ก่อนอื่นจะบอกว่าชีวิตเราผ่านไรมาก็เยอะนะ จะขอพูดตรงๆทั้งเพื่อนเลว เพื่อนดี บางทีตัวเองเลวเองก็มี
เราเป็นคนเฮฮา ฮามาก อ้วนมาก เลยชอบมีคนเข้ามาคุย แต่ให้ตายเถอะไม่มีใครจีบ! แต่เคยมีแฟนก็เลิกกันไป
ก็คบกันเหมือนวัยรุ่นทั่วไปนี่แหละค่ะ

................... มาเข้าเรื่องกัน....................

เรามีเพื่อนคนนึง สมมุติว่าชื่อ โย ละกัน โยเนี้ยเป็นเพื่อนสมัยเรียนด้วยกัน ม ต้น เจอกันตอน ปฐม เลยแต่มาพูดคุยกันเนี้ย
ตอน ม ต้น โยเป็นคนหน้าตาค่อนข้างเทไปทางแนวบ้านๆ หัวอ่อน ไม่ค่อยรู้เรื่อง เรียนพอใช้ ตือตอน มต้น โยจะเป็นเด็กที่เรียบร้อยมาก
เด็กนั่งหน้าอะค่ะ เด็กเป็นที่รักของอาจารย์ สมัยนั้นถุงเท้าสั้น กระโปรงยาวคือ เรียบร้อยสุดละ สมัยที่สก็อยครองโลกแต่เรา อย่าพูดถึงเลย
แต่เราค่อนข้างเรียนดี แต่พฤติกรรมแย่ เก อะค่ะ จนเราจบม3 ก็ต่างแยกย้ายกันไป

โยก็ไปเรียน รร แห่งหนึ่งอาชีวะในกรุงเทพ เราไปนู้นเลยชลบุรี ไปเรียน ปวช ที่นั้น จนเรียนจบปวช เราต้องกลับบ้าน เพราะพ่อแม่เราออกจากงาน
เราก็กลับบ้านมา ต่อปวส ที่เดียวกับโย ทำให้เรากลับมาติดต่อโยอีกครั้งโดยการค้นหาเฟส ละทักไปถามนู้นนี่ จนได้เข้าเรียนห้องเดียวกัน
โยมีเพื่อนของโยอยู่แล้ว กลุ่มโยจะมี 3-4 คน จะลักษณะเดียวกันหมด คือใสๆ น่ารัก โลกสวยด่ากันไม่เป็นไม่ขึ้นไม่ขึ้นกู ซึ่งเราก็พูดคุยได้ แต่ตรงๆนะค่ะ
มันไม่ใช่แนวเรา เราก็คุยได้แต่เล่นกันสนิทกันก็ไม่ถึงขนาดนั้น เราจะอยู่กับพวกๆ ผช ส่วนใหญ่ ที่สนิท สมมุตชื่อ แบ้งค์ กับ เอ และกันนะ เราก็จะไปไหนกับมันสองคน ยกเว้นตอนกลับบ้าน เราจะกลับกะโย
เพราะบ้านใกล้กันนั่งรถสายเดียวกัน เป็นแบบนี้ จนจบปวส 1 เราสนิทกันมาก จนกลายเป็นสนิทที่สุด แต่เรามีเพื่อนของเรานะ ที่แยกย้ายไปเรียน ตามมหาลัยต่างๆ แต่เราเพิ่งมาสนิทกับโยทั้งๆที่รู้จักกันมา 7 ปี

.............. จนทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี

ขึ้น ส2 เทอม1 พ่อโยฝากเข้าราชการที่หนึ่งในกรุงเทพนี่แหละ ทำให้โยต้องย้ายไปเรียนวันอาทิต ด้วยความที่เราสนิทกันมาก (ปวสรอบเช้าจะมีเรียนวันอาทิต) เราก็ไปนั่งเรียนกับโยในรอบเสาร์ - อาทิต จนพ่อแม่โยไว้ใจเรา ละพ่อแม่เราไว้ใจโย เวลาเรากลับบ้านดึกๆ พร้อมลูกสาวเค้า เค้าก็จะมาส่งเราที่บ้าน
จนทุกอย่างเหมือนจะไปด้วยดี กลุ่มที่โยอยู่ โยเริ่มจะเข้ากะเค้าไม่ได้เราก็เช่นกัน เพราะมันคนละแนว จนห่างๆกันไป จนพอห่างไปก็เริ่มมีเรื่องบาดหมางกัน ทะเลาะกันค่อนข้างแรง ทั้ง แบ้งค์ ทั้ง เอ ก็มีแย้บๆ ด่าเราด้วย ก็ไม่ถูกกันไปก่อนจบ ปวส
อย่างที่บอกโยเป็นคนเงียบ เราเฮฮามาก เวลาโยอยู่กับเรา ก็มักจะขำสุดๆ จนตัวตนจริงๆของโยที่ไม่ค่อยมีใครได้เห็นก็ออกมาให้เราเห็น คือ บ้าบอ ทลึ่งบ้าง(แต่ก่อนจะไม่เลย) เราไปนั่งเรียนกะโยจนจบปวส

