สวัสดีเพื่อนๆทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ เรื่องที่เราจะมาเล่ามันเป็นเรื่องในอดีตของเราที่ไม่ดีซักเท่าไหร่เราอยากจะให้เพื่อนๆอ่านไว้เป็นอุทาหรนะค่ะ
ตั้งแต่เล็กจนโตเราไม่เคยมีแฟนเรยเพราะเป็นเด็กอ้วนผิวดำอีกต่างหากชอบใครเค้าก็ไม่ชอบเราตอบพอเราได้มีแฟนมันก็ทำให้เรารักแฟนมาก(ก็ไม่เคยมีนิเนาะ)แฟนคนแรกขอวเราเป็นทอมค่ะตอนนั้นเราอยู่ม.2ทำให้เราติดแฟนคนนี้มากโดดเรียนโกหกพ่อแม่เพื่อจะได้ไปหาแฟนคนนี้ทำแบบนี้บ่อยๆจนพ่อแม่จับได้ว่าโดดเรียนแล้วบอกให้เราเลิกคบกันซะและด้วยความดื่อเราถึงขั้นหนีออกจากบ้านลืมบอกค่ะว่าพ่อแม่แฟนไม่ชอบเราเพราะบ้านแฟนค่อนข้างมีฐานะดีค่ะเพราะฉนั้นหนีออกจากบ้านไปจะไปอยู่ที่บ้านแฟนไม่ได้แน่ๆเรากับแฟนหนีออกมาด้วยกันแน่นอนค่ะว่าเราไม่มีที่นอนแน่ๆเรา2คนราไปนอนตามป้ายรถเมล์ค่ะแค่คืนเดียวเท่านั้นตังเราก็ไม่มีเรยตัดสินใจกับบ้านแต่เรื่องไม่จบแค่นั้นพ่อแม่เราเค้าไปแจ้งตำรวจว่าเราหายไปแหละซึ่งวันนั้ก็เป็นวันแรกที่ครอบครัวเรา2คนได้มาเจอกันและแน่นอนพ่อแม่แฟนค่อนข้างเกลียดเราเพราะพาลูกเค้าโดดเรียนและเค้าก็มีฐานะที่ดีกว่าวันนั้นครอยครัวของแฟนชี้หน้าด่าพ่อแม่เราว่าเลี้ยงลูกยังไงให้เป็นคนนิสัยแบบนี้พาลูกฉันเสียต่างๆนาๆพ่อแม่เราเถียงคนไม่ค่อยเป็นค่ะเรยได้แต่ขอโทดแล้วก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านถึงบ้านพ่อฟาดเราไม่ยั้งเรยค่ะแต่เราก็กราบเท้าขอโทดทั้งพ่อและแม่ท่าน2ร้องไห้แบบเหมือนเด็กเรยฟูมฟายตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากๆแต่ก็ไม่หยุดความดื้อเรานี่เลวสุดๆพอเราเลิกกัยแฟนคนนี้ก็ไปคบกับแฟนคนที่2เป็นทอมเหมือนกันคราวนี้เราออกจากร.ร.เรยค่ะแน่นอนพ่อแม่ต้องใจสลายอีกครั้งเพราะเราหนีตามแฟนคนนี้ไปแล้วเราก็ไม่จบม.3ไปอยู่บ้านแฟนราก็ไม่ได้กลับมาหาพ่อแม่อีกเรยไม่กล้าสู้หน้าค่ะอยู่ไปกันได้6เดือนแน่นอนค่ะอายุแค่นันวุติก็ไม่มีก็ลำบากสิค่ะก็ต้องซมซานกับมาหาพ่อหาแม่โดยเอาแฟนมาอยู่ด้วยพ่อกับแม่ไม่โกรธไม่ด่าเราเรยครั้งนี่เราก็ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านของเราค่ะคบกันได้ปีกว่าๆเราก็เลิกกันค่ะซัก2เดือนเราก็มีแฟนใหม่แต่คราวนี้เป็นผู้ชายค่ะคบได้ประมาน1เดือนเราาก็พาเข้าบ้านคิดว่าพ่อแม่คงไม่ว่าอะไรเพราะคราวที่แล้วเอาทอมมาอยู่บ้านเค้าไม่เห็นว่าเหมือนได้ใจจนลืมคิดไปว่าผู้ชายคือผู้ชายทอมก็คือผู้หญิงพอพ่อมาเห็นว่าอยู่กัยผู้ชายในบ้านบ้านแทบแตกค่ะนั่นก็เป็นอีกครั้งที่พ่อแม่ร้องให้ด้วยความที่หลงมากเราก็หนีออกจากบ้านอีกค่ะไปอยู่กับผู้ชายคนนี้แรกๆก็ดีค่ะหลังๆเริ่มทำร้ายร่างกายแต่ตอนนั้นเราทำงานแล้วนะก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆเราไม่ได้กัยไปหาพ่อกับแม่เรยจนถึงวันเกิดพ่อเราก็กล้าๆกลัวๆจะไปหาพ่อดีใหมแล้ววันนั้นแหละค่ะเรากับไปหาพ่อกับเค้กอีกหนึ่งก้อนราก็ถือเค้กไปอวยพรวันเกิดให้พ่อจุดเค้กตั้งแต่หน้าบ้านเข้าไปพ่อร้องให้และเข้ามากอดเราอะๆรกันเนี๊ยพ่อไม่โกดเราเราเรยหรอก่อนเราจะกลับรู้ใหมพ่อบอกกับเราว่ายังไงกลับมาอยู่บ้านนะลูกเอาแฟนมาอยู่ด้วยก็ได้เราก็ตอบตกลงทันทีพอเดินออกจากบ้านแม่ก็เดินมาบอกเราว่าพ่อเป็นเบาหวานนะเราก็ร้องไห้แล้วก็กลับหอคิดว่าทำไมพ่อไม่สบายเราถึงยังทำตัวแย่ๆอยู่เหมือนจะสำนึก!!เราก็กลับไปอยู่บ้านซักพักนึงเราก็เลิกกับแฟนเราก็เป็นเด็กดีไปช่วงหนึ่งช่วยแม่ทำงานแล้วก็ไปสมัคเรียน กศน อยู่ดีๆเราก็อบากจะผอมเราก็ออกกำลังกายนน.เราลดไป12โลแน่นอนต้องมีคนเข้ามาจีบแน่ๆเวลาไปร.ร.เพราัเราเริ่มดูแลตัวเองมากขึ้นเราก็มีปฟนจนได้ค่ะและแล้วก็ชั่วอย่างเดิมคือทำให้พ่อแม่เสียใจอีกคือพาแฟนมาบ้านผช.นะค่ะพ่อแม่ก็ด่าเราว่าทำไมให้อภัยหลายครั้งถึงทำอีกพ่อก็ไม่สบายเราก็เหมือนจะสำนึกแต่ไม่เรย!! ออกไปเช่าห้องอยู่กับแฟนค่ะอยูกันได้5เดือนเราก็เลิกกันเราก็ไม่อยากอยู่ห้อวคนเดียวและพอดีเรยค่ะเราคุยบีบีกับผู้ชายคนนึงอยู่นครสวรรค์คุยกันได้ไม่กี่อาทิตย์เราก็ไปหาผู้ชายคนนั้นพอเจอกันเค้าก็ชวนเราอยู่ด้วยราก็ใจง่ายค่ะอยู่กับค้าแน่นอนแหละค่ะว่าเราก็เลิกเรียน กศน แล้วพ่อแม่ก็เสียใจอีกแล้วเราก็อยู่ไปอยู่มาคบกันได้9เดือนเราก็เลิกกันเราก็ได้ไปเช่าห้องอยู่ทำงานอยู่ที่นครสวรรค์ค่ะตอนนั้นไม่กล้ากลับไปหาพ่อแม่เรยค่ะจนกระทั่งวันพ่อดราก็ถือโอกาสโทรหาพ่อราคิดว่าพ่อแม่ก็โกรธเราแต่ไม่เรยพ่อกับบอกรักเราและสิ่งที่แม่พูดประโยคนั้นราไม่เคยลืมเรย แม่พูดว่าถ้าเหนื่อยก็กลับมาอยู่บ้านนะลูกเราร้องไห้เรยความรักของพ่อกับแม่ยิ่งใหย่จิงๆจากนั้เราก็สันยากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจอีกถ้าจะมีแฟนก็ต้องได้แต่งงานให้พ่อให้แม่มีหน้ามีตาไม่ทำให้พ่อแม่อายเราก็ทำได้ค่ะปัจจุบันนี้เราก็แต่งงานแล้วก็สมัคเรียนแต่กศน นะค่ะอีก2เทอมก็จบแฟนเป็นคนส่งค่ะ ทุกวันนี้เรามีบ้านมีรถเป็นของตัวเองพ่อแม่ก็ภูมิใจ จากนี่เราจะไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจอีก อันนี้ก็ฝากไว้ให้เพื่อนๆหลายคนอ่านนะค่ะไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่เราอีกแล้วการทำให้พ่อแม่เสียใจเป็นบาปกรรมนะคทุกวันนี้เรายังรู้สึกผิดอยู่เรย
อดีตที่เคยพลาด !
