุนเราเลย มันคงเป็นเพียงความฝันที่มีไว้แค่ตอนหลับตาลง..
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้กับเด็กแอดมิดชั่น 58 ทุกๆคน
ใครอยากร่วพูดคุยสร้างความฝันในการเป็นหมอด้วยกัน ทิ้งไลน์ไว้เลยๆ
<3
ไม่รู้ต้องทำยังไง ใครว่างๆลองมาอ่านเรื่องราวเราดูนะ
เราเป็นเด็กต่างจังหวัด อยู่ม. หก แล้ว แน่นนอนเรากะลังเตรียมสอบมหาลัย
เราชอบในการทำให้ผู้อื่นมีความสุข ชอบพูดคุย ชอบเป็นพิธีกรงานต่างๆ แน่นอนอาชีพในฝันเราคือผ็ประกาศช่าวช่อง 3
แต่แล้วพอได้มาสัมผัสชีวิตเด็กม.หก เข้าจริงๆ
พ่อแม่กลับอยากให้เป็นหมอ แต่เราก็ไม่ได้เรียนเก่งขั้นเทพหรอกนะ แต่ด้วยทางครอบครัวเป็นสายสุขภาพกันเกือบหมด 80 เปอร์เซ็นได้
แถมเรายังเป็นหลายสาวคนเดียวในตะกูลอีกด้วย ทุกคนเเลยตั้งความหวังกับเรามาก ถามว่ากดดันมั้ย ? ก้อพอสมควร เรามักไม่แสดงความเสียใจความอ่อนแอให้คนรอบข้างเห็นสักเท่าไหร่ เพราะเราคิดเสมอว่าใครก้อตามที่ได้มารู้จักมาพูดคุยกับเราเค้าต้องมีความสุข สนุก และหัวเราะในเวลาเดียวกัน
ถ้าถามจริงๆ พอมาถึงช่วงเวลานี้ ความอยากเป็นหมอก็เริ่มขึ้น ด้วยทั้งสภาวะแวดล้อม พ่อแม่ เพื่อน โอเคๆงั้นลงสอบหมอ
รอบแรก ม.ขอนแก่น ผลไม่ติด..
โอ้โหหหห เฟล แต่เพื่อนเราติดก็แสดงความยินดีกันไป
เพื่อนเราก้อเลยนัดติวตัวต่อตัวเลย ครูที่สอนพิเศษนัดสอนเดี่ยวคิวแน่นมากแต่ละวันเพื่อนเตรียมตัวสอบรอบต่อไป...
ความกดดันเพิ่มมาขึ้นๆเรื่อยๆๆๆๆๆ โอเคเราเลยตั้งใจสู้เพื่อคนรอบข้าง
รอบสอง ม.ขอนแก่น ผลไม่ติด..
โคตรเสียใจเลยอะ ทุกคนผิดหวังในเรามากกก แต่คนเหล่านั้นไม่แสดงออกหรอก
เรารู้สึกไม่อยากสอบต่อแล้ว มันเหมือนโลกนี้หยุดหมุน เรานั่งมองเพดานน้ำตาค่อยๆไหล ในห้องเงียบมากกก..
แล้วอีกอย่างเราได้ ไปสอบ ม.รังสิต รอบแรกด้วย ผลคือ ไม่ผ่าน
แล้วมีลูกคนที่ทำงานแม่สอบผ่าน แม่กฌจะพูดถึงเค้าบ่อยมากๆ จนเราไม่เข้าใจ แม่พูดให้คิดหรือตอกย้ำ
ตอนนี้เราเหมือนไม่อยากทำอะไร แต่อีกใจก็อยากสู้อีกสักครั้ง อยากมีเพื่อนคอยเคียงข้างอยากมีคนให้กำลังใจ
พ่อกับแม่เราคงเฟลมาก เราเลยไม่อยากพูดเรื่องราวที่กล่าวมาให้ใครฟัง ที่เราเอามาพิมในนี้ เราคิดว่าคนที่ได้มาอ่านเราอาจจะไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวแต่หลายๆท่านคงมีกำลังใจเล็กๆมอบให้เรา
แต่ถ้ามองถึงความฝันเราจริงๆพิธีกรช่อง 3 มันคงไกล เพราะไม่มีใครสนับสนุนเราเลย มันคงเป็นเพียงความฝันที่มีไว้แค่ตอนหลับตาลง..
ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ
ขอเป็นกำลังใจให้กับเด็กแอดมิดชั่น 58 ทุกๆคน
ใครอยากร่วพูดคุยสร้างความฝันในการเป็นหมอด้วยกัน ทิ้งไลน์ไว้เลยๆ
<3