สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นเลยนะคะ ขอบอกก่อนว่านี่เป็นกระทู้แรกที่ตั้ง ไม่เคยเขียนเลย ภาษาอาจจะไม่สละสลวยไปบ้าง อย่าว่ากัน
ขอใช้นามสมมตินะคะ (เผื่อมีคนรู้จักจะได้หลบทัน เพราะมีเรื่องอย่างว่าด้วย 555+) จะพยายามให้เข้าใจง่ายๆนะ มันค่อนข้างจะยาวมาก
ฉันเรียนวิศวะ ตอนนี้อยู่ปีสี่ (ขอไม่บอกรายละเอียดมาก) เป็นลูกคนเดียวเลยมักถูกตามใจ
หน้าตาก็ไม่ได้สะสวยอะไร มีนิสัยห้าวๆแมนๆเหมือนผู้ชาย เลยทำให้มีเพื่อนผู้ชายเยอะ ก็ไม่แปลกอะไร ข้ามไป
ตอนเรียนปีหนึ่งคนจะรู้จักเยอะเพราะเป็นหลีดและเป็นนักร้อง มีวงเป็นของตัวเองกับรุ่นพี่ ก็ไม่มีอะไรอีก ข้ามไป
ฉันแอบชอบรุ่นพี่คนนึง ชื่อ A ละกัน ไม่ได้หล่อ ไม่ได้รวยอะไร แต่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองที่เด่นชัดมาก เพราะเขาเป็นประธานเชียร์
ฉันก็ไม่ได้หวังอะไรมากหรอก เพราะตอนนั้นพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว เลยทำได้แค่แอบมอง ก็เหมือนรุ่นน้องธรรมดาทั่วไปนี่แหละ
จนเวลาผ่านไปสักพัก เราก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น แต่ความสัมพันธ์เป็นแบบพี่-น้องนะคะ
เราไม่กล้าคิดเยอะ เดี๋ยวเขาจะมองว่าเราก็เหมือนผู้หญฺิงคนอื่นๆ ที่ผ่านมาแล้วผ่านไป
แล้วเราได้ทำอะไรๆด้วยกันมากขึ้น (กินข้าว เรียน รับน้อง ทำกิจกรรม ไรประมาณนี้)
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่านะ พักหลังๆมานี้พี่เขามักจะมาอะไรๆกับเราบ่อยขึ้น
มันก็คงเหมือนรุ่นพี่ดูแลรุ่นน้องแหละมั้ง เราคิด แต่มันถึงขั้นโทรหาตอนกลางคืนเกือบทุกวัน
ไปส่งขึ้นรถกลับบ้าน ชวนกินข้าวสองคน ซ้อมดนตรี ชวนไปเที่ยว ดูหนัง บลาๆๆ
จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เป็นแบบนี้เรื่อยๆ ฉันก็คิดสิคะ แต่ไม่ได้แสดงออกมากหรอก เดี๋ยวเขาจะหาว่าใจง่าย 55555+
จนวันนึง เรามารู้ว่าเขาเลิกกับแฟน เป็นธรรมดาคนกำลังตกต่ำในเรื่องของความรัก ก็ต้องเมาตามประสาคนอกหัก
มีคืนนึงเขาโทรมา แล้วถามว่าทำไรอยู่ คุยไปเรื่อย แล้วก็บอกว่าเมาอยู่นะ คิดถึง.. เรานี่อึ้งเลย
ทั้งเขินทั้งแปลกใจ เลยบอกไปว่า เมาแล้วกลับหอดีๆล่ะ อย่ากินเยอะ ต้องทำงานอีก (เป็นสโม)
