เมื่อ 2-3 วันที่ผ่านมา ผ่านไปเจอเรื่องราวหนึ่งที่เกิดขึ้นใน รพ อมก๋อย จาก Facebook ของพี่พยาบาลที่ปฏิบัติงานอยู่ที่นั่น
(ขอย้ำว่า รพ อมก๋อย อยู่ จ. เชียงใหม่นะฮะ ไม่ได้อยู่ใน จ. อมก๋อยแต่อย่างใด ฮาาาา)
ขอบอกก่อนว่า เรื่องราวนี้เราไม่ได้พบเจอด้วยตัวเอง แต่พอเดาบริบทออกว่าอะไรเป็นอย่างไร
เพราะเคยได้รับโอกาสที่ดีครั้งหนึ่ง ได้ไปใช้ชีวิตอยู่ ณ รพ ที่มีอากาศหนาวที่สุด แต่อบอุ่นที่สุดแห่งนี้ เมื่อปลายปีที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://pantip.com/topic/31159121
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ....
เมื่อประมาณ 3 เดือนที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่ รพ อมก๋อย และ คณะแพทย์และเจ้าหน้าที่ และอาสาสมัคร พอสว ได้ไปพบคนไข้ท่านหนึ่ง
เป็นแผลที่เท้ามานานแล้ว และไม่ได้รับการรักษา (เพราะบ้านไกลจาก รพ มาก และ ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง
ทำให้การมารับการรักษาไม่ได้ง่ายเหมือนในละคร) แพทย์และเจ้าหน้าที่จึงนำตัวคุณป้ามารักษาที่ รพ อมก๋อยแห่งนี้
คุณป้าอยู่ รพ เป็นเวลาถึง 95 วันด้วยกัน เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาคุณป้าได้กลับบ้านแล้วนะคะ
โดยความช่วยเหลือของครูดอยผู้ใจดี คุณป้าจะกลับบ้านอย่างไรนั้น
ให้ภาพเล่าเรื่องราวดีกว่านะคะ A picture is worth a thousand words ค่ะ
คำบรรยายภาพคือสิ่งที่พี่พยาบาลท่านนี้เขียนไว้นะคะ
95 วันผ่านไป
ภาพนี้น่ากลัวหน่อยนะคะ แนะนำให้ทานข้าวให้เรียบร้อยก่อน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จะเอากลับไปฝากหลานจ้า
ระดมทุนให้ป้า£&$@£จ้า จากคณะบุคคลากร รพ อมก๋อย
คุณครูดอยที่แสนดี
และนี่คือคอมเม้นท์ (ที่เราคิดว่าน่ารัก) จากเพื่อนๆ ของพี่พยาบาล บุคคลากรใน รพ และบุคคลากรของ รพ สต นะคะ
ส่วนใหญ่จะคุยกันโดยใช้ภาษาท้องถิ่นนะคะ เราชอบบบบบ น่ารักดี : )
อย่างที่หลายๆ ท่านคงทราบดีนะคะ การเดินทางไป รพ อมก๋อย จาก จ. เชียงใหม่นั้นค่อนข้างไกลเลยทีเดียว
แต่กลุ่มคนเหล่านี้ ซึ่งบางท่านก็ไม่ใช้คนท้องถิ่นเลยด้วยซ้ำ ก็ยังยินดีที่จะทำงานในพื้นที่ห่างไกลเช่นนี้
และยังทำงานด้วยใจที่เป็นมิตรกับทุกๆ คน เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำใจและความห่วงใยต่อเพื่อนมนุษย์ค่ะ
น่าชื่นชมมากนะคะ เราเชื่อว่าบนผืนแผ่นดินไทย ยังมีบุคคลเช่นนี้อีกมากมายเลยนะคะ ... สู้ๆ นะคะทุกคน
ไม่รู้ซินะ Patient transportation นี่ไม่ได้ตรงตาม standard เลยแต่อย่างใด (อันนี้เราเข้าใจนะ มันมีปัจจัยหลายๆ อย่างจริงๆ)
แต่...นี่น่าจะเป็น the best solution เท่าที่เค้าจะทำได้ ณ ตอนนั้นแล้ว ทรัพยากรบุคคลเราดีนะคะ แต่ระบบเรามันไม่เอื้ออำนวยเลยจริงๆ
(ขอไม่พูดต่อดีกว่า เดี๋ยวยาว เดี๋ยวมีมาม่า เดี๋ยวรมณ์เสียอีก ฮ่าๆๆๆ อ่อ เดี๋ยวโดนฟ้องด้วย เห้ออออ)
จุดประสงค์ของการเล่าเรื่องในครั้งนี้ ก็ไม่มีอะไรมากนะคะ อยากจะชื่นชมการทำงานของบุคลากรเหล่านี้
และหวังว่าเรื่องราวนี้จะ made the day ให้สำหรับใครหลายๆ คนที่หม่นหมองในวันนี้นะคะ
ขอพูดประโยคเดิมที่เคยพูดไว้นะคะ "พยากรณ์อากาศบอกว่า อ. อมก๋อยเป็นพื้นที่ภัยพิบัติอากาศหนาวเมื่อเร็วๆ นี้
แต่เรารู้สึกอบอุ่นมากๆ เลยนะ ที่ได้อยู่ที่นี่" มีโอกาสไปเที่ยว แวะไปนะคะ ผู้คนที่นั่นน่ารักค่ะ
ปล. เราไม่ได้เป็นคนเชียงใหม่หรืออมก๋อยนะคะ ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับ รพ เลย แค่อยากแชร์เรื่องราวดีๆ ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ
เรื่องราวจาก โรงพยาบาลอมก๋อย
(ขอย้ำว่า รพ อมก๋อย อยู่ จ. เชียงใหม่นะฮะ ไม่ได้อยู่ใน จ. อมก๋อยแต่อย่างใด ฮาาาา)
ขอบอกก่อนว่า เรื่องราวนี้เราไม่ได้พบเจอด้วยตัวเอง แต่พอเดาบริบทออกว่าอะไรเป็นอย่างไร
เพราะเคยได้รับโอกาสที่ดีครั้งหนึ่ง ได้ไปใช้ชีวิตอยู่ ณ รพ ที่มีอากาศหนาวที่สุด แต่อบอุ่นที่สุดแห่งนี้ เมื่อปลายปีที่ผ่านมา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ....
