เรื่องมีอยู่ว่าผมมีแฟนอยู่คนหนึ่ง ผมหลงรักเธอตั้งแต่เด็กๆ เธอเป็นรักแรกของผม หลังจากจบมัธยม เราก็มีโอกาสได้คบกัน เรารักกันมาก ดูแลและกันอย่างดี ผมรักเธอที่สุด ทำทุกอย่างได้เพื่อเธอ ผมจะคอยเป็นห่วงเธอเสมอ
จนวันหนึ่งเราก็ได้มีอะไรกัน เราทั้งคู่ต่างก็เป็นครั้งแรกของกันและกัน หลังจากผมมีอะไรกับเธอ ผมยิ่งรู้สึกรักเธอมากขึ้น ยิ่งรู้สึกผูกพันธ์กับเธอมากขึ้น รู้สึกอยากให้เธอเป็นคนสุดท้ายของผม
แต่แล้วก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงที่เรียนที่เดียวกับเธอ มาชอบเธอ เป็นผู้หญิงที่มีแฟนอยู่แล้ว และแฟนเป็นผู้หญิง (เลสเบี้ยน) เขาเข้ามาคุยกับแฟนของผม คุยกันทุกวัน ซื้อขนม ซื้อของให้กัน พอผมรู้ผมจึงอยากให้เธอเลิกคุยกับพี่คนนั้น เพราะผมเป็นห่วงเธอกลัวเธอจะมีปัญหากับแฟนพี่เขา แต่เธอทำไม่ได้ ด้วยอารมณ์ผมจึงบอกเลิกเธอ หวังว่าเธอจะเห็นความสำคัญของผม
แต่ไม่นานผมก็โทรไปขอเธอคืนดี ผมขอร้องเธอทั้งน้ำตา แต่เธอก็บอกว่าเลิกคุยไม่ได้ เราทั้งคู่จึงเลิกกัน...และเธอก็ไปคบพี่คนนั้นเป็นแฟน
เป็นเวลา1เดือนกว่าๆแล้วที่ผมคิดถึงเธอทุกวัน ผมรู้สึกว่าผมได้ร่างกายเธอมาแล้ว ผมเป็นคนแรกของเธอ ผมรู้สึกว่าผมต้องรับผิดชอบ ผมต้องดูแลเธอ
คุณคิดว่าผมแปลกไหมครับ?
แปลกไหม?? ที่ผมรู้สึกต้องรับผิดชอบ"ซิง"ของเธอ
จนวันหนึ่งเราก็ได้มีอะไรกัน เราทั้งคู่ต่างก็เป็นครั้งแรกของกันและกัน หลังจากผมมีอะไรกับเธอ ผมยิ่งรู้สึกรักเธอมากขึ้น ยิ่งรู้สึกผูกพันธ์กับเธอมากขึ้น รู้สึกอยากให้เธอเป็นคนสุดท้ายของผม
แต่แล้วก็มีรุ่นพี่ผู้หญิงที่เรียนที่เดียวกับเธอ มาชอบเธอ เป็นผู้หญิงที่มีแฟนอยู่แล้ว และแฟนเป็นผู้หญิง (เลสเบี้ยน) เขาเข้ามาคุยกับแฟนของผม คุยกันทุกวัน ซื้อขนม ซื้อของให้กัน พอผมรู้ผมจึงอยากให้เธอเลิกคุยกับพี่คนนั้น เพราะผมเป็นห่วงเธอกลัวเธอจะมีปัญหากับแฟนพี่เขา แต่เธอทำไม่ได้ ด้วยอารมณ์ผมจึงบอกเลิกเธอ หวังว่าเธอจะเห็นความสำคัญของผม
แต่ไม่นานผมก็โทรไปขอเธอคืนดี ผมขอร้องเธอทั้งน้ำตา แต่เธอก็บอกว่าเลิกคุยไม่ได้ เราทั้งคู่จึงเลิกกัน...และเธอก็ไปคบพี่คนนั้นเป็นแฟน
เป็นเวลา1เดือนกว่าๆแล้วที่ผมคิดถึงเธอทุกวัน ผมรู้สึกว่าผมได้ร่างกายเธอมาแล้ว ผมเป็นคนแรกของเธอ ผมรู้สึกว่าผมต้องรับผิดชอบ ผมต้องดูแลเธอ
คุณคิดว่าผมแปลกไหมครับ?