......................ก็ต้องเข้ามหาลัย มหาลัยนี่แหละค่ะ จุดเปลี่ยน

พอจบ ปวส ทาง รร ก็จะมีมหาลัยเครือเดียวกันให้ต่อ และเรียนควบคู่ปวสไปด้วยซึ่งเราก็เรียนควบคู่กันไป แต่โยไม่ได้เรียนเพราะต้องไปทำงานราชการ เรา
ก็เรียนกับเพื่อน 4 คนที่ทะเลาะกันอะค่ะ (ตอนนั้นยังดีดีกันอยู่) จนจบ 2 วิชา (เราก็ไม่ชอบที่นี่เอามากๆ แต่เพราะถ้าต่อที่นี่ค่าเทอมจะลดลงครึ่งนึง เราสงสารพ่อเราเลยเรียน)  โยก็พูดว่า

โย : ไปเรียนกับเราไหม ? ย้ายมาเสาร์ ทิตเหอะ (ซึ่งกู๊ไม่มีงานทำ)
เรา : เอิ่มมมม เราไปละเราจะทำไรละ อีก 5 วัน?
โย : ก็เดี๋ยวเราหางานให้ในกรมเรา
เรา: ถ้าไปเรียนที่นั่นเราต้องมีรถนะ(บ้านโยมีรถ)เพราะมันไกลบ้านมากถ้าต่อรถจะประมาณ 4 ต่อ
โย : โอเค

เราก็คิดๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากย้าย ม ก็อยากย้าย แต่ไม่อยากเรียนเสาร์ ทิต แต่เอาวะ เรียนละหางานทำ อาจเป็นโอกาสให้กับทางบ้าน (ทางบ้านเรามีปัญหาเรื่องเงิน และก็มีปัญหากับแม่เรื่องสามีใหม่แม่)
จนทุกอย่างโอเคเสร็จสับเราก็เรียน โดยโยจะขับรถมารับทุกเช้า ไปเรียนก็จะมาส่งเป็นงี้จนเข้า เสคที่2
เรารู้สึกว่าโยมีแฟนเราก็แปลกๆนะ ว่ามีและทำไมไม่บอกเรา สิ่งที่เราสังเกตุได้คือ การคุยโทรศัพท์ พิมพ์ไลน์เวลาเรียน ไลน์จะเข้าตลอด จนวันนึงบนรถ เราก็ถาม มีแฟนหรอ? ใครอะ บอกหน่อย เพื่อนเราก็อายจ้า

คำตอบที่เราได้มาทำเราตกใจมาก .....

คนที่คุยกันทุกวันคือ แบ้งค์ อีที่เราไม่ถูกด้วยนี่แหละ ขอเล่านิสัยแบ้งค์นิดนึงนะ ที่รู้ดีเพราะเคยเป็นเพื่อนกันมาตอน ปวส รอบเช้า มันเลวมาก ชอบหลอกฟันสาว พาไปทะเล ละก็จะ ปึ้บๆๆๆๆ กลับมาก็เลิก คือเจ้าชู้มาก แต่เราก็ไม่ว่ามัน เราไม่ยุ่งอยู่แล้ว จนเรามารู้ เราก็เตือน เตือนโยทุกอย่างค่ะ แต่ดูท่าทีจะฟังหูซ้ายทะลุหูขวา เตือนไปบางทีเริ่มรู้สึกว่าเราเหมือนลม สิ่งสุดท้ายที่จะบอกโยได้ก็บอกไปตรงๆคือ "อย่าให้มันเอา"

อย่างที่บอกบ้านเรามีปัญหาจนแล้วจนรอดเราก็หางานไม่ได้ โยก็หาให้เราไม่ได้อย่างที่พูด ราชการอะค่ะ คนในรู้ก็เอาคนในครอบครัวไปทำหมด คนนอกอย่าได้หวัง จนโยจะมีการฝึกตอนเดือน พฤศจิกาค่ะ ต้องอยู่หอ เรากะโยก็คุยกันเสร็จสับ 5 เดือน 6 7 เดือนคุยกันมาว่าเราจะไปอยู่ด้วยแค่เดือนเดียว จะไปหางานทำและออกมาเช่าเอง จนถึงเดือนที่ต้องฝึก เราก็เริ่มเอะใจว่า ทำไมโยไม่พูดเลยสักคำเรื่องหอไม่ชวนเราไปดูอะไรทั้งสิ้น

