ถึงพี่จิมมี่
จากแฟนคลับตัวน้อยๆของพี่..




รอบบลายด์ตอนนั้นไม่มีใครหันมาหาพี่เลย มีโค้ชโจ้คนเดียว อยากขอบคุณพี่มากๆนะคะ พี่หูถึงมาก
หนูชอบพี่ตั้งแต่ร้อง "สายลม" ของโค้ชคิ้ม
ตอนนั้นคิดว่า ผู้ชายอะไรเนี่ย เสียงสูงจัง เสียงเพราะด้วยแต่หน้าไม่ให้เลย



พอเราติดตามไปเรื่อยๆจนถึงรอบแบทเทิลกับอิงกฤต
ก็ชอบเพลงสุดใจมากๆ ตอนนั้นอยากเดินไปกระโดดกอดพี่คิ้มอ่ะ แบบขอบคุณนะคะที่สตีลพี่จิมมี่ T_T

ได้มาดู V reporter คำที่บอกว่า "เสียงเพราะแต่หน้าไม่ให้เลย" ของเรามันต้องตัดออกไปเลย


นาทีที่ 5.50 - 5.53
พี่โจ้ : โชคดีนะครับ
พี่จิมมี่ : ขอกอดหน่อย


โอ้ย ตอนนี้คือละมุนมาก นั่งวนฟัง 5.50-5.53 ประมาณสิบรอบแล้ว
ผู้ชายอะไร ทำไมน่ารักแบบนี้นะ T___________T



พอมาถึงรอบ Knock Out บอกเลยที่ดูอาทิตย์แรก หวั่นๆเหมือนกันว่าจะได้เจอกับขาโหด
พอมาถึงอาทิตย์ที่สอง...พี่จิมมี่ฉันต้องได้เข้าล่ะวะ!
อารมณ์ตอนที่พี่ร้องตอนนั้นหนูแบบ...ไม่คลาดสายตา



พอมาถึงตอนประกาศผล...ไม่มีชื่อ "จิมมี่"
เราได้แต่นั่งน้ำตาซึม มองหน้าพี่แกที่เอาแต่ยิ้มแหยะๆ (หรืออาจจะยิ้มแบบนั้นอยู่แล้ว)
เรายิ่งเศร้ามากๆ หดหู่ใจ แล้วปิดทีวีนอน


จนตอนนี้เราก็ได้แต่นั่งฟังเพลงที่พี่แกร้องในเดอะว้อยซ์ ตั้งแต่บลายด์จนน็อคเอ้าท์
เราหาคลิปอื่นๆที่พี่จิมมี่ร้องไม่เจอ (ใครมีขอหน่อยนะคะคือหาไม่เจอจริงๆง่ะ)



อยากจะบอกพี่ว่าอะไรรู้มั้ย
พี่ไม่ต้องเสียใจนะ ที่พี่ไปถึงจุดๆนั้นไม่ได้ พี่รู้มั้ยตอนนี้ที่พี่ได้ร้อง "อาจจะเป็นคนนี้"
มันทำให้คนไทยเกือบทั้งประเทศหลงรักพี่ไปเต็มๆเลย
พี่ทำให้พวกเขามีความสุขแล้วนะคะ รวมถึงหนูด้วยนะ
พี่ชนะใจทุกคน พี่ชนะใจโค้ช พี่ชนะใจคนที่ไม่รู้จักพี่เลยด้วยซ้ำ



รอติดตามผลงานพี่ต่อไปนะคะ
รักพี่จิมมี่นะ