สวัสดีพี่น้องเพื่อนๆในพันทิปทุกๆคน...กระทู้แรกของผมครับ
ตอนนี้ผมมาถึงจุดหักเหของชีวิตอย่างที่ไม่คาดคิดขนาดนี้มาก่อน
ผมเชื่อว่าทุกคนมีความฝัน ความฝันของผมก็คือการทำให้ตัวเองและครอบครัวมีความสุข มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น...
แนะนำตัวกันก่อน ณ ตอนนี้ ผมอายุ 32 ปี มีลูกชาย 1 คน อายุ 5 ขวบ และภรรยาที่กำลังตั้งท้องลูกสาวอายุครรภ์
เข้าเดือนที่ 7 (ขออภัยที่ไม่ได้บอกจำนวนภรรยา ฮาๆ ก็มีคนเดียวนี่แหละครับ)
พื้นฐานทางครอบครัวปานกลาง ผมขอใช้คำว่าปานกลางละกัน ก็แบบว่า มีแม่ที่เลี้ยงผมมาคนเดียว ไม่มีที่มีนา
แต่แม่ก็เลี้ยงผมมาได้แบบไม่เคยต้องให้อด โคตรรักแม่เลย แต่ไม่แสดงออกนะครับคุณแม่ 555 ชีวิตถือว่าไม่เดือดร้อนว่างั้น
ขอข้ามเรื่องราวต่างๆในช่วงชีวิตที่ผ่านมาเลยละกัน บราๆๆๆ
แรกเริ่มเดิมทีผมทำงานอยู่ที่โรงงานอุตสาหกรรมในประเทศไทย ทำมาตั้งแต่เรียนจบ จนไต่เต้ามาถึงระดับหัวหน้าแผนก
รายได้ถือว่าอยู่ในขั้นที่สามารถเลี้ยงดูครอบครัวไปได้อย่างสบายๆ สามารถซื้อบ้าน ซื้อรถได้แล้ว ผ่อนเค้านะพี่น้อง
ทำงานใกล้บ้านเดินทางไปมาสะดวก อยู่บ้านหลังเล็กๆกับครอบครัว ที่อบอุ่น ชีวิตเหมือนมีความสุขใช่มั้ยครับ
จริงๆครับผมมีความสุข จนทำให้ผมลืมความฝันที่เคยตั้งเอาไว้
1. พูด สื่อสาร อ่านเขียน ภาษาอังกฤษ ได้อย่างคล่องแคล่ว
หลายคนอ่านจะงงว่าระดับหัวหน้าแผนกทำไมไม่เก่งภาษาก็ตั้งแต่เรียนมาตั้งแต่เล็กจนทำงานแก่ขนาดนี้อยู่แต่บ้าน
ทำงานกับคนไทยก็เลยไม่หัดไม่ตั้งใจเรียน ถึงขั้นว่าฟังไม่ออกกันเลยทีเดียว
2. ได้เดินทางไปต่างประเทศ
ก็นะ..เด็กบ้านนอกพ่อแม่ไม่รวย เห็นคนอื่นๆได้ไปนู้นไปนี่กันบ่อยๆ กรูอยากไปมั่งนะเฟ้ย
3. มีกิจการเป็นของตัวเอง
ใครอยากจะเป็นลูกจ้างไปตลอดชีวิตมั่งครับ ผมคนหนึ่งละที่ไม่อยาก ดังนั้นต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
คิดได้ดังนั้น ลาออกจากงานที่ทำอยู่มันซะเลย...เกิดคำถามตามมา...
ออกแล้วจะไปทำอะไร...ลูกเมียจะอยู่ยังไง แม่ละแกจะว่าไง...คำถามในหัวเยอะแยะ
แต่แล้วชีวิตก็เจอทางออก
ปัจจุบันเป็นวิศวกร ทำงานบริษัทรับสร้างโรงงานติดตั้งเครื่องจักรทั้งในและต่างประเทศ(ตอนนี้อยู่อินโดนีเซีย) พึ่งเริ่มได้ 15 วันนี่แหละ 555
ผมกำลังทำตามความฝัน....