เมื่อประมาณ 3 เดือนที่ผ่านมา เจ้าหน้าที่ รพ อมก๋อย และ คณะแพทย์และเจ้าหน้าที่ และอาสาสมัคร พอสว ได้ไปพบคนไข้ท่านหนึ่ง
เป็นแผลที่เท้ามานานแล้ว และไม่ได้รับการรักษา (เพราะบ้านไกลจาก รพ มาก และ ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง
ทำให้การมารับการรักษาไม่ได้ง่ายเหมือนในละคร) แพทย์และเจ้าหน้าที่จึงนำตัวคุณป้ามารักษาที่ รพ อมก๋อยแห่งนี้
คุณป้าอยู่ รพ เป็นเวลาถึง 95 วันด้วยกัน เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาคุณป้าได้กลับบ้านแล้วนะคะ
โดยความช่วยเหลือของครูดอยผู้ใจดี คุณป้าจะกลับบ้านอย่างไรนั้น
ให้ภาพเล่าเรื่องราวดีกว่านะคะ A picture is worth a thousand words ค่ะ
คำบรรยายภาพคือสิ่งที่พี่พยาบาลท่านนี้เขียนไว้นะคะ
95 วันผ่านไป
ภาพนี้น่ากลัวหน่อยนะคะ แนะนำให้ทานข้าวให้เรียบร้อยก่อน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
จะเอากลับไปฝากหลานจ้า
ระดมทุนให้ป้า£&$@£จ้า จากคณะบุคคลากร รพ อมก๋อย
คุณครูดอยที่แสนดี
และนี่คือคอมเม้นท์ (ที่เราคิดว่าน่ารัก) จากเพื่อนๆ ของพี่พยาบาล บุคคลากรใน รพ และบุคคลากรของ รพ สต นะคะ
ส่วนใหญ่จะคุยกันโดยใช้ภาษาท้องถิ่นนะคะ เราชอบบบบบ น่ารักดี : )
อย่างที่หลายๆ ท่านคงทราบดีนะคะ การเดินทางไป รพ อมก๋อย จาก จ. เชียงใหม่นั้นค่อนข้างไกลเลยทีเดียว
แต่กลุ่มคนเหล่านี้ ซึ่งบางท่านก็ไม่ใช้คนท้องถิ่นเลยด้วยซ้ำ ก็ยังยินดีที่จะทำงานในพื้นที่ห่างไกลเช่นนี้
และยังทำงานด้วยใจที่เป็นมิตรกับทุกๆ คน เต็มเปี่ยมไปด้วยน้ำใจและความห่วงใยต่อเพื่อนมนุษย์ค่ะ
น่าชื่นชมมากนะคะ เราเชื่อว่าบนผืนแผ่นดินไทย ยังมีบุคคลเช่นนี้อีกมากมายเลยนะคะ ... สู้ๆ นะคะทุกคน
ไม่รู้ซินะ Patient transportation นี่ไม่ได้ตรงตาม standard เลยแต่อย่างใด (อันนี้เราเข้าใจนะ มันมีปัจจัยหลายๆ อย่างจริงๆ)
แต่...นี่น่าจะเป็น the best solution เท่าที่เค้าจะทำได้ ณ ตอนนั้นแล้ว ทรัพยากรบุคคลเราดีนะคะ แต่ระบบเรามันไม่เอื้ออำนวยเลยจริงๆ
(ขอไม่พูดต่อดีกว่า เดี๋ยวยาว เดี๋ยวมีมาม่า เดี๋ยวรมณ์เสียอีก ฮ่าๆๆๆ อ่อ เดี๋ยวโดนฟ้องด้วย เห้ออออ)
จุดประสงค์ของการเล่าเรื่องในครั้งนี้ ก็ไม่มีอะไรมากนะคะ อยากจะชื่นชมการทำงานของบุคลากรเหล่านี้
และหวังว่าเรื่องราวนี้จะ made the day ให้สำหรับใครหลายๆ คนที่หม่นหมองในวันนี้นะคะ
ขอพูดประโยคเดิมที่เคยพูดไว้นะคะ "พยากรณ์อากาศบอกว่า อ. อมก๋อยเป็นพื้นที่ภัยพิบัติอากาศหนาวเมื่อเร็วๆ นี้
แต่เรารู้สึกอบอุ่นมากๆ เลยนะ ที่ได้อยู่ที่นี่" มีโอกาสไปเที่ยว แวะไปนะคะ ผู้คนที่นั่นน่ารักค่ะ
ปล. เราไม่ได้เป็นคนเชียงใหม่หรืออมก๋อยนะคะ ไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับ รพ เลย แค่อยากแชร์เรื่องราวดีๆ ค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านค่ะ