เขาก็บอกว่าพูดจริงๆ ถ้าไม่เชื่อก็รอดูต่อไปละกัน หลังจากวางปุ๊บ เชื่อมั้ย
เรานี่วิ่งออกไปกรี๊ดหน้าบ้านเลยจ้าา 5555555555 เหมือนหนังเรื่องสิ่งเล็กๆ ฯ เลยยย
พอถึงช่วงปิดเทอม เราก็ไม่ได้เจอเขาเลย เพราะวันหยุด เขาก็เงียบๆไป ไม่ได้ติดต่อมา เราก็ไม่อะไร
จนถึงวันเปิดเรียนซัมเมอร์วันแรก เขามานั่งเรียนกับเราเราก็งงๆ เพราะเห็นเขายิ้มมาแต่ไกลเลยพอเจอหน้าเรา
หลังจากวันนั้นเราก็ได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น จนเราคิดเข้าข้างตัวเองไปว่า พี่เขาชอบเราแน่
เพราะเขาทำทุกอย่างเหมือนจีบเราอะ กินข้าว ซื้อขนมมาให้ตอนซ้อมหลีด เราร้องเพลงก็มานั่งดูแล้วก็ยิ้ม ส่งรอรถกลับบ้านทุกวัน
เราก็ไม่กล้าถาม กลัวจะหน้าแตกถ้าเขาไม่ได้ชอบ เราก็เสียหมาเลยสิ - -" แต่ทำไงได้ เรื่องความรู้สึก ยังไงวันนึงก็ต้องระเบิดออกมา
จนเวลาผ่านไป เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนเราขึ้นปีสอง หนึ่งปีเต็มที่เราชอบเขา พอมาเทอมใหม่ก็มีรุ่นน้องปีหนึ่งเอ๊าะๆเข้ามา
ธรรมดาของผู้ชายเจอของใหม่ก็ย่อมสนใจ เราก็พยายามไม่อะไรนะ แต่ก็มีแอบหึงเล็กๆ = ='
เหมือนเขาก็ไม่รู้นะว่าเราเป็นอะไร หน้าบึ้งบูด เพราะเวลามีน้องทักแชทมา เขาก็คุยไปเรื่อย (เราอยู่ตรงนั้นด้วยไงเพราะเราเป็นสโม)
เราจะทำเป็นไม่สนใจ ทั้งที่อยากรู้ใจจะขาดจนวันนึง เราออกจากสโมตอนสามทุ่ม พี่เขาก็อยู่แล้วออกมาพร้อมกัน
พอเราจะกลับ อยู่ๆมีเบอร์ใครไม่รู้โทรมาหาเขา เขาก็รับ เราก็ได้ยินนะพอจะรู้แหละว่าเป็นผู้หญิง
เขาก็คุยแบบงงๆ แล้วก็ครับๆ เราไม่อยากอยู่ตรงนั้นเลยหันหลังเดินออกไปทันที แต่พี่เขากลับดึงแขนเราไว้ แล้วบอกว่าจะไปส่ง
เราก็บูดๆ เหมือนเขาจะะรู้แล้วว่าทำไมเลยบอกว่าแค่นี้ก่อนนะ แล้วก็ขับมอไซค์ไปส่งเราที่ป้ายรถเมล์ แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวัน
เขากระซิบบอกเราว่าถึงบ้านแล้วบอกด้วยมีอะไรจะบอก เราเซ็งอยู่เลยไม่ได้สนใจอะไร ถึงบ้านเราก็ไม่บอก ไม่ตอบแชทอะไรทั้งนั้น
โทรศัพท์ก็สั่นอยู่นั่น จนรำคาญเลยต้องส่งข้อความไปบอกว่า 'เหนื่อยจะนอนแล้วพรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ' แล้วก็ปิดเครื่องไป..