1. สื่อสารภาษาอังกฤษได้
หลายคนสงสัยไปอินโดนีเซียเค้าใช้ภาษาอิโดนีเซียกัน เอาน่า เมื่อมาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง
ภาษาสากลที่ทั่วโลกต้องใช้ก็ภาษาอังกฤษ ยังไงก็ต้องฝึกแบบโดนบังคับไปในตัว แนะนำนะครับดูหนังภาษาต่างประเทศ ไม่เปิด sub ช่วยได้
ตอนนี้คุยพอฟังรู้เรื่องบ้างแต่ศัพท์บางครับไม่รู้ ก็อาศัยภาษามือกันไปก่อน 555 ... อยู่ในช่วงฝึกครับ แบบออกภาคสนามกันไปเลย
2. ได้เดินทางไปต่างประเทศ ตอนนี้ก็ได้แล้วนี่เอาอาเซียนก่อนละกัน
3. มีกิจการเป็นของตัวเอง
ตอนนี้ผมเริ่มแล้วครับ เนื่องจากไม่มีเงินทุนเลย ย้ำ !!!! ไม่มีเลย ตอนนี้สร้าง Connection กันไปก่อน ตั้งเป้าไว้อีกไม่นานนี้แน่นอน
ผมใช้การทำงานเพื่อทำตามความฝัน....ก็ไม่มีใครห้ามนี่ 555
ถามผมว่าทำไมไม่ทำที่บ้านทำที่โรงงานเดิมไม่ได้เหรอแล้วค่อยไปทีละขั้น....
เส้นทางความสำเร็จขอแต่ละคนมันต่างกันครับ ผมขอเลือกเส้นทางนี้เพราะ..
1. อยู่ที่เดิมๆสภาพแวดล้อมเดิมๆก็จะเป็นแบบเดิม
2. อาชีพเดิมอย่าหวังว่าจะได้ไปไหนครับยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งเฝ้าแต่โรงงานให้เค้า 555
3. ได้เรียนรู้โลกภายนอกสังคมกว้างขึ้น ซึ่งที่เดิมให้ไม่ได้
##### ขอกำลังใจในการทำตามความฝันในครั้งนี้ด้วยนะครับ ....
"ผมเชื่อว่าไม่มีใครสายเกินไปที่จะเริ่มต้นทำตามความฝัน..ขอแค่ตั้งใจจริงและกล้าพอ"
ทุกท่านมีความเห็นอย่างไรกับการตัดสินใจของผมในครั้งนี้กันบ้างครับ
ขอคำแนะนำเรื่องการฝึกภาษาด้วยนะครับครับ เด็กๆสมัยนี้เก่งกันมากๆเห็นแล้วอิจฉาเลย ตอนนี้ลำบากมาก
เพราะขาดการเตรียมตัวเตรียมพร้อมในเรื่องการกินอยู่ในต่างแดน โชคดีที่พี่ๆคนไทยที่นี่ช่วยดูแล
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ตรงนี้ และทุกท่านที่อ่านมาจนจบนะครับ
ปล.ฝากถึงเด็กรุ่นใหม่ที่เพิ่งเริ่มทำงานกัน อย่าเที่ยวใช้เงินอย่างไม่ระวังนะครับ คิดก่อนใช้ ไม่ว่าจะซื้อบ้านซื้อรถก็ตาม
ถ้ามีบ้านมีรถที่พอใช้ได้ก็ใช้กันไปก่อน เข้าใจความรู้สึกนะครับ แต่เชื่อผมเถอะ คิดก่อนใช้ให้เยอะๆว่าอะไรจะตามมา
....ผมเลือกการงานที่ทำตามฝันได้....
เมื่อถึงทางแยก ชีวิตเปลี่ยน ต้องเลือกรึไม่ระหว่างการงานกับความฝัน
ตอนนี้ผมมาถึงจุดหักเหของชีวิตอย่างที่ไม่คาดคิดขนาดนี้มาก่อน
ผมเชื่อว่าทุกคนมีความฝัน ความฝันของผมก็คือการทำให้ตัวเองและครอบครัวมีความสุข มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น...
แนะนำตัวกันก่อน ณ ตอนนี้ ผมอายุ 32 ปี มีลูกชาย 1 คน อายุ 5 ขวบ และภรรยาที่กำลังตั้งท้องลูกสาวอายุครรภ์
เข้าเดือนที่ 7 (ขออภัยที่ไม่ได้บอกจำนวนภรรยา ฮาๆ ก็มีคนเดียวนี่แหละครับ)
พื้นฐานทางครอบครัวปานกลาง ผมขอใช้คำว่าปานกลางละกัน ก็แบบว่า มีแม่ที่เลี้ยงผมมาคนเดียว ไม่มีที่มีนา
แต่แม่ก็เลี้ยงผมมาได้แบบไม่เคยต้องให้อด โคตรรักแม่เลย แต่ไม่แสดงออกนะครับคุณแม่ 555 ชีวิตถือว่าไม่เดือดร้อนว่างั้น
ขอข้ามเรื่องราวต่างๆในช่วงชีวิตที่ผ่านมาเลยละกัน บราๆๆๆ
แรกเริ่มเดิมทีผมทำงานอยู่ที่โรงงานอุตสาหกรรมในประเทศไทย ทำมาตั้งแต่เรียนจบ จนไต่เต้ามาถึงระดับหัวหน้าแผนก
รายได้ถือว่าอยู่ในขั้นที่สามารถเลี้ยงดูครอบครัวไปได้อย่างสบายๆ สามารถซื้อบ้าน ซื้อรถได้แล้ว ผ่อนเค้านะพี่น้อง
ทำงานใกล้บ้านเดินทางไปมาสะดวก อยู่บ้านหลังเล็กๆกับครอบครัว ที่อบอุ่น ชีวิตเหมือนมีความสุขใช่มั้ยครับ
จริงๆครับผมมีความสุข จนทำให้ผมลืมความฝันที่เคยตั้งเอาไว้
1. พูด สื่อสาร อ่านเขียน ภาษาอังกฤษ ได้อย่างคล่องแคล่ว
หลายคนอ่านจะงงว่าระดับหัวหน้าแผนกทำไมไม่เก่งภาษาก็ตั้งแต่เรียนมาตั้งแต่เล็กจนทำงานแก่ขนาดนี้อยู่แต่บ้าน
ทำงานกับคนไทยก็เลยไม่หัดไม่ตั้งใจเรียน ถึงขั้นว่าฟังไม่ออกกันเลยทีเดียว
2. ได้เดินทางไปต่างประเทศ
ก็นะ..เด็กบ้านนอกพ่อแม่ไม่รวย เห็นคนอื่นๆได้ไปนู้นไปนี่กันบ่อยๆ กรูอยากไปมั่งนะเฟ้ย
3. มีกิจการเป็นของตัวเอง
ใครอยากจะเป็นลูกจ้างไปตลอดชีวิตมั่งครับ ผมคนหนึ่งละที่ไม่อยาก ดังนั้นต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว
คิดได้ดังนั้น ลาออกจากงานที่ทำอยู่มันซะเลย...เกิดคำถามตามมา...
ออกแล้วจะไปทำอะไร...ลูกเมียจะอยู่ยังไง แม่ละแกจะว่าไง...คำถามในหัวเยอะแยะ
แต่แล้วชีวิตก็เจอทางออก
ปัจจุบันเป็นวิศวกร ทำงานบริษัทรับสร้างโรงงานติดตั้งเครื่องจักรทั้งในและต่างประเทศ(ตอนนี้อยู่อินโดนีเซีย) พึ่งเริ่มได้ 15 วันนี่แหละ 555
ผมกำลังทำตามความฝัน....
1. สื่อสารภาษาอังกฤษได้
หลายคนสงสัยไปอินโดนีเซียเค้าใช้ภาษาอิโดนีเซียกัน เอาน่า เมื่อมาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง
ภาษาสากลที่ทั่วโลกต้องใช้ก็ภาษาอังกฤษ ยังไงก็ต้องฝึกแบบโดนบังคับไปในตัว แนะนำนะครับดูหนังภาษาต่างประเทศ ไม่เปิด sub ช่วยได้
ตอนนี้คุยพอฟังรู้เรื่องบ้างแต่ศัพท์บางครับไม่รู้ ก็อาศัยภาษามือกันไปก่อน 555 ... อยู่ในช่วงฝึกครับ แบบออกภาคสนามกันไปเลย
2. ได้เดินทางไปต่างประเทศ ตอนนี้ก็ได้แล้วนี่เอาอาเซียนก่อนละกัน
3. มีกิจการเป็นของตัวเอง
ตอนนี้ผมเริ่มแล้วครับ เนื่องจากไม่มีเงินทุนเลย ย้ำ !!!! ไม่มีเลย ตอนนี้สร้าง Connection กันไปก่อน ตั้งเป้าไว้อีกไม่นานนี้แน่นอน
ผมใช้การทำงานเพื่อทำตามความฝัน....ก็ไม่มีใครห้ามนี่ 555
ถามผมว่าทำไมไม่ทำที่บ้านทำที่โรงงานเดิมไม่ได้เหรอแล้วค่อยไปทีละขั้น....
เส้นทางความสำเร็จขอแต่ละคนมันต่างกันครับ ผมขอเลือกเส้นทางนี้เพราะ..
1. อยู่ที่เดิมๆสภาพแวดล้อมเดิมๆก็จะเป็นแบบเดิม
2. อาชีพเดิมอย่าหวังว่าจะได้ไปไหนครับยิ่งสูงยิ่งหนาว ยิ่งเฝ้าแต่โรงงานให้เค้า 555
3. ได้เรียนรู้โลกภายนอกสังคมกว้างขึ้น ซึ่งที่เดิมให้ไม่ได้
##### ขอกำลังใจในการทำตามความฝันในครั้งนี้ด้วยนะครับ ....
"ผมเชื่อว่าไม่มีใครสายเกินไปที่จะเริ่มต้นทำตามความฝัน..ขอแค่ตั้งใจจริงและกล้าพอ"
ทุกท่านมีความเห็นอย่างไรกับการตัดสินใจของผมในครั้งนี้กันบ้างครับ
ขอคำแนะนำเรื่องการฝึกภาษาด้วยนะครับครับ เด็กๆสมัยนี้เก่งกันมากๆเห็นแล้วอิจฉาเลย ตอนนี้ลำบากมาก
เพราะขาดการเตรียมตัวเตรียมพร้อมในเรื่องการกินอยู่ในต่างแดน โชคดีที่พี่ๆคนไทยที่นี่ช่วยดูแล
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ตรงนี้ และทุกท่านที่อ่านมาจนจบนะครับ
ปล.ฝากถึงเด็กรุ่นใหม่ที่เพิ่งเริ่มทำงานกัน อย่าเที่ยวใช้เงินอย่างไม่ระวังนะครับ คิดก่อนใช้ ไม่ว่าจะซื้อบ้านซื้อรถก็ตาม
ถ้ามีบ้านมีรถที่พอใช้ได้ก็ใช้กันไปก่อน เข้าใจความรู้สึกนะครับ แต่เชื่อผมเถอะ คิดก่อนใช้ให้เยอะๆว่าอะไรจะตามมา
....ผมเลือกการงานที่ทำตามฝันได้....