ตั้งแต่เล็กจนโตเราไม่เคยมีแฟนเรยเพราะเป็นเด็กอ้วนผิวดำอีกต่างหากชอบใครเค้าก็ไม่ชอบเราตอบพอเราได้มีแฟนมันก็ทำให้เรารักแฟนมาก(ก็ไม่เคยมีนิเนาะ)แฟนคนแรกขอวเราเป็นทอมค่ะตอนนั้นเราอยู่ม.2ทำให้เราติดแฟนคนนี้มากโดดเรียนโกหกพ่อแม่เพื่อจะได้ไปหาแฟนคนนี้ทำแบบนี้บ่อยๆจนพ่อแม่จับได้ว่าโดดเรียนแล้วบอกให้เราเลิกคบกันซะและด้วยความดื่อเราถึงขั้นหนีออกจากบ้านลืมบอกค่ะว่าพ่อแม่แฟนไม่ชอบเราเพราะบ้านแฟนค่อนข้างมีฐานะดีค่ะเพราะฉนั้นหนีออกจากบ้านไปจะไปอยู่ที่บ้านแฟนไม่ได้แน่ๆเรากับแฟนหนีออกมาด้วยกันแน่นอนค่ะว่าเราไม่มีที่นอนแน่ๆเรา2คนราไปนอนตามป้ายรถเมล์ค่ะแค่คืนเดียวเท่านั้นตังเราก็ไม่มีเรยตัดสินใจกับบ้านแต่เรื่องไม่จบแค่นั้นพ่อแม่เราเค้าไปแจ้งตำรวจว่าเราหายไปแหละซึ่งวันนั้ก็เป็นวันแรกที่ครอบครัวเรา2คนได้มาเจอกันและแน่นอนพ่อแม่แฟนค่อนข้างเกลียดเราเพราะพาลูกเค้าโดดเรียนและเค้าก็มีฐานะที่ดีกว่าวันนั้นครอยครัวของแฟนชี้หน้าด่าพ่อแม่เราว่าเลี้ยงลูกยังไงให้เป็นคนนิสัยแบบนี้พาลูกฉันเสียต่างๆนาๆพ่อแม่เราเถียงคนไม่ค่อยเป็นค่ะเรยได้แต่ขอโทดแล้วก็ต่างแยกย้ายกันกลับบ้านถึงบ้านพ่อฟาดเราไม่ยั้งเรยค่ะแต่เราก็กราบเท้าขอโทดทั้งพ่อและแม่ท่าน2ร้องไห้แบบเหมือนเด็กเรยฟูมฟายตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากๆแต่ก็ไม่หยุดความดื้อเรานี่เลวสุดๆพอเราเลิกกัยแฟนคนนี้ก็ไปคบกับแฟนคนที่2เป็นทอมเหมือนกันคราวนี้เราออกจากร.ร.เรยค่ะแน่นอนพ่อแม่ต้องใจสลายอีกครั้งเพราะเราหนีตามแฟนคนนี้ไปแล้วเราก็ไม่จบม.3ไปอยู่บ้านแฟนราก็ไม่ได้กลับมาหาพ่อแม่อีกเรยไม่กล้าสู้หน้าค่ะอยู่ไปกันได้6เดือนแน่นอนค่ะอายุแค่นันวุติก็ไม่มีก็ลำบากสิค่ะก็ต้องซมซานกับมาหาพ่อหาแม่โดยเอาแฟนมาอยู่ด้วยพ่อกับแม่ไม่โกรธไม่ด่าเราเรยครั้งนี่เราก็ใช้ชีวิตอยู่ที่บ้านของเราค่ะคบกันได้ปีกว่าๆเราก็เลิกกันค่ะซัก2เดือนเราก็มีแฟนใหม่แต่คราวนี้เป็นผู้ชายค่ะคบได้ประมาน1เดือนเราาก็พาเข้าบ้านคิดว่าพ่อแม่คงไม่ว่าอะไรเพราะคราวที่แล้วเอาทอมมาอยู่บ้านเค้าไม่เห็นว่าเหมือนได้ใจจนลืมคิดไปว่าผู้ชายคือผู้ชายทอมก็คือผู้หญิงพอพ่อมาเห็นว่าอยู่กัยผู้ชายในบ้านบ้านแทบแตกค่ะนั่นก็เป็นอีกครั้งที่พ่อแม่ร้องให้ด้วยความที่หลงมากเราก็หนีออกจากบ้านอีกค่ะไปอยู่กับผู้ชายคนนี้แรกๆก็ดีค่ะหลังๆเริ่มทำร้ายร่างกายแต่ตอนนั้นเราทำงานแล้วนะก็เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆเราไม่ได้กัยไปหาพ่อกับแม่เรยจนถึงวันเกิดพ่อเราก็กล้าๆกลัวๆจะไปหาพ่อดีใหมแล้ววันนั้นแหละค่ะเรากับไปหาพ่อกับเค้กอีกหนึ่งก้อนราก็ถือเค้กไปอวยพรวันเกิดให้พ่อจุดเค้กตั้งแต่หน้าบ้านเข้าไปพ่อร้องให้และเข้ามากอดเราอะๆรกันเนี๊ยพ่อไม่โกดเราเราเรยหรอก่อนเราจะกลับรู้ใหมพ่อบอกกับเราว่ายังไงกลับมาอยู่บ้านนะลูกเอาแฟนมาอยู่ด้วยก็ได้เราก็ตอบตกลงทันทีพอเดินออกจากบ้านแม่ก็เดินมาบอกเราว่าพ่อเป็นเบาหวานนะเราก็ร้องไห้แล้วก็กลับหอคิดว่าทำไมพ่อไม่สบายเราถึงยังทำตัวแย่ๆอยู่เหมือนจะสำนึก!!เราก็กลับไปอยู่บ้านซักพักนึงเราก็เลิกกับแฟนเราก็เป็นเด็กดีไปช่วงหนึ่งช่วยแม่ทำงานแล้วก็ไปสมัคเรียน กศน อยู่ดีๆเราก็อบากจะผอมเราก็ออกกำลังกายนน.เราลดไป12โลแน่นอนต้องมีคนเข้ามาจีบแน่ๆเวลาไปร.ร.เพราัเราเริ่มดูแลตัวเองมากขึ้นเราก็มีปฟนจนได้ค่ะและแล้วก็ชั่วอย่างเดิมคือทำให้พ่อแม่เสียใจอีกคือพาแฟนมาบ้านผช.นะค่ะพ่อแม่ก็ด่าเราว่าทำไมให้อภัยหลายครั้งถึงทำอีกพ่อก็ไม่สบายเราก็เหมือนจะสำนึกแต่ไม่เรย!! ออกไปเช่าห้องอยู่กับแฟนค่ะอยูกันได้5เดือนเราก็เลิกกันเราก็ไม่อยากอยู่ห้อวคนเดียวและพอดีเรยค่ะเราคุยบีบีกับผู้ชายคนนึงอยู่นครสวรรค์คุยกันได้ไม่กี่อาทิตย์เราก็ไปหาผู้ชายคนนั้นพอเจอกันเค้าก็ชวนเราอยู่ด้วยราก็ใจง่ายค่ะอยู่กับค้าแน่นอนแหละค่ะว่าเราก็เลิกเรียน กศน แล้วพ่อแม่ก็เสียใจอีกแล้วเราก็อยู่ไปอยู่มาคบกันได้9เดือนเราก็เลิกกันเราก็ได้ไปเช่าห้องอยู่ทำงานอยู่ที่นครสวรรค์ค่ะตอนนั้นไม่กล้ากลับไปหาพ่อแม่เรยค่ะจนกระทั่งวันพ่อดราก็ถือโอกาสโทรหาพ่อราคิดว่าพ่อแม่ก็โกรธเราแต่ไม่เรยพ่อกับบอกรักเราและสิ่งที่แม่พูดประโยคนั้นราไม่เคยลืมเรย แม่พูดว่าถ้าเหนื่อยก็กลับมาอยู่บ้านนะลูกเราร้องไห้เรยความรักของพ่อกับแม่ยิ่งใหย่จิงๆจากนั้เราก็สันยากับตัวเองว่าจะไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจอีกถ้าจะมีแฟนก็ต้องได้แต่งงานให้พ่อให้แม่มีหน้ามีตาไม่ทำให้พ่อแม่อายเราก็ทำได้ค่ะปัจจุบันนี้เราก็แต่งงานแล้วก็สมัคเรียนแต่กศน นะค่ะอีก2เทอมก็จบแฟนเป็นคนส่งค่ะ ทุกวันนี้เรามีบ้านมีรถเป็นของตัวเองพ่อแม่ก็ภูมิใจ จากนี่เราจะไม่ทำให้พ่อแม่เสียใจอีก อันนี้ก็ฝากไว้ให้เพื่อนๆหลายคนอ่านนะค่ะไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่เราอีกแล้วการทำให้พ่อแม่เสียใจเป็นบาปกรรมนะคทุกวันนี้เรายังรู้สึกผิดอยู่เรย