บางทีเพื่อนในห้องหางานให้เราก็ไม่เอาไม่ไปสมัครเพราะใกล้บ้านมากเรารอโยอยู่หอ จึงจะหางาน เพราะแถวบ้านเรามันทุระกันดานเรื่องงานเหลือเกิน จนเรารอไม่ไหวเราเลยถามโย

เรา : โยนี่เทอจะไม่อยู่หออ้อวะ ?
โย : (อ้ำๆอึ้งๆ) ก็อยู่ไง
เรา : อ้าวละจะเอาที่ไหน?
โย : เอิ่มม เราอยู่ตรง *** (ชื่อแถวบ้านแบ้งค่า)
เรา : อึ่งงงงงงงง ผมนี่อึ้งเลย เราได้แต่ตอบว่า อื้มงั้นอยู่เถอะเราไม่ไปหรอก
คือที่เรารู้สึกคือ เห้ย จะอยู่กับกูละไมไม่ชวนกูไปดูหอวะ?

หลังจากนั้นมาเรากะโยก็เปลี่ยนไป แต่เราพยายามคิดถึงพ่อกับแม่โย เออเอาวะกูจะเตือนมันให้ดีที่สุดเว้ย
แต่เราก็ไม่ค่อยตอบไลนหรือคุยกันเหมือนแต่ก่อน เราเสียความรู้สึก

....................จนกระทั่ง ทะเลาะกันเป็นจริงจังเหตุเพราะ!

มันไปนอนบ้านไอ่นี่!!!! ที่เรารู้เพราะเราด่ามันว่าอย่าให้รู้นะที่กันเราไม่ให้ไปอยู่เพราะจะเอา ผช เข้ามานอน โยก็บอกว่าเราไปนอนบ้านเค้ามา ไม่ต้องเอา ผช มานอนหอหรอก โดนอีกชอต ผมนี่อึ้งเลย 7 ปีกะการสำรวมเรียบร้อยค่ะ สิ่งที่พ่อแม่เราเห็น เด็กกระโปรงยาว น่าตาไม่แต่ง มีรถขับ หน้าที่การงานดี บ้านมีตัง พ่อมียศ หมดกัน คุณหลอกดาว!!!

จนสุดท้ายเราเลือกจะจบด้วยการไม่คุยค่ะ ไม่คุยเลย แตกกันหักกัน เพราะการติด เห็นนางเงียบๆ ฟาดเรียบนะเคอะ! ส่วนตัวไม่ชอบ ผญ แนวใสๆแต่ข้างในเป็นโพรงอยู่แล้ว มาเจอเพื่อนทำน่าเกลียดแบบนี้ รู้ทั้งรู้เราลำบากแค่ไหน ยอมลงทุนมาเรียนกะมัน และมันก็ลอยแพเรา อ้อเราลืมบอก เสาร์ - อาทิตนางไม่กลับ เราจะไปเรียนยังไง ครอบครัวเราวุ่นวายมาก ต้องหารถหาราให้ใหญ่ เพราะบ้านเราไม่มีรถเข้านอกจากแท็กซี่ เวลาดึกๆซึ่งมันก็น่ากลัวมาก

และที่น่าสลดใจเราคือ เพื่อนเราคนนึงที่สนิทกับ โย และเรา ก็จะชอบไปปลอบโย เพราะรู้โยไม่มีใคร ซึ่งใครๆก็รู้นิสัยแบ้งค์ ก็เตือนทั้งนั้นอย่าให้เค้าเอาได้ จนเพื่อนเราส่งไลน์หน้าที่แคปมาให้เราดู เราอึ้งมาก โยบอกไม่ทันแล้ว @_____@

สรุปคือสิ่งที่เราเตือน สิ่งที่เราขอร้องให้ช่วย คืออะไร ? เราแค่อยากถามว่า นี่มันปกติไหมที่เราควรจะเสียความรู้สึก จะอยุ่กับเราแต่ดันไป ปรึกษากับสามีสองคน ? ที่เราไม่คุย มันเกินไปไหม ?

จน ณ ปัจจุบันนี้ ขอยืนยันเพลงคุณจ๊ะอีก 1 เสียงค่ะ

แค้นฝั่งหุ่นสุดๆจบกัน 7 8 ปี กับการติด ผช