ก่อนจะมีเรื่องดีๆ ก็ต้องมีดราม่ามาก่อนใช่มั้ยคุณผู้อ่าน หึหึ เอาละ เดี๋ยวมาต่อ ไม่ได้ลีลานะแต่ขอทำใจแปป 5555+
ปล. จะมีคนอ่านมั้ยน้อ แต่ไม่เป็นไรเราแค่อยากระบาย
ความเลวของฉัน ทำให้วันนี้ต้องมาเจ็บเพียงคนเดียว.. (18+)
ขอใช้นามสมมตินะคะ (เผื่อมีคนรู้จักจะได้หลบทัน เพราะมีเรื่องอย่างว่าด้วย 555+) จะพยายามให้เข้าใจง่ายๆนะ มันค่อนข้างจะยาวมาก
ฉันเรียนวิศวะ ตอนนี้อยู่ปีสี่ (ขอไม่บอกรายละเอียดมาก) เป็นลูกคนเดียวเลยมักถูกตามใจ
หน้าตาก็ไม่ได้สะสวยอะไร มีนิสัยห้าวๆแมนๆเหมือนผู้ชาย เลยทำให้มีเพื่อนผู้ชายเยอะ ก็ไม่แปลกอะไร ข้ามไป
ตอนเรียนปีหนึ่งคนจะรู้จักเยอะเพราะเป็นหลีดและเป็นนักร้อง มีวงเป็นของตัวเองกับรุ่นพี่ ก็ไม่มีอะไรอีก ข้ามไป
ฉันแอบชอบรุ่นพี่คนนึง ชื่อ A ละกัน ไม่ได้หล่อ ไม่ได้รวยอะไร แต่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองที่เด่นชัดมาก เพราะเขาเป็นประธานเชียร์
ฉันก็ไม่ได้หวังอะไรมากหรอก เพราะตอนนั้นพี่เขามีแฟนอยู่แล้ว เลยทำได้แค่แอบมอง ก็เหมือนรุ่นน้องธรรมดาทั่วไปนี่แหละ
จนเวลาผ่านไปสักพัก เราก็เริ่มรู้จักกันมากขึ้น แต่ความสัมพันธ์เป็นแบบพี่-น้องนะคะ
เราไม่กล้าคิดเยอะ เดี๋ยวเขาจะมองว่าเราก็เหมือนผู้หญฺิงคนอื่นๆ ที่ผ่านมาแล้วผ่านไป
แล้วเราได้ทำอะไรๆด้วยกันมากขึ้น (กินข้าว เรียน รับน้อง ทำกิจกรรม ไรประมาณนี้)
ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่านะ พักหลังๆมานี้พี่เขามักจะมาอะไรๆกับเราบ่อยขึ้น
มันก็คงเหมือนรุ่นพี่ดูแลรุ่นน้องแหละมั้ง เราคิด แต่มันถึงขั้นโทรหาตอนกลางคืนเกือบทุกวัน
ไปส่งขึ้นรถกลับบ้าน ชวนกินข้าวสองคน ซ้อมดนตรี ชวนไปเที่ยว ดูหนัง บลาๆๆ
จนเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เป็นแบบนี้เรื่อยๆ ฉันก็คิดสิคะ แต่ไม่ได้แสดงออกมากหรอก เดี๋ยวเขาจะหาว่าใจง่าย 55555+
จนวันนึง เรามารู้ว่าเขาเลิกกับแฟน เป็นธรรมดาคนกำลังตกต่ำในเรื่องของความรัก ก็ต้องเมาตามประสาคนอกหัก
มีคืนนึงเขาโทรมา แล้วถามว่าทำไรอยู่ คุยไปเรื่อย แล้วก็บอกว่าเมาอยู่นะ คิดถึง.. เรานี่อึ้งเลย
ทั้งเขินทั้งแปลกใจ เลยบอกไปว่า เมาแล้วกลับหอดีๆล่ะ อย่ากินเยอะ ต้องทำงานอีก (เป็นสโม)
เขาก็บอกว่าพูดจริงๆ ถ้าไม่เชื่อก็รอดูต่อไปละกัน หลังจากวางปุ๊บ เชื่อมั้ย
เรานี่วิ่งออกไปกรี๊ดหน้าบ้านเลยจ้าา 5555555555 เหมือนหนังเรื่องสิ่งเล็กๆ ฯ เลยยย
พอถึงช่วงปิดเทอม เราก็ไม่ได้เจอเขาเลย เพราะวันหยุด เขาก็เงียบๆไป ไม่ได้ติดต่อมา เราก็ไม่อะไร
จนถึงวันเปิดเรียนซัมเมอร์วันแรก เขามานั่งเรียนกับเราเราก็งงๆ เพราะเห็นเขายิ้มมาแต่ไกลเลยพอเจอหน้าเรา
หลังจากวันนั้นเราก็ได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น จนเราคิดเข้าข้างตัวเองไปว่า พี่เขาชอบเราแน่
เพราะเขาทำทุกอย่างเหมือนจีบเราอะ กินข้าว ซื้อขนมมาให้ตอนซ้อมหลีด เราร้องเพลงก็มานั่งดูแล้วก็ยิ้ม ส่งรอรถกลับบ้านทุกวัน
เราก็ไม่กล้าถาม กลัวจะหน้าแตกถ้าเขาไม่ได้ชอบ เราก็เสียหมาเลยสิ - -" แต่ทำไงได้ เรื่องความรู้สึก ยังไงวันนึงก็ต้องระเบิดออกมา
จนเวลาผ่านไป เป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆ จนเราขึ้นปีสอง หนึ่งปีเต็มที่เราชอบเขา พอมาเทอมใหม่ก็มีรุ่นน้องปีหนึ่งเอ๊าะๆเข้ามา
ธรรมดาของผู้ชายเจอของใหม่ก็ย่อมสนใจ เราก็พยายามไม่อะไรนะ แต่ก็มีแอบหึงเล็กๆ = ='
เหมือนเขาก็ไม่รู้นะว่าเราเป็นอะไร หน้าบึ้งบูด เพราะเวลามีน้องทักแชทมา เขาก็คุยไปเรื่อย (เราอยู่ตรงนั้นด้วยไงเพราะเราเป็นสโม)
เราจะทำเป็นไม่สนใจ ทั้งที่อยากรู้ใจจะขาดจนวันนึง เราออกจากสโมตอนสามทุ่ม พี่เขาก็อยู่แล้วออกมาพร้อมกัน
พอเราจะกลับ อยู่ๆมีเบอร์ใครไม่รู้โทรมาหาเขา เขาก็รับ เราก็ได้ยินนะพอจะรู้แหละว่าเป็นผู้หญิง
เขาก็คุยแบบงงๆ แล้วก็ครับๆ เราไม่อยากอยู่ตรงนั้นเลยหันหลังเดินออกไปทันที แต่พี่เขากลับดึงแขนเราไว้ แล้วบอกว่าจะไปส่ง
เราก็บูดๆ เหมือนเขาจะะรู้แล้วว่าทำไมเลยบอกว่าแค่นี้ก่อนนะ แล้วก็ขับมอไซค์ไปส่งเราที่ป้ายรถเมล์ แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวัน
เขากระซิบบอกเราว่าถึงบ้านแล้วบอกด้วยมีอะไรจะบอก เราเซ็งอยู่เลยไม่ได้สนใจอะไร ถึงบ้านเราก็ไม่บอก ไม่ตอบแชทอะไรทั้งนั้น
โทรศัพท์ก็สั่นอยู่นั่น จนรำคาญเลยต้องส่งข้อความไปบอกว่า 'เหนื่อยจะนอนแล้วพรุ่งนี้ค่อยคุยกันนะ' แล้วก็ปิดเครื่องไป..
ก่อนจะมีเรื่องดีๆ ก็ต้องมีดราม่ามาก่อนใช่มั้ยคุณผู้อ่าน หึหึ เอาละ เดี๋ยวมาต่อ ไม่ได้ลีลานะแต่ขอทำใจแปป 5555+
ปล. จะมีคนอ่านมั้ยน้อ แต่ไม่เป็นไรเราแค่อยากระบาย