กลัวว่าในอนาคตแม่จะส่งให้ผมเรียนไม่ไหว ..(หญิงแกร่งของผม)

ผมเป็นความหวังเดียวของแม่เพราะมีพี่ชายอีกคนแต่ก็เสียคนจนไปอยู่ในคุกแล้ว ติดตั้ง 8 ปี ตอนนี้ผมก็อยู่แค่ม.5กว่าจะจบ ป.ตรีอีกตั้ง 5 ปี
กลัวเหลือเกินว่าแม่จะส่งเรียนไม่ไหว ตอนนี้แม่ผมก็อายุมากแล้ว งานการก็พอเลี้ยงปากเลี้ยงท้องลูกมาตลอด
นึกถึงอนาคตตลอดว่าแม่เราคงส่งเสียไปอย่างงี้ไม่ไหวแน่ๆ อยากจะทำงานหลังเลิกเรียน ก็กลัวจะไม่มีเวลาทำการบ้านอ่านหลังสือ
กลัวจะท้อแท้ แต่ก็อยากจะทำเลยลองหางานดูก็ไม่มีงานเลย
แม่ผมอยู่ภูเก็ต ส่วนผมอยู่กำแพงเพชร ผมอยู่กะพ่อสองคน พ่อตั้งแต่ พี่ผมเข้าคุกไป ก็เป็นโรคซึมเศร้า วันๆเอาแต่นอน น้ำท่าไม่ยอมอาบ
ข้าวปลาไม่ค่อยจะกิน
แม่เป็นคนส่งเสียผมมาตลอด 15 ปี ผมอยากทำงานไวๆเหลือเกิน อยากเก็บเงินให้แม่ได้เยอะๆ อยากให้แม่กลับมาอยู่ด้วยกัน
แต่ถ้าแม่มาอยู่นี้ก็จะไม่มีเงินไว้เลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ส่งลูกเรียน .
ผมน้อยใจวาสนาเหลือเกิน ตั้งแต่เล็กชีวิตมันช่างมีความสุขพอโตมาเรื่อยๆ อะไรๆมันก็เปลี่ยนไป
แต่ผมภูมิใจจัง ที่มีแม่ที่ อดทน อดกลั้น สู้ชีวิต สอนแต่สิ่งดีๆ จนส่งผมเรียนมาได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่ครอบครัวมีรายได้แค่ทางเดียว "แม่ผมสุดยอดที่สุดเลย"
แต่ในอนาคตมันจะเป็นอย่างไร ผมก็จะค่อยๆหาทางออกให้ได้   ""ชีวิตนี้สู้เพื่อแม่""

สักวันผมจะมีอนาคตที่ดีผมจะทำลายกรอบการดูถูกของคนอื่น ผมจะตอบแทนพระคุณแม่เลี้ยงแม่เอง  รักแม่ที่สุด หญิงแกร่งของผม

ปล.ที่ผมพิมพ์มาทั้งหมด ผมเพียงแค่ต้องการระบาย ความอัดอั่นที่ไม่รู้จะหาที่ลงตรงไหน ขออนุญาติใช้พื้นที่ในพันทิปละกันนะครับ