แฟนผม " ชอบถาม " แต่รับความจริงไม่ได้ " โมโห "แล้วชอบพูดอะไรที่ทำให้รู้สึกแย่ พูดในสิ่งที่เค้ารู้ว่าเราจะเสียใจ

ผมขอเริ่มด้วย ผมมีปัญหาซึ้งเรื้อรังเวลาทะเลาะกับแฟน แฟนจะพูดให้เสียใจ ถ้าผมชอบอะไรเค้าจะพูดตรงข้ามกับสิ่งนั่นเสมอ ผมเงียบก็จะมีปัญหาพอเค้าอยากให้ผมพูดเมื่อผมพูดเค้าก็ไม่พอใจก็สิ่งที่ผมคิด แล้วเค้าก็จะหนีผม ถ้าโทรศัพก็จะตัดสาย เล่น LINE SKYPE เค้าก็จะปิดเพราะเค้ารู้ผมชอบให้เครียไม่ชอบให้เค้าเสียใจไม่ชอบเลยเวลาที่เค้าโมโหเพราะเค้าก็คงเสียใจ แต่นิสัยผมชอบพูดอะไรดีๆผมเป็นคนที่ไม่ชอบเลยในการมีปัญหาผมเลยใช้วิธีเงียบแทนคำตอบแต่มันไม่ดีขึ้น ผมคิดว่าอะไรก็ตามที่ทำด้วยอารมณ์แล้วมันไม่มีอะไรดีขึ้น ใจเย็นๆแล้วพูดถึงปัญหาจะดีกว่ามั่ย แต่พอเค้าโมโหทุกสิ่งทุกอย่างมันก็จบ แรงที่สุดเลยคือการบอกเลิก บอกแต่สุดท้ายพอเค้าอารมดีก็กลับมาคุยเหมื่อนเดิม แต่ทุกครั่งถึงผมจะเห็นถึงผลลัพธ์พอเค้าหายโมโหเค้าก็จะยอมให้ผมง้อแล้วกลับมาคืนดี ไม่ว่าเค้าจะผิดหรือถูกผมจะเป็นคนง้อเสมอ เค้าดีทุกอย่างแต่เค้าควบคุมตัวเองไม่ได้เลยเวลาโมโห ผมต้องทำยังไงดีครับทำยังไงให้เค้าฟังผมบ้างทำยังไงให้เค้าอารมเย็นลงแล้วใช้เหตุผลบ้าง เรื่องบางเรื่องมันเล็กน้อยจนผมไม่คิดว่าจะเอามาเป็นเรื่องทะเลาะได้ เช่น ชักสีหน้า พูดเล่นแต่เค้าคิดจริง หยอกล้อแต่เค้าไม่ชอบใจ ทั่งที่ผมทำอริยาบทเหล่านี้ผมจะยิ้มหรือบางครั่งผมแกล้งงอลผมก็งอลเป๊บเดียวจริงๆแล้วก็ยิ้มทำให้เค้ารู้เสมอว่า เล่นคือเล่น หยอกคือหยอก เราแคร์เสมอไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกในทุกอริยาบทของเค้า แต่ทำไมเวลาเค้าโมโห เหมื่อนทุกอย่างจะพังลงผมรู้สึกแย่เสมอเวลาเค้าโกรธผมงอลผม เค้าเหมื่อนไม่แคร์ความรู้สึกผมเลย

ผมควรทำยังไงดี ผมจะเดินไปทางไหนดีผมรู้สึกว่าผมทำอะไรก็ไม่ถูกใจเค้าเสมอผมอาจจะกลัวเสียเค้าไปจนไม่กล้าจะลองใช้ไม้แข็ง เพราะเค้าก็มีไม้ตาย
คือ " เลิกกันเถอะ " ผมไม่รู้ว่าครั่งไหนจะเลิกกันจริงๆ ทุกวันนี้จะพูดจะเล่นทำต้องตรองและคิดเสมอแต่มันทำให้ผมไม่สบายใจ อึดอัดรู้สึกไม่เป็นตัวเองของตัวเองเลย ผมถึงจุดตันแล้วจริงๆผมอยากแก้ปัญหาที่เกิดแต่บางครั่งผมก็ไม่รู้จะทำยังไงดี

เป็นครั่งแรกที่ตั่งกระทู้นะครับ ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะครับ